Gewoon even mijn ei kwijt

Rijk rekenen

"Ik heb een fijne baan en samen met eventuele alimentatie voor 1 kind straks 2500 euro netto. Hij mag in het huis blijven wonen, koopt mij uit en moet mij 75.000 euro betalen aan overwaarde. Ik ga het dus prima redden zelf."

"Dat hij alles gaat tegenwerken."

Nog afgezien van die woedeaanval. Ik zou er in elk geval vanuit gaan dat je eerst echt op jezelf aangewezen bent. Al dat geld dat naar je toe lijkt te komen kon nog wel eens ernstig tegen vallen.

Zorg dat je je zaken op orde hebt en zoek een andere woning.

Je kunt de scheidingsmelding doen in bijzijn van een familielid of goede kennis die je partner ook vertrouwt als je het zelf niet aandurft.

En anders wacht je tot je echt een andere woning hebt en echt weggaat en de verhuiswagen voor de deur staat.

koekjes die op zijn

"Voor mij is nu de maat vol. Ik ben afgelopen week gaan kijken naar mijn eigen financieen, uitgezocht hoe scheiden werkt, woningen en het belangrijkste ik heb met mijn kids gepraat. Die staan beide achter me, snappen niet waarom hij zo is maar het blijft hun vader ( en sommige dingen bespreek je natuurlijk niet met de kids)."

Het belangrijkste had geweest dat je met hem had gepraat voordat je tot de beslissing kwam dat je wilde scheiden, maanden, jaren(?) geleden al. Het voelt een beetje als het gewoon maar hebben ondergaan zonder in te grijpen totdat de maat vol was. Zonder te beweren dat dat werkelijk zo is gegaan natuurlijk, ik was er niet bij.

Heb je hem wel eens laten weten dat als hij zo door gaat dat je het dan lastig zou gaan vinden bij hem te blijven?
Ik ga je echt niet wijsmaken dat je nu in therapie moet enzo.. maar ik krijg een beetje jeuk dat mensen eenzijdig beslissen te willen scheiden omdat hun koek op is en de emmer is overgelopen.

Maar goed, ik begrijp dat hij geen makkelijke is en geen prater, maar hoeveel mannen zijn dat nou wel?

Hoe denk je dat hij reageert als je hem zegt te willen scheiden?

Gelaten, woedend, of juist een berouwvolle wake-up call voor hem dat hij je te ver gepushed heeft? Zou hij een poging doen de relatie te redden? En zou je daar voor open staan? Of ren je nu resoluut richting uitgang?

Rijk rekenen

Waar je recht op hebt moet je ook zien te krijgen. Misschien gaat het soepel zoals je het nu voorstelt maar er zitten echt kwetsbaarheden in.
Jij gaat weg en je partner koopt je gewoon niet uit. Hij betaal de hypotheek niet, verliest zijn baan per ongeluk of express, en jij moet gaan bijdragen want het is nog steeds jou huis en het is je niet gelukt om de koopakte over te zetten. Want afhankelijk van de toestemming van je partner en die krijg je niet.
Procedure op procedure vanwege de echtscheiding, de omgangsregeling, maar ook vanwege het huis slopen je financiele reserve.

Ik weet niet wat je zelf in gedachten hebt. Maar je bent afhankelijk van de medewerking van je partner en in een echtscheidingssituatie wil dat nog wel eens tegenvallen.

zeker niet

Je toelichting maakt duidelijk dat je al veel te lang bent gebleven.

Als iemand fysiek gaat worden en het met woorden niet meer kan oplossen dan gaat het al te ver. Roepen dat je gaat scheiden in een boze bui of het ook echt doen zijn wel 2 verschillende dingen vind ik, maar aan de andere kant, als hij dat al een paar keer gezegd heeft, wilde dat je het huis verliet etc. dan onderschat hij je daadkracht of hij vind het inderdaad een gelopen zaak en is het beter dat jullie er een punt achter zetten.

Je kunt je altijd afvragen of een vorm van therapie had geholpen toen er nog wat te redden viel, maar dat is achteraf.

Je zegt
"Ik heb een fijne baan en samen met eventuele alimentatie voor 1 kind straks 2500 euro netto. Hij mag in het huis blijven wonen, koopt mij uit en moet mij 75.000 euro betalen aan overwaarde. Ik ga het dus prima redden zelf."

Zijn dat zekerheden? Kán hij je uitbetalen, wil hij in het huis blijven wonen? Is zijn inkomen hoger dan het jouwe en is er sprake van allimentatie of willen jullie wellicht co-ouderschap?

Maar goed

Even afgezien van de financiën (en de hier opgeworpen tegenwerpingen, die er toe zouden kunnen leiden dat je er misschien vanaf ziet) gaat het om je gevoel, je hebt er na jaren gedoe geen zin meer in. Heel begrijpelijk. Volg je gevoel, regel alles - het zal heus wel meevallen, je zult er niet van omkomen- en ga hem dan pas zeggen hoe of wat.

