U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Bouwen aan een betere relatie met je ex-partner
Het is nu al weer ruim 4,5 jaar geleden dat hij is vertrokken. Als snel daarna bleek dat hij al ruim een jaar een relatie had met een, toen nog, gezamenlijke vriendin.
Ik was boos, heel boos. Ik heb in de maanden die daarop volgde dingen gezegd waarvan ik echt wel weet dat ik dat niet had moeten zeggen. Mijn ex heeft ook zulke dingen gezegd, maar zegt dit soort dingen nog steeds.
Nu hadden we laatst een gesprek bij een bemiddelaar. Helaas kon ik mij niet inhouden. Doordat ik het gevoel had dat ik werd aangevallen, heb ik gezegd: "ik vertrouw jouw vriendin niet en ik begrijp niet dat jij haar vertrouwt." Het gevolg: meneer is weggelopen uit het gesprek.
Natuurlijk komt dit niet kunnen inhouden van mij niet uit het niets. Vanaf twee maanden nadat hij is vertrokken probeert hij mij al kapot te maken. Eerst met e-mails waarin hij mij van alles verwijt en mij de huid vol scheld. Toen ik daar niet van onder de indruk leek is hij een andere weg ingeslagen. Hij is oorlog gaan voeren op financieel gebied. Op dit moment heeft hij de overhand. Niet helemaal onlogisch, daar hij gewoon een hoog inkomen heeft en in op dit moment onder modaal zit.
Aan alles merk ik dat hij nog vol rancune zit. Deze rancune zorgt voor treiterijen naar mij toe. Hierdoor krijg ik klap na klap te verwerken. Mijn emoties zijn niet van 4,5 jaar geleden. Die van mij zijn van recentelijke dingen die hij mij weer heeft aangedaan. Daarom valt het voor mij soms erg zwaar om rustig te blijven, zo zwaar dat ik het soms gewoon niet trek.
Het weglopen uit een gesprek getuigd niet van een volwassen houding dat weet ik wel, maar daar heeft onze dochter niets aan. Ik zou voor haar zo graag willen dat er rust is. Rust tussen haar vader en mij. Op dit moment ben ik bang dat deze rust er nooit gaat komen.
Voor mijn dochter doe ik er alles aan om de schijn op te houden. Met mama gaat alles goed. Bij mama is het gezellig. Mama zegt nooit vervelende dingen over papa. Als er iets bijzonders is in de tijd dat ik bij mama ben, mag ik daar van mama bijna altijd wel naartoe. Als ik niet mag, dan is er iets anders bijzonders. Mijn band met dochter is daarom ook heel goed.
Ik weet echt niet meer hoe ik mijn relatie met mijn ex moet verbeteren, zonder aan al zijn grillen toe te geven. Ik snap dat het voor hem moeilijk te begrijpen is. Hij kreeg altijd zijn zin, van zijn ouders en van mij. Nu krijgt hij het niet meer van mij.
Ik weet ook niet precies wat ik hiermee wil. Misschien wel gewoon even mijn verhaal kwijt. Ik verlang naar rust, maar niet ten koste van alles. Ik wil niet terug naar degene die ik was toen ik nog met hem getrouwd was. Daarvoor ben ik te ver gekomen, ik voel me sterk, ik ben vertrouwen in mezelf. Nu nog vertrouwen in de toekomst. Dat ik uiteindelijk los kom van hem, ook op financieel gebied.
Ik laat iedere keer weer los. Helaas stopt dat de treiterijen tot nu toe nog niet.
geen tips helaas
Wat mij wel verbaasd in dit soort situaties is dat die mannen helemaal geen schuld gevoel hebben. De relatie is verbroken omdat hij stiekem een affaire had met jullie gezamenlijke vriendin en hij is met haar verder gegaan. En nu is hij kwaad op jou omdat je niet doet hij wat zegt.
De verklaring dat hij altijd zijn zin heeft gehad lijkt mij toch niet waarschijnlijk want er zijn dus veel meer mannen die in dit soort situaties zo reageren.
Ik vraag mij dan ook af hoe het is voor de nieuwe partner als zo'n man enerzijds voor haar gekozen heeft maar anderzijds controle uit wil blijven uitoefenen op de eerste vrouw.
Het is prijzenswaardig dat je voor je dochter een goede relatie met haar vader wil en dat je geen nare dingen over hem zegt. Waak er wel voor dat je niets van hem gaat goed praten als dat zo te praat te pas komt anders kan dochter over haar eigen inschattingsvermogen gaan twijfelen. Zulk gedrag moet niet 'gewoon' zijn.
