U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Grote zorgen
Ik ben nieuw op dit forum hoewel ik al lange tijd meelees. Had me voorgenomen mijn verhaal nooit online te delen maar heb toch behoefte aan meerdere gedachtengangen van mensen die er neutraal in staan.
Even wat achtergrond informatie. Getrouwd, 2 kinderen. Na veel strubbelingen, suicidedreigingen, depressies enz. is mijn (ex)man uiteindelijk bij een psychiater gediagnosticeerd met ASS en een persoonlijkheidsstoornis. Met behulp van o.a. medicijnen, therapie en mijn steun is het lange tijd redelijk goed gegaan totdat hij zelf besloot dat de medicijnen niet meer nodig waren (geen overleg met huisarts of mij als echtgenote).
Zijn verandering in gedrag viel me op, na confrontatie relatietherapie aangegegaan. Dit werkte niet en eindigde met mijn verzoek tot een time-out en een suicidedreiging van hem als reactie. Uiteindelijk besloten dat ik wilde scheiden en vanaf dat moment ging het pas echt mis.
Gestart met mediation dat op niets uitliep omdat mijn (ex)man tot geen enkel compromis bereid was en ik pas 'wakker' werd op het moment dat de mediator aangaf ermee te willen stoppen. Sindsdien hebben we ieder onze eigen advocaat.
Er zijn voorlopige voorzieningen waarbij vader een bijzonder uitgebreide omgangsregeling is toegewezen en ik me ernstige zorgen maak over de veiligheid van mijn kind.
Mijn (ex)man wil een vol co-ouderschap met de kinderen. Echter de oudste wil absoluut geen contact meer met vader (en hoeft ook niet volgens vovo), de jongste gaat graag naar haar vader en zou co ouderschap (7 om 7)prima vinden, maar vindt de uitgebreide regeling van nu ook prima.
Die uitgebreide omgangsregeling - laatst staan vol co-ouderschap - baart mij echter zorgen. Mijn (ex)man heeft heel wat langdurige problemen die niet zomaar overgaan, heeft geen medicatie meer, is er met zijn hoofd niet bij, kon het vaderschap tijdens het huwelijk al niet aan en liep regelmatig weg/sloot zich op op zolder of riep tegen de kinderen dat ze niet tegen hem mochten praten.
Omdat de oudste pertinent weigert naar haar vader te gaan en veel verzuim van school heeft gehad is er een onderzoek van de RvdK gestart. Zij zien geen contra-indicaties voor co-ouderschap bij vader. De diagnose werd niet meegenomen in het onderzoek omdat deze te oud zou zijn.
Over beide kinderen maak ik me ernstige zorgen. Vader grijpt iedere mogelijkheid aan het gezin te splitsen in twee kampen; hij en jongste en ik en oudste. Hij betrekt de jongste in de problemen die wij als volwassenen samen hebben, bespreekt met haar geldzaken, zet haar tegen mij op (beschuldigt mij echter in honderden mails hiervan). Oudste wordt door RvdK en psycholoog onder druk gezet om toch tot omgang met vader te komen en gaat er compleet onderdoor. Ik probeer niet in de vechtmodus te schieten maar dat gaat me na ruim een jaar steeds moeilijker af (want buiten de zorgen rondom de kinderen spelen er natuurlijk nog vele andere zaken die tot strijdpunt worden gemaakt)
Zwarte Rode vrouw
Trek je plan
Je bent afhankelijk van mensen die niet goed kunnen snappen wat het betekent dat vader zich uit noodzaak kan terugtrekken van zijn kinderen. Ik begrijp dat het ook heel erg onder druk staat allemaal door het onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming.
Wij hadden hier een vergelijkbare situatie alleen waren mijn kinderen wat jonger.
Ik had zelf een uitgebreide omgangsregeling, regelmatig maar niet te lang, en dat is een tijd goed gegaan tot vader in beroep ging. Daarna moesten de kinderen een heel weekend bij hem blijven wat ik graag had voorkomen.
Wat ik in elk geval al gedaan had was de kinderen een mobiel geven vanaf jonge leeftijd zodat ze mij altijd konden bellen. Kon ik zonodig vader weer bellen of zaken oplossen.
En ik ben gewoonweg de eerste weekenden meegegaan, net zo makkelijk.
