Eerlijke verdeling kosten?

nee is ook een antwoord

Nee, dat lijkt mij geen goed idee.

Dat snap ik

Maar dat is niet het gewenste antwoord en ik heb al min of meer een beetje toegezegd dat ik hem wel tegemoet wil komen. Ik weet alleen niet of dit de eerlijke manier is, omdat ik nu niet alleen zijn 150 euro mis, maar ook nog de kinderbijslag.

Plus

Ik vind het ook zo opportunistisch overkomen om dit voor te stellen als we net van de dure bso af zijn. Uitgekookt. Maar ja, ook dat is niet zakelijk.

zeggenschap

Dus je vindt dat als hij 28% zorgt, zich ook maar voor 28% mag bemoeien? Vanuit die gedachte wil hij dan misschien ook maar 28% betalen...
Als je nog samen wat geweest en jij dubbel zo veel had gezorgd voor de kinderen dan hij omdat hij bv veel had gewerkt, had je dezelfde percentages gehad qua zorgverdeling maar hadden beide ouders vanzelfsprekend gewoon evenveel zeggenschap gehad toch? Hij is nu toch niet minder ouder? Dus ik het niet raar dat hij dit inbrengt. Ik zou het zelf niet nodig vinden en zou het ook liever niet willen maar er niet pertinent op tegen zijn. Ben nooit gescheiden met kinderen hoor dus misschien klinkt het voor mij gewoon minder ingewikkeld dan het is?

zelfs dan

Dan zou ik hier gewoon op terugkomen. Als er onderling geen vertrouwen is over de kinderuitgaven dan is een gezamenlijke rekening gewoon geen goed idee.

Bron van conflicten

Een kinderrekening werkt alleen als je allebei vol vertrouwen hebt in het functioneren van de rekening en in elkaar. Bij ons werkt het heel goed, maar wij hebben dan ook nooit gedoe over geld gehad en hebben beiden geen gat in onze hand. Is de situatie niet zo, dan wordt het al snel een bron van conflicten. Daar heb je geen behoefte aan en de kinderen nog minder. Dat vind ik al een heel goede reden om nee te zeggen.

Wij zorgen 50-50 en betalen naar rato van ons inkomen, ik wat meer dan hij omdat ik een wat hoger inkomen heb. Wij hebben afgesproken wat er van de kinderrekening gedaan moet worden, toen geschat wat er per maand nodig is. Soms moeten we wat bijstorten, dat doen we ook naar rato van ons inkomen. Ook daarover is nooit strijd tussen ons. In jouw geval, jij zorgt meer, zou je dus ook de kosten voor extra eten/warm water/verwarming e.d. erbij moeten rekenen. Mag jij dan daarvoor elke maand een bedag van die rekening halen of is dat verrekend in jouw lagere bijdrage? Houden jullie wel rekening met een eventueel verschil in inkomen? Komt het bedrag dat hij meer betaalt dan jij dan nog steeds in de buurt van de vastgestelde alimentatie? Zo nee, dan zou ik het ook om die reden niet doen, dan snij je jezelf in de vingers. Maar ik zou zelf alleen reden 1 aan je ex vertellen, reden 2 is goed om jou als egoïst weg te zetten.

Aanvulling

Je bent natuurlijk géén egoïst omdat je gewoon de vastgestelde alimentatie wilt ontvangen!

GWL en eten

De compensatie voor mijn extra zorgdagen zijn de 50 euro die hij per maand meer inlegt. Dat klopt wel ongeveer met wat het Nibud rekent voor voeding en GWL per persoon.
Eigenlijk zou hij die dus aan mij moeten betalen, in plaats van op die rekening? En als er dan toch een tekort ontstaat (er komt dan in drie maanden 2 x 3 x 50 + 286 euro op), moeten we 50/50 bijstorten.
We doen sowieso een proefperiode. Ik voorzie vooral ergernissen maar je moet de man toch een kans geven als het hem zo dwars zit.

Verschil in inkomen

Daar houden we geen rekening mee. Ik verdien en werk meer, en hij heeft lagere woonlasten.

