Co-ouderschap of ruime omgangsregeling?

redelijkheid

Tsjor, je zegt "Nee Anne J, het is heel goed mogelijk om in alle redelijkheid een gezamenlijke beslissing te nemen."

Ik hoop het.

Heb jij ervaring met een man met wie het erg moeilijk communiceren is, die nogal explosief is?

Ik doe al jaren niets anders dan proberen een redelijk gesprek met hem te voeren, maar helaas, lukt vaak niet. Maar ik hoop het zeker. Zal er alles aan doen. Ik wil natuurlijk niets anders dan dat we in goed overleg een goede oplossing vinden voor de hele situatie.

Overwegingen

Ik ging dat jaar dagelijks, ook zaterdag en zondag, met de kinderen naar hun oude omgeving. Ook een uur, soms meer, reistijd.
Wij hadden geen keus uiteindelijk. Ex wilde niet scheiden, maar gebruikte 'scheiden' als chantagemiddel zodat we wel al een grotendeels ingevuld convenant hadden. De afwikkeling kostte helaas nog meer dan een jaar vanwege de omgangsregeling.
Zelf een convenant invullen, zonder onrealistische eisen en wensen en rekening houdend met je aanstaande ex, kan een hoop advocatenkosten schelen. Convenanten zijn te vinden op internet.
Daardoor liepen we ook geen financiële achterstand op. Aanvankelijk bleef ik ook de huur van ex betalen.

"Alleen voor die overbruggingsperiode zou het handig zijn als ik PA zou krijgen, nogmaals, omdat ik denk dat het voor de kinderen fijner is."

Je kunt dit nog zo oprecht menen maar of dat een argument zal zijn voor je a.s. exman en al helemaal de rechter, betwijfel ik zeer. Klinkt wat onrealistisch.

Larissa

Je kunt het nog drie keer opschrijven maar mi maakt dat er niet beter op. Je ziet de dingen vanuit één perspectief; hoe jij met de kinderen een zo fijn mogelijke toekomst kunnen hebben. Je wilt eigenlijk je man uitgummen qua aanwezigheid maar niet qua bijdrage aan je luxe leventje. Wat heeft die man gedaan dat het je blijkbaar niet lukt om het om te draaien en te zien dat het echt niet mals is wat je vraagt. Of anders gezegd: als je morgen te horen krijgt dat jij het huis mag verlaten en -om hem te faciliteren daar te blijven wonen- een deel van je salaris rechtstreeks naar hem mag overmaken, vind je het dan ook zo'n duidelijke situatie?

O en in zijn algemeenheid

Zijn er echt wel situaties denkbaar waarin ik heel goed snap dat PA fair is. Maar deze situatie klinkt mij anders in de oren.

Voor PA zijn normen

Als TO aan die normen voldoet lijkt het me geheel terecht dat TO ook die PA krijgt.

TO: heb je al eens naar zo'n berekening gekeken?

Ginny

Dank, dat is wat ik bedoel .

Heb je een linkje?

En ik weet van mijn man alleen het bruto jaarsalaris van de belastingaangifte. Moet ik dat dan gewoon door 12 delen (als ze een maandsalaris vragen). Ik weet niet wat hij netto binnenkrijgt (gescheiden rekeningen).

Overigens: al heb ik langer (bijv. 12 jaar?) recht op PA, dan is het niet mijn bedoeling daar al die tijd om te vragen. Alleen voor de periode dat ik dan ter overbrugging (en voor de kinderen!) in het huis zou blijven wonen.

Anderen

Ook jullie bedankt voor jullie bijdragen, ook al is het anders dan hoe ik erin sta.

Maar jullie kennen niet alle details en ik wil ook niet alles kwijt, waardoor jullie denk ik ook minder goed begrijpen waarom ik sowieso denk dat man beter niet in ons huis kan blijven wonen (en wat hij als hij er langer over nadenkt hopelijk zich ook zelf realiseert).

En mijn beeld van dat ik in ons huis blijf, is ook gebaseerd op kennissen die gescheiden zijn en waar de vrouw zonder inkomen toch een paar jaar in hun huis is gebleven. Daar was het overigens wel zijn beslissing. Dus het komt wel voor.

In elk geval, jullie reacties zijn wel heel goed. Zo krijg ik een realistischer beeld dat ik misschien toch niet in het huis kan blijven en misschien toch sneller dan ik in gedachten had, naar een ander huis moet gaan kijken. Ik zit er ook echt niet vast in, dat ik per se hier moet blijven.