Ook was ik voor vader altijd beschikbaar om de kinderen over te nemen omdat hij inderdaad ineens uit kon vallen en dan konden zij of hij mij bellen.
Steun in elk geval je kinderen en ga op je doel af. Hopelijk heb je wel wat goede mensen om je heen want het kan heel veel stress opleveren.
En richt je vooral op een nondramatische manier tot de rechter als er een zitting komt.
Zo'n rapport van de kinderbescherming zit vaak vol met verdraaide subjectieve verhalen.
Daar kun jij een kort concreet verhaal bij maken. Het heeft geen zin om autisme te benoemen, daar kunnen ze toch niets mee, maar het kan wel zin hebben om aan te geven dat je wel contact wil voor je kind maar dat vader altijd op je terug kan vallen en dat co-ouderschap niet gaat lukken omdat overleg niet mogelijk is en vader lukt het maar beperkt om het vol te houden met de kinderen.
Ik wens je heel veel sterkte en heel veel succes.
5/9 regeling
Dank je wel voor je reactie AnneJ. Aangezien ik al langer meelees had ik al gehoopt dat o.a. jij zou reageren 
De regeling die nu geldt door de vovo is 5 dagen bij vader en 9 dagen bij moeder en vakanties half om half (voor jongste dan). Die 5 dagen vind ik eigenlijk al te lang. Jongste heeft - op mijn aandringen - inderdaad een mobieltje en dan krijg ik berichtjes "ik ben bang", "ik kom naar jou".
Regelmatig maar niet te lang zou ik een prima idee vinden - als het ook voor jongste zou werken -, maar vader heeft zich vast gezet in het idee van 7/7.
RvdK heeft naar mijn idee geen zin in gedoe nu vader heeft gedreigd met een aanklacht omdat de diagnose openbaar werd gemaakt. Niet alleen RvdK heeft verdraaide subjectieve verhalen; vader kan er ook wat van. Hij heeft het nu bijna zo gedraaid dat het eigenlijk mijn schuld is dat hij suicidale neigingen kreeg. En ik geloof ook echt dat dat nu zijn waarheid is!
Je zegt "trek je plan". En dat is wat me niet zo goed lukt; nu nog onderzoeken waarom me dat niet lukt. Normaal gesproken ben ik best slagvaardig :)
Normaalheid
Ik had bij ex het idee dat dat co ouderschap er vooral om ging om als 'normaal' gezien te worden.
Jammer van die verhalen is dat ik inderdaad denk dat iemand niet naar zichzelf kan kijken maar zaken moet exporteren om zijn ego te beschermen. Maar je kunt behoorlijk last hebben van die verhalen omdat andere mensen die dan soms gewoon serieus nemen. En dan zou jij je weer moeten verdedigen. Belangrijk is denk ik om je emoties te kalmeren en het dan maar te laten gebeuren. Alleen als het zin heeft leg je wat uit. Het helpt als je dan je plan trekt.
Je denkt: o ja, hij beschermt zijn ego, niet reageren.
Als er nu al vijf dagen zijn dan is dat meer dan genoeg. Ik vind het heel wat maar men heeft toch de neiging om de status quo te handhaven dus hopelijk kun je die verdeling wel houden.
En aangeven dat je oudere dochter mogelijk later wel weer wat contact krijgt, daar sta je achter, maar dat het haar op dit moment teveel is, zeker als ze onder druk gezet wordt. Dat komt wel weer goed, dat kun je op dit moment niet in een regeling afdwingen.
moeizame communicatie
Oudste dochter geeft aan dat ze bang is voor vader en niet akkoord zal gaan met enige vorm van omgang. RvdK is hier erg op ingegaan en wilde een gesprek met dochter en vader afdwingen. Dat heb ik tegengehouden omdat dwang naar mijn idee nu averechts werkt.
Voor jongste vind ik die 5 dagen achtereen eigenlijk te lang, die zou ik liever op een andere manier ingevuld zien (wat jij ook zegt, wat korter en vaker).
De communicatie met vader wordt steeds moeizamer. Eerst kon hij al zijn verwijtende mails nog scheiden van regelzaken omtrent onze jongste maar dat is al een tijd niet meer. Alle mails zijn doorspekt van verwijten en jongste komt met zaken thuis als "papa haat jou" en "papa wordt altijd heel vrolijk als jij boos bent".
