Gewijzigde omstandigheden na scheiding: vragen over convenant

In overleg

Ik denk dat je er het beste in overleg uit kunt komen want de rechter zal waarschijnlijk die restschuld gewoon in tweeën hakken en dan krijg jij hem voor je kiezen. Aflossingen van die schuld drukken bij je ex ook op zijn draagkracht (want gevolg van de scheiding), dus dan krijg je wellicht ook nog minder alimentatie. Ik vermoed dat als je in overleg gaat over jouw zorgen en bereid bent iets in te leveren, je ex welwillender zal zijn dan wanneer je je hakken in het zand zet. Laat die nieuwe vriendin en wat zij van jou vindt er maar buiten want de kans is groot dat je ex in haar kamp zit.
Ik snap wel dat je ex nu na een paar jaar 'last' begint te krijgen van zijn ruimhartigheid ten tijde van de scheiding, maar hopelijk heeft hij nog oog voor jouw zorgen.

Ingewikkelde constructie

In alle goedwil hebben jullie indertijd een ingewikkelde constructie opgebouwd, die grotendeels gebaseerd was op goede wil van beide kanten.
Maar nu komt er een kink in de kabel. Nieuwe vriendin deelt jullie goede wil naar elkaar toe niet.

Jij zou vijf jaar een hoge alimentatie krijgen en daarmee een buffer opbouwen om de restschuld te betalen. Jij bent nog steeds mede-eigenaar van de woning. In feite betaalt je ex dus via de alimentatie zelf die buffer van jou. Hoe hoog is die buffer nu, want je bent nu op de helft van de tijd.

Is het niet mogelijk om over te gaan tot een 'normalere' regeling: je ex wordt eigenaar van de woning. Je ex kan blijkbaar de hypotheek betalen en met nieuwe vriendin erbij is zijn inkomen voor de bank nog hoger. Het kan zijn dat de bank hier niet in meegaat, omdat zij dan een hypotheek moeten geven die hoger is dan de waarde van het huis. Het heeft daarom zin om de waarde van het huis nu opnieuw te laten bepalen. Stel dat de bank er niet in meegaat, dan heb je het probleem van die restschuld. De helft daarvan is voor jouw rekening en als het goed is heb je helft daarvan al opgebouwd in jouw buffer. Je komt dan dus nog en kwart van de eventuele restschuld tekort en je ex zal zelf de helft van die restschuld op een andere manier moeten ophoesten. Maar dit alles speelt pas als je weet wat de bank wil doen. Ik denk dus dat het nu van belang is dat je een nieuwe waardebepaling laat maken van de woning en dat je kijkt of de bank de hypotheek wil overzetten op naam van je ex.

Stel dat de bank dat wel doet, dan kan je ex de woning overnemen en wordt jij ontslagen uit je hypothecaire verplichting. Je ex hoeft dan niet aan jou de hoge alimentatie te betalen, want in feite was die bedoeld voor het opbouwen van de buffer voor de schuld. De alimentatie kan dan naar beneden.

Dan is de vraag: hoe verder. Je hebt recht op 12 jaar partneralimentatie en kinderalimentatie totdat de kinderen 18 zijn. Jullie hadden een afspraak voor 5 jaar partneralimentatie, omdat je in die tijd financieel onafhankelijk wilde worden. Je kunt samen met je ex een herberekening maken voor 12 jaar partneralimentatie, en dan een officiële berekening, dus geen goodwill. Je kunt ook die 5 jaar aanhouden en de opgebouwde buffer (die dan van jou is, want je ex kan de volledige hypotheek overnemen bij de bank) beschouwen als alimentatie voor de resterende 2,5 jaar. Dan is je ex nu klaar met het betalen van de alimentatie. Jij bent dan verlost van die restschuld.

Voor de kinderalimentatie zal er weinig veranderen.

In principe wordt de draagkracht van je ex hoger als zijn nieuwe vriendin bij hem intrekt, omdat hij de woonlasten dan kan delen met zijn nieuwe vriendin.

Ex kan een wijzingsverzoek indienen bij de rechter (dat kunnen jullie ook samen doen als je er samen uitkomt), maar dan moet er sprake zijn van gewijzigde omstandigheden. Meestal gaat dat om wijzigingen buiten je 'schuld', bijvoorbeeld als iemand werkloos wordt. Een nieuwe vriendin en een nieuw kind zijn geen oorzaken 'buiten je schuld', dus ik vermoed dat de rechter op grond daarvan het convenant niet zal wijzigen.
Het beste zou zijn als jullie het er samen over eens zijn dat de indertijd ontworpen regeling nu niet meer voldoet. Een tegenargument van jou zou kunnen zijn dat jij niets te maken hebt met de nieuwe vriendin. Dat is zo. En over 2,5 jaar zal de hoge partneralimentatie toch komen te vervallen en zul jij voldoende buffer hebben opgebouwd om de restschuld over te maken aan je ex, zodat die wellicht dan de hypotheek kan overnemen.
Maar ondertussen kunnen er een hoop irritaties ontstaan. Nieuwe vriendin ziet jou als zijn dure hobby, ze neemt zelf ook een dure hobby mee, een klein kind. Zij gaat vechten voor haar kind, jij voor jouw kinderen en jullie dansen allebei om dezelfde geldpot heen. Geen fijne situatie voor de komende 2,5 jaar, zelfs al sta je in je recht. Dus als je het nu voor eens en voor altijd op kunt lossen, dan zou dat beter zijn.