En misschien hebben jullie ook wel gelijk dat als mijn man in het huis wil/kan blijven dat zelfs beter is voor het contact met de kinderen. Dat ze dan misschien vaker hun vader zullen (willen) zien, dan als hij ergens anders woont. Dus dat is nog wel een overweging die ik mee zal nemen. Het is nl. echt niet mijn bedoeling de kinderen hun vader te onthouden.

Voorbeeld

Er zijn online verschillende mogelijkheden om alimentatie te berekenen, je kunt ernaar kijken, maar reken je niet rijk.
als je bijvoorbeeld gegevens invoert bij de alimentatiewijzer en je geeft op dat jouw netto-inkomen 2000,-- is en dat van je partner 3000,--, dan wordt eerst de kinderalimentatiebehoefte (wat een woord) berekend. Op basis daarvan zou je partner 679 euro per maand aan kinderalimentatie moeten betalen. Daar bovenop zou hij aan partneralimentatie 394 moeten betalen. In totaal zou hij dan 1075 euro per maand aan jou moeten betalen.
Dan wordt 'de kinderen bij mij' ineens een stevig inkomen: jij krijgt dan per maand 3075 en hij houdt 1925 over. Allemaal in het belang van de kinderen (bij de vrouw, bij de man hebben kinderen blijkbaar geen belang meer).

Wat ik mis bij de online-berekeningen is de draagkrachtberekening, dus een realistische berekening van wat voor mogelijkheden iemand heeft om iets te betalen. Daarom zou ik je adviseren om de berekening te laten maken via een advocaat en een boekhouder, zodat er een objectieve rekensom uit komt. In elk geval zou je met je man tot overeenstemming moeten zien te komen over hoe je tot een berekening komt. Als je het eens bent over het proces voorkom je later gedoe over de uitkomst.

Je kijkt nu een beetje met een scheef oog naar de situatie van de vrouw zonder inkomen, die door haar ex-man onderhouden wordt, zodat alles voor haar blijft zoals het was. Tsja, soms voelen mensen zich schuldig en laten ze alles gebeuren, soms zijn mensen sluw en krijgen ze alles voor elkaar. Misschien was deze man wel zo blij dat hij van zijn vrouw af was, dat hij er alles voor over heeft. Het is in elk geval niet de norm en het is ook niet rechtvaardig. Dergelijke verhalen moet je altijd vanuit twee kanten bekijken: vanuit het perspectief van de vrouw: geweldig. ze heeft een paar kinderen gekregen en zal nu voor de komende jaren een dak boven haar hoofd hebben en inkomen, zonder dat ze hoeft te werken. ze leeft 'voor de kinderen' en dat is voldoende. Met prachtige, dramatische argumenten als hij ermee op zou willen houden. En dan vanuit het perspectief van de man. Ik denk dan altijd aan mijn zonen. Stel dat zij in zo'n situatie terecht zouden komen: getrouwd, kinderen, na een paar jaren zoveel problemen en vervolgens moet hij voor de rest van zijn leven betalen voor vrouw en kinderen die hij allen mag zien als de vrouw het goed vindt(alimentatie is geen kijkgeld). En dan ook nog betalen voor een huis waarin je zelf niet mag wonen. Neem dat niet als je voorbeeld.

Tsjor

Dromen

'Overigens: al heb ik langer (bijv. 12 jaar?) recht op PA, dan is het niet mijn bedoeling daar al die tijd om te vragen. Alleen voor de periode dat ik dan ter overbrugging (en voor de kinderen!) in het huis zou blijven wonen.'
Met die zelfgefabriceerde rechtvaardigheid loopt het meestal niet goed af. Ga het gesprek niet aan op basis van wat jij zou willen en vragen en hoe aardig je dan al bent. Ga eerst het gesprek aan over het proces: hoe komen de beslissingen tot stand. als het kan zoek dan een goede advocaat-mediator (zoekterm: VFAS) en bespreek daar de juridische maatregelen. Je kunt altijd nog wat bijstellen als dat wenselijk is.

Baseer de regelingen niet op wat je zelf als nobel denkt te moeten doen. Je nobele bedoelingen kunnen zomaar wegvliegen. Kinderen zijn over 5 jaar uit huis, maar het huis wordt niet verkocht en jouw inkomen is onvoldoende om de hypotheek te betalen. Wat doe je dan?