Meestal lukt het me niet te reageren (op mails) of heel lauw (naar jongste "dat is jammer, ik haat papa niet), maar het gaat me steeds moeilijker af om niet ook eens flink van me af te bijten. Alleen de wetenschap dat het mij en de kinderen niet helpt doet me op mijn tong bijten.
Geloof ik niet
"Omdat de oudste pertinent weigert naar haar vader te gaan en veel verzuim van school heeft gehad is er een onderzoek van de RvdK gestart."
Dat is een valse voorstelling van zaken die wel invloed heeft op de manier waarop je zelf naar het probleem kijkt. De RvdK krijgt een rol als de ouders het niet eens worden over een omgangsregeling/ouderschapsplan.
Iemand van jullie of jullie adviseur/jurist heeft de Raad erbij gesleept.
"Oudste wordt door RvdK en psycholoog onder druk gezet om toch tot omgang met vader te komen en gaat er compleet onderdoor."
Dat geloof ik niet. De raad heeft geen andere rol dan een adviserende naar de rechter. Er is een lijstje van vragen waar antwoord op moet komen. De rechter beoordeelt op basis van de antwoorden of er afgeweken moet worden van de regel dat ouders co-ouders worden en de zorg voor de kinderen delen.
De uitspraak van de rechter regelt niks over dochter van 17. Die mag het zelf weten. Als ze niet wil dan gaat ze niet.
"Voor jongste vind ik die 5 dagen achtereen eigenlijk te lang, die zou ik liever op een andere manier ingevuld zien (wat jij ook zegt, wat korter en vaker)."
Je moet kiezen tussen nog langer zeuren en dus nog langer de relatie verslechteren en ondoorzichtige bemoeienis of vreemde communicatie, en rust in de tent.
Als het niet werkt kun je het altijd nog veranderen. Als jongste er zat van is, dan hoeft ze niet. Zolang je dat maar niet voor haar gaat invullen.
Het gebeurt wel dat de Raad vollediger (bemoeizuchtige) is dan de rol feitelijk is. Zie https://www.nationaleombudsman.nl/rapporten/2013/205#samenvatting
Daar kun je over klagen.
Maar klagen heeft alleen maar zin als je de diverse rollen keurig uit elkaar haalt.
Je verhaal klinkt nu als een complottheorie waar psycholoog, Raad en vader met elkaar samenspannen om zijn zin door te drijven. Die situatie is zeker niet aan de hand.
zorgelijk
Wat naar allemaal. Wat mij vooral zorgen zou baren is het feit dat je ex de jongste dochter tegen je probeert op te zetten. Ik heb dit zelf als kind meegemaakt, mijn moeder heeft mij opgezet tegen mijn vader en het contact is uiteindelijk daardoor ook verbroken. Dat heeft later (veel later) gezorgd voor veel verdriet plus een slecht contact met mijn moeder. Ik denk dat je al heel goed bezig bent door zo rustig naar je dochters toe te reageren en er niet in mee te gaan.
Hier nog een link over het ouderverstogingsyndroom.
http://www.ouderverstoting.nl/artikelen/PAS-uitleg-oorzaken-gevolgen-www-medirecord-eu-v2.pdf
@M Lavell
Je mag het geloven of niet maar de rechter heeft zelfstandig besloten dat de Raad ingeschakeld moest worden.
Oudste is 15 en geen 17 en ik verwacht dus dat de rechter (als het zo ver komt) wel degelijk iets gaat zeggen over omgang van oudste met vader.
Grappig dat je vindt dat ik zeur als ik zeg dat ik me zorgen maken over de veiligheid van mijn kind. Daarbij denk ik dat het niet zo makkelijk is een vol co-ouderschap (indien eenmaal toegewezen)terug te draaien.
"als jongste er zat van is dan hoeft ze niet" Hoe kom je daar nu bij?
Ik denk zeker niet dat er sprake is van een complottheorie, dat maak jij er van. Dat is inderdaad zeker niet aan de hand.