Eens Miekemieke
Dat is een balans waar ik iedere keer naar op zoek ben. Het is natuurlijk per situatie verschillend. Zakgeld en spaargeld bijvoorbeeld. Van mij hoort ze: het is jouw geld, jij mag kiezen wat je ermee doet. Bij haar vader zijn er hele strikte regels. Het geld moet ook strikt gescheiden blijven.
Ondanks dat ik niets vervelends zeg over haar vader praat ik niet alles goed. Zaken die ik niet van hem begrijp, meld ik aan haar. Niet negatief, maar meer van: ik zou het anders doen, vanwege...
De situatie is gewoon heel moeilijk, zeker voor onze dochter. Ik hoop maar dat de basis die ik heb neergelegd stevig genoeg is.
Die nieuwe partner van mijn ex, helpt hem trouwens met de treiterijen. Wat dat betreft passen ze heel goed bij elkaar.
Heel herkenbaar
Wat goed dat je het gesprek met je ex bent aangegaan. T is al geweldig dat hij komt opdagen! Ik zit 3 1/2 jaar in de situatie. Maar bij mij zit er vooral angst voor mn ex. En elke week komen er weer gevolgen boven tafel. Ptss en daar moet ik eigenlijk voor behandelt worden en enorme financiele gevolgen. Ik kan er heel veel over zeggen maar ik merk dat daar niemand op zit te wachten. Ben wel benieuwd naar je pad. Want ook ik probeer niets negatiefs over vader te zeggen tegen mn kinderen. Maar ik krijg dus wel de schuld van mijn ex en mijn kinderen van her huiselijk geweld. Tjaaaaa....
Ik lees mee! En je doet t goed Paddington. Al is t maar dat jij t heel goed kunt opschrijven.
maar toch
Vind ik het niet terecht dat er geconcludeerd wordt dat mannen dan geen schuldgevoel lijken te hebben. Ten eerste is vreemd gaan toch echt geen daad die voorbehouden is aan mannen. Ook de afwezigheid van schuldgevoel is dat niet. Veel mensen praten hun vreemdgaan achteraf goed en hoewel , geen goede manier, is het toch meestal een kenmerk van een relatie die om welke redenen dan ook niet lekker loopt, waar twee mensen deel aan hebben.
Ik vind dit soort opmerkingen stemmingmakerij naar mannen, terwijl er net zo goed slechte mannen als slechte vrouwen zijn en vice versa.
Paddington,
het is is !@#$%ˆals je zo financiel afhankelijk bent en blijft en dat je ex zo haatdragend lijkt te zijn. Toch is er maar een manier om uit een vechtscheiding te komen en dat is stoppen met vechten.
Misschien kun je baat hebben bij een therapie waarbij je leert te accepeteren hoe de situatie is, en mindfull om te gaan met je ex. Heel lastig, hoor, snap ik. Maar het kan voor jezelf ook de rust brengen die je misschien wel heel hard nodig hebt.
Reactie
@Verhuiswagen
Mijn ex beschuldigt mij ook van allerlei zaken. Het enige dat jij kunt blijven doen is bouwen aan de band met je kinderen. De mensen die jou echt kennen weten dat jij niet de oorzaak bent van het huiselijk geweld. Mensen die jou ernaar vragen moet je ook blij mee zijn. Die geloven dan niet zondemeer wat je ex-partner roept.
Als je kinderen vaak bij hun vader zijn is het moeilijk om bij hun door te dringen dat jij niet de oorzaak bent. Wat kan helpen is vragen wanneer jij bijvoorbeeld voor het laatst boos bent geweest. Kortom de kinderen leren zelf na te gaan denken.
@Tante Sidonia, ik heb de situatie geaccepteerd. Het probleem zit hem erin dat hij mij iedere keer weer uit mijn evenwicht brengt. Heb ik leuk werk gevonden, kan ik rondkomen elke maand, dan zorgt hij er wel weer voor door bijvoorbeeld te stoppen met betalen van een doorlopend krediet dat ik precies weer niet uit kan komen. Of, hij zorgt ervoor dat ik op straat kom te staan. Of hij zorgt ervoor dat ik weer een of andere vage rekening krijg, die hij op slinkse wijze op mijn bordje probeert te gooien. Ik krijg het meestal wel allemaal geregeld, maar het kost enorm veel energie.
Binnenkort ga ik naar een vervolgtraining op een MindFullness training die ik vorig jaar heb gedaan: Compassie training. Wie weet helpt dat.
