U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Als een grens bereikt is (ja en wat dan?)
Besten,
Vanmorgen zat ik wat rond te kijken op het www en kwam de discussies hier tegen. Ik heb zelf een uitlaatklep nodig en advies.
De situatie (ik zal het kort proberen te houden 
).
Je hebt een vader en moeder, die 4 jaar uit elkaar zijn (nooit getrouwd). Ze hebben een zoon van 6. En een koophuis waarin zij woont. Zij woont in Gouda. Hij woont in Zoetermeer. Ikzelf in Den Haag.
Ik ben de (niet zo nieuwe) vriendin van de vader, we zijn 1,5 jaar samen en sinds vorige maand ben ik ingetrokken (niet easy want ik werk in Den Haag en heb daar mijn eigen apartement. Het huis waarin we nu wonen is ook tijdelijk want geen gezinswoning. Ik zeur niet, maar ik heb best wel wat ingeleverd, wil ik zeggen).
Relatie met zoontje: super. Het is langzaam opgebouwd. Ik bemoei me niet al te veel met hem (noem mezelf ook geen stiefmoeder ofzo), maar toon altijd mijn interesse, doe schoolwerk met hem, heb 'filosofische gesprekken' met hem en speel spelletjes mee. Ohja ik zou het kort houden
Communicatie tussen mijn vriend en zijn ex is erg naar. Ze is haast pesterig. Maakt nare grapjes, beledigd, en beschuldigd hem van alles en nog wat (" vroeger...!") als het haar uitkomt. De volgende dag is het weer Paix en vrede. Bizar.
Ik heb met haar proberen te praten. Dat vind ik normaal. Als moeder wil je toch weten wie die vrouw is die een rol in haar zoons leven speelt? Niet dus. Ze kan me niet eens netjes de hand schudden als we elkaar eens treffen. En dan zit ik met een sippe jongen in de auto die zich afvraagt of mama misschien hoofdpijn had, dat ze me geen gedag zei (alweer). Ik glimlach "Ahjoh maakt niet uit!" en zet een leuk muziekje op waar we samen vals kunnen meebleren. Enfin zo ga ik er maar mee om. Ik wil me niet verlagen tot die rottigheid. Ik wil die kleine niet in de knel zien. Vreselijk.
Ohja terug naar het verhaal:
Beschuldigingen liepen uit de hand en ze wilde met mijn vriend maar niet tot een overeenkomst komen over het huis. Ze wilden er blijven wonen en hij moest de helft betalen, vond zij. Als hij dat niet deed dan zou zij hem naar de rechter brengen en zorgen dat hij zijn zoon niet zou zien (en dat soort ongein). Daarom is mijn vriend uiteindelijk een advocaat gaan zoeken, hij was al die dreigementen zat.
'We' zijn nu bijna een jaar verder. Er is eigenlijk bar weinig veranderd. Ja, mijn vriend heeft een lening moeten aanvragen om de advocaat te kunnen betalen. En zij stonden op het punt een overeenkomst te tekenen (omgangsregeling en huisverkoop). En.. ja hoor..
Voor de zoveelste keer komt er een brief terug via haar advocaat waarin weer allerlei eisen staan. Dat ze het toch compleet anders wil. Ik wordt nu ook genoemd in de eisen: ik mag de kleine geen vragen stellen over ' thuis' (doelde ze op mijn vraag 'lust je mama ook hagelslag?'). Ook weet ze dat ik ben ingetrokken met mijn huisdier, zonder haar medeweten. Ze wil dat ik mijn huisdier 'wegdoe' (Zegt de vrouw die zelf 2 honden heeft).
Ik sta al een tijd aan de zijlijn. Ik snap het echt niet meer. Ik snap waar je een advocaat voor betaalt als die niet voor je opkomt en steunt met goed advies. Hoe advocaten onder elkaar kunnen goedkeuren dat een client zo overduidelijk met chantage praktijken komt (" betaal jij dit niet? Dan mag je je zoon niet zien!" "Wil je samenwonen? Nou ik bepaal waar (!!!) en of er huisdieren mogen zijn!"). Moet zij niet geadviseerd worden te focussen op de zaak en tot overeenstemming te komen IN BELANG VAN HET KIND (daar ging het toch om?)?
Het advies dat mijn vriend steeds krijgt is " doe maar wat zij wil, dan voorkom je dat het bij de rechter komt" ?
Zucht. Ok dus hier komt het nu op aan:
Mijn vriend is nu ook wel klaar met het kinderachtige gedrag, zeker nudat zij zijn zoon probeert te beinvloeden (op papier staat nu dat ze hun zoon zelf heeft gevraagd waar hij wil wonen etc. Een kind van 6 opschepen met loyaliteitsgevoelens.. brrrr). Maar wat nu?