@Miekemieke
Ik geloof niet dat er sprake is van 'bewuste' ouderverstoting door mijn (ex)man. Mijn inschatting is dat hij niet in de gaten heeft wat zijn opmerkingen in de relatie tussen mij en jongste doet. De woordkeuze 'opzetten' was misschien niet goed gekozen.
Raad bij de rechter
Wij hadden bij beide zittingen voor de scheiding ook mensen van de Raad voor de Kinderbescherming bij de zitting. Vanwege verschil over de omgangsregeling. Bij ons is het op dat moment niet tot een onderzoek gekomen. De eerste keer waren ze betrokken bij een mediatiegesprek, direct na de zitting. De tweede keer zaten, weer een andere raadsmedewerker, naast de rechter.
Woorden kiezen
#8"Je mag het geloven of niet maar de rechter heeft zelfstandig besloten dat de Raad ingeschakeld moest worden."
Dat geloof ik best. Het is een fundamenteel andere situatie dan deze "Omdat de oudste pertinent weigert naar haar vader te gaan en veel verzuim van school heeft gehad is er een onderzoek van de RvdK gestart."
De RvdK is ingeschakeld omdat de ouders het niet eens zijn.
"Oudste is 15 en geen 17 "
Sorry, wat cijfers door elkaar gehaald. Maar je vergist je nog steeds. De rechter doet een uitspraak over de scheiding, het ouderlijk gezag en de omgang. De partijen die verplicht zijn dat op te volgen zijn de ouders. Dat betekent dat jij jouw oudste niet mag weghouden van haar vader, noch haar ertoe mag aanzetten om weg te blijven.
Maar als je dochter niet wil dan kan zij dat gewoon (vanaf 12 jaar is dat) kenbaar maken. Ze kan bovendien van de bezoekregeling spijbelen zoals ze ook zelfstandig kan spijbelen van school.
"Grappig dat je vindt dat ik zeur als ik zeg dat ik me zorgen maken over de veiligheid van mijn kind. Daarbij denk ik dat het niet zo makkelijk is een vol co-ouderschap (indien eenmaal toegewezen)terug te draaien."
Je denkt kennelijk dat het makkelijker is om eraan te ontkomen of het te traineren. Dat is niet het geval. De indruk bestaat wellicht dat jij de vader tegenwerkt. Als dat aan de hand is, dan ben je verder van huis.
Werk mee maar zorg dat er checks in zitten. Vraag ruimte voor je kinderen om hun zegje te doen. Laat ze desnoods apart vertegenwoordigen door een (van jou) onafhankelijk vertegenwoordiger/jurist.
"Ik denk zeker niet dat er sprake is van een complottheorie, dat maak jij er van. Dat is inderdaad zeker niet aan de hand."
Dat is fijn, maar je moet er wel iets aan doen. De manier waarop je erover spreekt, de woorden die je gebruikt, worden makkelijk anders geïnterpreteerd dan je bedoelt. Dat geeft niet als ik het ben. Wie ben ik nou helemaal.
Maar als een rechter of de RvdK je verkeert interpreteert, dan heb je wel een probleem.
Probeer je woorden zorgvuldiger te kiezen.
Ik zie het niet
Ik heb mijn posts nog eens terug gelezen maar ik zie het echt niet M Lavell
Raad
De Raad is ingeschakeld omdat de rechter zich zorgen maakte over de oudste en het hoge ziekteverzuim. Zo staat het er.
Ziekteverzuim
Houdt er rekening mee dat waar vader een vorm van autisme heeft dit ook bij kinderen kan voorkomen. Het kan, om straf en boetes te voorkomen, helpen om een kind via de huisarts aan te melden bij een kinderpsychiater. Ja, je moet vaak op alle fronten knokken want de school zal ook partij zijn in het geheel.
Beeldvorming
De eerste zitting ging vader zo tekeer dat men snapte waar mijn gespreide omgangsregeling vandaan kwam. Bovendien heb ik me ook beschermend naar vader uitgelaten.
De tweede zitting had men toch het beeld van een tegenwerkende exvrouw. Zeker geen dossier gelezen. Voordat mijn advocaat nog maar iets gezegd had.
Belangrijk is om vader zijn eigen graf te laten graven en zelf een toonbeeld van redelijkheid te blijven.
School heeft alle begrip
Gelukkig geen problemen vanuit de school van de oudste. Zij hebben alle begrip getoond.
