Bijdragen kosten studie en levensonderhoud gescheiden ouders

Puzzelen

Ex heeft, ondanks dat hij in het convenant aangaf alle studiekosten te gaan betalen, geen geld genoeg om dat ook waar te maken.
Dus betaal ik de studiekosten, er is een deel beurs, en als er bijzondere kosten zijn die een rib uit mijn lijf zijn vraag ik tijdig ex een bijdrage naar vermogen, alle beetjes helpen. Zoon leent het collegegeld.
Vanwege een dure studiereis volgend jaar vraag ik ex vast wat apart te leggen, meegenomen is meegenomen. Zoon spaart en ik spaar.

Overgelaten

Ik heb het overgelaten aan ex. Hij heeft aangegeven dat de kinderen kunnen vragen om een bijdrage. Zoons hebben dat nooit gedaan, dochter doet dat uitbundig, met name voor kleren.
Ik lever zelf onderdak, eten en drinken. Laat de kinderen zelfstandig de kosten van studie, ziektekostenverzekering etc. betalen. Dat doen ze door beurs en werk. En soms lenen. Ik heb voor ze gespaard tot ze 18 waren en dat geld gebruiken ze ook voor studie, maar soms ook voor iets anders, dat is hun beslissing.
Alleen in noodsituaties of bij uitzonderlijke kosten spring ik bij, maar dat verdeel ik dan wel gelijk over alle kinderen. Dus niet dat de een dure excursies krijgt en de ander niets.
Als zij in de problemen komen die ze zelf hadden kunnen voorkomen kunnen zij eventueel geld bij mij lenen, met een soepele terugbetaalregeling. Maar wel een lening, geen gift.
Mijn jongste dochter heeft een vriendje, waarvan de ouders een deel van de kosten van de studie betalen, en andere kosten. Ze vind dat dat een groot nadeel: de jongen blijft afhankelijk van zijn ouders. Hij volgt een BBL-opleiding en heeft dus inkomen. Ze is ervan overtuigd dat de manier waarop ik het aanpak beter is.

Tsjor

Begroting

Zoon denkt wat makkelijk. Alles wat pa niet betaalt haal ik bij mijn moeder. Ik heb een begroting voor hem gemaakt (zou hij zelf moeten doen, maar hij loopt niet zo hard), en daarin ook de maandelijkse alimentatie van vader opgenomen. Het is echter maar de vraag of hij die nog gaat betalen (lijkt van niet). Ik vind het maar lastig. Er valt hier veel inkomen weg als hij 18 wordt, en ik kan niet 400 euro per maand in contanten gaan bijdragen.

Hij denkt makkelijk

Omdat jij het hem makkelijk maakt. Jij maakt zijn begroting. jij bedenkt waar het geld vandaan moet komen.
Probeer conflicten te vermijden. Dat wil zeggen dat jij niet moet aansturen op een conflict tussen hem en zijn vader. Hij mag wel over de informatie beschikken dat zijn vader alimentatie nu rechtstreeks aan hem moet betalen, maar hij moet dat zelf gaan regelen. zo moet hij ook zelf zijn ziektekostenverzekering gaan regelen, belastingaanvraag voor tegemoetkoming in de ziektekosten, de vraag waar hij het geld vandaan haalt voor zijn studie en of zijn abonnement op de mobiele telefoon nog wel zo handig is.
Er zijn voor hem keuzemogelijkheden: bijbaantje, lenen, gesprek met vader aangaan. Laat hem zelf die keuzes maken.
Dochterlief zit nu ijverig uit te zoeken waar ze de studieboeken voor haar vervolgstudie goedkoper kan krijgen. Dat scheelt nu al 130 euro. Als ik het voor haar zou moeten doen zou ik niet al die tijd op marktplaats gaan zoeken, niet goed wetende welke boeken echt noodzakelijk zijn. Dus ik zou dan het hele pakket bij Van Dijk bestellen. Was ik twee maal zoveel geld kwijt.
Ik adviseer ouders liever hoe ze zo snel mogelijk hun kind zelfstandig kunnen maken.

Tsjor

Jans

Jans, in ieder geval is je ex verplicht om je kind nog alimentatie te betalen tot hij 21 is (dus tot die verjaardag). Rechtstreeks aan kind. Als hij dat niet van plan is, kan je kind vertellen dat dat moet en misschien met een grapje zeggen dat vader toch zeker hun relatie niet wil verpesten door zoon geen andere keus te laten dan het LBIO in te schakelen?

Over de rest: wat nadat kind 18 is en hoe met de financien, heb ik allerlei verschillende meningen die soms haaks op elkaar staan. Kortom, dat weet ik zelf nog niet en kan je dus daar nauwelijks in adviseren.

In ieder geval heeft mijn man de alimentatie rechtstreeks aan zijn kinderen overgemaakt vanaf dat ze 18 waren, voor ieder kind 3 jaar. Daarna niet meer, om verschillende redenen. Ze hebben ook niet voor langer gevraagd trouwens, ze hebben er vrijwel niet over gesproken. Mijn man heeft gewoon hun rekeningnummer opgevraagd en veranderde het rekeningnummer (en elk jaar de wettelijke indexering).
Of ze verder leenden of niet, hoeveel hun moeder bijdroeg: onduidelijk.

Het zijn twee aparte zaken

Alimentatie en bijdrage studiekosten/schoolkosten.

Alimentatie moet vanaf de 18de verjaardag aan het kind worden betaald. Dit is natuurlijk met een reden zo gedaan. Een kind die 18 wordt krijgt namelijk te maken met kosten die hij/zelf moet voldoen.

Als er in een ouderschapsplan is afgesproken dat de schoolkosten en/of studiekosten (zit wat mij betreft een verschil in, zeker vanwege het feit dat de basisbeurs voor studenten is veranderd in een lening) volledig of gedeeltelijk betaald zouden worden door de ouders, dan is dat iets dat het kind in mijn ogen zelf moet regelen. Het kind zal zelf moeten gaan kijken hoeveel hij/zij nodig heeft voor de kosten voor de opleiding. Kortom een begroting maken en kijken of vragen wat de afspraken zijn in het ouderschapsplan daarover. Stel dat beide ouder 50% zouden betalen, dan zal het kind zelf met de ouders moeten bespreken hoeveel dat nu precies is.

Ik ben het daarbij volledig eens met Tsjor. Laat het je kind zelf regelen. Ga het dus niet voor je kind doen. Natuurlijk kun je helpen als je kind het moeilijk vindt, maar daar zou het in mijn ogen bij moeten blijven.