Verschil tussen aanwijsbare kindkosten en leefkosten

Hier verdelen we de zorg 50 - 50.
De leefkosten betalen we elk voor ons eigen huishouden.
We hebben een en/of rekening voor de kindkosten die aanwijsbaar voor de kinderen zijn, zoals kleding, kapper, contributie, schoolbijdrage, etc.
Ik heb toen uitgerekend hoeveel we het jaar voor de scheiding kwijt waren aan deze kosten. En dat bedrag wordt nu op de en/of gestort, naar rato van inkomen.

Ik betaal daarnaast nog partneralimentatie. Die maak ik over naar de rekening van mijn ex.

Leefkosten zou ik nooit betalen van een en/of rekening. In jouw geval moet de bijdrage aan de zorgkosten inderdaad naar jouw rekening gaan.

Ik kan we wel voorstellen dat de kinderbijslag deel uit maakt van de totale berekening, net zoals kindgebonden budget als je dat krijgt.

Voorstel en goede afspraken

Dus je bent het ermee eens dat je de alimentatie verliest? Mooi, dan kunnen jullie met een schone lei overnieuw beginnen.

Waarom stel je hem niet voor die 50 euro op jouw rekening te storten (dat zijn immers jouw directe kosten, geen kosten voor specifieke kinderzaken) EN dat jij iets meer dan 50 euro op de kinderrekening stort omdat je meer verdient? Ik vermoed dat hij blij zal zijn.

Je kunt overigens net zo goed voorstellen dat hij de alimentatie op de kinderrekening stort, dat jij daar maandelijks die 50 euro afhaalt, en dat de rest enkel voor kinderdingen uitgegeven worden. Dan zal hij wel zien hoe weinig 100 euro per maand eigenlijk is.
Het bedrag dat jullie bedacht hebben is denk ik veel te laag. Ter vergelijking: wij storten samen zo'n 250 euro per maand op de kinderrekening en dat is regelmatig niet genoeg (2 kinderen op de middelbare school). Dus als je ex denkt goedkoper uit te zijn kon hij nog wel eens van een koude kermis thuiskomen. Maar dat is misschien juist goed, dat je ex dat eens met eigen ogen ziet.

Maak samen een lijst van dingen waar je geld aan uitgeeft voor de kinderen en spreek heel duidelijk af wat daarvan wel en niet van de kinderrekening mag. Eten niet. Schoolkosten lijken me duidelijk wel. Maar schoolreisjes ook? Kleding? Hoeveel dan en/of hoe duur? (Wij zijn nogal minimalistisch, dus daar hebben wij geen afspraken over. Maar wat als mama van merkkleding houdt en papa H&M mooi zat vindt?) Verjaardagscadeautjes voor eigen kinderen? Voor vriendjes ook (bedrag?)? Kosten verjaardagsfeestjes van eigen kinderen? Ook dure feestjes zoals paintballen/film? Kapper? Medische kosten? Daar moeten allemaal knopen over worden doorgehakt. Zet het helder op papier, want het zijn allemaal mogelijke oorzaken van ruzie.

Wij hebben ook afgesproken dat we bij grotere uitgaven (boven 75 euro) eerst even per sms overleggen. Bijvoorbeeld voor een winterjas, soms wil je er een gaan kopen maar blijkt ex nog een leuke van een familielid te kunnen krijgen.

Nog wat

Wij betalen kleding wel van de kinderrekening. Maar ik ga skiën met de kinderen, daar kies ik voor, dus ik betaal ook de skikleding. Verder doen ze niets met die skikleding, dus daar laat ik mijn ex niet (ten dele) voor opdraaien.
Zo probeer ik het wel zuiver te houden. Maar als je niet goed samen door een deur kunt, is dat dus weer mogelijke een bron van conflicten, dan zou ik kunnen zeggen: kleding is kleding, dus van de kinderrekening. Zie je de valkuil?

