U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Bonus kinderen
Hallo,
Ik zit met een probleem.
Om een lang verhaal kort te maken, ik heb 2 kinderen(die hun vader niet meer zien, dat is zijn keuze).
Mijn huidige partner heeft 2 kinderen en heeft een omgangsregeling (elke vrijdag en om het weekend).
Het ging lang heel goed tussen de kids en de ouders.
Sinds een tijd niet meer.
Er werd door de kinderen van mijn partner veel gelogen over/tegen mijn kinderen. Bij hun moeder thuis liegen ze hier ook over.
Kortom er word aan de lopende band gelogen.
Na overleg is mijn partner met zijn ex bij een gezinscoach gaan praten. Zij kon er niet meer tegen dat haar kids zoveel verdriet en ellende mee maken als ze bij hun vader zijn (toen bleek dat ze alles logen tegen hun moeder).
Het gaat van kwaad tot erger. Moeder neemt kinderen in bescherming en geloofd alleen wat kinderen zeggen. Mijn partner heeft geen poot om op te staan. Om de week op zaterdag ben ik alleen met de 4 kids. En sinds een tijdje negeren de 2 kinderen van mijn partner mij en doen gemeen tegen mijn kinderen. Aan hun moeder zeggen ze dat het niet leuk bij ons is.
We zijn er wel achter gekomen dat wij de strengere ouders zijn en dat bij hun moeder weinig tot geen regels zijn. Ook is er een verschil in inkomen. Moeder verdient veel geld en veel kinderalimentatie en vader verdient veel minder en wij ontvangen geen kinderalimentatie. Conclusie wij hebben weinig te besteden en moeder veel.
Dat merken de kinderen dan ook heel erg. Ze krijgen van moeder grote dure kado’s, gaan 3 keer per jaar op vakantie, vaak uitjes etc. Dat kunnen wij niet, maar betekend voor ons niet dat het minder leuk hoeft te zijn.
Nu is er gesprek geweest met de 2 kinderen van mijn partner met de gezinscoach. Nu blijkt dat zij de leuke en niet leuke dingen van bij ons en bij hun moeder moesten opnoemen.
Zo hebben ze dus aangegeven. Bij papa is alles stom en hebben we regels en bij mama is alles leuk en mag alles.
Het liegen houd niet op en wij kunnen financieel niet de leuke dingen doen. Waardoor de kinderen een enorm verschil merken en natuurlijk automatisch het bij hun moeder leuker vinden.
Ook hebben we te maken met de oudste van mijn vriend die op elke vraag; ik weet niet antwoord. En standaard gaat huilen. Bij moeder hoeft hij bv alleen sorry te zeggen. Bij ons mag je wel uit leggen waarom je iets doet en niet alleen sorry.
Ik heb zo het gevoel dat ik er niet meer tegen kan. Mijn kinderen zijn altijd lief en goed voor de andere kids en altijd blij als ze er zijn, maar zodra ze weg zijn komt het er uit en zijn ze verdrietig en boos.
Nu is de vraag hoe kunnen wij het leuker maken en zorgen dat het liegen stopt. Ze durven niet eerlijk te zijn tegen hun moeder omdat ze bang zijn straf te krijgen. Terwijl ze nooit straf krijgen bij hun moeder.
Een beetje advies zou welkom zijn. Of mensen die iets soort gelijks hebben meegemaakt.
Het word alleen maar erger en erger.
We hebben al van alles geprobeerd. Maar het werkt allemaal niet.
Als we wel iets leuks hebben gedaan dan vertellen ze dat geen eens aan hun moeder. We snappen er niks van.
De gezinscoach is er voornamelijk voor de ex van mijn partner.
Ik heb al een keer apart een gesprek gehad met de coach. Zodat ik ook mijn kant van verhaal kon vertellen. En zij kwam er toen achter dat ze de helft niet weet van de situatie.
Beetje lang verhaal geworden.
Gr.
Triva
Inderdaad vind ik het ook zielig voor de jongens.
Maar afgezien van het feit dat ze ook bij hun moeder op zaterdag door de stiefouder worden verzorgd, zijn ze vaak bij hun moeder, terwijl ze al zo weinig bij hun vader zijn. Dan is het extra sneu als ze in de tijd dat ze bij hun vader zijn, ook nog eens door een stiefouder worden verzorgd.Daarom lijkt het mij goed om eens te kijken of er niet een andere verdeling van dagen kan komen.
