U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ex man alcohol en suïcidepoging
Hallo allemaal
Ik zit met een lastig probleem. Mijn zus is gescheiden van haar man en dat al ruim 3 jaar. Zij hebben twee gezamenlijke kinderen die primair bij mijn zus wonen en een bezoekregeling hebben met hun vader.
Mijn zus heeft drie weken geleden een te grote hoeveelheid tabletten geslikt. Dit resulteerde in een opname in het ziekenhuis en dit zien we als een duidelijke suïcide poging. Dit gebeurde onder alcohol invloed en in het weekeinde waar de kinderen bij haar ex man waren .Mijn zus drinkt regelmatig en de laatste maanden gaat dat gepaard met best wel wat emotionele uitbarstingen en stress mede veroorzaakt door mijn vader en broer. Hiermee heeft ze niet echt een goede band. Ondanks ik dit als een probleem zie moet gezegd worden dat ze dit nooit in het bijzijn doet van haar kinderen. Het is een zorgzame moeder met helaas nogal wat problemen uit het verleden.
Nu heeft de vader een enorm.afwijzende houding aangenomen en weigert het onder deze omstandigheden ,mijn zus is inmiddels weer thuis en onder ambulante psychologische behandeling, de kinderen terug naar hun moeder te brengen.
Vader is al lange tijd ontevreden en heeft veel kritiek op mijn zus en de verstandhouding tussen beide is niet echt super.
Voor hem is dit blijkbaar de druppel wat ik ook best begrijpen kan het is tenslotte niet niets. Maar mijn zus is geen gevaar voor de kinderen en ook de psycholoog en psychiater zien hier geen redenen om haar bijvoorbeeld op te nemen.
Het lijkt erop dat de vader de kinderen nu als inzet gaat gebruiken en mijn zus is ten einde raad juist haar kinderen zijn ontzettend belangrijk voor haar en staan geheel los van de onderliggende problematiek.
Nogmaals ik begrijp de ex man ik zou mij denk.ik ook niet prettig voelen maar het lijkt mij ook wel erg ver gaan deze beslissing de kinderen niet terug te geven zonder juridische redenen en uitspraak ?
Heeft iemand hier ervaring mee ? Ik ben zo bang dat ze nu helemaal gaat instorten nu ze het gevoel heeft dat haar ex man de kinderen "afpakt" ??
Wel omgangsregeling
Het is wel belangrijk dat er contact blijft tussen moeder en kind, maar ik denk dat het goed is als moeder zich realiseert, dat ze niet met het volle gewicht van de zinvolheid van haar leven, en met alle emotionele beladenheid die er is haar kind gaat benaderen. Ze zal dus erg terughoudend moeten zijn als het gaat over haar eigen emoties.
Het zal tijd kosten om alles weer op te bouwen. Tijd, en hard werken aan de inrichting van haar eigen leven.
Zus, ik hoop dat je haar in die richting kunt steunen.
Tsjor
belang kind voorop
Eens met degenen die zeggen dat kinderen in deze tijd beter af zijn bij hun vader. Ik begrijp dat AnneJ het recht van de ouders om hun kinderen bij zich te hebben zwaarder laat wegen, maar ik zou belang van de kinderen voorop stellen.
Alkes
'Ik begrijp dat AnneJ het recht van de ouders om hun kinderen bij zich te hebben zwaarder laat wegen'
Dat recht geldt blijkbaar alleen voor moeders, en niet voor vaders
Recht van ouders?
Het gaat niet om het recht van de ouders. Het gaat ook in Anne’s posts over de rust en balans in het leven van de kinderen. Ik lees het als: “Je gooit het hele leven van die kinderen overhoop om 1 gebeurtenis. Dat moet je niet willen.” Je kunt het daarover natuurlijk met haar oneens zijn maar ik vind het bepaald geen totale onzin.
Het is moeilijk om hier een goed oordeel over te vormen op grond van de zeer beperkte informatie. We weten bijvoorbeeld helemaal niet wat er in de aanloop hier naartoe heeft plaatsgevonden en hoe de kinderen daar al dan niet mee geconfronteerd zijn. Ik denk wel dat de moeder zichzelf in ieder geval eens goed in de spiegel moet aankijken en zich moet afvragen of zij voldoende in staat is in het belang van haar kinderen te handelen. Ik zou een suïcidepoging ook niet licht opnemen. Het heeft natuurlijk geen zin om het als verwijtbaar te behandelen maar feit is dat (een poging tot) suïcide op geen enkele manier geïnterpreteerd kan worden als verantwoordelijk gedrag naar je kinderen. Ze zou daarover op zijn minst eerlijk moeten zijn en daarvoor erkenning moeten geven. Alleen dan geeft ze er blijk van de werkelijkheid onder ogen te zien. Ze moet aan haar problemen gaan werken en daarnaast genoeg ruimte ervaren om moeder te zijn voor haar kinderen. En ze zal de vader dat vertrouwen moeten (terug)geven. Het is natuurlijk zo dat als er geen vader was, die kinderen gewoon in de situatie bleven. Maar die vader is er wel. En ik vind het ook alleszins begrijpelijk dat die ze niet zomaar durft toe te vertrouwen aan hun moeder. Ik vind het ook logisch dat die zich rot is geschrokken en kwaad op haar is. Ze zouden er verstandiger aan doen samen te werken aan het opnieuw opbouwen van veiligheid en stabiliteit. Het zomaar, eenzijdig ‘houden’ van de kinderen door vader, vind ik ook niet zo’n constructieve zet. Die zou zich ook communicatiever kunnen opstellen, in het belang van zijn kinderen. Het is hun moeder en het doet ze ook schade om in deze situatie hun gewone leven en het dagelijkse contact met hun moeder, van wie ze gewoon houden, abrupt te verliezen. In zoverre ga ik met Anne mee.
Contact zeker
Contact met moeder moet zeker blijven en ook zo veel en vaak als mogelijk maar stabiel en daarom op dit moment als basis bij vader.
Eens met Flavia
Contact moet er zeker blijven, maar de basis moet bij hun vader zijn. De kinderen moeten overigens niet het idee krijgen dat ze contact met hun moeder moeten houden omdat hun moeder anders opnieuw een poging zal doen. Die verantwoordelijkheid is echt te groot voor kinderen. Ik vind een zelfmoordpoging omschrijven als "een enkele gebeurtenis" wat optimistisch. De impact moet echt niet onderschat worden.
Maar Jo Hanna
'. Ik lees het als: “Je gooit het hele leven van die kinderen overhoop om 1 gebeurtenis. Dat moet je niet willen.”
De moeder heeft het hele leven van die kinderen overhoop gegooid. De vader probeert alleen de boel te redden.