Dochter vaak boos 's avonds bij naar bed gaan

hoe oud

is je dochter?

Ik denk 6

gezien de naam van TS

Zelf praten

Mijn jongste was destijds een jaartje ouder. Zij kwam soms ook met dit soort verhalen. Ik heb altijd gezegd dat ik er niet bij ben als de kinderen bij papa zijn en dat ik geen invloed heb op wat papa wel en niet doet. Ze moeten zelf met papa praten. Zelf vertellen wat ze leuk en niet leuk vinden. Dat was wennen, soms lukte het, soms niet. Ze waren ook nog wel heel jong. Anderzijds: met oefenen kom je een heel eind en met de jaren gaat het steeds beter.

Ik heb mezelf en de kinderen altijd voorgehouden dat het het belangrijkst is dat mensen lief voor elkaar zijn. Dat we daarnaast niet altijd doet wat kind 1 of kind 2 leuk vinden, dat is jammer. Je mag dingen vragen en aangeven. Hopelijk wordt daar dan rekening mee gehouden.

lastig

Het kan natuurlijk zijn dat het niet leuk is. Maar kan het ook zijn dat ze gewoon niet naar bed wil en dus het onderwerp pakt dat bij jou de meeste reactie oproept? Dat herken ik wel weer van mijn kinderen op die leeftijd.

Mijk

Mijn dochter is idd 6.
Bedankt voor jullie reacties.
Ik weet dat ze daar wel op haar gemak is. En dat ze beide lief voor haar zijn.

Mischien probeerde ze idd die aandacht van mij te krijgen en dan later te gaan slapen.
Ik heb nu met haar afgesproken dat ze het deze week probeerde zelf te Eggen en te vragen ...
En daarna praten we samen en dan kijken we of het nog nodig is om samen met papa te praten.

je moet het misschien...

toch een beetje loslaten. Die buien, als die altijd vlak voor bedtijd komen is dat toch wel opvallend.
Als ik jou ook zo hoor dan gaat het ook eigenlijk niet over driftbuien. Maar het gaat over een kind die klaagt over de andere ouder en die blijkbaar min of meer relevant antwoord geeft op vragen of ze wel lief voor haar zijn. Een kind wat een echte driftbui heeft denkt daar niet over na, of zou hooguit ńee' schreeuwen. Tenzij jij nog nooit een echte driftbui heb gezien bij je dochter, klinkt dit mij eerder als een soort klaaguurtje in de oren waar mama lekker op aan slaat.

Daarnaast moet je er denk ik naar toe dat je het niet meer gaat voeden. Die vragen heb je blijkbaar al gesteld, ze zijn lief voor haar. Stop er steeds op in te gaan want ze vangt je ermee. Daar moet je het bij laten. Het is namelijk niet verplicht om aandacht te besteden aan kinderen in de zin van samen iets leuks doen en/of naar buiten gaan. Natuurlijk is het wat iedere verstandige en liefdevolle ouder zou doen, maar er zijn geen verplichtingen op dat gebied die opgelegd kunnen worden. En als het al zo is dat je ex en zijn vriendin ongezond weinig aandacht aan haar besteden dan ben jij niet de meest aangewezen persoon om ze daar op te wijzen. Niet dat je er niks over te zeggen hebt want het gaat om jouw dochter maar het is niet handig omdat het overkomt als vechtscheidingsachtig gezeur.

Je dochter zal hooguit steeds minder graag naar haar vader gaan als hij niet zorgt dat ze het echt naar haar zin heeft. Dat is niet zo leuk voor je dochter maar niet heel schadelijk en ze is het meest bij jou toch?
Daarnaast als vader ook positieve dingen vertelt over de bezoekjes dan maakt dat de kans alleen groter dat je dochter jouw aandacht probeert te claimen voor het naar bed gaan terwijl ze het best leuk heeft bij haar vader.