Je advies heb om zelf redelijk te blijven neem ik al maandenlang ter harte. Het wordt me niet makkelijk gemaakt, bijna ex trekt steeds feller van leer, en ik laat me toch raken ook al reageer ik niet.
Je zegt dat je je beschermend naar vader hebt uitgelaten. Wat bedoel je hiermee?
Onvermogen
Door beschikbaar te zijn als het niet lukt en door elkaar te helpen het gescheiden huishouden op te zetten. Tot nu toe help ik vader met zijn papierwinkel en als er iets is help ik hem. Hij helpt ons ook, op zijn manier. Als het met vader goed gaat, gaat het met de kinderen ook goed.
Dat is wat makkelijker als vader zich staat op te winden in de rechtzaal.
Maar verder is het echt knap lastig. Want je maakt je echt wel zorgen. Maar toch moet je dat loslaten. Je kunt alleen vanaf de zijkant wat bijsturen. En uitleggen. Je hebt de situatie in de rechtzaal en de concrete situatie thuis. Je kunt niet zomaar je kind thuislaten op die leeftijd, tenzij er concrete situaties zijn en dan ga je de strijd aan. Je probeert zoveel mogelijk regelmaat te houden en iedereen te de escaleren. Eerst jezelf.:-)
Herkenning
Ik herken je verhaal voor een heel groot deel, Zwart Rode Vrouw. Ook je angst om de kinderen, het constante gevoel van onveiligheid en de bescherming die je niet meer kunt bieden als je zelf (na de scheiding) niet meer in de buurt bent. De moeite die het kost om lost te laten en het aan de kinderen en hun vader zelf over te laten.
Met dien verstande dat mijn (toen nog) man niet alleen dreigde met suicide maar het gewoon ook probeerde. Dat was mijn laatste 'druppel', na jaren steeds verder oplopende ellende met depressies, manie, voorgeschreven medicijnen en therapie en zijn weigering daar aan mee te werken.
Toen heb ik uiteindelijk moeten besluiten dat ik zo niet meer (met hem) verder kon. Ik had destijds, net als jij, de mazzel dat mijn kinderen al wat ouder waren. Ook hier was de oudste toen 15. Mijn (toen nog) man wilde net als de jouwe vol co-ouderschap. Ego-dingetje, of uit angst, ik heb het nooit zeker geweten. Ik heb het toen, met angstig bonzend hart, toegestaan dat de kinderen wel voor een volledige week naar hem toe gingen. Hij woonde dicht bij ons en de kinderen waren oud genoeg voor mobieltjes e.d. en het zelf nemen van maatregelen als de situatie uit de hand zou lopen. Het heeft zichzelf toen opgelost; man kon het co-ouderschap helemaal niet aan. Binnen de kortste keren liet hij afweten en bleven de kinderen gewoon bij mij. Als ik jouw verhaal zo hoor bestaat de kans behoorlijk dat dat bij jou ook gaat gebeuren.
Ik heb ook voor de rechter gestaan, voor de vovo. Oudste is toen gehoord. Zijn verhaal kwam eigenlijk neer op hetzelfde als dat van mij naar de rechtbank; ik wilde een stabiel leven voor mij en de kinderen, waarbij wij niet meer heen en weer geslingerd zouden worden met ex' ups en downs. Kinderen waren graag bij hem, houden van hem, uiteraard, maar de verantwoordelijk moest bij mij komen te liggen. En zo is het uiteindelijk ook geregeld. De weekend-om-de-week regeling die ik uit eigen beweging had ingesteld toen bleek dat ex het co-ouderschap niet aan kon is geformaliseerd door de rechtbank. Naast deze formele regeling heb ik de kinderen altijd vrij gelaten om hun vader op te zoeken wanneer ze daar zin in hadden. Dat deden ze dan ook wel, maar het waren dan korte bezoeken waarbij ze konden weg gaan (en terug naar de stabiele situatie thuis) wanneer ze dat wilden.
Overigens heb ik de mediatior er ook uit geschopt en heb een advocaat in de arm genomen. In sommige situaties werkt mediation echt niet. Ik heb een advocaat gevonden die de situatie begreep, via Stichting Labyrinth (google er maar eens op) en die heeft me goed geholpen.
Sterkte.