Of mijn ex schuldgevoelens heeft weet ik niet. Het kan namelijk ook zijn dat hij juist daarom zo fel is. Dat hij zijn schuldgevoelens heeft omgebogen door mij overal de schuld van te geven. Het kan ook zijn dat hij gewoon geen schuldgevoel kent.
Het feit dat hij vreemd is gegaan was voor mij natuurlijk wel een reden om boos te zijn. Voornamelijk het feit dat hij erover heeft gelogen. Dat is iets dat ik heb verwerkt. Waar ik nog wel moeite mee heb is het feit dat hij haar altijd een hele slechte moeder vond, maar nu wel onze dochter dagen alleen met haar en haar kinderen laat als hij op zakenreis is. Dat is voor mij echt onbegrijpelijk. Hoe kan het zijn dat je eerst iemand helemaal de grond in stampt over de manier waarop zij haar moeder zijn invult en nu haar een hele grote rol geeft in het opvoeden van je eigen dochter.
Ja, ik heb enorme behoeft aan rust. Helaas zorgt mijn ex-partner er wel voor dat ik geen rust krijg. Ik probeer het wel voor mezelf te creëren door Mindfullness oefeningen, wandelen in de natuur en muziek maken. Toch lukt het mij niet volledig om mij niet meer opgejaagd te voelen. Ik denk dat het komt doordat ik in het verleden regelmatig het idee heb gehad weer rust gevonden te hebben, waarna er weer iets nieuws kwam.
tja dat schuldgevoel
Mannen overschreeuwen een schuldgevoel, proberen het op een ander af te wimpelen. Hoe groter dat gevoel, hoe meer het rondslaan. Eigenlijk creëert hij de ideale vertreksituatie, maar dan achteraf.
Vrouwen worden stil, gaan zich schamen, voelen zich schuldig, gaan hun best doen.
Het beste zou zijn als je die emotionele lading van je af kan laten glijden, kalm en rustig voor jezelf opkomt. Dan kan hij zijn lading niet kwijt aan jou.
Voor wat betreft zijn vriendin: natuurlijk hoef je haar niet te vertrouwen: vertrouwen kan je niet afdwingen, het is geen besluit, het is een gevoel dat te voet komt en te paard gaat.
Je kan deze situatie nu niet veranderen, daar heb je ook zijn medewerking voor nodig. Dat is iets dat hij moet besluiten. Dus, voel je daar nu niet schuldig over (en daarmee de verantwoordelijk voor te dragen).
moet zijn
Dus, voel je daar nu niet schuldig over (en daarmee de verantwoording te dragen).
persoonlijkheidsstoornis
het ontbreken van schuldgevoel of inlevingsvermogen kan duiden op n persoonlijkheidsstoornis. Advies is dan meestal, niet mee in gesprek gaan!
en wat doe jij? juist!
hij probeert macht over je uit te oefenen, nu door middel van financiën, ik neem aan alimentatie die hij moet betalen. nooit om alimentatie gaan vragen, gelijk lbio inschakelen en uit handen geven, niet zelf doen en zeker niet direct met de persoon zelf.
laat de zon schijnen, verberg je zwakke punten want daar word gebruik van gemaakt.
@Eddeped
Ik krijg geen alimentatie, nog nooit gekregen. Heb ik er recht op: absoluut. Helaas is meneer zeer gehaaid. Bij de laatste keer dat het door de rechtbank werd uitgerekend, heeft hij gezorgd dat ze keken naar een prognose. Deze was ongeveer een 3de van wat hij werkelijk heeft verdiend.
Het punt waarop ik financieel los van hem moet komen zijn schulden aan de ene kant en een vakantiewoning en zijn bedrijf aan de andere kant.
De laatste rechtszaak was om de vakantiewoning te regelen. Helaas vindt de rechtbank het dus belangrijker dat meneer wellicht zijn vakantiewoning kan houden, dan dat ik eindelijk een nieuw leven kan starten door de schuldhulpverlening in te gaan.
Of het een persoonlijkheidsstoornis is of niet. Zolang er in Nederland niet wordt gedaan aan waarheidsvinding en/of het meenemen van de oorzaak bij een slechte scheiding, zal ik moeten roeien met de riemen die ik heb.
Wat ik wel heb geleerd door de jaren heen een verplicht psychisch onderzoek bij een slechte echtscheiding erg veel problemen kan voorkomen.
verplicht psychisch onderzoek
Wat ik wel heb geleerd door de jaren heen een verplicht psychisch onderzoek bij een slechte echtscheiding erg veel problemen kan voorkomen.