De juridische regelingen zijn van belang, daarvoor moet je naar een goede advocaat, als het kan samen.
Maar de bank is zo mogelijk nog belangrijker in jouw verhaal als het gaat om het huis.

Tsjor

communicatie

Je schrijft over gebrek aan communicatie, een vaakvoorkomende klacht van vrouwen over mannen. blijkbaar heeft je man niet kunnen beantwoorden aan jouw ideaalbeeld van communicatie. Maar hoe erg is dat? Is het wel realistische wat je vraagt? Heb je je er wel eens in verdiept, bijvoorbeeld iets gelezen als 'vrouwen komen van mars'.

Het kan zijn dat voor jou de communicatie een probleem is, het kan zelfs zijn dat het inmiddels voor de kinderen ook een probleem is, maar het zou ook zomaar kunnen zijn dat het met de kinderen en vader na een scheiding anders gaat en op het gebied van communicatie beter. Niet omdat vader het beter doet, maar omdat de kinderen er anders/beter mee om gaan.

Hebben jullie ooit relatietherapie gehad?

Tsjor

tieners

Vanaf 12 jaar krijgen de kinderen en papier van de rechter waarop ze zelf mogen aangeven wat ze zelf willen. Ze mogen hun mening geven.
Zo wie zo moet je samen met je ex een ouderschaps plan maken.
Hier ook aan de orde. Onze kinderen 22, 20, 17 en 10. 17 jarige wilt helemaal niet meer meer zijn vader omgaan maar toch in het ouderschaps plan opgenomen dat ze ter aller tijden naar hem toe mogen.
Zal ook bij jou gebeuren. Kinderen mogen dit zelf aangeven.
Ik ben net 1 week gescheiden. Nu nog een huis.
Succes met jouw stap.
Gr rymcke

voorkeur

Mijn voorkeur gaat er altijd naar uit om de financiële band zo snel mogelijk door te snijden. Ik ben er geen voorstander van dat vrouw (in dit geval) in de woning blijft terwijl ze die zelfstandig niet zou kunnen betalen. Dat betekent namelijk dat man op de hypotheek blijft staan. En dat betekent dat gezamenlijke schuld en eigendom van de woning voorlopig blijft bestaan.

Dat kan vervelende gevolgen hebben. Larissa doet nu net alsof haar man een een of andere vreselijke kneus is maar hij heeft zo te lezen een prima baan. De kinderen zijn al ouder dus ergens is het vast een prima vader en man geweest. Wie zegt dat hij zonder larissa niet een veel leukere man is? Net als Larissa zonder hem een leukere vrouw is. Misschien wil hij zelf uiteindelijk wel een andere woning kopen maar dat lukt dan niet omdat hij nog een woning en schuld op zijn naam heeft staan.

Ik zou daarom er altijd voor zorgen dat de woning zo snel mogelijk of op een naam komt te staan of verkocht wordt (overwaarde of restschuld verrekenen). Tot die tijd kunnen er natuurlijk afspraken gemaakt worden wie waar gaat wonen.

Verder vind ik het niet zo kies om al van alles met en voor de kinderen te bedenken terwijl man nog niet eens weet dat hij gaat scheiden.

Vlinder

"Wie zegt dat hij zonder larissa niet een veel leukere man is? "

Ja, ik denk dat dat zeker zo is!
Volgens mij gaat hij erg genieten van de rust na een scheiding (nl. mij niet meer om zich heen en ook de kinderen en alle daarbij behorende drukte niet elke dag meer om zich heen).
En ik ook van mijn leven zonder zijn continue commentaar .

Dus ja, als we eenmaal gescheiden zijn zal het vast beter zijn. Alleen moeten we er doorheen. En ben ik bang dat zijn ego aangetast is als ik zeg dat ik wil gaan scheiden. Hoewel hij zelf ook wel eens dergelijke opmerkingen gemaakt heeft. Maar ja, dat is anders, he? :-)

Vlinder - 2

"Ik zou daarom er altijd voor zorgen dat de woning zo snel mogelijk of op een naam komt te staan of verkocht wordt (overwaarde of restschuld verrekenen). Tot die tijd kunnen er natuurlijk afspraken gemaakt worden wie waar gaat wonen."