Gewoon niet akkoord gaan en wachten tot zij naar de rechter gaat? Moet hijzelf eerder naar de rechter stappen (maar hij maakt het ' probleem' niet?) ? Hoe moet dat met de advocaat (er is geen vertrouwen meer, die kan alleen facturen schrijven en antwoorden van zijn confrere doorsturen)? Een nieuwe advocaat vinden (waar, wie?) kost toch nog meer bakken geld en een nog langer proces?
De zaak escaleert en het zoontje wordt nu aan een arm getrokken. Het is heel lastig niet aan het andere arm te trekken. Maar hij is verdorie geen trekpop!
ohlala
ohlala, Gemma! dat is voorwaar geen makkelijke situatie.
Ik heb geen echte oplossing, anders dan bevestigen wat jij zegt:"hij is geen trekpop".
vergeet 1 ding niet: de situatie van nu is niet voor altijd en kinderen hebben uiteindelijk verdomd goed door wie er welke streken heeft geflikt (al duurt dat soms langer dan je zou wensen).
heel veel sterkte in deze ellende
mama-lou
Nee zeggen
Nee zeggen en een tegenvoorstel doen, zelfs al is dat het oude voorstel. Je hoeft niet naar haar pijpen te dansen.
Bedankt
Dank mama-Lou. En ja je hebt helemaal gelijk natuurlijk. Ik probeer mijn vriend er ook aan te herinneren dat die kleine ooit gaat snappen hoe het echt gegaan is. Hoop ik.
Inmiddels heb ik contact gehad met het Juridisch loket. Het advies: naar de rechter en een andere advocaat zoeken.
BEM en maar betalen. plus hij wilde dit niet zover laten. Superjammer.
Tegelijk moet ik me echt verbijten niet eindelijk eens te reageren op de ex. Om te vragen of ze mij buiten haar streken kan houden.. Of mijn kant eens te verwoorden naar zijn advocaat. Het is echt lastig diplomatiek te blijven!!
Excuses voor de schrijffouten overigens.. *schaam*
Tegenvoorstel?
Ja, denk je dat het beter/wijzer is weer een tegenvoorstel te doen (kan niet dezelfde zijn aangezien ze de hele koers heeft gewijzigd)? Waarom denk je dat?
Advies
Het advies van het juridische loket is goed: andere advocaat. Maar hoe voorkom je dat een advocaat onder een hoedje speelt met de advocaat van de andere partij (ik heb het vaker gehoord) en alleen maar facturen schrijft?
Ik denk dat je duidelijk moet zijn wat je verwacht van de advocaat dat hij doet, eventueel later in een email bevestigen. als dat niet gebeurt en de advocaat verzaakt teveel kun je altijd een klacht indienen bij het tuchtrecht.
Ik snap niet waarom je vriend bang is dat het voor de rechter komt. Scheiding gaat niet over het inwilligen van allerlei eisen, maar over regelingen die grotendeels juridisch vast liggen (ai, niet getrouwd, ook geen samenlevingskontrakt?).
Er ligt een overeenkomst. Zij heeft aanvullende eisen. Als ik je vriend was zou ik met die overeenkomst naar de rechter gaan en tegen haar zeggen dat ze haar aanvullende eisen maar bij de rechter moet zien te verkopen.
Wat betreft het huis: ook al spreek je verkoop af, dan nog kan dat een lang en vervelend traject worden. Ieder is aansprakelijk voor de volle hypotheek. Kan je vriend zijn ex uitkopen, zodat jullie in dat huis kunnen gaan wonen, eventueel met kind?
Hopelijk heeft je vriend wat geleerd over relaties aangaan en kinderen krijgen, zonder dat je een en ander goed regelt. en heb jij dat ook geleerd.
Tsjor
Denk ook even na over je eigen rol
enerzijds geef je aan dat je je niet teveel met het zoontje bemoeit, geen stiefmoeder genoemd wil worden, anderzijds zeg je: 'Als moeder wil je toch weten wie die vrouw is die een rol in haar zoons leven speelt?'. Dan noem je jezelf 'moeder' en claim je op basis daarvan een bepaalde relatie met de ex van je vriend (praten, bijvoorbeeld).
Lastig. Het helderste wordt het als je vriend zich as vader opstelt, zelf zoveel mogelijk alles regelt rond zijn zoon, zodat jij je er inderdaad zo min mogelijk mee hoeft te bemoeien.
Maar je hebt een lastige situatie. Dat zal altijd mee blijven spelen in deze relatie.