Dat kan maar dat houd in dat jij dan ook getest kan worden, en geloof mij ieder mens vind zichzelf normaal, anderen willen daar wel eens anders over denken.
Wat mij wel opvalt is dat als je het hebt over je ex dan heb je het over "mijnheer" heel denigrerend, heel veel woede lees ik daaruit.
Dat wat je ex doet dat doen exen, eens zal het tij zich keren. Is dat vakantiehuisje nu een middel om je te sarren, straks is het n blok aan zn been.
Mijn ex dacht mij te hebben door mede met haar vader een groter huis te kopen, ze was zo gelukkig! nu zit ze op zwart zaad, heeft amper geld om de tuin te laten betegelen, is al een dag in de maand meer moeten gaan werken, op de woensdag, en die vrije woensdag was heilig voor haar.
het tij zal keren.
Snap het ook niet zo
Het wonder kan natuurlijk geschieden maar ik denk dat het handiger is dat je alleen een goede manier vind om met je ex om te gaan. Dat je ex op gaat houden zaken naar zijn hand te zetten lijkt me niet erg waarschijnlijk dat je daar, door middel van gesprekken, vat op krijgt.
Een verplicht psychisch onderzoek snap ik ook niet. Wat betekent dat nou? Wat is daar nou de consequentie van als iemand een etiket krijgt? Het gaat erom of iemand de wet overtreedt of grof geweld gebruikt of andere strafbare zaken, verder is het allemaal nogal subjectief en niet handig om met juridische zaken te vermengen.
@Eddeped
Ik had een heel stuk klaarstaan om jou te antwoorden. Uiteindelijk heb ik het weggehaald en besloten om niet met jou hierover te discussiëren.
Ik hoop dat je gelijk krijgt en dat het een blok aan zijn been wordt. Op dit moment is het een blok aan mijn been.
Ik snap t rechts systeem niet
Paddington, wat lees ik vervelende berichten. Ik kan me goed voorstellen dat t voor jou niet te begrijpen is dat n vakantiewoning niet verkocht hoeft te worden. Net zo goed dat ik niet begreep dat mijn voormalige gezinswoning juist wel verkocht moest worden. Er is iets heel raars aan de hand in de rechtszalen merk ik wel....
Ondertussen is mijn ex betrapt op een leugen en is ie ook bewezen: hij heeft wel IB-aangifte gedaan en ook een fikse belasting teruggave gehad. Dat bedrag moet hij met mij delen omdat t over t jaar gaat dat we nog getrouwd waren. Hij hoopte door te zeggen dat ie nog geen belastingaangifte had gedaan en ook geen geld had gehad Vd fiscus dat ik de finale kwijting zou tekenen. Dit geintje zou mij ettelijke 1000-en kosten (die ik niet heb, ben nog schulden aan t afbetalen), en nu is t bedrag wat ik moet betalen veel kleiner. Toch houdt de advocaat van m'n ex vol dat hij geen belasting teruggave heeft gehad!!! En mijn advocaat heeft de bedragen gezien die hij terug heeft gekregen. Oneerlijk voelt het. Zeker zoals ik jouw geval dat je niet kunt beginnen aan t oplossen van je problemen.
En eerder in dit draadje werd genoemd dat n vechtscheiding stopt als een persoon stopt met vechten. Als ik gestopt was met vechten was ik mijn zaak ook nog kwijt geweest, failliet, en had ik mijn kinderen nooit meer gezien EN had ik miljoenen moeten betalen aan mijn ex. Want dat dacht hij wat ik als eenpitter verdiende; miljoenen. Ik verdiende ver onder modaal voor mijn scheiding moet je weten. Hij verdient modaal. Mijn ex snapt niet dat omzet iets anders is dan winst. En zolang niemand in zijn omgeving hem dat kan duidelijk maken blijft hij vechten voor meer geld van mij. Ik heb overigens nooit n cent gekregen.....
Paddington, denk je serieus dat n aandoening hem parten speelt?
Miljoenen?
Toe maar...
Aandoening
Dat is waar ik aan begin te twijfelen. Mijn ex was altijd al een grote egoïst, maar ik praatte het altijd goed. Daarbij denk ik dat als je twee gezonde volwassen mensen hebt dat die na 4,5 jaar echt wel klaar zijn met elkaar het leven zuur maken.
