Convenant niet tekenen maar heel actief bij verkoop huis?

Twijfels

Een scheiding is een hele verwarrende periode. Je wil er niet bekaaid afkomen maar zaken zo goed mogelijk regelen. Daar kun je veel twijfels bij hebben.
Daarnaast gaat het er niet om wat je aanstaande ex er allemaal bij denkt, maar wat jij doet in jou eigen belang.

Misschien is het handiger om een ultimatum te stellen. Tekenen per die datum en anders neem je een eigen advocaat en hakt de knopen door. Voorlopige voorziening aanvragen en dan scheiden.

Dat bepaal je zelf

De advocaat gaat in principe gewoon mee met jou voorstel.
Vul het zo goed mogelijk in met wat voor jullie beiden realistisch is. Maar maak het af.
Je hoeft niet te wachten op een advocaat.

http://www.defamilierechtspecialist.nl/documenten/convenant.pdf

Vul het zelf eens in en dan weet je hoe volledig je bent en of er nog zaken benoemd moeten worden. Alleen je gaat niet meer in overleg, maar vult het in zoals je denkt dat het voor beiden goed is.

Gebruik een echtscheiding niet om zaken die je in je huwelijk niet zijn gelukt goed te krijgen na je scheiding. Dat is een recept voor oorlog. Er zijn advocaten die daar in mee gaan. Die neem je niet.

huis

Op wiens naam staat het huis?

Als jij mede-eigenaar bent kan hij het niet zonder jouw handtekening verkopen.

Ik weet niet of het zinvol is, maar je kunt ook aangeven: ik wil eerst het convenant ondertekend hebben voor we het huis verkopen (ervan uitgaande dat jij mede-eigenaar bent), dus als je haast wil maken met het huis, schiet dan vooral op met het convenant.

Waar ga jij heen als het huis verkocht is?

p.s.

Het kan zijn dat hij het huis snel wil verkopen omdat hij anders geen ander huis kan kopen.

nav Larisse

Volgens mij is het zelfs zo dat je de echtelijke woning niet kan verkopen zonder toestemming van de andere echtgenoot, zelfs al is die andere echtgenoot *geen* mede-eigenaar. Dus hij kan niet verder zonder jouw medewerking.

Probeer hem uit te leggen dat jullie beiden belang hebben bij een nette en snelle afwikkeling van alles. Dus jij wilt meewerken aan de verkoop van de woning, maar dan moet hij meewerken aan het tekenen van het convenant of, als hij nog op- en aanmerkingen heeft, daar snel mee komen.

AnneJ heeft trouwens gelijk: als hij echt niks doet kan je gewoon zelf verder met een eigen advocaat. Ik zou dan misschien wel in het verzoek vragen om net iets meer voor jezelf dan je op basis van het huidige convenant zou krijgen, om hem ertoe aan te zetten alsnog dat convenant gewoon te tekenen.

Groeten,

Temet

en inderdaad

art 1:88 BW:
Artikel 88
1 Een echtgenoot behoeft de toestemming van de andere echtgenoot voor de volgende rechtshandelingen:
a. overeenkomsten strekkende tot vervreemding, bezwaring of ingebruikgeving en rechtshandelingen strekkende tot beëindiging van het gebruik van een door de echtgenoten tezamen of door de andere echtgenoot alleen bewoonde woning of van zaken die bij een zodanige woning of tot de inboedel daarvan behoren;

Of in gewoon Nederlands: je man kan niet zonder jouw toestemming de woning verkopen of (verder) verhypothekeren, of aan een ander in gebruik geven. Idem voor de inboedelgoederen.

Groeten,

Temet

advocaat vs samen

"Toch maar overwegen om naar de advocaat te gaan. Wat ik lastig vind, had het graag samen goed geregeld."

Ik merk het wel vaker in deze rubriek, de beweerde tegenstelling tussen "samen dingen regelen" en "een advocaat in de arm nemen". Nog even los van het feit dat je minimaal éen advocaat nodig hebt voor een scheiding: ook als beide partijen een eigen advocaat hebben, kan het best dat ze dingen samen regelen. Met hun eigen advocaat als vraagbaak, raadgever en belangenbehartiger. Daar zijn die lui namelijk voor.

