U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ex-man probeert het weer eens
Ben ik weer met de continuing story van mijn pogingen mijn roer recht te houden in de woelige baren van het contact met mijn ex. De situatie: Ex wil niet meer met mij praten en mij niet zien, maar tegelijkertijd zijn we iets belangrijks en ingewikkelds aan het regelen voor de toekomst van onze oudste. Die dat nog net niet zelf kan, al denkt hij van wel (16 jaar), wat het ook nog een beetje ingewikkelder maakt.
Ik voel mij zoals gewoonlijk superverantwoordelijk voor het bereiken van de gewenste uitkomst en irriteer dus iedereen met mijn regelzucht en controledwang. Maar aan de andere kant: de boel loslaten en het risico lopen dat het ze niet lukt (reeel risico, zoon is te laks en puber en ex is gedeeltelijk geestelijk incapabel door emotionele labiliteit en daarop niet aanspreekbaar).
Dus ik doe wat aan procesbewaking: ik vraag regelmatig: heb je gedaan wat we afgesproken hebben en wat is daaruit gekomen, want zoon noch ex vinden het vanzelfsprekend om mij of elkaar van hun acties op de hoogte te houden, bijvoorbeeld door mailtjes aan instanties aan ons allen te cc-en, wat ik vrij standaard wel doe).
Nu zou ex instantie A bellen met een concrete vraag, en mailt mij vervolgens dat hij instantie B gebeld heeft en dat die het antwoord ook niet weten en ons aanraden zomaar wat in te vullen op het formulier, omdat dat het niet zo belangrijk zou zijn wat je invult (NB: het gaat om de financiering van het hele plan). Dus ik mail: "heb je inderdaad instantie B gebeld, want je moest namelijk instantie A bellen". Er vanuit gaande dat hij mogelijk best instantie A gebeld had, ook al stond er B.
En nu is ex boos want ik vertrouw hem niet en als ik hem niet vertrouw moet ik zelf maar gaan bellen en hij gaat me ook geen antwoord geven op mijn vraag met welke instantie hij gebeld heeft want ik wil ook niet meer reageren op zijn persoonlijke ontboezemingen.(Dat laatste klopt).
Niet op reageren, he?
Verder nog tips?
Ik zou je ex kunnen zijn
Ik zou ook de kont tegen de krib gooien als iemand zo dicht op mijn huis gaat zitten. Maar zelf doe ik het ook hoor, met hetzelfde effect als bij jou: irritaties.
Ik denk dat het 'we' in 'we zijn aan het regelen' een probleem is, want jullie zijn helaas op dit moment geen 'we' meer en de samenwerking verloopt alleszins niet vloeiend. Dus dan is het toch handiger om één kapitein te benoemen en de ander moet het dan loslaten. Wellicht kun je dat bij een volgende klus dan andersom regelen.
Het kan zijn dat je moet zeggen tegen je ex en je zoon: sorry, ik krijg het niet voor elkaar om dit uit handen te geven, dus laat mij het doen, anders irriteer ik jullie alleen maar.
Of juist het omgekeerde: sorry, ik wil me er eigenlijk niet meer mee bemoeien, dus ik laat het helemaal aan jullie (zoon en ex) over.
Als het dan mislukt hoef je niet direct te roepen: 'zie je wel....', want als je zoon is zoals je hem beschrijft en als je ex is zoals je hem beschrijft, dan zou het waarschijnlijk ergens anders toch wel spaak lopen. Als moeder kun je niet in je eentje alles hoog blijven houden. soms moet iemand eerst de bodem raken voordat die zelf weer omhoog kan, maar dat is dan wel sterker en krachtiger dan wanneer je door je moeder omhoog gehouden bent. Als het de puberteit is groeit je zoon daar vanzelf wel overheen en kan hij op een later moment alsnog zelf voor zijn toekomst zorgen.
Het 'we' is voorbij en ik denk dat je dat serieus moet nemen. Daarna is er een 'hij' en ben jij er. De dingen die jij doet, daar ben je zelf verantwoordelijk voor. Je bent niet verantwoordelijk voor wat hij doet. Als hij het in de soep laat draaien en zoonlief accepteert dat vanuit een zekere gemakzucht of een ander probleem, en jij hebt het pakketje niet op je bord liggen, dan is dat jammer.
Tsjor
Relax
Maak het jezelf inderdaad wat gemakkelijker. 'Ik baal gewoon ontzettend van mezelf als ik niet het onmogelijke voor elkaar krijg.' En zelfs het mogelijke kan nog mislukken, dus relax, kijk wat je kunt en volg met een zekere nieuwsgierigheid wat er gebeurt als je je niet voor 1000% ergens voor gooit. De kwaliteiten van je moederschap hangen er niet van af.
Tsjor
Een troost
Over een paar jaar is je zoon volwassen en groot genoeg om zijn boontje zelf te doppen en hoef je met ex niet meer samen te werken. Ik zou denk ik kiezen voor alles zelf maar doen (als dat mag van ex) dan maar wat meer werk, maar minder fustrerend dan wat er nu gebeurt
Maar
.......hier kán je toch gewoon niet mee overleggen?(jij bent toch Het Zorgzame Zonnetje dat mij eerder heel lief een schema en mooie begeleidende mail stuurde....?!). Het Zonnetje van de kerstballen??!!
Ik denk dat je je verwachtingen naar je ex moet bijstellen, want dit valt toch op een normale manier echt niet te doen met hem. Hóe je het ook doet, en wát je ook probeert: je zult het altijd fout doen in zijn ogen. Ik concludeer dit ook uit jouw eerdere postings. Het is een man waar je niet van op aan kunt, ook al ben je dan misschien regelzuchtig of wat dan ook.iedereen heeft zo zijn makkes.
Helaas denk ik daarom ook dat je gewoon je eigen plan moet trekken.Doodgewoon omdat je niet van hem op aan kunt.Hij ziet alleen de splinter in jouw oog en niet de balk die door zijn beide ogen gaat:-).
En trouwens: heb je niet in het convenant of het ouderschapsplan staan wie wat wanneer regelt? Ik heb hier vele euro's aan besteed bij de mediator om dit met a.s. ex uit te vechten. En hoop nu maar dat dit beklijft en goed uitpakt voor de toekomst:-).
sterkte hoor!!!
shifra
Jouw probleem
Niet lullig bedoeld ;-)
Je schrijft: "En nee, hier kan niemand mee overleggen, de man spoort niet meer. En dat wil er bij mij maar niet blijvend in, dus ik probeer het steeds weer op de redelijke manier."
Tot jij dit hebt opgehelderd bij jezelf krijg jij never nooit iets helder in welk plan dan ook.
Uit ervaring weet ik dat het een hele stap is om het idee op te geven dat het op een redelijke manier moet kunnen en afstand te nemen en grenzen te trekken gebaseerd op de realiteit van wat die ander werkelijk doet en laat zien. Dat is inderdaad een leerproces. Komt vast goed!
Groet, Jo Hanna