Mijn ex verzint iedere keer weer wat nieuws. Elke keer weer iets waar hij mij mee wil raken. Ik ben gestopt met vechten, nu al ruim 3,5 jaar geleden. Stoppen met vechten is in mijn ogen niet volledig toegeven aan mijn ex, maar ook niet meegaan in zijn strijd. Als hij wil dat onze dochter een dag eerder bij hem komt, maak ik er geen probleem van als ik niets gepland had. Heb ik wel dingen gepland, dan heeft hij pech.
Stuurt hij mij een e-mail waarin ik weer voor de zoveelste keer allerlei dreigementen of eisen gepresenteerd krijg, dan krijgt hij een hele zakelijke e-mail terug.
Een tijdje geleden hadden we een ouderschapsbemiddeling. Het heeft nog geen 15 minuten geduurd, toen liep hij weg. Hij is daar later nog trots op ook en het is natuurlijk mijn schuld. Alles is in zijn ogen immers mijn schuld. Het was mijn schuld dat hij een relatie begon met zijn huidige partner tijdens ons huwelijk. Hij voelde zich zo alleen. Dat wij in onze relatie aan het herstellen waren van een vertrouwensbreuk door hem veroorzaakt, vergeet hij dan even.
Het is mijn schuld dat wij schulden hebben. Dan hij degene was die minimaal een keer per maand uit eten wilde, een dure lease auto reed en niet 1, niet 2, maar 3 dure hobbies had, is daar niet de oorzaak van. Het was omdat ik in zijn ogen niet genoeg geld binnenbracht.
Omdat het allemaal mijn schuld is moet ik daarvoor boeten. Ik moet hem dus € 150.000,- betalen en daarnaast de helft van alle schulden. Daarnaast moet ik alles doen wat hij zegt. Als hij wil dat onze dochter dan en dan bij hem is, dan moet ik daar naar luisteren.
Als ik dan aangeef het kan niet, dan breekt de hel weer los. Het ergste daarvan vind het voor onze dochter. Zij krijgt dan iedere keer weer zaken te horen van haar vader die niet kloppen, waarbij ik natuurlijk word zwart gemaakt. Gelukkig wordt ze steeds ouder en gaat ze meer voor zichzelf denken. Het enige dat ik hoef te doen is zorgen dat onze band goed blijft en niet negatief zijn over haar vader. Daar waak ik dus heel erg voor. Ik heb gelukkig genoeg mensen waar ik mijn ongenoegen over mijn ex wel kan uiten.
Een vechtscheiding stoppen
Het stopt niet altijd als er eentje stopt met vechten.
Een aantal cliche's:
-waar 2 vechten, hebben 2 schuld! (Niet altijd waar)
Om te klappen heb je 2 handen nodig!
In je eentje kan je niet vechten (kan wel).
@paddington. Heel goed dat je het weer gewist heb, het is niet mijn draadje.
Tjeee Paddington
Ik kan me jouw scheidingsdraadje nog herinneren.
Wat heb jij stappen gemaakt. Ik heb echt bewondering voor je!
Ginny
Dank je wel!
ignore/delete
Mijn standaard reactie op aanvallen van ex, of ze nu verbaal, via de mail of op een andere manier komen: ignore/delete. Ik zeg dat, mail dat of communiceer dat op een andere manier. En vervolgens wis ik de aanval uit mijn hoofd of mijn mailbox. Brieven verbrand ik ritueel (buiten in een vuurkorf) met een paar vriendinnen en een goed glas wijn. Beetje salie in het vuur tegen de negatieve vibes :-)
Komt ex erop terug, dan zeg ik dat ik het genegeerd en vervolgens verwijderd heb, dus dat ik geen idee heb waar hij het over heeft. Als hij zaken op een fatsoenlijke manier voorlegt, krijgt hij ook een fatsoenlijk antwoord. Schelden, schreeuwen en dingen verdraaien, daar doe ik niet aan mee. "Ignore/delete" en dan deur dicht, op de delete knop drukken of de fik erin. Een tijdje stug volhouden, dan snapt hij het vanzelf. Hoewel mijn ex na 15 jaar scheiding nog steeds af en toe meent te moeten dreigen. Ignore/delete.
Poeh
Na 15 jaar nog? Ik hoop toch wel dat het op een gegeven moment stopt...
Het Ignore/delete probeer ik ook toe te passen. Helaas is dat nog steeds moeilijk als het een face-to-face ontmoeting is.
ook face to face
Ook face to face roep ik gewoon ignore/delete en dan draai ik me om of ik doe de deur dicht. Ik laat me niet meer in een discussie lokken. Ook als een fatsoenlijk gesprek omslaat in een welles-nietes discussie kap ik het af met ignore/delete.