Nimbo ze is een week bij mij en een week bij haar vader. In mijn week ben ik er altijd na school en de avonden en nachten.

Haar vader werkt fulltime en is 3 dagen bij zijn dochter en de rest doet zijn vriendin.

Misschien

...wil ze papa vaker zien in plaats van dat vriendin van papa 4 dagen voor haar zorgt. Ook al vindt ze ze allebei lief.

Dat wil ze ook graag...
Alleen ik kan er niks aan veranderen.
En zeggen pap houd van jou en c vind jou ook lief.
En dan ben je toch fijn in papa zijn huis.
Ze heeft zelf ook een zoon.
En die gaat alleen om het weekendnaar zijn vader. Mij dochter Vraagt dan waarom hij wel veel bij zijn mama is en zei niet....

Au dat doet wel pijn...
Dan zeg ik netjes mam moet centjes verdienen. En als je bij papa bent werkt mama heel veel en als jij er bent moet je mama alleen de ochtend en tussen de middag missen daarna is mama er elke dag en avond voor jou. Oh ja en dan lacht se weer en maken we 'n grapje en gaat ze vrolijk verder.

Herhalen

Het is wat het is, en misschien is het dan inderdaad een goed idee om te blijven herhalen dat iedereen onwijs veel van haar houdt en dat er inderdaad een reden is voor je afwezigheid.... dat mama moet werken. Open en eerlijk blijven naar je kind toe. Ik denk niet dat je er wat anders van kan maken

Nee precies kandelaar 4

Ik blijf open en eerlijk.
En zeg ook papa en mama denken dat dit goed voor jou is.
Dat je niet 4 x per week hoeft te verslepen met je tas maar dat je lkkr een weekje bij mama en een weekje bij paap kan zijn. Scheiden is lastig zeker voor een kind je hebt het gevoel dat je het nooit perfect kan doen.

We doen ons best...
Iig het belang van mijn dochter staat op nr 1 en ik hoop dat mocht me dochter het anders willen dat haar vader daarin mee zal bewegen en kiest voor haar geluk en keuzes

erken haar gevoel

Wij hadden met die leeftijd altijd rond bedtijd drama over de BSO de volgende dag. Altijd als ik ze ophaalde was er niks aan de hand en hadden ze weer leuke dag gehad maar altijd de avond vantevoren toestanden. Ik bleef maar gesprekjes houden en mezelf 'verdedigen'(centjes verdienen bla bal). Totdat ik bedacht dat ze gewoon erkenning willen. Ik ben opgehouden met mezelf te verdedigen. Ben gaan zitten en zei alleen maar: ik vind het heel vervelend voor jou dat jij geen zin hebt in de bso en daar verdrietig van wordt. Ik weet dat je veel liever bij mama blijft. Ik blijf ook liever bij jou. Best moeilijk he?.....kind laten huilen, in stilte knuffelen.
(en dan dus niet dan nog achteraan MAAR.....dat dus niet zeggen).

Kind zuchtte es diep. Gaf een knuffel en ging slapen.
Hij wilde gewoon GEZIEN worden in zijn verdriet. Hij wist ook wel dat er allemaal redenen waren waarom het moest. Vanaf toen ging het stukken beter en geen gedoe meer met slapen.
Deels omdat je de discussie uit de weg gaat en je die dus niet meer voedt En deels omdat kind erkend wordt in zijn gevoel en dat vaak al voldoende is. Dus het kan helpen om te stoppen met de argumenten en de redenen en er gewoon alleen maar te ZIJN en te bevestigen en te knikken, hummen, knuffelen etc.

Angel3..

..ja daar zeg je wat! Erkenning is ontzettend belangrijk want daardoor wordt hij / zij gezien inderdaad. Goeie tip Moederdochter6!
Wij volwassenen (en ik helemaal...ik lijk wel een kerel) denken vaak in oplossingen terwijl dat voor je kind helemaal niet zo geldt.