Tsjor

hypotheekrente

Het is jouw probleem dat jouw helft van de hypotheekrente niet afgetrokken kan worden, niet dat van je ex. Hij kan de helft die hij voor jou betaalt aftrekken als betaalde partneralimentatie. Jij moet hem opgeven als ontvangen partneralimentatie (en kon die vervolgens de eerste twee jaar dat je niet meer in de woning woonde aftrekken als hypotheekrente).

Voor de rest geeft ik hem weinig kans bij een rechter.

Even vanuit een ander perspectief

Hoe je in ogen van de rechterlijke macht er het beste uitkomt is inmiddels duidelijk geschetst dus dat geluid is gegeven. Maar er is meer in het leven dan geld.
Jij schrijft dat je eigen inkomen rond modaal zit, daarnaast heb je de afgelopen jaren blijkbaar ruime alimentatie ontvangen dus als ik het goed begrijp is het niet zo dat jij rond de armoedegrens zit.
Natuurlijk begrijp ik dat het steekt dat hij zo luxe leeft maar laten we eerlijk zijn: wat jij beschrijft is wel heel luxe.
En het leven - ook na een echtscheiding - is niet eerlijk.
En hoe vervelend het is hangt een beetje af waar je het mee vergelijkt.

Ik verbaas me dat je benoemt dat je ex niet hebt willen uitkleden na de scheiding. Alsof dat iets prijzenswaardig is. Je zegt toch ook niet: ik heb hem niet voor zijn bek geslagen? Er zijn dingen die je in principe niet doet, tenzij de situatie heel extreem is, iemand financieel uitkleden is zoiets. Hoef je verder dus niet op te voeren.
Als je PA zo hoog is dat je het 'uitkleden' in dat kader wilde benoemen dan moet je het misschien als een cadeautje wat je afgelopen jaren hebt gehad beschouwen en je realiseren dat ook aan dit feestje een eind kan komen, misschien vroegtijdig maar je ach, je hebt het in ieder geval gehad.

Mijn advies: wees genereus in je hart, met liefde en begrip. Ga met open vizier het gesprek aan met je ex waarin je aangeeft dat je begrijpt dat de situatie verandert en je laat zien dat je het allerbeste wilt voor iedereen, ook voor het nieuwe broertje of zusje van je kinderen.
Als je een goed gesprek hebt kun je best uitspreken wat het voor jou betekent als de PA drastisch daalt; 'ik maak me zorgen dat ik dan geen buffer meer kan opbouwen' of 'ik vind het ook zo fijn om met de kinderen op vakantie te kunnen en dat zit er nu niet meer in'. Niet op een jankerige manier maar gewoon als feit benoemend.

Daarnaast kun je (nog meer) actief op zoek gaan naar mogelijkheden om je eigen inkomen te vergroten. Daarmee ook naar je ex aangevend dat je hem echt niet ziet als makkelijke geldbron en bereid bent er zelf ook (nog meer) moeite voor te doen.

Ik denk nl dat de echte rijkdom erin zit dat jij de relatie met je ex goed houdt. En waar mogelijk met zijn vriendin, met wie je straks tenslotte ook onlosmakend verbonden bent door de kinderen.
Voor de goede orde: ik lees in je post niet dat je dat niet probeert maar ik denk dat het in deze situatie even extra hard werken is.

Paar op en aanmerkingen

Dag allemaal
Ik lees een paar handige tips en ook wijze woorden.
Even kort een reactie op een paar opmerkingen:
1) Mijn inkomen vergroten is bijna niet mogelijk in de komende jaar. Ik werk bijna fulltime en studeer erbij om op termijn meer te gaan
verdienen. Ik heb even voor de scheiding een "carriereswitch" gemaakt, voor die tijd was ik zzp'er en had geen vaste inkomen. Dit heb ik nu wel, maar moet nog een jaar studeren naast mijn baan om alle benodigden certificaten en diploma's te halen.
2) Ik heb al mijn ex aangeboden om de alimentatie te verlagen met
twee honderd euro's per maand. Voor mij is het veel, voor hem niet maar hij vindt het onvoldoende.
3) Zijn vriendin heeft op het ogenblik geen baan, is vanuit het buitenland hier in NL komen wonen, en het ziet er naar uit dat ze het voorlopig zo wil houden (geen werk.)
4) Ik heb inderdaad moeite met het feit dat ex miept over een paar honderd euro's terwijl hij ontzettend veel geld uitgeeft aan volstrekt onnodige dingen (nieuwste iPhone,
derde iPad etc) Als ik zag dat ex met
moeite de eindjes aan elkaar kan knopen zou ik waarschijnlijk geneigd zijn om de broekriem veel strakker aan te trekken. Ik heb inderdaad moeite met zijn klachten over het gebrek aan geld wanneer hij mailt vanuit zijn skivakantie zoals vorige week.

Ik ben natuurlijk bereid om nog wat water bij de wijn te doen en ik hoop echt in goed overleg met hem tot een oplossing te komen. Maar ik ben niet bereid om omwille van de goede vrede alles te slikken.

Op zich

Hoef je natuurlijk helemaal niets te doen: de afspraken liggen vast in een convenant, er zijn geen redenen om dat te wijzigen (nieuwe vriendin met kind geldt niet als reden), dus als hij iets wil kan hij naar de rechter stappen en dan zal hij bot vangen. Over 2,5 jaar is hij er toch van af. Je hoeft hem alleen maar te melden, dat je je aan de afspraken wil houden. Alleen moet je dan wel zorgen dat je over 2,5 jaar jouw aandeel van de restschuld bij elkaar hebt en dat aan hem kunt 'geven' voor het huis, zodat jij ontslagen kunt worden uit de hypotheekverplichting.

Tsjor