U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
De koek is op, maar ik heb niets.
Na 24 jaar samen is de koek gewoon op. Ik heb nog vanaales geprobeerd om weer nieuw leven in de relatie te blazen, zelfs bij een therapeut samen geweest. Maar helaas we zijn er zelfs verder door uit elkaar geraakt. Ieder op een eiland in een huis. Ik kan ook niet goed meer tegen zijn zwijgende aanwezigheid. Hij bemoeit zich niet meer met ons (z'n gezin) en heeft duidelijk gezegd er ook geen energie in te willen steken.
Omdat we vrij laat ouders zijn geworden hebben we nog thuiswonende kinderen.
Probleem is dat we nooit getrouwd zijn, geen samenlevingscontract en wel een testament. Het huis staat op zijn naam en is ook van hem. Ik heb weinig inkomsten momenteel. Ben minder gaan werken om voor kinderen te zorgen. Kortom: ik kan geen kant op!
Als we uit elkaar gaan, moet ik ergens een onderkomen zoeken, maar ik heb niet veel geld. Baan erbij zoeken is lastig, ben inmiddels ook boven de 50.
Ik voel me echt zo gevangen! Vooral 's avonds en de weekends als hij thuis is. Hij zegt geen woord. Ik maak wel eten voor hem en doe zijn was, maar daar heb ik ook steeds minder zin in. Hij denkt dat ik toch wel blijf en dat komt hem natuurlijk ook goed uit. Maar ik houd het zo niet lang meer uit. Ik kan er niet van slapen. Wat met de kinderen? Wat met het huis? Ik heb nergens recht op.
Wie heeft tips? Wat kan ik doen?
Plan van aanpak maken
Oke, de koek is dus op, het einde nabij, maar... Als je het dwars door alles heen al 24 jaar hebt volgehouden dan kun je er voor kiezen om er nog wat tijd bij te plakken. Tijd die je hard nodig hebt om je zaakjes op orde te krijgen. Verdoe geen tijd aan het je ergeren aan je man, richt je op jouw eigen toekomst.
Het plan van aanpak heeft 1 topprioriteit: geld. Ga je informeren over je kansen op aanvullende bijstand. Ga keihard op banenjacht en zet daarbij je leeftijd als blokkade aan de kant. Als je niet al te kieskeurig bent zijn er beslist banen voor 50-plussers. Ga je vast orienteren op de woningmarkt. Je hebt nu alle tijd overdag; struin het hele internet af.
Overweeg ook om de stilte tussen jullie te doorbreken. Je hebt er namelijk alle belang bij om zijn medewerking te krijgen. Om toch een samenlevingscontract op te maken, het huis op beider naam te krijgen, het nog een poosje samen vol te houden en niet te vergeten de kinderen een min of meer warm thuis te bezorgen. Je hebt laten gebeuren dat je nu rechteloos staat. Stap uit de slachtofferrol en ga dat zsm corrigeren.
Hij wil er geen energie meer in steken. Waarom niet? Wat verwijt hij jou? Durf ook naar je eigen aandeel in deze relatie te kijken. Samengevat: niet klagen, maar aan de slag. Hoe en waarmee dan ook.
Onyx
Rechtsbijstand
Informeer ook eens naar je rechtspositie. Leg je probleem neer bij rechtsbijstand, misschien kunnen ook zij iets voor je doen. Informeer bij vrienden naar oude meubels en of ze een oogje open willen houden naar woningen, indien jij en je 'man' er niet uit komen.
Blijf vooral niet alleen aan de nadelen denken, maar ook aan wat het voor je op kan leveren. Na 24 jar weer wat vrijheid, lucht om te ademen, geen benauwende aanwezigheid meer achter je. Denk aan wat het voor goeds brengt dan valt het misschien wat minder zwaar om op andere gebieden zoals woning en financien erop achteruit te gaan.
Zoek ook de steun van je kinderen. Samen zijn jullie stukken sterker dan jij in je eentje. Die emotionele steun heb je nu de komende tijd nodig.
Sterkte ermee en veel succes/geluk
Groetjes
Beer
Daarbij
kan het best zo zijn dat tot jij een andere woning hebt hij wel degelijk het huis uit moet omdat de kinderen bij jou blijven. (mits jullie dat zo afspreken)
je hebt meer rechten als je denkt.
Huisvesting
Je prioriteit nu is niet eens zozeer geld, imho, maar huisvesting. Ik weet niet hoeveel je gaat verdienen als je meer gaat werken, maar de kans lijkt mij groot dat je op de huurmarkt aangewezen bent. Dat is beroerd, want in veel gebieden zijn huurwoningen schaars. Maar dat verschilt per gebied. Zoek uit hoe het zit in jouw woonplaats, waar moet je je inschrijven, gelden er wachtlijsten, etc. etc. etc.
Sterkte ermee
Temet
In aanvulling op onyx
Het plan van aanpak. kijk eens reëel vooruit, wanneer is de jongste 18, en zou hij/zij in principe op zichzelf kunnen wonen? Vanaf dat moment heb je de handen vrij en kun je gaan, omdat je dan maar een kamertje nodig hebt.
tot die tijd kun je inderdaad zorgen dat je wat achter de hand hebt. Geld (bijvoorbeeld kinderbijslag, belastingteruggave, eigen inkomsten, allemaal beetje bij beetje opsparen.
Maar ook: opleiding, waarom niet? Je moet eigenlijk nog zo'n 16 jaar werken, dus als je ergens iets van een opleiding vindt die je leuk vindt om te doen, doen! Geeft straks betere kansen, net als de economie hopelijk weer aantrekt en men zit te springen om personeel (volgens de prognoses).
Geniet ondertussen van vrije kost en inwoning, ga iets anders om met dingen die je hinderen (was van hem laten liggen) en denk alleen nog maar vooruit.
Niemand heeft je gevraagd om zoveel in te leveren, niemand vraagt je nu om te blijven, je bent geen verplichtingen aangegaan (hij ook niet) dus die zelfgekozen vrijheid kun je nu ook benutten.
Tsjor