Soms wordt hier de indruk gewekt dat als beide partijen een eigen advocaat hebben er iets niet goed is gegaan, alsof men op de een of andere manier gefaald heeft. Onzin.

En zelfs als partijen elk in de eigen loopgraven beginnen dan kan het nog dat er uiteindelijk gezamenlijk een nette regeling getroffen wordt. En dan heb je het goed gedaan.

Overigens: het is nu begin mei. Dat betekent dat sinds de eerste afspraak bij de mediator nu iets meer dan 4 maanden zijn verstreken. Gelet op de ingrijpendheid van een en ander lijkt me dat niet buitengewoon lang, eigenlijk.

Groeten,

Temet

Temet

Ik snap dat je advocaten verdedigt, maar het is geen onzin dat de kans op conflicten bij twee advocaten groter is dan met een goede advocaat/mediator. Een mediator die zo'n lange tijd tussen de gesprekken laat vallen is volgens mij niet zo goed bezig. De mediator moet zorgend at het gesprek tussen beiden op gang blijft, dat beiden de wettelijke kaders voor ogen houden (het huis) en dat er afspraken komen die door beiden worden gedragen.

Het kan zijn dat aanstaande ex nog bezig is te verwerken dat er een scheiding komt. Dan moet dat besproken worden tijdens de mediation, in het eerste gesprek al, eventueel snel gevolgd door een tweede gesprek en als het een obstakel blijkt te blijven, dan nog een keer. .
Het kan zijn dat aanstaande ex op eigen houtje bezig is regelingen te bedenken die voor hem beter zijn, eventueel met andere 'adviseurs'. Ook dat moet je tijdens een mediationgesprek zoveel mogelijk vermijden.Externe adviseurs kunnen er wel zijn, maar aan tafel bij de mediator moet besproken worden wat iemand wil, waar iemand bang voor is, wat de mogelijkheden zijn en wat niet.
Omgekeerd: als er dingen gebeuren waar je niet blij mee bent (ex wil overal 'overleg' over), dan moet je je niet terugtrekken van het gesprek daarover, maar bij de mediator neerleggen waarom je daar niet blij mee bent. De wens van ex ligt er, ga het gesprek aan, onder begeleiding. Als het een goede mediator is zal hij/zij ex wijzen op de gevolgen van zo'n afspraak, niet alleen op de korte termijn, maar ook over 3 of 5 of 12 jaar. Is het realistisch wat hij wil of is het een verkapte voortzetting van het huwelijk? De mediator zal ook de motieven voor zo'n wens moeten onderzoeken en de wettelijke mogelijkheden: hoeveel beslissingsvrijheidsbeperking (geen juridisch woord volgens mij, ik ben geen jurist, maar wel het probleem) wil je de ander opleggen?
Zo'n gesprek bij een mediator waar jij (de andere partij) dan bij bent kan voor beiden verhelderend werken en kan ervoor zorgen dat een volgende, betere afspraak op ieders instemming kan rekenen. Als je je nu terugtrekt uit dat gesprek, dan staat alleen tegenover elkaar dat hij overleg wil en jij niet.
Ga dus het gesprek aan.

