U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Bij andere ouder wonen vanaf andere school
Hai allemaal,
De afgelopen jaren heb ik strijd gevoerd alleen, me gesteund gevoeld door mijn nieuwe partner (we zijn nu een samengesteld gezin), maar ik ben heel erg benieuwd naar heel dingen hoe mensen er over denken die er iets neutraler tegen aan kijken, en minder betrokken zijn.
Ik wil niet te diep in gaan op alles wat er is gebeurd en voorgevallen maar ik zal toch een aantal zaken benoemen die denk ik relevant zijn:
Zo'n vijf jaar geleden hebben mijn ex en ik uitgesproken dat het samen niet meer werkte. Zij was verliefd geworden op een ander, en hoewel dat niet de reden was om te scheiden, was het wel een eye-opener voor ons beiden dat het 'op' was. We hadden toen een zoon van net vijf jaar.
We hebben toen gekozen voor coöuderschap, en dat liep best wel oke in het begin. Echter kregen we beiden een nieuwe relatie, ik in de buurt en zij aan de andere kant van het land. We hebben er kort over gesproken en ik heb ten vrij snel (achteraf veel te snel, maar achteraf is het makkelijk praten) aangeboden dat ze hem 'mee mocht nemen' en ik om het weekend tijd met hem door kon brengen. (klinkt zo kil als ik het zo opschrijf met deze woorden).
Ik kreeg daar al snel spijt van, maar 'een man, een man, een woord, een woord'. Later ontstonden er zaken waar ik enorm veel moeite mee kreeg. Zo werd de nieuwe partner papa genoemd terwijl ik nog gewoon om het weekend volop in beeld was. Ook vond ik zijn handtekening op een rapport een keer bij het stippellijntje waar de ouders moesten tekenen.
Langzaam druppelde mijn emmertje vol (helaas ben ik een redelijk conflictvermijdend karakter, maar dit waren écht wel dingen waar ik boos over ben geworden, zeker het papa zeggen omdat we vooraf daar over hadden gesproken en ik had aangegeven ik dat écht niet oké te vinden als dat zou gebeuren.
Nu is mijn zoon ondertussen bijna 10 en mag hij over minder dan twee en een half jaar naar een de middelbare school. Ik vind dat eigenlijk een heel mooi moment om te onderzoeken of hij niet bij mij kan wonen en om de weekenden naar zijn moeder toe gaat. Maar ik heb wel een aantal vragen aan ouders die in soortgelijke situaties zitten:
Kan een kind deze keuze maken en mag je deze vraag wel aan een kind stellen of hij vanaf die leeftijd bij zijn andere gezin wil komen wonen?;
Zijn er juridische gronden waarop je zoiets zou mogen of kunnen (overigens wil ik dit niet via de juridische weg gaan bewandelen, maar wil het wel graag weten);
Zo gauw ik dit benoem ben ik bang dat er heel veel veranderd in de band tussen zijn moeder en mij (al kan die nauwelijks slechter worder ben ik bang);
Ik wil hem namelijk zelf die keuze laten maken. Ik denk dat hij het erg naar zijn zin heeft hier met 'nieuwe broertjes en zusjes', de school is tegenover ons huis en hij heeft hier zijn eigen kamer, zit hier op scouting etc.
Ben erg benieuwd naar jullie opmerkingen, feedback etc.
dwingen
Weinig kans dat je dit juridisch af kunt dwingen. Meestal handhaaft een rechter de status quo.
Je kunt wel het voorstel naar beiden doen, naar je exvrouw en je zoon dat je zoon vanaf de middelbare school bij jou komt wonen. Hij is nu de meeste tijd bij zijn moeder geweest en heeft ook veel aan tijd met zijn vader.
Maar je kunt het niet afdwingen, wel aanbieden.
Jammer dat jullie zo ver van elkaar wonen want pubers hebben de neiging om steeds meer hun eigen invulling te gaan zoeken van weekenden en je kunt dan ook niet meer garanderen dat zoon dan om het weekend naar moeder gaat.
Ik zou er geen punt van maken als je zoon ook zijn stiefvader 'vader' noemt. Kinderen willen graag een normaal gezin vormen en ook naar de buitenwereld toe 'normaal' doen.
Natuurlijk had er best een andere modus voor gevonden kunnen worden, en het is ook beslist wat ongevoelig dat je ex het zomaar laat gebeuren. Pappa Tom of zo had ook nog wel gekund.
Maar toch zou ik er niet teveel achter zoeken zolang je zoon jou ook vader blijft noemen.
de juridische kant
Ik vermoed dat een rechter al snel voor verblijf bij de moeder zal kiezen omdat het daar vertrouwder is, want hij zit daar vaker. Heel zuur voor jou, ik begrijp je wel.
We kunnen wel achteraf zeggen dat het geen goed idee van je ex was om naar de andere kant van het land te verhuizen en dat je toen wél heel grote kans had gehad hoofdverblijfplaats van je kind te worden, maar dat is napraten achteraf en schiet je nu niks mee op. De vertrouwde plaats van toen is nu de lokatie van moeder geworden, daar zit hij het meest.