Tsjor
Verkeerd begrepen Tsjor
Tsjor, ik denk dat je dit stukje verkeerd begrijpt:
=
'Als moeder wil je toch weten wie die vrouw is die een rol in haar zoons leven speelt?'. Dan noem je jezelf 'moeder' en claim je op basis daarvan een bepaalde relatie met de ex van je vriend (praten, bijvoorbeeld).
=
Ze noemt de ander gewoon de moeder, ze bedoelt meer: ik kan het me niet voorstellen als ik die moeder was (de ex van haar vriend dus), dat je een vrouw die een rol in haar zoons leven speelt (zijzelf) niet wil leren kennen.
Verder weinig advies hier. Soms wordt het later beter maar soms (ik heb ervaring) ook helemaal niet.
ja, ik ben geen ‘moeder’
Zoals Bosbes zegt: ik doelde op de moeder, niet mijzelf 
Vader laat mij er ook zoveel mogelijk buiten, tenminste, dat probeerden we (maar wordt steeds moeilijker).
Tsjor, dank voor je adviezen. Ik zou graag meer willen uitleggen zodat je je mening daarover kunt geven maar ik wil natuurlijk ook niet teveel openbaar zeggen over de kwestie zelf (twijfelde al of bovenstaande niet weg moet). Hè, lastig!
(priveberichten?)
Zover ik kan zien heeft dit forum ook geen optie om berichten te sturen, of zie ik dat verkeerd?
Inderdaad, ik had het verkeerd gelezen.
je kunt altijd een g-mail sturen naar mijn naam en dan van Ool erachter. Maar ik heb niet zoveel juridische kennis, wel ervaring met advocaten en advocaten die meer aandacht besteden aan het opdrogen van de inkt op hun kwitantie dan aan de zaak zelf.
Wellicht reageert Temet nog, zij heeft meer juridische kennis en meer ervaring met advocaten
Tsjor
ROFLOL Tsjor
' wel ervaring met advocaten en advocaten die meer aandacht besteden aan het opdrogen van de inkt op hun kwitantie dan aan de zaak zelf'
EN
'Maar hoe voorkom je dat een advocaat onder een hoedje speelt met de advocaat van de andere partij (ik heb het vaker gehoord) en alleen maar facturen schrijft?'
Ow ow ow, mensenlief dit is normaal? Ik heb beide aan den lijve ondervonden pffff. Kan me herinneren dat ik daar hier ook over geschreven heb onder een andere nick. Wat heb ik me vooral om t laatste beroerd gevoeld! Mijn EIGEN advocaat die t op n akkoordje gooide met de advocaat van mijn ex, want zij vonden dat valsheid in geschrifte pleegde. En mijn eigen advocaat zei dat in een 4 gesprek tegen mijn ex. Ik wist niet wat ik hoorde. Waarom valt een advocaat zijn/haar eigen client af en plein publique? Ik zat met mijn mond vol tanden en toen ik haar daar later op aansprak deed ze of haar neus bloedde....Je snapt wel dat ik heel snel afscheid heb genomen van deze advocaat, maar dat ik daarna een andere advocaat in de arm heb moeten nemen om mijn onschuld te bewijzen. Van kwaad tot erger terwijl je echt denkt dat zoiemand je gaat helpen. Kan er nog kwaad om worden....
Zakelijk
Ik snap het niet zo goed denk ik. Er is een overeenkomst maar die is nog niet bij de rechter geweest? Gaat over omgang denk ik dan en alimentatie en misschien wel verdeling van de spullen.
Ik zou die overeenkomst zo goed mogelijk herzien en alleen nog afspraken maken waarin zaken geen overleg of gedoe vragen.
Alimentatie heeft normen, LBIO, kun je handhaven. Een huis dat je niet kunt betalen een oplossing voor zoeken. Niet bijleggen maar bespreken of ze het zelf kan betalen.
Geduldig ontrafelen.
Omgangsregeling met vaste (vakantie) tijden en je daaraan dan houden.
Geen overleg over geeft niet wat.
En dan naar de rechter. Als dat nog niet gebeurt is. Bittere pil maar dan heb je wat.
Zorg wel dat de overeenkomst zo ongecompliceerd mogelijk is zodat daar niet alsnog conflicten uit kunnen ontstaan.
Kan altijd, dus bereid je voor op een mogelijk kort geding. Maar dan zijn zaken wel goed vastgelegd.
Houd het wel realistisch. Vraag geen dingen van vader of moeder die een van beiden toch niet kan opbrengen of niet gewend is zo te doen.
Sluit daarin zo goed mogelijk aan op de bestaande situatie in het huwelijk.