Dat is ook mijn idee. Moet alleen kijken hoe we dat precies kunnen vormgeven. Misschien kan ik het wel alleen houden m.b.v. spaargeld. Dat moet ik nog precies uitzoeken.

En inderdaad: we moeten vooral bedenken wie tijdens de echtscheidingsprocedure waar gaat wonen. En hoe het dan gaat met de kinderen.

"Verder vind ik het niet zo kies om al van alles met en voor de kinderen te bedenken terwijl man nog niet eens weet dat hij gaat scheiden."

Wat is daar niet kies aan? Ik bepaal het uiteindelijk niet alleen.
Ik zal echt met mijn man praten en dan kan hij erover nadenken en gaan we proberen er samen over te praten (dat wordt wel een uitdaging, maar ik zal het proberen). En ik wil ook vooral de kinderen erover na laten denken.

Ik laat alleen alvast mijn gedachten erover gaan. Ik denk altijd graag vooruit, gaat soort van automatisch. En bereid me graag goed voor (een goede voorbereiding is het halve werk). Vind jij dat fout?

Tsjor

"blijkbaar heeft je man niet kunnen beantwoorden aan jouw ideaalbeeld van communicatie. Maar hoe erg is dat? Is het wel realistische wat je vraagt?"

Ik stel niet hoge eisen aan onze communicatie, maar het is wel fijn dat ALS ik iets wil bespreken dat man dan niet zwijgt of alleen "ik heb geen zin om te praten" zegt. En dan ook niet voorstelt wanneer we dan wel kunnen praten, ook niet als ik het vraag. Het is echt moeilijk als je man thuis geen zin heeft om met jou te praten. Of eigenlijk, hij wil alleen praten als HIJ dat wil. En dan nog heel weinig en altijd zeer beknopt.

"Heb je je er wel eens in verdiept, bijvoorbeeld iets gelezen als 'vrouwen komen van mars'." Yep, heb van alles geprobeerd.

"Hebben jullie ooit relatietherapie gehad?"
Nee, heb ik voorgesteld. Vond hij onzin.

Waarom niet?

Ik weet het eigenlijk niet. Misschien omdat ik zou verwachten dat de beslissingen over/met de kinderen samen genomen worden.

Larissa

Weet je, Larissa...

Je zit qua scheiding al van alles in te vullen over hoe hij zal reageren en zo, wat het huis betreft heb je het in gedachten al helemaal in kannen en kruiken...
Maar ik denk dat je op een punt bent gekomen dat je niet langer moet wachten met de knoop doorhakken.
Anders vind ik het niet eerlijk naar je man toe.

Als ná de mededeling blijkt dat jij er niet over wil praten kun je verder gaan met voorbereiden, maar dan weet hij in ieder geval hoe de vlag erbij hangt en dat je er mee bezig bent. Dat is gelijkwaardiger.

Vlinder

"Misschien omdat ik zou verwachten dat de beslissingen over/met de kinderen samen genomen worden."

Maar dat worden ze toch ook? (tenzij het via de rechter loopt, maar ik hoop dat het niet zover komt)

Ik mag er toch wel alvast over nadenken en me door ervaringsdeskundigen laten voorlichten?

Ik wil juist dat we tot een goede beslissing komen en jullie input helpt me daar juist bij.

Beter dat jullie zeggen dat ik teveel van hem verwacht, dan dat hij dat zegt .

advocaat versus mediator

Neem anders eens contact op met een mediator.
Scheiden via een mediator is vele malen goedkoper alles via een advocaat.
Onze kosten werden gesubsidieerd.
Is prima geregeld en het contract liep via Skype en mail of telefoon.
Erge fijne mediator.
Onze scheiding heeft naast aanvragen van Veel akten (huwelijk, geboorte akten) rond de 200 netto gekocht. Ligt aan hoeveel je verdiend.
Ik moet veel meelezers gelijk geven over PA.
Je kunt daar wel in het huis blijven wonen maar zitten veel haken en ogen aan. Wij kunnen bijv. Niet in het huis wonen. Hypotheek te hoog. Nu op 1 naam kan ook niet ex verdient te weinig. Onze hypotheek rente vast periode loopt over twee jaar af. Als ik een huis heb ga ik met de kinderen op mij zelf. Mijn kinderen willen niet bij hun vader wonen of op bezoek. In ons OP staat wanneer kinderen willen mogen ze ter aller tijden zelf naar vader. Wij hebben alleen KA afgesproken. Ex blijft in huis wonen en heb concessie gedaan op mijn KA zodat hij het huis kan blijven betalen.
Als ik weg ben kunnen we goed opruimen en gaat het huis in de verkoop. Dan hebben we nog krappe 2 jaar voor verkoop. Op deze manier spelen wij quitte Ws.
Pas paar deuren huis binnen enkele maanden verkocht.
Bespreek het goed. Ruzie werkt voor niemand.
Gr rymcke

Hortensia

"Maar ik denk dat je op een punt bent gekomen dat je niet langer moet wachten met de knoop doorhakken."