Jammer dat er met je ex niet te praten valt... Want juridisch gezien sta je heel zwak.
Is er niet te regelen dat hij elk weekend bij jou is? Zo hebben wij het destijds ook gedaan. Ik, als vrouw, vind het namelijk schrijnend dat "de andere ouder" (meestal de vader) het kind maar 2 x 2 dagen per maand "mag" zien.
vraag
Heeft je zoon uit zichzelf wel eens de wens uitgesproken om bij jullie te komen wonen? Als het namelijk echt een wens vanuit hemzelf is, dan zie ik dit wel als iets wat je zou kunnen overwegen en bespreken.
In ieder ander geval vrees ik dat je je kind met een enorm dilemma op gaat zadelen. Moet hij dan gaan kiezen? Dat lijkt me onmogelijk, tenzij je als beide ouders volledig achter dit plan staat en samen tegen hem zegt: dit is wat wij het beste vinden en wat we zo gaan doen.
Maar dan moet je dus wel al eerst op 1 lijn zitten met de andere ouder. Daar klinkt het bij jullie niet naar, en dus ga je hiermee alleen maar heel veel ellende veroorzaken in het leven van je kind.
Mijn advies is dan: niet doen!
antwoord tussendoor
Is er niet te regelen dat hij elk weekend bij jou is? Zo hebben wij het destijds ook gedaan. Ik, als vrouw, vind het namelijk schrijnend dat "de andere ouder" (meestal de vader) het kind maar 2 x 2 dagen per maand "mag" zien.
Mooi verhaal en ik zou het graag zo willen. Al mis ik ook het feit dat ik de vriendjes niet ken waar hij speelt, ik wil hem ook helpen met huiswerk door de weeks, wil met hem aan de ontbijttafel zitten en op het schoolplein met de andere ouders praten.
Ik heb aangegeven dat ik de vakanties iets meer tijd wil besteden met hem, maar dat is al zo enorm uitdagend. Ik heb zelfs al eens op mijn kop gekregen omdat ik hem een ansichtkaart had gestuurd in 'haar tijd' (sorry, ik zou graag nu vertellen dat ik dit verzon, maar dit is echt gebeurd helaas)
Dat het juridisch moeilijk is weet ik al. Bovendien wil ik die kant niet op. Dan zou ik het moeten gaan hebben over het pedagogische klimaat en zelfs als ik dat al zou kunnen winnen, dat is een richting waar ik me niet tot wil laten verlagen.
Maar wat vinden jullie. Kun je een kind zo'n keuze laten maken? (zonder dat hij hoeft te zeggen van wie hij meer houdt, want zo'n soort discussie MAG hier gewoon nooit worden)...
En waarop maakt een kind zo'n keuze? (vriendjes, school, zijn moeder, het heerlijke klimaat in mijn gezin...)
@ Jippox
Hai,
Hij heeft het wel eens (meer dan eens, bijna de helft van de weekenden misschien wel) gehad erover dat hij wilde blijven op zondagmiddag. Maar dat gaat niet over wonen dan.
Ik denk dat hij 'daar' ook wel wordt 'gestuurd' in zijn gedachten. Toen hij aangaf dat hij bijvoorbeeld al best vaak verhuisd is is hem beloofd dat hij nooit meer hoeft te verhuizen (en niet dat hij dat niet tegen zin hoeft te doen)
Wel wil hij op zondag nooit weg, en na een vakantie als hij zijn moeder 3 weken niet heeft gezien vraagt hij dat ook. Vind ik wel een sterk signaal, al is mijn mening gekleurd natuurlijk...
Kan het kwaad als een kind weet dat hij best mag uitspreken dat hij ook een mening hierin heeft...
Niet over de band spelen
Nee, ik vind niet dat je van een kind van 10 jaar mag vragen om zo'n keuze te maken. Het is jouw wens. Wel een terechte wens overigens.
Het zou mooi zijn als je tegen je ex kon zeggen: ik wil nu mijn aandeel nemen in de opvoeding van onze zoon en de rollen omkeren.
En het zou mooi zijn als je ex begreep, dat het even slikken is, maar wel fair.
Als jullie het daarover eens zijn, dan kun je het kind vragen wat hij ervan denkt. Misschien spelen er dan nog argumenten of redenen waar jullie niet aan gedacht hebben. Maar dan nog neem je de beslissing als ouders zelf. Als hij iets ouder is wordt het wel anders, maar dan nog vind ik dat je de beslissing waar het kind gaat wonen niet emotioneel moet afdwingen door te kijken wat hij zegt, hoe hij zich voelt als hij terugkomt etc. Al heel snel spelen je eigen emoties mee (die stomme ex, met die stiefvader en alles wat er voorgevallen is).
Ik zou zeker het gesprek hierover een keer openen met je ex, maar ook direct laten weten dat je niet verder gaat aandringen als ze het afwijst. Dus geen zinloze juridische procedures.
gewoon de gedachte eens erover laten gaan. Wie weet kun je er later dan wellicht nog een keer op terugkomen. Middelbare school is een mooi moment, maar misschien komt er later nog wel een keer zo'n moment.
Tsjor