Als stiefouder
zijnde zit je in een lastig pakket. Aan de ene kant wil je het beste voor de kinderen en dat ze zich thuis voelen bij jou. Aan de andere kant zijn er twee biologische ouders die het samen moeten oplossen.
Natuurlijk is het geen probleem om andere regels te hebben dan de kinderen hebben bij hun andere gezin. Wat daarin wel heel belangrijk is dat je de regels van het andere gezin wel accepteerd. Een kind kan prima leven met verschillende huizen en verschillende regels.
Wel moeten beide biologische ouders het hier over eens zijn. Op zo'n moment kunnen de kinderen gewoon worden gewezen dat de regels bij papa nu eenmaal anders zijn dan bij mama omdat papa gewoon een ander persoon is dan mama.
Persoonlijk krijg ik het gevoel dat de jongens bezig zijn met aandacht trekken op de verkeerde manier. Kinderen die niet genoeg aandacht krijgen op een positieve manier gaan het zoeken naar aandacht op een negatieve manier. Het kan ook zijn dat de jongens gewoon aan het uitproberen zijn. Waar ligt de grens, hoever kunnen we dat rekken en dus hoever kunnen we gaan. Dat is iets dat beide biologische ouders met elkaar moeten bespreken. Niet dat ze totaal op 1 lijn moeten komen, maar wel dat ze beseffen dat de jongens op dit moment aan het uitproberen zijn en dat zij als ouders moeten zorgen dat zij zich niet tegenelkaar laten opzetten.
In mijn ogen dus werk aan de winkel voor de biologische ouders. TS, als stiefouder, kan alleen zorgen dat er duidelijkheid is als zij de enige ouder is.
spagaat
Klavertje4, je hebt het beste voor met alle kinderen, maar je neemt volgens mij te veel verantwoordelijkheid daarvoor op je schouders. Je hebt geen enkele invloed op hoe hun moeder met de jongens omgaat, ze gaat heus niet dingen anders doen omdat jij vindt dat dat moet. Hoe meer jij er van zegt, hoe meer hun moeder een hekel aan je krijgt, vermoed ik. En ook op hun vader, jouw partner, heb je weinig invloed, helaas. Het is hun ouderschapsrelatie en het zijn hun kinderen. Jij staat er als het ware wat naast. Maar heel lastig omdat je zelf ook kinderen hebt, begrijp ik goed hoor!
Het klinkt heel flauw, heb er zelf ook een beetje hekel aan als men dat zegt, maar echt: probeer het (de opvoeding van de kinderen) wat meer los te laten. Jullie huis, jullie regels, dat kan echt hoor, dat hebben wij hier ook. En soms zijn hun regels ook wel handig of fijn, heb ik gemerkt. Ik was altijd stipt met slapen bijvoorbeeld, maar nu doe ik het thuis hier ook soepeler. Ik ben er minder gespannen onder om ze per se op tijd naar bed te hebben. Dan maar wat korter slapen en gezelliger.
Ik vind het overigens voor de zonen van je partner wel heel heftig, zo veel heen en weer, en nergens echt thuis horen.....m.i. is een eigen basis veel fijner voor kinderen, met een goede regelmaat (of vrijheid, ze wonen toch vlakbij?) om naar de andere ouder te gaan. Naar behoefte van de kinderen zelf. Of eerst in overleg bepaald door ouders en als de kinderen ouder zijn dat ze dan zelf meer inspraak hebben.
Heel veel sterkte, jouw verantwoordelijkheid is vooral voor je eigen kinderen een fijn thuis maken en: zelf gelukkig blijven!
P.S.
Dat moeder 'bondjes' sluit met haar zoon/zonen ("vertel maar niet aan...") is heel slecht voor het veiligheidsgevoel van de jongens als je het mij vraagt. Ik heb zelf zo'n moeder die dat van jongs af aan doet bij mij en het bracht me continu in loyaliteitsconflict. Het is niet meer te onthouden wat je wel en niet mag vertellen...dus misschien is dat een oorzaak van het opstandige gedrag?
Wat vind je partner van de situatie trouwens? Heeft hij begrip voor je spagaat?
Ik vind nogmaals wel dat je in jullie huis jullie regels mogen stellen, inderdaad ook voor jouw dochters, anders krijg je daar weer scheve gezichten van.