Help

Ik heb beloofd dat ik deze week met een reactie kom en ik weet niet wat ik moet voorstellen. Wel weet ik dat ik geen gezamenlijke rekening wil. Ik heb al moeite om een rekening bij te houden en als ik dan moet gaan overmaken naar mezelf wordt het helemaal een grote chaos.
Om hem dan maar tegemoet te komen denk ik erover om dan maar te zeggen dat hij 50 euro minder betaalt. Het is tenslotte een bezuinigingsactie van hem. Maar dat vind ik eigenlijk ook helemaal niet eerlijk.
Feit is wel dat ik er moeite mee heb dat hij mijn geld wil gaan uitgeven (w.o. dus de kinderbijslag). Die heb ik nu gelabeld voor kleding, kapper en brillen voor ons beide (kind en mij), en er zit natuurlijk niet echt een sticker op maar dat extraatje eens per kwartaal is wel heel fijn.
Heeft er nog iemand een creatief idee? Misschien kan hij voor zichzelf een rekening openen waarop hij dan die vermindering stort, en daarvan dan bijv de schoolreisjes betaalt en spaart voor later, of zo? Of er kleedgeld van maken zodat hij de gulle papa kan uithangen. Vind ik prima zolang het mij geen administratieve lastenverzwaring oplevert.

Zoals iemand zei:nee is ook een antwoord.
Je wil geen gemeenschappelijke rekening en je wil de kinderbijslag op jouw rekening houden.
Waarom zou je de alimentatie veranderen als dat indertijd met dezelfde verdeling is afgesproken?
Hooguit kun je wellicht nog een keer duidelijkheid scheppen over wie wat betaalt (kleren, schoenen, mobieltje, eten en drinken etc.).
Eventueel zet hij het geld op de rekening en maakt daar een en/of rekening van samen met het kind (ligt aan de leeftijd van het kind). Dan betalen ze daar kleding, kapper, toiletartikelen etc. van. Heb jij geen zeggenschap over, hij wel, met kind.
Je kunt dan altijd nog zelf iets aanschaffen als je vindt dat er iets moet komen. Daar heb je dan de kinderbijslag nog voor (en voor eten en drinken).

Tsjor

gewoon nee

Ik zou zeggen:

Sorry ex, ik was welwillend en ik heb ook heel erg meegedacht want ik begrijp de gedachte.
Het is jammer maar ik zie nu in dat het ons conflicten op gaat leveren. Het kost mij nu al stress omdat ik graag geen gezamenlijke en/of-rekening wil en omdat ik meer problemen voorzie.
Het grootste probleem zit hem in alle overleg en discussies die het op kan leveren. Als we over alle kleinigheden moeten overleggen lijkt me dat niet te doen. Denk aan de hoogte van kosten kappersbezoek, verjaardagscadeau aan vriendjes, kleding, attributen voor sport, etcetera. Ik let zelf natuurlijk ook op maar regelmatig zal onze mening verschillen.

Dus bij nader inzien wil ik geen verandering. Sorry voor de valse hoop hieromtrent.

Manipulatie?

Uiteindelijk heb ik voorgesteld dat hij voortaan 100 euro per maand betaalt als alimentatie en de resterende 50 euro kan besteden aan kleding of verzorgingsartikelen e.d., naar zijn eigen inzicht. Een beetje in het idee van Tsjor.
Zijn reactie, hij was zeer teleurgesteld en was het niet eens met mijn argumenten (kinderrekening is meer gedoe en de rekeningen komen toch hier), maar hij gaat wel die 100 euro betalen. Dat is jammer want hij had juist gehoopt op meer inzicht in de kosten (die ik kennelijk geheim houd) zodat hij met een goed gevoel eens iets extra's kan betalen, zodat ons kind de dure sport kan gaan doen die ze al een tijdje wil.
Vinden jullie dat een manipulatieve uitspraak? Omdat ik geen openheid geef en het zeggenschap niet wil delen (met een kinderrekening) kan ons kind die sport niet doen. Wat een lef! Al die jaren dat ik van de alimentatie nog niet eens de kinderopvang kon betalen hield hij zich ook gedeisd. Hij wil er graag nog een keer persoonlijk over praten. Dat moet dan maar even wachten tot alle stoom uit mijn oren is, want nu gaat dat niet in goede harmonie lukken.

Niet duidelijk

Het stukje 'dat is jammer want' was dus zijn reactie. Dat staat hierboven niet zo duidelijk.

wat is nu de reden....

