Communicatie

Geen paniek

Had ook andersom kunnen gebeuren. School komt thuis bij jou en dochter en jullie komen tot de conclusie dat het handig zou zijn als dochter een training zou doen.

Nou zou jij natuurlijk vader onmiddelijk verwittigen inclusief alle details en dan zou er een strijd kunnen ontstaan want dan heb jij eenzijdig besloten dat het voor kind nodig is en vader wist van niets en kon niet meebeslissen, afijn dat liedje dus.

Je kunt ook denken. Nou misschien wel een goed idee. Het is besproken met vader, kind en school. Formeel hebben ze mijn toestemming ook nodig maar ik kan me er wel in vinden dus zonder verder gedoe zet ik hier mijn handtekening. En als ik nog vragen heb kan ik dochter vragen of de school bellen.

En heeft je dochter ook meegemaakt hoe je hier op reageert? En wat vind ze daarvan?

Dat je co ouderschap hebt wil toch niet zeggen dat je alles moet bespreken?

ik zou

gewoon tekenen. Dat is voor je dochter beter: blijkbaar is ze er zelf mee akkoord dus wat zou een goede reden zijn om de zaak te traineren?

Misschien kun je daarna een mail sturen naar je ex waarin je hem complimenteert met dit goede initiatief en om hem voor stellen om samen te proberen beter te gaan communiceren om de vorderingen van je dochter in de gaten te houden en te kunnen samen werken in je houding naar dochter omtrent haar verbetering van zelfbeeld.
Misschien bereik je iets door een positieve benadering naar je ex. Eentje moet tenslotte de wijste zijn, toch? Verwacht je dat hij dat wordt?

Wat had je gedaan

toen jullie nog getrouwd waren? Had jij op dat moment ook eerst bij juf gevraagd of had je gewoon getekend, want vader zal er goed over nagedacht hebben? Mocht je er over twijfelen of het goed is voor je dochter, kun je natuurlijk ook gewoon aan vader vragen naar de reden dat hij het wel belangrijk vindt.

Mijn ex en ik hebben ook een periode van enorme slechte communicatie gehad. Nu wordt het alleen maar lastig op het moment dat wij het niet met elkaar eens zijn. Dat gaat gelukkig ook steeds beter.

Mocht je aan je communicatie willen werken, dan zijn er vaak wel mogelijkheden voor. Veel hulpverlenende instanties hebben een programma om ouders te leren beter te communiceren.

Voor mij heeft geholpen om mijn ex-partner werkelijk als collega-ouder te zien. Ik zie hem dus als collega waarmee ik soms moet samen werken. Wat doe ik als een collega mij niet van de benodigde informatie voorziet: dan geef ik hem dat aan. Op een zakelijk manier.

In dit geval zou ik vader dan dus bellen en vragen of hij de volgende keer dit gewoon met jou wil regelen. Het is namelijk niet de bedoeling dat kind dit regelt. Kind is geen postbode. Wees daarbij dan duidelijk wat je wel van hem verwacht. Bijvoorbeeld: ik verwacht dat jij dit soort zaken volgende keer direct met mij regelt en niet ons kind ermee belast.

Kijk ook goed naar je eigen rol in het geheel. Hoe communiceer je naar je ex? Welke emoties heb je op dat moment? Waarop blokkeer je? Wat kun je daaraan doen?