Tsjor

Het gesprek

Je zit nu nog in een situatie dat je met elkaar moet praten. Benut dat zoveel mogelijk. Ga dus het gesprek aan. Onderzoek zijn motieven, bekijk of hij een realistische kijk heeft op de toekomstige situatie, leg neer waarom jij er niet blij van wordt.
Als de mediator dat niet doet: stel dan vragen aan hem: waarom wil je overal overleg over, waar ben je bang voor, wat denk je dat er kan gebeuren als ik niet met jou overleg, wat wil je zelf allemaal met mij overleggen en hoe gaan we dat dan doen als we er in overleg niet uitkomen. (grijp niet terug op het verleden, maar kijk naar de toekomst).
Geef ook aan waarom je zelf dat niet zou willen, waarom je je eigen beslissingsruimte wil hebben, waarom je hem zijn eigen beslissingsruimte wil geven, hoe je denkt dat de kinderen daarmee om zullen gaan (die kunnen veel aan en zullen snel zien waar het voor hen het voordeligste is om iets te vragen).
Schets het perspectief: nu is het zo, maar over 3 jaar of 5 jaar of 10 jaar....
Zet erop in dat je overleg zoveel mogelijk beperkt tot het meest noodzakelijke. Neem dan alles samen rustig door en kies waar mogelijk andere woorden, bijvoorbeeld 'informeer de ander' of 'werkt mee aan (paspoort aanvragen). Dat kun je zelf al voorbereiden, maar breng het pas in als je eerst met elkaar gepraat hebt over de vraag waarom hij dat wil, waar hij bang voor is; en waarom jij dat niet wil.
Bij dat laatste moet je vermijden dat je uitstraalt dat je het niet wil, omdat je hem niet vertrouwt, maar juist dat je het niet wil omdat je hem het vertrouwen geeft dat hij, zonder overleg met jou, goede beslissingen zal nemen en dat jullie allebei eventuele gevolgen van beslissingen van de ander zo goed mogelijk zullen opvangen. Denk aan: ander werk, meer uren werk, minder uren werk, andere liefde, verhuizing etc.
Na de echtscheiding moet ieder weer als een vrij mens verder, met inachtneming natuurlijk van de verantwoordelijkheden die je hebt.
Die vrijheid komt er, dat is zeker. Alleen je moet nu even uitstralen en afspreken naar elkaar toe, dat je elkaar die vrijheid ook gunt, elkaar daarin vertrouwt en elkaar dus echt los laat. Daarvoor is het onderlinge gesprek nu zo belangrijk, ook al kost het wellicht wat meer tijd.

Tsjor

Het huis

Probeer het even neutraal te benaderen en vraag in het volgende gesprek bij de mediator: wat is het beste, het huis verkopen als je nog officieel getrouwd bent; of als je officieel gescheiden bent.
Is er al een onafhankelijke waardebepaling van het huis gedaan? Weet je of er overwaarde is of dat het huis onder water staat? Hebben jullie dat samen al op een rijtje?
Jij bent nu in het huis, maar weet je of je het huis kan overnemen? Ben je al bij de bank geweest? Weet je of hij het huis wil overnemen?
Hij is al weggegaan uit het huis, als jij het niet kunt overnemen, dan zul je ook een andere woonplek moeten vinden. Heb je daar al stappen in gezet? Die stappen moet je nu echt zelf doen.
Zijn er afspraken gemaakt of te maken voor de periode na de scheiding, waarin jij nog vermoedelijk in het huis woont? Mijn advies is: zorg dat je zo snel mogelijk een situatie schept die je zelf aankunt, ook financieel. Als je het huis niet kunt betalen moet je echt iets anders zoeken. Als je aanstaande ex tijdelijk een deel van de financiële lasten op zich wil nemen, dan is dat heel aardig, maar laat dat niet te lang duren, want dan wordt het ballast.
Hij wil vaart zetten achter de verkoop van het huis. Hij kan niets zonder jouw handtekening, maar jullie kunnen samen wel al veel doen: samen de waardebepaling, overleg over resterende bedragen, keuze voor een makelaar, samen overleg over wat te doen als het huis snel verkocht wordt etc.
Het huis zal leeg opgeleverd moeten worden, dus daar moet je het samen over hebben: hoe snel kan dat? Wat is realistisch. Bij verkoop kun je altijd nog een datum bepalen, wanneer het huis leeg moet zijn. Maar soms wordt het lastig, als iemand meer geld voor het huis wil betalen als hij/zij er snel in kan.
Met de constatering dat hij niet kan verkopen zonder jouw handtekening ben je e niet. Het betekent alleen maar dat jullie hier dan toch zeker wel onderling in overleg moeten gaan en zoveel mogelijk stappen gelijktijdig moeten zetten.
Alles wat je nu aan tijd etc. hierin investeert krijg je straks terug, als de scheiding kan verlopen met maximaal mogelijke overeenstemming, waarbij geven en nemen in een redelijke balans is en jullie beiden aan een nieuwe toekomst kunnen beginnen.