...dat je ondanks het manipuleren en het zeuren, akkoord gaat met minder betalen?

'gezien je boze houding en wantrouwen over alles dat ik aan ons kind uitgeef, trek ik mijn aanbod weer in en wil ik graag dat we ons houden aan wat eerder vastgelegd is. Dus gewoon toch weer het bedrag X. Overigens, vergeet je eind december de indexering niet?'

Je hoeft geen inzicht te geven, maar als je hem de mond wilt snoeren maak je een (theoretisch of praktisch) overzichtje van een maand waarin je duidelijk laat zien dat je meer dan 2x150 (zijn en jouw deel) aan de kinderen kwijt bent. En ja, wrijf hem nog maar eens in dat de kinderopvang jarenlang al meer dan dat kostte. Dat je dat ook accepteerde destijds.
Er zijn trouwens zat kinderen die willen paardrijden of tennissen en die dat vanwege de kosten niet kunnen. Dat is echt geen drama.

Waarom?

Ja waarom, vanwege het zielige gedoe denk ik. Ik ben gewoon een sufferd, maar zal wel in de gaten houden of hij de korting uitgeeft aan kleding. Indexering is iets wat hij nog nooit heeft gedaan. Dit bedrag is ooit gekozen vanwege de drempel voor aftrek, en nooit meer aangepast.
We gaan er nog wel over in gesprek. Ik denk dat ik zelfs wel iets voel voor een officiële berekening op basis van de huidige gegevens, met de afspraak dat niemand daar ooit nog over mag zeuren.

Als start

Op voorhand alvast aangeven: 'Ik wil wel inzage geven in mijn uitgaven van de afgelopen jaren voor de kinderen, als jij dan op voorhand belooft de helft van die kosten te betalen, desnoods met terugwerkende kracht.'

Mocht het toch tot een afspraak komen, zorg dan dat je alle gegevens op een rijtje hebt; neem de tijd ervoor, bespreek het uitvoerig en langdurig, niet op papier geven, alleen mondeling, hij mag aantekeningen maken.
Bespreek daarna het punt van het niet indiceren, bereken hardop hoeveel je dat gescheeld had.
Bespreek daarna zijn verhaal over de dure hobby, kijk hem dan recht in de ogen aan en zeg dat hij daar zelf mee zal moeten leren leven, met zo'n manier van denken.

Vervolgens vraag je hoe hij nu verder wil, een gelijke verdeling van de kosten? Dan zal hij ook moeten aangeven wat hij heeft uitgegeven aan kosten in de afgelopen jaren; daarna zullen jullie de inkomens moeten vergelijken en dan opnieuw afspraken maken. Voor een overzicht van zijn kosten maak je een nieuwe afspraak en daarna wacht je rustig af. Ik denk dat hij geen zin heeft om dat allemaal op te tellen, dus dat er geen nieuwe afspraak zal komen.

Je hebt altijd nog het LBIO achter de hand: mocht hij dwars gaan liggen, dan kun je dat inschakelen, mits de afspraken op papier staan.

Tsjor

Tsjor

Jij schrijft "Op voorhand alvast aangeven: 'Ik wil wel inzage geven in mijn uitgaven van de afgelopen jaren voor de kinderen, als jij dan op voorhand belooft de helft van die kosten te betalen, desnoods met terugwerkende kracht.'"

Dit zou ik 1) op schrift bevestigd willen zien van hem voordat je dat gaan doen. En 2) pas zeggen als je daarvan een (globaal en aantoonbaar!) overzicht heb van de kosten, zodat je zelf niet slechter eruit komt. Maar dat zal vast meevallen, in elk geval ten tijde van de kosten voor kinderopvang.

Maar ik ben bang dat je hier wel heel veel discussies over gaat krijgen. Ben je daardoor dan per definitie niet slechter af?

@TO: duidelijk is dat je moeite hebt met 'nee' zeggen, terwijl hier dat toch op alle manieren aan jou duidelijk is gemaakt dat dat ook een optie is (en vermoedelijk de makkelijkste was geweest). Tja... misschien daaraan gaan werken? :-)