U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Gescheiden ouders
Nu 5 jaar gescheiden, 2 kinderen uit deze relatie (10 en 12). Met mijn huidige partner heb ik een zoontje van 3 jaar welke zeer gedreven, energiek en ondernemend is. Omdat mijn ex-partner en ik niet op 1 lijn kunnen komen wat de opvoeding betreft is mijn dochter nu uit huis geplaatst (tijdelijk). Hoe heeft het zover kunnen komen? Vanaf het begin af aan heeft mijn ex-partner alles gedwarsboomd wat mogelijk was. Na de eerste rechtzaak heeft de rechter ook aangegeven dat we een ONS traject moesten volgen om samen beter te leren communiceren omwille van de kinderen. Helaas heeft mijn ex-partner tijdens dit traject alleen geprobeerd de regeling aan te passen, terwijl dit door de rechter was vastgesteld en niet door mij. De regeling zou zijn (omdat hij fulltime werkt) dat de kinderen doordeweeks bij mij zouden verblijven, want ik woon op een paar 100 meter afstand van school. Tevens betekent dit ook dat veel vriendjes en vriendinnetjes in de buurt wonen. Als hij dan zou werken kon zijn moeder wel oppassen. Oma's zijn oma's en in eerste instantie niet primair aan de opvoeding van de kinderen. Omdat mijn kinderen doordeweeks veelal dus bij mij verbleven had ik uiteraard regels! De kinderen vinden dit verschrikkelijk want bij papa mag alles of oma knapt het wel op. Ook voor elke scheet of boer die ze laten krijgen ze geld, iets waar ik als moeder niet tegenop kan boksen en dit daarnaast ook niet eens wil. Door de jaren heen heeft deze situatie voor veel problemen gezorgd. Mijn partner en ik hebben vrijwillig hulpverlening aangevraagd omdat het zeer onrustig was in huis en we de structuur kwijt raakten. Hoe konden we dit op een juiste manier terugbrengen en daarnaast ook regels hanteren waar we allemaal aan konden voldoen? Samen met de kinderen en hulpverlener regels opgesteld, ook gevraagd waarom de kinderen deze regels belangrijk vonden zodat we elkaar zouden begrijpen en hier dus rekening mee konden houden. Zo hebben we ons ermede doorheen geslagen tot een aantal maanden geleden.(teveel gebeurtenissen om hier neer te zetten) de hulpverlener had in het eindverslag aangegeven dat ze onze thuissituatie zeer zorgwekkend vind, voorbeeld: weerklinken omhooggaat voor onze 3 jarige zoon evenals de stoelen op tafel zodat hij niet kon gaan klimmen. We stonden perplex! De hulpverlener heeft beslist, omdat wij geen hulpverlening meer van deze instantie wensten, om de Raad van de kinderbescherming op de hoogte te stellen. Wij hebben vervolgens 3 uur met de raadaonderzoeker gesproken, die ons veel begrip gaf voor hoe alles was gelopen. De oudste 2 kinderen zouden 2 weken later o gesprek gaan. Helaas heeft mijn oudste gelogen over gebeurtenissen alleen omdat ze er alles aan zou doen om naar haar vader te kunnen. Diezelfde middag waren er 2 mensen van de Raad bij mij thuis om mijn dochter per direct naar haar vader te brengen. Naar wat mij is verteld kon ik werkelijk waar geen woord meer uitbrengen, ik stond volledig aan de grond genageld. Hoe kon dit waar zijn wat er nu gebeurde?? Tot de dag van vandaag weet ik niet wat voor vervolg dit gaat hebben, fijn zo'n transparante organisatie 
Ik als moeder slaap niet, alles gaat de hele dag door mn hoofd als een film, mn focus is weg en ik voel me leeg. Hoe kun je hier mee omgaan?
Onwaarheden
Die onwaarheden dat is gewoon jargon. Hoe je van een muis een olifant maakt.
Misschien helpt het je om je te realiseren dat de kinderrechter heel goed op de hoogte is van deze manier van dramatiseren door de kinderbescherming. Het is gewoon jargon, vaktaal, bedoeld om zaken uit te vergroten en toe te leiden naar de vooropgestelde conclusie: OTS en UHP. Dat kunnen ze best proberen, maar de kinderrechter weet al dat het jargon is.
Zolang jij dat maar niet allemaal precies gaat becommentarieren.
Je herkent je niet in het jargon van het dossier. School en hulpverlening zijn niet ontevreden.
Jij bent bezig met het op orde brengen van de rust in je gezin en dat doe je met een goede hulpinstelling waarmee het een goede match is.
JIj neemt de verantwoordelijkheid dat het goed komt. Dat is je taak en je recht als ouder.