Tsjor

Te afhankelijk

'Maar ik ga er zo zelf onderdoor. Ben benieuwd wat de mediator op het ouderschapsplan van hem zegt....'
Ik vind dat je je te afhankelijk opstelt. Je bent teleurgesteld of zelfs wat angstig en van slag af omdat hij andere voorstellen heeft dan jij in gedachte had. Maar je wil je eigen gedachte niet inbrengen. Je zou liever zien dat iemand anders (een eigen advocaat) dat doet. Eigenlijk had je ex de dingen moeten voorstellen zoals jij die zou willen. Begrijp je dat dat een beetje krom is?
En nu ben je benieuwd wat de mediator van het ouderschapsplan vindt. Maar dat is helemaal niet interessant. De mediator gaat niet scheiden, jij gaat scheiden. Het is dus belangrijk wat jij van het ouderschapsplan vindt. Dat kun je voorbereiden, op papier zetten, punten opschrijven. en als je er in het gesprek niet goed uitkomt vraag je twee weken bedenktijd en maak je meteen een nieuwe afspraak.
Je bent het erover eens dat het huis verkocht zal worden, maar je schrikt als je ex daar dan ook naar gaat handelen. Ik vermoed dat dat komt, omdat je zelf nog niet goed weet waar je dan naartoe moet gaan. Dat gaat je ex niet voor je regelen, dat moet je zelf doen.
Waar je aan onderdoor dreigt te gaan is je eigen afhankelijke opstelling: anderen (ex, mediator, advocaat) moeten het goed regelen voor jou en als ze dat niet doen weet je het niet meer.
Scheiden is niet leuk, niemand maakt een rooskleurige periode door tijdens het regelen van een echtscheiding. Maar bedenk wel dat je straks alles voor jezelf moet regelen en beslissingen moet nemen. Bedenk wel dat anderen niet 'zomaar' ervoor zullen zorgen dat jij het goed hebt. Ze doen je geen kwaad, maar je zult zelf moeten inbrengen wat je wil.

Tsjor

Tsjor

Het zal kunnen dat de kans op conflicten groter is met twee advocaten dan met een goede advocaat/mediator. Let wel even op dat 'goede', want net als bij gewone advocaten zit ook daar kaf tussen het koren.
Maar waar het mij vooral om ging is dat ik soms de indruk krijgt dat men het als falen ziet wanneer een echtscheiding niet via een mediator maar met twee partij-advocaten wordt gedaan. Dat lijkt me nou ook weer niet nodig. Uiteindelijk is van belang dat er afspraken worden gemaakt waar beide partijen goed mee kunnen leven. Kan dat met een mediator, mooi. Kan dat met twee advocaten, dan is dat ook niet verkeerd.

Een tijdje terug liep hier een draadje van een dame die zich duidelijk niet lekker voelde in het mediationproces. Het kan dan naar mijn idee beter zijn een eigen advocaat te nemen, om het risico te verminderen dat er later klachten komen dat je er bij de mediator bent ingeluisd/ te makkelijk akkoord bent gegaan. Want die verhalen zijn er ook. Is men braaf via de mediator gescheiden, breekt later alsnog de pleuris uit.

Kortom: als er maar goede afspraken komen, waar partijen zich aan kunnen en willen houden, dan is het goed. En of dat via een mediator, via twee advocaten, of allebei gaat maakt dan niet zo bar veel uit.

