U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Echtgenoot krijgt slecht gevoel bij omgang ex....
Tja, wat ik dus zeg. Mijn echtgenoot krijgt een slecht gevoel als ik met mijn ex afspreek.
De situatie is zo dat ik om reden de kinderen niet aan hem mee durf te geven. We staan op de wachtlijst voor het omgangshuis, deze is lang. Ex wil daar niet op wachten, wat ik begrijp. Echter zomaar meegeven is ook geen optie. Ik heb nu aangeboden om zolang de wachtlijst duurt geregeld met ex af te spreken, zodat hij de kinderen toch ziet.
Huidige echtgenoot wil hier echter perse bij zijn, want 'hij krijgt een slecht gevoel van twee exen samen.' Hij is zelf in het verleden nogal belazerd, maar ik heb dat niet gedaan. Ik voel me nogal afgestraft voor iets wat een ander heeft gedaan. Beperkt. Ik ga mee met ex en de kinderen om te zorgen dat de strijd met het omgangshuis in zicht niet opleeft en mijn kinderen niets overkomt (is NIET de discussie nu), mag dat van mijn echtgenoot niet alleen omdat 'hij het niet vind kunnen, twee exen samen.' Tuurlijk kan ik het gewoon doen, maar echtgenoot kennende gaat die dan enorm mokken en heb je daar weer dagen last van. En het gaat me er ook niet om dat echtgenoot perse niet mee mag, maar deze eis is wel een extra beletsel om te doen wat ik moet doen.
Ben ik nou gek en wil ik iets wat echt niet done is? Hij zegt: vraag tien mensen en iedereen zal zeggen dat dit niet kan. Nou, dat doe ik dan maar.
Nou nr1 geeft jou gelijk
er zijn dus gerede redenen om de kinderen niet alleen te laten. Het omgangshuis duurt te lang en je wilt de kids ook niet weghouden. Ik zou hetzelfde doen.
Aan mij zou je man helemaal een probleem hebben want ik ga ook nog gewoon zonder kinderen lunchen en uiteten met mijn ex.
Mijn huidige schoonouders inmiddels al 20 jaar gescheiden doen ook nog steeds dingen samen zonder hun nieuwe partners.
ja,vind ik ook,laat je nieuwe partner meegaan en kijken hoe het loopt, zijn angst is ergens wel te begrijpen. Je ex mag al blij zijn dat je dat voor hem doet...
Allereerst: "Hij zegt: vraag tien mensen en iedereen zal zeggen dat dit niet kan." -> Dit is natuurlijk een enorme drogreden. Alsof het juist is omdat de meerderheid het juist vindt. Alsof de meerderheid altijd gelijk heeft.
Een dan: "Ik voel me nogal afgestraft voor iets wat een ander heeft gedaan. Beperkt." -> ik denk dat je het toch anders moet proberen te zien. Het is niet dat hij jou niet vertrouwt, hij is gekwetst in het verleden op dit gebied. Hij durft dit ook aan jou te tonen, het komt er alleen wat lullig uit ;-)
Ik zou met die gekwetste gevoelens rekening houden, maar ik zou niet zomaar meegaan in zijn vraag om mee te mogen. Ik zou inzetten op een goed gesprek met hem en hem uitleggen dat ik zie dat het een kwetsbaar punt raakt, maar dat als ik daar aan toegeef, er bij mij een heel kwetsbaar punt geraakt wordt: de kinderen en hun vader.
Ik weet niet of dit nu een voor of tegen zijn voorstel is ;)
Laat hem lekker gaan
Anders gaat je nieuwe man toch mee. Volgens mij zit jij er niet op te wachten, maar je hebt geen keus, want je vertrouwt ex niet alleen met de kinderen. Als je nieuwe man zo graag mee wil gaat hij toch lekker alleen, kun jij lekker wat leuks voor jezelf gaan doen.
Een wederzijdse vriend(in)
Heb je uit de tijd met je ex niet een wederzijdse vriend, kennis familielid waar beiden het goed mee kunnen vinden die erbij kan zijn als ex de kinderen ontmoet? Lijkt mij voor alle parijen een fijne oplossing: je huidige vriend hoeft zich geen zorgen te meken, voor jou is het ook rustiger om niet met ex samen te zijn ( je bent niet voor niks uit elkaar). en voor je ex ook prettiger als jij niet op zijn vingers staat te kijken.
Voor de statistieken
ik ben het dus wel met jou eens overigens. Alsof je ooit zou overwegen naar een man terug te gaan die je niet eens je kinderen toevertrouwt. Als hij nou bang zou zijn dat hij jou of je kinderen wat aandoet en daarom mee zou willen, daar zou ik me wel iets bij voor kunnen stellen.
Raar
Moonflower, als jij op de wachtlijst staat voor het omgangshuis terwijl het blijkbaar voor jou ook te doen is om je kinderen met man in aanraking te brengen , zonder tussenkomst van iemand anders: dan is er inderdaad iets raars aan de hand.
Dan sta je dus voor snot op die wachtlijst of
je neemt te grote risico's voor je kinderen.
Waarom kan hij de kinderen niet gewoon zien?
De oplossing dat je huidige man mee gaat lijkt mij niet zo goed. Zeker als er nog wrok en ellende zit bij je ex, is dit voor hem natuurlijk zo vernederend als wat, om zijn eigen kinderen alleen te mogen zien als er een buitenstaander bijs is: en dan nog wel zijn vervanger.
PFFFFFFFFFFFFFFFF zou ik dus niet doen.
Is er geen oma of opa, tante, oom of iets dergelijks om erbij te zijn?
Yvonne heeft gelijk
... vind ik. Ik ben geneigd te zeggen dat je man zeurt en dat je daar op (korte) termijn wel wat aan moet proberen te doen, want nu is hij jaloers op je ex, en straks jaloers op iemand anders. Vrees ik. Dat kan een hoop gemier geven en op enig moment moet je een grens stellen en eisen dat hij ophoudt met het gezanik.
Maar daar is het nu misschien nog niet het moment voor.
Nee, hij moet niet mee. Als er nou iets is wat gelazer na scheidingen geeft is het nieuwe partners die prominent aanwezig zijn bij contacten tussen de exen. Prima als alles koek&ei is, anders: niet doen.
Dus mijn reactie is precies dezelfde als die van Yvonne: neem iemand mee, maar niet je man. Je zus, je moeder, de buurvrouw, wie dan ook maar. Man blij (of heeft in elk geval niks meer te miepen), ex niet onnodig op de kast gejaagd.
Groeten,
Temet
Waar spreek je af?
Je echtgenoot is onzeker en jaloers. Daarover wordt in dit draadje allerlei zinnigs gezegd, overal zit wel wat in. Mijn vraag is: waar vinden die afspraken plaats? Het kan veel uitmaken of je elkaar op het kerkplein of in een McDonalds treft of in de woning van je ex.
Openbaar
In een openbare gelegenheid waar anderen zijn. Dat is ook de absolute grens van durven met mijn ex.