Dictaat

'ik verwacht dat jij dit soort zaken volgende keer direct met mij regelt en niet ons kind ermee belast.' Dat klinkt als een dictaat, niet prettig. Bovendien wordt het pas een last voor het kind als moeder er boos om wordt.
Op dit moment kun je niet zoveel doen, behalve dan wellicht een paar constateringen:
- communicatie met ex gaat niet goed;
- vader zorgt goed voor zijn kind;
- moeder zorgt goed voor haar kind;
- met kind gaat het niet helemaal lekker.
Het blijft altijd speculeren, waarom men denkt dat een sova-training nodig is, maar blijkbaar is er iets gevonden. Het is ook erg gemakkelijk om daarbij de oorzaak te zoeken in de scheiding (altijd raak, want hoe kun je dat ooit ontkennen, ik heb hier veel last van gehad, of eerder: mijn kind heeft hier veel last van gehad).
Wat de oorzaak ook moge zijn: je kunt jezelf nu wel een paar vragen stellen:
- wat kan ik doen om het beter te maken voor mijn kind;
- loopt jouw communicatie met school wel goed;
- hoe zorg ik ervoor, dat ik mijn kind niet belast met mijn boosheid over de slechte communicatie met vader;
- bij voorkomende ergernissen, vraag je je dan af waar de ergernis in zit, gaat het om je kind of om jezelf, voel je jezelf buitengesloten bijvoorbeeld. Idem bij voorkomende ergernis over vader. Leveren de ruzies je iets op? Wat verlies je als je stopt met ruzie maken, met je boosheid communiceren?

Er is blijkbaar een bepaald patroon ontstaan in de communicatie rondom je kind, waar je terecht niet blij van wordt. Kijk eerst wat je zelf kunt doen om dat te veranderen, maar houd er rekening mee, dat er door de afgelopen periode schade is ontstaan: het zal wellicht onmogelijk blijken te zijn om de communicatie op een voor jou acceptabel niveau te hervatten. Het zal geruime tijd duren, voordat je ex erop kan vertrouwen dat communicatie met jou niet zal uitlopen op ruzie. Idem voor je kind.

Tsjor

@Tsjor

Het is natuurlijk de toon die de muziek maakt. Je kunt het brengen als een dictaat, maar ook als een neutrale stelling. Te veel wollig gedoe levert alleen maar meer moeilijkheden op, tenminste dat is mijn ervaring.

Door mijn verwachting uit te spreken naar mijn ex heb ik bereikt dat het voor hem duidelijk is.

Het meekrijgen van een formulier van papa met de mededeling dat mama het even moet tekenen is een belasting voor een kind. Anders is het als het in een tas zit, mama ervan weet en er zelf naar vraagt. De verbazing van mama over het bestaan van het formulier (ook zonder dat ze boos wordt) is heel vervelend voor een kind. Kennelijk is kind niet belangrijk genoeg voor de ouders om de dingen die belangrijk voor kind gewoon op een volwassen manier te regelen.

Mijn dochter is op een gegeven moment zelf gaan zeggen: "Dat regel je zelf maar. Ik merk het wel als het geregeld is." Dat ben ik helemaal met haar eens. Het is niet haar probleem dat haar ouders zolang zich hebben gedragen als kinderen. Gelukkig ben ik dat stadium al een tijdje voorbij en gaat haar vader het nu ook steeds meer doen.

Kijk eens naar initiatieven van Humanitas voor kinderen van gescheiden ouders of een Kiescoach. Bij Humanitas is het tweeledig: de kinderen gaan met andere kinderen lekker samen leuke dingen doen. De ouders krijgen met andere ouders samen de mogelijkheid om aan de hand van rollenspel en stellingen met elkaar beter te begrijpen hoe het voor hun kind is. Erg leerzaam.

Therapie

Ik heb met mijn ex nu 2 sessies gehad van een soort relatietherapie, voor mensen die uit elkaar zijn. Er volgt nog 1 sessie. Erg prettig.
Je vervalt zo snel in verwijten i.p.v. samen te zoeken naar een oplossing voor een probleem rondom de kinderen.
Kijk, ik wil het contact zakelijk houden, ex wilde meer persoonlijk contact. Hij begrijpt nu dat het contact zakelijk zal blijven. En gewoon stoppen met verwijten maken naar elkaar klaart de lucht.
Je hoeft je ex ook nergens mee te 'confronteren', Debra, want dat houdt verwijten in. Natuurlijk kun je aangeven dat je iets niet prettig vindt, maar het is de toon die de muziek maakt.
Ik vind mijn ex in principe echt geen fijne kerel, maar het blijft de vader van de kinderen en ik wil geen geruzie en gezeur, is voor hen niet fijn. En voor mezelf ook niet.