Groeten,

Temet

Zeker

Temet, ik ben het helemaal met je eens. Ik schrik ervan als ik soms lees hoe mensen door een mediator van de drup in de regen worden geholpen.
Samen afspraken maken is noodzakelijk. Als het zakelijke afspraken zijn kan dat ook via derden, twee advocaten dus.
Een goede mediator zal echter ervoor zorgen dat de afspraken in een onderling gesprek tot stand komen, waarbij het onderlinge gesprek eraan toevoegt, dat je minstens weet waarom de ander andere voorstellen doet en dat je dus ook weet wat de inhoud van het compromis is. Niet zozeer naar de letter, maar vooral naar: wat heb ik 'ingeleverd' en wat heeft hij 'ingeleverd'. Dat wederzijdse begrip, aangevuld met behoedzaamheid voor afspraken die het wettelijke kader te buiten gaan, kan volgens mij zeker helpen om te voorkomen dat achteraf alsnog de pleuris uitbreekt.
Liever de pleuris laten uitbreken in de gesprekken, dan kun je het er nog over hebben en heb je dat in elk geval achter de rug.
Maar alles staat of valt met een goede mediator. En er zit heel veel kaf tussen het koren.
Kijk even bij de Merlijngroep: met een 6-daagse training heb je de basiscursus, twee extra dagen trainen voor het assessment en een extra dag trainen voor het examen. Je bent 9 dagen kwijt en 4690,00 euro. Voor specialisatie in familierecht heb je een 8-daagse training en ben je 2800,00 euro kwijt. De kosten zijn exclusief de verblijfskosten in een van de kastelen die blijkbaar beschikbaar zijn voor deze trainingen (duurste is 140,00 euro per blok).
Er zijn verder geen vooropleidingseisen en je bent daarna wel een geregistreerde mediator. En zo'n 10.000 euro lichter.
Dat is iets anders dan wat ik had: iemand die eerst advocaat is geworden, daarna 3 jaar een praktijk met familierechtelijke zaken en dan nog 3 jaar een opleiding voor scheidingsmediator. Voor de opleidingseisen, zie: https://www.verenigingfas.nl/algemeen/ontwikkelingstraject-tot-vfas-scheidingsmediator
En ik denk echt dat je zoveel bagage moet hebben om simpele vragen te stellen als: heb je gehoord wat hij heeft gezegd, heb je het ook begrepen, wat is jouw mening; of: ik weet niet wat jullie aan het doen zijn, maar het kost je veel geld (aan advocaatkosten).
Je moet een hele goede kapitein zijn om een schip door woelige wateren veilig in de haven te krijgen. Maar het scheelt wel heel veel, later.

Tsjor

met alles instemmen

Wilke, ik sla even aan op de woorden: "Ik heb met alles ingestemd om het met zo min mogelijke storm te regelen"

Ja, een storm voorkomen lijkt me een goed uitgangspunt.

Maar kijk je uit dat je niet later spijt krijgt dat je met alles (ALLES?) ingestemd hebt?

Ik denk dat het van groot belang is dat je probeert met elkaar een goede, redelijke en praktische regeling te treffen, maar als hij onredelijke dingen voorgesteld heeft (bijv. financieel, of bijv. dat er bij alles steeds weer overleg nodig is, ik noem maar wat) en jij stemt er maar mee in om storm te voorkomen, lijkt me dat niet verstandig.

Mocht je man nu toch in beweging komen bij de mediator, denk dat even heel goed na of je geen spijt gaat krijgen van alles waar je mee ingestemd hebt VOOR je je handtekening zet. Het kan ook goed zijn het met iemand anders dan de mediator te bespreken (niet iemand die je gaat opzetten tegen je man, dan ben je nog verder van huis, maar wel iemand die even kritisch met je meekijkt en -denkt in jouw belang en dat van de kinderen).
Je kunt er niet meer op terugkomen.

Hopelijk

Het kan zijn dat je aanstaande ex nog reageert, maar anders moet je inderdaad kijken naar een eigen advocaat als de mediator niet meer verder wil. Is die mediator een advocaat overigens?
Ik snap het overigens niet zo goed. Op 3 mei geef je aan dat hij gereageerd heeft op het ouderschapsplan (met zijn bedenkingen, aanvullingen erbij). Nu is het 4 mei en geeft de mediator het bijna op. Jullie zijn in december begonnen. Persoonlijk vind ik het allemaal nog niet zo lang duren. Het kan sneller, dat wel. Maar 4 maanden, waarin een convenant en ouderschapsplan bijna klaar zijn is nog te overzien.
Je hebt al een convenant en je hebt al een ouderschapsplan (zonder de laatste toevoegingen van je aanstaande ex). Hopelijk kun je daarmee naar de rechtbank met een eigen advocaat en kunnen de kosten van de advocaat beperkt worden.

Tsjor

Tijdsverloop

Ik heb nog even naar je eerste berichtje van 2 mei gekeken met betrekking tot het tijdsverloop:
'Na in december bij mediator te zijn geweest. Pas in maart vervolggesprek. Nu tweemaal convenant besproken met Mediator, concept convenant klaar. Laatste keer is nu meer als drie weken geleden. Maar mijn man reageert er niet meer op, zegt dat hij nog wat opmerkingen heeft maar komt met niets.'

3 mei komt hij met opmerkingen met betrekking tot het ouderschapsplan.
4 mei geeft de mediator aan te willen stoppen wegens tijdrekken.