Ja, maar er zijn bepaalde omstandigheden waardoor ik dat op dit moment nog niet kan. Wil ik hier verder niet toelichten, maar dingen gaan niet altijd zoals je wilt.

Ik wil het wel zo snel mogelijk doen.

Rymcke

"Ruzie werkt voor niemand."

Nee. Ik houd ook helemaal niet van ruzie.
Helaas maakt mijn man wel vaak ruzie.
Ook al probeer ik dat keer op keer te voorkomen en te sussen.

Maar ga ook hierbij mijn best doen er SAMEN over te praten en uit te komen. Ik wil inderdaad graag met een mediator van de VFAS gaan praten.

Larissa

"Ja, maar er zijn bepaalde omstandigheden waardoor ik dat op dit moment nog niet kan. Wil ik hier verder niet toelichten, maar dingen gaan niet altijd zoals je wilt."

Nee, dat begrijp ik. Dat is weer het nadeel van een forum: je kunt niet altijd het achterste van je tong laten zien waardoor de anderen wel eens dingen adviseren of een mening hebben waar je niks aan hebt.

Sterkte ermee!

Ik denk toch

dat je eerst met je man duidelijk moet hebben wie waar gaat wonen. Als je die duidelijkheid niet hebt voor de kinderen, is het heel moeilijk kiezen.

Stel je gewoon voor: jij gaat ergens anders wonen, waar is dat 'ergens anders' dan? Is dat in een andere stad? Is dat verder van school of juist dichterbij? Allemaal vragen die voor pubers van wezenlijk belang zijn. Je moet je kinderen namelijk niet laten kiezen tussen hun ouders. Je moet je kinderen nooit laten kiezen tussen hun ouders. Dus voordat je in gesprek gaat met je kinderen moeten jij en je man hier eerst duidelijkheid over hebben en samen een blok vormen: jullie zijn en blijven samen ouders. Waar jullie kinderen ook zijn, jullie blijven van ze houden.
Dat is wat ik bedoelde met: bespreek de omgang met je kinderen. Het leven van pubers speelt zich steeds minder thuis af. Ze gaan naar school, weg met vrienden, sporten, muziek maken enz. Wat voor een puber van belang is, is dat ze dus hiervoor niet te ver moeten reizen.

Verder zou ik mij niet blind staren op de dingen waarop je recht denkt te hebben. Heb ik recht op PA, jazeker, is ook door een rechter aangegeven. Maar, doordat mijn ex allerlei schulden 'verzint' en aangeeft daaraan te betalen, daarbij een boekhoudster heeft die het altijd voor elkaar krijgt om zijn netto-inkomen met 40-50% te verlagen, krijg ik niets.
Met PA had ik in het huis kunnen blijven wonen, zonder PA niet. Doordat mijn ex-partner niet wilde (dus wel had gekund) betalen voor onze koopwoning is deze nu met een enorme restschuld verkocht. Natuurlijk is deze restschuld van ons beide, maar met zijn hoge inkomen maken die paar honderd euro per maand dat hij aan het betalen van de restschuld kwijt is niet zoveel uit. Voor mij is dat een grote hap uit mijn maandelijks inkomen.
Ik vertel dit om je te laten beseffen dat ergens recht op hebben, geen garantie geeft dat je het ook krijgt. Zo werkt het helaas niet in Nederland.

Ga kijken naar een oplossing zonder dat je afhankelijk bent van PA of KA of wat dan ook. Kijk echt even naar het KGB, want met de komst van de alleenstaande-ouderkop is daarin een hoop veranderd. Ik heb ook een net salaris, maar krijg toch KGB vanwege die verandering.

Ik sluit mij dan ook helemaal aan bij een eerder gegeven tip: zoek een woning en ga daarvandaan de scheiding regelen.