U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Een tweede kans, kan dat? beetje lang
Een bericht uit Amsterdam: Ik zoek raad. Het verhaal is als volgt. Mijn ex man is/was gemakzuchtig, in ons huwelijk is hij nogal passief geweest. Toegeven, ik pakte alles graag zelf op, maar ook uit angst, omdat hij het allemaal pas op t laatste moment zou doen. Ons huwelijk ging de laatste jaren bergafwaarts. Hij is een "jongensman" (nooit echt volwassen geworden, iets wat me dus aantrekt in een man blijkbaar) kan perfect met kinderen overweg maar gedroeg zich in ons huwelijk vaak ook als kind. Ik werk 4 dagen per week kreeg 3 kinderen en hij bleef parttime werken en deed opleidingen in de voetbalwereld. Helaas kwam er een einde aan zijn dagelijkse (parttime) baan door de recessie en hij nam een houding aan van "ik ga nu alleen nog maar werk zoeken wat ik echt leuk vind en bleef thuis. Tuurlijk solliciteerde hij wel, maar als hij werd afgewezen nam hij geen verdere actie, zoals bellen met het bedrijf om de reden. Nou dan niet, zei hij en dan maar weer op naar het volgende. De problemen in ons huwelijk en de werkeloosheid zorgde ervoor dat ik er helemaal alleen voor stond met 4 kinderen voor mijn gevoel. Nadat we weer eens vreselijke ruzie hebben gehad, met nogal wat gevolgen, zijn we naar de advocaat gestapt. We hadden overigens al huwelijkstherapie geprobeerd maar hij zat er alleen maar omdat ik het zo graag wilde. Overigens heb ik altijd wel van m gehouden en geknokt om weer een "ons" te worden. Uiteindelijk stemde hij met een scheiding in, ook hij was mijn gezeik zat, zoals hij het zei. Ik heb nog om een time out geopperd, maar nee, hij zei klaar is klaar. Ik heb er zoveel moeite mee gehad, dat hij niet wilde knokken voor ons, mijn gevoel was nooit weg, want natuurlijk trouw je niet zomaar met elkaar en tot 3 jaar terug was ik gelukkig met hem, hij is trouw, is goed voor zijn kinderen en luisterde naar me als ik ergens mee zat en veroordeelde me nooit. Per 1 januari dit jaar is hij weg bij me. Toch hebben we nog steeds een goed contact, en iedereen om ons heen begrijpt dan ook niet waarom we gescheiden zijn. En nu komt t. Hij vertelt me een tijdje terug dat hij een ander heeft, zij is alles wat ik niet ben, zegt hij. Echt precies het tegenovergestelde en zij en hij willen meer. Het raakt me keihard, ik had natuurlijk gehoopt dat door de scheiding hij wel zoiets zou hebben van shit ik ben ons kwijt, maar nee, in plaats daarvan is hij naar een ander op zoek gegaan. En natuurlijk we waren uit elkaar, dus ik kan m niet veroordelen. Nu ben ik geschrokken van mijn gevoel en hij heeft me inmiddels opgebiecht dat hij me niet kan vergeten en me daarom over haar heeft verteld, hij denkt nog constant aan mij en zij is leuk, maar ik ben de liefde van zijn leven zegt hij en hij weet t ook niet meer. Ik ben zoveel gaan nadenken, want ik hou nog van hem, maar niet van de man die ik heb verlaten. Hij geeft nu toe dat hij het vreselijk slecht heeft aangepakt de laatste 2 jaar en wilde weten of een ander hem inderdaad nou zoveel meer gelukkig zou maken. Maar ik weet niet meer wat ik wil en ik denk dat hij mij de keuze gaat geven. Maar hij is toch naar een ander gegaan, spookt er maar door mijn hoofd, en kan n mens inderdaad zoveel veranderen? Moet ik hem weer een kans geven en hoe dan, want ik wil niet meer gekwets worden maar ik ben blijkbaar toch nog niet geheel over m heen. graag jullie advies. Ik weet het niet meer nl. Sinds hij weg is ben ik wel erg bijgekomen (geen ruzie meer) maar alleen zijn vind ik vreselijk en ik ben altijd blij om hem te zien. Wie roept?
Afwegen
Wat is het waar je werkelijk mee zit?
Wat ik zo lees wil je het best weer met hem proberen, kijken of hij veranderd is. Kijken of je er nu zelf anders instaat? En wat je werkelijk dwars zit is dat hij ondertussen een ander heeft. Persoonlijk zou dat me niet tegenhouden om het opnieuw te proberen. Als hij stopt met haar en jullie gaan weer daten om te kijken hoe het bevalt, dan is het toch niet erg dat hij ondertussen een ander heeft gehad? Jullie waren tenslotte uit elkaar.
De vraag is eigenlijk wat er nog meer mis was tussen jullie. Relatietherapie heeft blijkbaar niet geholpen. Heeft hij ondertussen werk gevonden? Is zijn houding in deze kwestie echt veranderd? En komt deze houding in meer dingen terug? Met andere woorden, is dat niet deel van zijn karakter? En zo ja, kan jij daar mee leven?
Het kan wel
Als jullie beiden willen vechten voor deze relatie is er veel mogelijk.
jij twijfelt niet of je nog van hem houdt),maar of jullie relatie kans van slagen heeft.
Daar kan niemand een antwoord op geven.
ik zou het wel een kans geven.
maar heel voorzichtig en heel rustig aan.
en op jouw voorwaarden.
ik zou dus beginnen met een L.A.T relatie,en ik zou verwachten dat hij nu echt aktief op zoek gaat naar werk.
bouw het stapje voor stapje op,zeg hem ook duidelijk dat je het eerste jaar( of langer) niet wil samen wonen,omdat je eerst wil ondervinden of hij echt serieus is,en echt dingen anders aan gaat pakken .
ook zou ik zeker overwegen om opnieuw in relatietherapie te gaan.zo komen jullie erachter waarom het mis ging en hoe je dit een volgende keer zou kunnen voorkomen.
Als je man hierin mee kan en wil gaan ,als hij echt de relatie wil redden,dan hebben jullie misschien nog een kans.
Voorwaarden
Het gaat niet alleen om liefde en gevoel, want dat is bij jullie beiden blijkbaar nog aanwezig. Het grote struikelblok zijn afspraken over verdeling werk/zorg.
Ik denk dat je wellicht met hem moet onderhandelen: of jij wordt de kostwinner en hij de thuisverzorger (zolang hij geen werk heeft), waarbij hij alles doet wat thuis moet gebeuren.
Of jullie blijven een gelijke verdeling van werk en zorg houden, waarbij hij een baan moet zoeken.
Als hij die baan gevonden heeft of echt zich realiseert wat het vraagt om een huishouden te bestieren mag hij terugkomen.
Ondertussen kun je elkaar toch regelmatig zien en de kontakten opbouwen.
Een ander voorbeeld: man en vrouw gaan scheiden, man heeft gat in de hand en vrouw is de schulden zat. Beiden blijven wel betrokken bij elkaar en bij de kinderen. Vrouw heeft voor terugkeer van de man als voorwaarde gesteld dat zijn schulden opgelost moeten zijn. Tot die tijd mag hij komen, voor de kinderen zorgen als hij dat wil en als zij dat wil, zelfs meeëten, maar niet blijven slapen. Man is nu heel druk met het wegwerken van de schulden. Het perspectief van de beloning is blijkbaar aantrekkelijk genoeg. Zij houdt overigens op een zeer vriendelijke, maar ook zeer besliste manier voet bij stuk.
Tsjor