Met andere woorden: in de drie weken na het laatste gesprek hebben jullie (mediator en jij) regelmatig (!) aan de bel getrokken bij ex, heeft hij gereageerd en is er toch sprake van tijdrekken.

Ik snap het niet.

Het kan zijn dat mediator en jij de laatste opmerkingen van ex met betrekking tot het ouderschapsplan interpreteren als tijdrekken, maar dat kun je toch met een gezamenlijk gesprek ondervangen. Of heeft ex aangegeven dat hij nu voor 6 maanden naar Bahia vertrekt?

Tsjor

Financiën

'Ondertussen hebben we nog een gezamenlijke rekening waar hij nu niet meer zijn gehele salaris op stort maar precies evenveel als ik verdien. De rest houdt hij achter..????'

Kan het zijn dat hij van de rest zijn huidige onderkomen en levensonderhoud betaalt? Hij woont toch niet meer in jullie huis?

Tsjor

Tijd

Mogelijk heeft het tijdrekken en eerst het huis willen verkopen te maken met schulden waar je niet van op de hoogte bent?

Tsjor

Kan het zijn dat a.s. ex tussen december en maart al allerlei afspraken heeft afgezegd of niet is komen opdagen? Dat zou het plaatje wel wat kleuren natuurlijk.

dat vermoed ik ook

Ik vermoed hetzelfde als Niki, en denk dat hier een druppel is geweest die de emmer heeft laten overlopen.

Maar goed, het waarom doet er niet zo heel veel toe, als de mediator niet verder wil, dan wil de mediator niet verder. En dan zou ik inderdaad een eigen advocaat in de arm nemen. Overeenstemming bereiken kan daarna ook nog altijd.

Groeten,

Temet

en dan

Tussen maart en nu twee afspraken en nu een reactie. We zijn op 4 mei. Als je dan reageert met 'tijdrekken' vanwege de periode december-maart is dat chagrijnig toch? Van de mediator. zoeits kun je niet gebruiken bij een toch al moeizaam proces.

Mochten er schulden zijn die niet verteld worden, dan is het ook goed om dat boven tafel te krijgen.

De een wil snel verkopen en langzaam het convenant ondertekenen. De ander wil snel het convenant ondertekenen en schrikt van haast bij de verkoop. Vermoedelijk spelen bij beiden eigen belangen een rol (oh nee, bij de vrouw zijn dat de belangen van de kinderen, ik vergeet dat altijd).

Het kan zijn dat Wilke schrikt van een snelle verkoop van het huis, omdat ze nog geen ander dak boven haar hoofd heeft.
Het kan zijn dat aanstaande ex het huis snel wil verkopen om met de eventuele overwaarde een ander huis te kunnen kopen: de kosten van huisvesting verhogen het draagkrachtvrije gedrag, zodat er minder over blijft voor alimentatie. en dat hij daarom het convenant nog niet wil tekenen.

Je weet het alleen als je in gesprek blijft. Met twee advocaten krijg je dat niet boven tafel, dat is mijn probleem met twee advocaten. Maar een mediator die dit niet aankan, daar heb je ook niks aan.

Tsjor

dat kan ook met twee advocaten

" Met twee advocaten krijg je dat niet boven tafel, dat is mijn probleem met twee advocaten."

Dat denk jij kennelijk steeds, maar dat is helemaal niet gezegd. Ook met twee advocaten komt het regelmatig voor dat partijen fysiek om tafel gaan zitten, het zogenaamde 'viergesprek' en daar van alles op tafel gooien. Daar kunnen ook dit soort belangen gewoon worden besproken. Moeten partijen dat wel inbrengen (of de andere kant moet er naar vragen), maar dat is bij de mediator niet anders.

Ik zeg niet dat het altijd gebeurt als er twee advocaten in een zaak zitten, maar het kan heel goed.

En zelfs zonder persoonlijk gesprek kan je dit soort belangen voor het voetlicht brengen, als je e.e. a. in een brief zet. Mag en kan en gebeurt ook allemaal.

Het is geen wet van Meden en Perzen dat bij een mediator de diepere belangen en drijfveren wel boven water komen en besproken worden, terwijl dat bij een situatie met twee partij-advocaten allemaal onbesproken zou blijven.

Groeten,

Temet