Ex-man jaagt zoon stuipen op het lijf :( wat te doen?

Moeilijk

wat ik nu ga zeggen klinkt heel hard,maar dit is een probleem tussen jouw zoon en zijn vader.Je zoon is namelijk meerderjarig en hij zal zelf stappen moeten ondernemem.
het enige wat je zoon kan doen is zorgen dat hij daar weg komt.
en daar kun jij hem wel in proberen te sturen,praat met hem,bied hem woonruimte bij jou,of wijs hem de weg naar instanties waar hij voor hulp terecht kan.
wat jij voor jezelf kan doen is via de huisarts naar maatschappelijk werk gaan,om daar voor jezelf hulp te zoeken,te praten over je (terechte)wanhoop en woede,om misschien tips te krijgen.en om te leren hoe je hier het beste mee om kan gaan.
Ik wens je veel sterkte,het lijkt me afschuwelijk om te weten dat je kind in een moeilijke situatie zit en niets te kunnen doen.

Tja............

zo lang hij er duidelijk voor kiest om toch naar zijn vader te gaan is er voor jou weinig te doen. Wat is de reden dat hij niet bij jou wilt zijn?
Ik vind het een vreemd verhaal. Ik kan me nog voorstellen dat je zoon bang is voor de boosheid van vader als hij bij jou gaat wonen, maar ik lees duidelijk dat hij niet wil. Dat betekent dan toch dat hij zich bij jou nog minder veilig voelt.
Het enige wat je kunt doen is blijven open staan voor hem.

Onveilig bij moeder voelen?

Dat hij niet bij zijn moeder wil wonen 'betekent dan toch dat hij zich bij jou nog minder veilig voelt.'??????? En hoe komt dat dan?

Zou het misschien kunnen dat hij uit angst voor zijn vader bij zijn vader blijft? WEtende dat anders zijn moeder ook nog de sigaar is?

Helaas, ik weet hier geen oplossing voor, zoon moet vertrekken, maar jij kunt dat niet dwingen. Helaas.

Niet veilig voelen?

Dat betekent dan toch dat hij zich bij jou nog minder veilig voelt...

Uh hoe weet jij dat? Heb je er naar gevraagd? Weet jij hoe de situatie is?
Heel zwart-wit gedacht m.i.
Omdat dit een aanname is ga ik er dan maar verder niet op in KoenTje.

Het is inderdaad zo dat hij loyaal blijft aan zijn vader. Ik heb vandaag lang en goed met hem gesproken. Op school staat nu een afspraak met MW. Het is een begin. Ik heb gesproken met Correlatie, uit onmacht en deze stelde zelfs voor om te kijken naar begeleid zelfstandig wonen. Dat lijkt me ene gek idee maar ik ga mij er zeker in verdiepen. Ik krijg er zo het gevoel bij dat als je kind op die manier uit huis gaat, echt alles is mislukt maar weet ook dat als het goed is voor hem dat dat het enige is wat telt. Hij wilde er meer over weten, ach hij wil al zo graag op zichzelf maar ik zie hem dat nog net niet zelfstandig allemaal doen.

Ik besef me dat ik niet veel meer kan dan hem sterk maken, blijven praten, rust bieden en de gepsprekken aan tafel tijdens het eten vinden we beide fijn.
Ik zie dan ook we dat hij weer wat opgelucht de deur uitgaat, maar...mn hart breekt tegelijkertijd.
Het is een heerlijke vent, en hij heft het zwaar.
Dat doet een moeder pijn.
Ik hoop at het voorlopig weer rustig blijft bij hen en hou ene vinger aan de pols.
Groetjes Ik

Heel goed plan

Ik vind dat begeleid wonen een heel goed plan, ook al zou je liever zien dat hij bij jou kwam (denk ik). Maar nu kun je investeren in een prettige relatie en zijn de moeilijkheden voor dat project.

Huiselijk geweld

Dat AMK/BJZ niets kunnen doen snap ik, hij is 18. Alhoewel het recht op jeugdzorg langer doorgaat. Maar meestal moet er dan al iets opgestart zijn voordat ze 18 zijn.
Dat de politie verder niets kan doen, dat begrijp ik niet helemaal. Wil je zoon uiteindelijk dan toch geen verklaring afleggen uit loyaliteit aan zijn vader? Eventueel kan hij jou machtigen om dat te doen. Die machtiging hoef je niet direkt te gebruiken, maar je kunt hem klaarleggen voor het geval dat.... En bespreken dat je er niks mee zult doen, tenzij zoon het vraagt, of ook bespreken wanneer je hem wel zult gebruiken,. ook als je zoon er niet om vraagt.
Wellicht kan steunpunt huiselijk geweld je verder helpen. En kan je zoon een paar nummers in zijn agenda schrijven: kindertelefoon, steunpunt huiselijk geweld, politie alarmnummer etc.
Ik neem aan dat je al eens geprobeerd hebt om ervoor te gaan liggen en aan te geven dat je niet wil dat hij teruggaat. Wordt het daardoor alleen maar erger voor hem?
Als hij nog in aanmerking komt voor begeleid kamerwonen (moet ook meestal starten voor de 18e verjaardag) dan zou dat een prima plan zijn. Ik kan me niet voorstellen dat je daar meer problemen mee zou hebben dan hem in deze situatie laten. Ik vind het heel erg om te lezen.

Tsjor

Volgende keer 112 bellen

Als je geen noodnummer van de politie kunt krijgen (bel ze vandaag eventjes), dan kun je de volgende keer gewoon 112 bellen. Daar krijg je wel meteen iemand te pakken. Echt, het is een noodnummer, en dit is een noodsituatie.
Sterkte.

Steunpunt inderdaad

Eens met Tsjor. Dit lijken typisch reacties van iemand die geintimideerd is en zich niet durft los te maken.
Uitleg daarover door iemand van een steunpunt kan helpen en helpen nadenken hoe hij verder kan zonder zijn vader.
Ik zou hem overigens ook melden dat hij door te blijven zijn vader steeds weer toestaat zich slecht te gedragen. Dat wil je toch ook niet? Jij geeft hem die kans. Vader zou hier de volwassene moeten zijn maar is dat niet. Vader moet gaan werken aan zijn eigen woede maar zolang zoon daar is hoeft hij dat niet te doen.