Gedrag vader

missen

Misschien realiseert hij zich nu wat hij gaat missen en let hij nu beter op de behoeftes van de kinderen.

Ik zou heel blij zijn als mijn man dit opeens zou doen. Het is toch niet negatief. Ik hoor niet dat hij je afvalt of de kinderen 3 koeken toestopt terwijl jij net nee gezegd hebt.

Het is ook nooit goed

Beschouw het als een voorproefje van hoe jullie straks gaan concurreren om de gunst van de kinderen...

jaloezie?

als hij nou ook eens zo leuk tegen jou deed?

:-)

O yeah

Dit belooft wat als jullie straks verder zijn in dit proces. De Grote Strijd om Wie is de Leukste Ouder. Vreselijk. Maar niks aan te doen tenzij jullie in staat zijn tot een goed gesprek?
Enne... Weet je zeker dat jij echt hetzelfde doet? Sommige dingen gaan onbewust...

gedrag vader

Ik weet echt zeker dat ik niet slijm tegen de kinderen. Ik doe net zoals anders.
Over die koeken. Jawel. Ik zeg nee en hij zegt ja.
Dan is papa natuurlijk liever voor kinderen in de basisschoolleeftijd.
Tegen mij hoeft hij echt niet meer leuk te doen hoor. Die tijd is voorbij. Ik ken en zie dingen van hem, die de kinderen dus niet zien en merken.

Hij zal best beseffen dat hij zich anders moet opstellen. Waarom nu pas. Zelfs de kinderen valt het op dat papa tegenwoordig liever is. Dat zegt genoeg.

Maar alles gaat wel zoals het hem uitkomt. Ik mag de kinderen meenemen, als hij andere plannen heeft. Maar anders gaat er een weerwoord aan vooraf.

Herkent niemand dit nou?

O jawel

Het is voor mij herkenbaar hoor. De eerste maanden na onze scheiding waren een paar topmaanden voor de kinderen. Ze hadden nog nooit zoveel aandacht gehad van hun vader, en ze mochten en kregen zoveel, hij ging zelfs met hen naar pretparken, iets wat hij tijdens zijn vaderbestaan voor de scheiding nog nooit geambieerd had. Ik hield ondertussen vast aan mijn zogenaamde opvoedprincipes en regels en had nergens geld voor. Mijn kind, toen 5, wilde destijds zelfs graag bij vader wonen, omdat hij veel liever was dan ik, hoe pijnlijk is dat. Gelukkig hadden we duidelijke afspraken over de omgang en kon het op geen andere manier.

Mijn ex heeft zichzelf na een paar maanden teruggevonden en gedroeg zich vervolgens zoals we oorspronkelijk van hem gewend zijn. Niks pretpark, niks aandacht, niks lief.

Een vos verliest wel zijn haren, maar nooit zijn streken, bedenk dat maar en gun je kinderen zolang de extra aandacht van hun vader, ook al geeft het je de kriebels, voel je je tegengewerkt en moet je je tong er af en toe van afbijten. Een scheiding is voor hen moeilijk, je maakt het nog moeilijker door hierover strijd te gaan voeren. Als mijn ex voor de zoveelste keer naar de MC Donalds was geweest, was mijn mantra destijds iets als "het is leuk voor de kinderen, het is leuk voor de kinderen", dat voorkwam dat ik opmerkingen gaf, die niet zo sjiek waren. Uiteindelijk slijt het wel. Sterkte.

Heel herkenbaar

En niet makkelijk, maar vanuit het oog van de kinderen, ze verdienen een live vader. Maar hij moet het wel fair houden. Leuke dingen doen, top! Geen regels, no go! Als jij doet wat je doet, ben en blijf je de houvast van de kinderen, geen zorgen. Inderdaad, blijven slikken! Ookal ging je van m af om daarvan af te zijn.

Dank jullie!

Bedankt voor jullie reacties.
Nog maar even doorzetten en naar de toekomst kijken. Hoe moeilijk ook. Maar het is in ieder geval herkenbaar.

Herkenbaar!

Yes, mijn ex heeft dit heel extreem gehad vanaf het moment dat hij aanvoelde dat ik de scheiding echt ging doorzetten. Vanaf dat moment werd elke poging tot opvoeden van mijn kant ondergraven door ze vol te stoppen met snoep voor het eten ("Wat kookt mama vies he?"), uit bed te halen als ik ze erin had gestopt ("Mama wil niet met jullie spelen, ik wel!") en zelfs door zodra ik ze aan hun huiswerk zette met ander huiswerk aan te komen zetten. Een groot drama dus met twee verwarde kinderen tot gevolg en ik maar proberen netjes te blijven.

Deze omslag was extra verbazend omdat hij in de jaren ervoor een aantal keren aan zijn stutten had getrokken en er dagenlang vandoor was gegaan ("Je redt je maar met je k*tkinderen!") in de overtuiging dat ik dan wel terug zou komen van mijn voornemen. Kinderen helemaal in paniek, en ik maar troosten.

De uitkomst tot nu toe is dat hij, nu de scheiding definitief is, weer "normaal" doet en weinig tot geen aandacht aan ze besteedt. Hij komt niet opdagen op oudergesprekken, doktersafspraken of verjaardagen. Hij ziet ze vooral voor zichzelf niet omdat zij het willen. Voor hem zijn ze een instrument om mij te bespelen en te controleren ("Wat is mama aan het doen?"). Heel triest om te moeten constateren. De kinderen verdienen een oprecht lieve vader en geen windvaan dat ze van het een op andere moment kan laten vallen.

Voor mij is dit alles een bevestiging dat ik het juiste heb gedaan, ook voor de kinderen.