De kinderrechter
Je richt je tot de kinderrechter. Niet tot de kinderbescherming.
En laat je niet verleiden
Je kunt zonder ouderschapsplan, dat is toch een tijdelijke afspraak, omgaan met je gezin. Je kinderen kunnen naar hun vader als ze dat wensen, ze hebben twee ouders, ze kunnen bij jou zijn. Daar heb je geen maatregel of plan voor nodig.
Natuurlijk vind je jezelf de beste opvoeder, dat vind iedere ouder, maar bij vader is het gewoon anders, daar ga je niet over.
Nogmaals
Het gaat om je doel, niet om je gelijk. En, net als het ouderschapsplan, kom je met een OTS, en UHP, in weer nieuwe wespennesten van onmacht en conflict terecht.
Echt, dat wil je niet.
Reactie op onwaarheden
Bedankt voor je stukje tekst, goed om te lezen!
Ik zal er zeker alles aan doen om de rust te bewaren tijdens de zitting en te zorgen dat alleen gezegd wordt wat nodig is.
Kleine correctie op mezelf
Positief formuleren: school en hulpverlening zijn WEL tevreden.
Waarom
Waarom sta jij bij de rechter? Omdat je niet tevreden was met de 1e hulpverleningsinstantie. Deze instelling heeft daarop volgens hun eigen protocol, voortijdig gestopt met de hulpverlening, een zorgmelding gedaan.
Echter je hebt in overleg met de huisarts een hulpverleningsinstelling gevonden waar wel begrip is en waar je een goede match hebt met jou en je kinderen.
Dat is je recht als ouder om zelf te bepalen met wie je in zee gaat.
Je herkent je dan ook niet in het verslag van het onderzoek door de kinderbescherming. Scholen en hulpverlening zijn tevreden en jij zet het door tot de rust in je gezin is weergekeerd. Dat is jou taak en jou recht als ouder.
Je wil niet met instanties in de weer maar je richten op de hulpverlening aan je gezin, anders niet. En gedoe met instanties leidt alleen maar af, het voegt niets toe.
De door jou in gang gezette vrijwillige hulpverlening rechtvaardigt geen maatregelen.
MAG-84
Ik kan me voorstellen dat je helemaal over de top bent van de zenuwen en dat je het gevoel hebt een strijd te moeten voeren om de waarheid boven tafel te krijgen.
Er is helaas geen gouden recept, waarmee je deze situatie goed en veilig kunt oplossen. Je hebt al een reactie geschreven op het raadsrapport, ik neem aan dat je daarin alle onwaarheden hebt benoemd etc. En de advocaat staat klaar.
Mijn advies zou zijn: zet alles voor jezelf nog eens rustig op een rijtje en breng het terug tot maximaal zeven korte punten die je de rechter voor wil leggen. Iets in de geest van:
1. kernvraag: welk probleem wordt opgelost met een OTS en een UHP?
2. kinderen vrijheid geven om te bepalen waar ze willen wonen en zijn, kinderen zijn oud genoeg om dat zelf aan te geven. Geen dwang voor de kinderen.
3. als er nieuwe afspraken moeten komen tussen exen, dan bij voorkeur onder begeleiding van een mediator.
4. hulpverlening die nu loopt moet door kunnen blijven lopen.
Meer punten weet ik eigenlijk niet.
Met andere woorden: met een andere regeling en nieuwe afspraken, eventueel vastgelegd in een ouderschapsplan, kunnen we dit ook oplossen. Een OTS en UHP is een vorm van dwang die niet in het belang van de kinderen is en niet in het belang van de ouders.
Let wel, ik weet niet wat er in het raadsrapport staat en ik weet ook niet wat er gebeurd is voorafgaand aan de melding (veel in een korte tijd, schreef je).
Bovendien: zoals jij het beschreef heeft de inzet van hulpverlening met name te maken met het drukke gedrag van de jongste. Maar daar kun je ook niet teveel over uitweiden, want dan heb je kans dat de jongste ook nog uit huis wordt gehaald.
Veel sterkte in deze zware tijd. Maak het voor jezelf niet zwaarder dan het is: je dochter komt toch wel thuis, liever dat ze zomaar af en toe komt binnenwaaien dan dat je een uitgebreid bezoekschema krijgt opgelegd. Maar je moet zelf aanvoelen wat uiteindelijk, in de toekomst, voor de kinderen het beste is. Nu ben je bezig met een grote strijd en voelt het als onoverkomelijk als je dat niet kunt winnen. Maar ook daarna gaat de zon weer op, kunnen de kinderen en jj alles weer oppakken en komt er in de toekomst hopelijk weer wat meer ontspanning, waardoor de kontakten over en weer beter worden.
Tsjor