U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Bezorgd om situatie
De situatie is zo:
Mijn vriendin heeft een dochter van 10 uit een eerdere relatie. Ik heb sinds 1 jaar een lat-relatie met haar, maar er waren al snel ruzies. Ik denk dat ze trekken heeft van Borderline (net als mijn moeder, vandaar dat ik het herken en de geschiedenis zich waarschijnlijk herhaald). We hebben ook vaak woorden gehad in het bijzijn van haar dochter. Als er ruzie is wordt mijn vriendin heel heftig. Het is echt alles of niets dan en ik word opgehemeld (als het goed is) en neergesabeld (als het fout is) en haar dochter is een dan de bondgenoot van mijn vriendin. Ik maak me zorgen omdat ik denk dat dit heel schadelijk is voor een kind. Zij moet schakelen in haar houding ten opzichte van mij en zelf vind ik het ook moeilijk hoe ik me naar haar moet opstellen na zoveel kwaadsprekerij. Ze krijgt nu mee: niemand is te vertrouwen, behalve haar moeder en de situatie is daar ook naar want haar dochter heeft ook geen contact met haar vader (mijn vriendin heeft zich zo tegen een omgangsregeling verzet dat er geen contact meer is maar dat is natuurlijk niet haar verhaal). Hun sociale kring is ook heel klein ook al is mijn vriendin een charismatisch persoon die makkelijk vrienden maakt maar ze even makkelijk weer laat vallen. Ik zit op een breekpunt en heb afstand genomen want ik wil ook niet dat mijn eigen kinderen schade hiervan krijgen. Maar haar dochter kan ik niet helpen (wil ze ook niet, want er is weer veel kwaad over mij gesproken ben ik bang) en die zit nu in haar eentje in haar moeders depressieve en boze buien. Ik maak wel wel veel zorgen dus wat is wijsheid?
Wat weet je zelf
Je kent de situatie van jezelf, dus ik denk dat je ook weet hoe weinig greep anderen krijgen op iemand met borderline (als dat aan de hand is) en wat de impact is op kinderen. Ik neem aan dat je vriendin zelf niet denkt dat er iets aan de hand is en zelf geen hulp vraagt of zoekt.
Ken je mensen uit haar omgeving waar ze redelijk stabiel kontakt mee heeft? Kun je eens met hen praten over je zorgen?
Ik vrees dat jij wel de laatste bent die iets kan doen voor de dochter, want alles wat je doet kan keihard tegen je gebruikt worden. Voordat je het weet heb je nare beschuldigingen aan je adres. Dus ja, helaas, wegwezen voor jou, maar ik hoop dat je van een afstand af toch enig zicht kunt houden. Heeft je vriendin nog ouders waarmee je kunt praten?
Van de andere kant, als je zelf een goede analyse hebt vand e situatie kun je ook proberen kontakt te houden en het dochtertje 'mee te nemen' met wat je doet met je eigen kinderen, zodat de wereld van het meisje toch wat groter wordt, zij ook andere manieren van omgaan met elkaar leert kennen en er nog enig kontakt is.
Drastischer is natuurlijk om instanties te waarschuwen. Alleen heb je dan geen greep op wat er verder gebeurt en krijg je alles over je heen.
Je kunt een ander niet redden als je zelf niet veilig bent. Dus overweeg oprecht wat je mogelijkheden zijn en waar je je zorgen laat.
Tsjor
Tsjor
Bedankt voor je reactie, Tsjor. Daar heb je een punt want als ik actie onderneem heb ik alle schijn tegen me, als ex zou ik uit op wraak. Ik denk dat er niks anders op zit dan me terugtrekken want instanties waarschuwen gaat me te ver. Mijn vriendin heeft wel familie maar daar heeft ze geen contact meer mee. Wel een paar vrienden maar die ken ik zelf niet zo goed. De kans is groot is dat die zich met mijn vriendin tegen mij zullen keren als ik iets vertel. Mijn vriendin houdt naar de buitenwereld goed de schijn op, ze komt extravert, vrolijk en impulsief over dus ze zullen me niet eens geloven. Ik zal de hele situatie moeten loslaten, inclusief dochter, want ze zal uit solidariteit met haar moeder geen contact meer met mij willen want dat is nu ook steeds het geval bij ruzies.
Ik ben zelf getrouwd met een vermoedelijke borderliner, en ik kan je zeggen: het is heel zwaar. Hij is ook heel charmant, erg intelligent en weet het voor de buitenwereld prima te verbergen. Maar in zijn buien is hij vreselijk boos, verdrietig, depressief, agressief, manipulerend, soms suïcidaal. Hijzelf vindt zijn gedrag volkomen normaal. Maar dat is het niet, heel duidelijk niet. Ik ga zelf naar een psycholoog voor ondersteuning. Kijk ook eens hier: www.scelta.net en op http://borderlineforum.forum2go.nl/
Maar als ik heel eerlijk mag zijn: als je weg kunt, ga dan weg. Borderline is niet alleen heel schadelijk voor jou, het is nog schadelijker voor kinderen.
Antje
Kort en sterk verhaal
Hoe erg ik het ook vind voor jou en het meisje, ik denk dat er weinig anders mogelijk is.
Je hebt wel een sterk punt en dat is je eigen ervaring met je moeder. Dat zou je op twee manieren kunnen benutten.
Het eerste is dat je daarmee een kort en niet-beschuldigend, maar wel duidelijk verhaal kunt maken over waarom het niet gaat in de relatie en wat er aan de hand is, namelijk: het doet mij denken aan mijn moeder en die had borderline. Ik maak me dan ook zorgen om haar dochter. Dat kun je geven als verklaring en daarmee geef je tegelijkertijd een statement af, waardoor anderen wellicht met andere ogen naar de situatie gaan kijken, iets beter opletten en als het nodig is actief worden.
Het tweede punt is dat je bij wijze van afscheid misschien ook een keer een gesprek met de dochter kunt organiseren. Op een plek waar genoeg andere mensen zijn. Je hoeft dan niet zo heel veel uit te leggen of te zeggen, maar het bovenstaande kan de leidraad van je verhaal zijn en je kunt vertellen over jouw ervaringen met je moeder. Aan het einde kun je aangeven dat als zij het ooit moeilijk heeft met haar moeder, dat ze je dan altijd kan bellen. Je hoeft haar niet te overtuigen dat haar moeder hetzelfde gedrag vertoont. Het meisje mag zelf denken wat ze ervan denken wil. Je brengt alleen een betekenisconnotatie aan die ze zelf niet bedacht krijgt en die haar wellicht ooit zal helpen om met de situatie om te gaan. Heel erg eventueel zou je dat in overleg met de school kunnen doen, maar ik aarzel daar ook bij, want de scholen zitten tegenwoordig zo stevig in de jeugdzorg/kindermishandeling-toezicht-en- signalerende rol, dat een ijverige en enthousiaste IB-er of zorgcoördinator zomaar pardoes blij zou kunnen zijn met de volgende ernstige casus die ze op de agenda kan plaatsen. En dan heb je een hoop gedonder. Mocht je al enig kontakt hebben met de school of met een leerkracht dan is het wat gemakkelijker.
Maar je hebt dus een kort, duidelijk sterk verhaal en dat kun je gebruiken om anderen alert te maken.
Sterkte, Tsjor