ex wil zich niet aan de omgangsregeling houden

Omgangsregeling

Je geeft aan dat die door de rechter is vastgesteld. Is een andere regeling voor jullie misschien nu handiger? Wordt het dan makkelijker?

Natuurlijk begrijp ik jouw zorgen, maar kan het niet zijn dat hij veranderd is? Boos zijn is wat anders dan gewelddadig worden. Dan natuurlijk de belangrijkste vraag, hoe gaat hij met jullie kind om? Als dat goed is, dan zou ik niet vasthouden aan jou eis dat het eerst een jaar goed moet gaan.

Wellicht kun je proberen met elkaar om tafel te gaan zitten, met jouw echtgenoot en zijn vriendin erbij. Denk aan het belang van je kind. Ze blijft ook zijn kind. Jullie zullen toch samen een modus moeten vinden om samen ouder te zijn voor jullie kind.

Omgangsregeling

Allereerst bedankt voor uw reactie,

We hebben deze regeling al jaren alleen sinds een jaar staat het nu vast op papier.
Hij wilde haar 3 weekenden per maand, maar dat zag ik niet zitten omdat haar leven grotendeels hier afspeelt.(vriendinnetjes ,sport)
Ook komt ze elke keer doodmoe terug als ze bij hem is geweest, en dit zou misschien haar resultaat op school kunnen beïnvloeden.
Ik heb vrede met de omgangsregeling, ik vind dat het haar duidelijkheid en structuur geeft.
Maar hij is het daar niet mee eens, hij praat haar steeds een schuld gevoel aan door de telefoon dat het stil en niet leuk is thuis zonder haar, dat hij haar constant mist, soms tot huilen aan toe.
Hij overvraagd haar met zijn emoties.

Ik dacht nadat de omgangsregeling via de rechter die hij zelf nota bene heeft aangevraagd wat rust zou geven en naar ons allemaal duidelijkheid zou bieden, aangezien we er samen niet uitkwamen ,maar helaas valt het tegen.
Om de tafel zitten met hem is moeilijk, hij laat me dan niet uitpraten.
Na 10 minuten loopt het vaak al op een discussie uit.
Ik wil graag als ouders er voor onze dochter zijn maar dit is moeilijk als je niet op 1 lijn zit.

Wat kan ik doen als hij zich niet aan onze regeling houdt?

verzamelen

Wat het moeilijk maakt is om vanaf deze kant van het scherm in te schatten hoe agressief je ex potentieel is. Maar er zijn verschillende scenario's. Soms moet je iets doen waarvan je allang weet dat het niet zal helpen maar moet je aantonen dat je geprobeerd hebt om tot een gesprek te komen.

Wat betreft school: ik zou overwegen om dit op school te bespreken, bij de directeur en dat je tot een afspraak komt (kind niet meegeven, hij mag niet naar binnen (of juist wel)) en met de leerkracht. Daarnaast zou ik ook even met de wijkagent willen praten om advies te vragen wat je in zo'n geval kan doen. Vraag gelijk na wat je kan doen als hij toch opeens voor je deur staat.

Als mijn kind emotioneel overvraagd zou worden, zou ik daarmee naar de huisarts gaan voor advies (en een verwijzing). Dan staat daar in elk geval dat je geweest bent om hulp te zoeken. Als het later nodig is, kan de huisarts hieromtrent een verklaring afgeven.

Iemand die agressief is geweest, voor de ogen van kind in elkaar heeft geslagen, 112 hebt gebeld en waar jij jouw adres geheim voor houdt, zou voor mij de reden zijn om elk moeilijk gedrag vast te leggen op alle manieren die mogelijk zijn. Tenzij ik overtuigd ben dat wat er in het verleden is gebeurt, eenmalig was. Ik weet niet of ik dat in zo'n situatie nog zou denken.

Vastleggen dmv een notitieboekje waar je -als er weer wat speelt- kort schrijft wat er is gebeurd of wat hij heeft gezegd of gedaan. En of dat nu gaat om het overvragen van je kind of hoe je kind terug thuis is gekomen, hoe vaak hij belt, hoe laat hij belt en wat hij zegt. En daarin staat ook wat jij hebt gedaan. Hiermee maak je de situatie inzichtelijk voor anderen en voor jou is het een geheugensteun.

Als hij (on)aangekondigd op plekken staat waar hij niet hoort te zijn, of dat hij op plekken staat waar hij wel hoort te zijn maar niet op afgesproken tijden en op de momenten dat je bang voor hem wordt, mbt de veiligheid van je kind en van jezelf, doe een melding bij de politie en in het uiterste geval bel je het alarmnummer. Vraag of ze die melding in het systeem willen zetten.

Als je nog niet zover bent en je hebt een tussenstap nodig, of je hebt het idee dat je nog niet alles geprobeerd hebt, is mediation een idee? Ik heb er zelf geen ervaring mee maar zou je met mediation verder kunnen komen? Dan hoef je niet steeds zelf het woord te voeren en de mediator heeft de rol van het bewaken van een gesprek tussen 2 partijen. Waarmee een echt gesprek hopelijk wel mogelijk is en daarmee de deur opent naar een oplossing die voor alle partijen goed is. Helpt het, dat is dan mooi. Helpt het niet, probeer ook dat zwart op wit te krijgen. Stel dat ex tijdens de mediation met dezelfde instelling het gesprek in gaat (niet laten uitpraten), mag een mediator vaststellen waarom een gesprek niet van de grond komt? Dat weet ik niet maar iemand anders misschien wel? Want dat zou ik bij de notities stoppen.

Ik denk namelijk dat zoiets niet zomaar op houdt en dat je een lange weg te gaan hebt en onderwijl bewijs moet gaan verzamelen en de situatie inzichtelijk moet gaan maken voor anderen.