AnneJ

Absoluut zo wat je zegt; ken zelf gevallen uit mijn onmiddellijke omgeving, de ene heeft 6 jaar moeten wachten op de vereffening, de andere zelfds 10 jaar !
En worst case scenario wordt een constructie opgezet rond onvermogen, of vertrekt men met de Noorderzon.
Ga er vooral niet van uit, dat alles na een paar weken is geregeld; zorg dat je genoeg reserve hebt om een lange tijd te kunnen overbruggen; schrijf desnoods voorafgaandelijk geld over naar een rekening waar enkel jij aankan.

Ik snap 1 ding niet zo goed.

Waarom vertel je je kinderen eerst wat je gaat doen? Met hen ben je niet getrouwd. Ik ken je situatie niet maar het komt niet helemaal fair over. Je kweekt zo bondgenoten van de kinderen.

Bewondering

"Voor mij is nu de maat vol. Ik ben afgelopen week gaan kijken naar mijn eigen financieen, uitgezocht hoe scheiden werkt, woningen en het belangrijkste ik heb met mijn kinderen gepraat. Die staan beide achter me, snappen niet waarom hij zo is maar het blijft hun vader ( en sommige dingen bespreek je natuurlijk niet met de kids)."

Wauw, TO, ik heb bewondering voor je. Heb je in en week van alles uitgezocht?! Pfff, ik wil al jaren scheiden (beetje vergelijkbaar verhaal als bij jou alleen al langer slecht en nooit aan mijn haren voortgesleept), maar wacht het goede moment af. Gaat wel gebeuren hoor, ben er nu ook klaar mee.

@AnneJ: ik heb ook overwogen een familielid erbij te halen. Maar is het niet extra onhandig als je eigenlijk dat familielid eerder duidelijk maakt dat je wilt scheiden dan dat je je man dat vertelt?

@TO: vond jij het niet moeilijk eerst je kinderen de boodschap te geven en dan je man? En was je niet bang dat er eentje het eerder tegen je man zou zeggen dan dat jij dat gaat doen?

Toch

Op ene rustige manier duidelijk de boodschap overbrengen naar hem. en dan niet wat je allemaal al bedacht hebt en uitgerekend.
Een kink in de kabel kan bijvoorbeeld dit zijn: 'Hij mag in het huis blijven wonen, koopt mij uit en moet mij 75.000 euro betalen aan overwaarde.' Misschien wil hij niet in het huis blijven wonen.
Maak duidelijk dat je gaat scheiden en praat over het proces: als het kan samen een advocaat/mediator. Geef hem de tijd om mee te denken. Hij is een manager, dus hij moet wel iets weten van onvermijdelijk moeilijke beslissingen en processen.

Tsjor

Wat een bangmakerij

Tuurlijk heeft TO dat geld pas echt in handen als het op haar bankrekening staat.
Maar overwaarde is overwaarde en dan maakt het niet uit wie het huis houdt of koopt.

Verder heeft TO dus blijkbaar zelf ook geen onaardige baan.

Dus al met al lijkt het erop dat de financiën hier niet struikelblok gaan vormen.

Ginny Twijfelvuur

Hoe naïef toch; de ex van mijn vriendin is rijk, en toch heeft ze 6 jaar moeten wachten voor ze één euro heeft gezien van zowel de woning als het vakantieverblijf.
Veel geld of niet doet er zelfs niet toe, het is de medewerking of de tegenwerking waar het om draait.

vertellen aan de kinderen

Hier zou ik echt mee opletten. Ik heb het zelf meegemaakt dat mijn ex aan al haar vriendinnen én aan onze kinderen verteld had dat ze wou scheiden, nog voordat ik het wist.
Wat maakt dat ik aan de vooravond dat ik uit het huis vertrok moest vaststellen dat de kinderen in "haar kamp" zaten omdat ze maar één kant van het verhaal hadden meegekregen, terwijl ze zich normaal neutraal hadden moeten opstellen.
Van al hetgeen is gebeurd, is dat nog altijd hetgene wat ik mijn ex het meeste kwalijk neem.

zet door; hoe moeilijk ook...

Wanneer situatie in huis onhoudbaar wordt en je elkaar zelfs al negeert, dan is er geen ontkomen meer aan. Wat kan ik doen zei mijn ex op een bepaald moment en ik kon alleen maar antwoorden met 'me los laten'.

Mijn ex zit ook niet in de slappe was, heeft me met een schamelijk bedrag 'afgekocht' over een periode van 22 jaar relatie; ik heb overigens overal afstand van moeten nemen; tot aan nabestaandenpensioen en al. Heeft me ten tijde van de relatie ook nimmer betrokken in een koop van woning/ik stond nergens op papier samen met hem, behalve op een summier samenlevingscontract. Na 20 jaar van de relatie te zijn bedonderd door hem, begrijp ik dat hij het zo heeft aangepakt. Heel slim.. van hem dan...

Bij jou een ander geval en ga daarom vanuit dat financiële plaatje wel goed gaat komen, wat voor tijd daar ook overheen gaat. Belangrijkste is dat je er emotioneel ook goed doorheen komt. Wens je daar veel sterkte in!

wel zeggen...

Vindt overigens wel dat je het je man moet melden, nu anderen er ook van op de hoogte zijn. Zal dit je anders niet in dank afnemen, denk ik zomaar.

Het is een stap, I know...