Doenja
Een vriendin van me maakte dat ook mee. Ze zag per ongeluk de brief liggen, waarin de ene advocaat aan de andere voorstelde: laten we uitkomen op bedrag y, dan zeg jij dat client (ontvanger) rekening moet houden met bedrag x en dan zeg ik dat mijn cliënt (betaler)rekening moet houden met bedrag z. Bedrag y lag in het midden, zodat beiden zouden kunnen laten zien dat ze er meer uit hebben gesleept: kijk maar, jij (ontvanger) krijgt meer en jij (betaler) hoeft niet zoveel te betalen. Een duur spel.
Daarom ben ik ook nooit zo'n voorstander van twee advocaten bij een echtscheiding. Ik zal mijn hele leven dankbaar blijven voor die ene advocaat-mediator die wij hadden en die alles volgens regels afwerkte. Nergens meer gedoe over (maar ik heb ook nergens meer moeilijk over gedaan).
Tsjor
Hoeft niet Tsjor
De eerste advocaat heb ik afgewezen. Die zou ex wel even plukken.
Gelukkig had ik in mijn eigen netwerk iemand die de praktijk goed kent en me door de kliffen kon laveren. Daardoor hebben we het helder kunnen houden. Maar wel mijn eigen advocaat. En mijn eigen realisme.
Als je al weet dat je er samen niet uitkomt neem je toch geen gezamenlijke advocaat?
Dat wist ik omdat ik zelf al zo volledig en realistisch mogelijk het convenant had ingevuld. En ex had laten lezen en aanpassen. Daarin bleef de omgangsregeling over en alleen daar had ik een advocaat voor nodig.
En ja
Iemand kan altijd de omgang frustreren. Maar ook als je denkt alle eisen ingewilligd te hebben en dan komen er weer nieuwe. Rechtsgang is dan onvermijdelijk.
Haar probleem
Kan zijn dat haar probleem huisvesting is. Ze zal onvermijdelijk genoegen moeten nemen met een stapje terug. Maar misschien valt het wel mee. Misschien kan ze daar wel advies bij krijgen hoe ze zo snel mogelijk aan andere huisvesting kan komen? Als dat het probleem is. Stel dat dan aan de orde en help haar zo goed mogelijk naar een ander adres. Of tijdelijke voorziening. Bespreek de opties. Zal ook veel weerstand wekken maar is wel realistisch.
even aanhakend op AnneJ
' Kan zijn dat haar probleem huisvesting is '
Als ik mijn situatie en heel veel andere situaties rondom scheidingen bij elkaar veeg, denk ik dat de reden dat sommige echtscheidingen echt desastreus verlopen komen doordat er in die situaties zo'n enorm inkomenverlies is, zo getornd wordt aan de basis van het bestaan (een dak boven je hoofd, eten, je kinderen) dat dit zoveel woede en angst veroorzaakt waardoor een soepel echtscheiding uitgesloten is.
Voor iedereen die in een scheiding belandt waarbij na de scheiding er gewoon een woning en een inkomen is, zal niet snappen waar om andere scheidingen zo totaal uit de hand lopen.
Echtlieden die uit elkaar gaan horen voor ogen te houden dat ook na de scheiding de ander een woning heeft, kan eten of de kinderen kan zien. In het geval van bijv. een narcistische persoonlijkheids stoornis, waardoor de ander vaak een scheiding wil, krijg je juist tijdens de afwikkeling de gevolgen hiervan (van t narcisme) dubbel en dwars op je bord. Een narcist zal er alles aan doen om je te straffen en je te laten lijden. Daar voeden ze zich mee....Om maar een voorbeeld te geven....
Nogmaals dit gaat niet over Topic starter, maar meer in t algemeen, waarom sommige echtscheidingen maar blijven dooretteren.
Of onrealistische verwachtingen
Zal niet de eerste scheiding zijn waarbij men elkaars inkomensmogelijkheid overschat dan wel onderschat. Niet realistisch.
Gelukkig zijn daar cijfers voor en normen.
Tsja
Doenja, ik denk dat je wel gelijk hebt hoor. Vaak is de inzet dat alles bij het oude blijft en alles wat daar afbreuk aan doet wordt met passie bevochten. En dan ook nog vaak met 'de kinderen' als argument. In het verhaal van TS wordt het kind ook als wapen gebruikt. Geheel ten onrechte en schadelijk voor het kind.
Maar de cijfers en normen waar AnneJ het over heeft zorgen ervoor dat de pijn (op dat moment) zo eerlijk mogelijk verdeeld wordt. Later, na de scheiding, gaat het vaak wel weer snel uit elkaar lopen, omdat de een de mogelijkheden tot meer verdienen benut en de ander die kansen niet zie tof niet neemt.
Misschien moet er wel iets meer geregeld worden over de kosten van de kinderopvang na een scheiding. Het ligt nu vaak te eenzijdig bij degene die het merendeel voor de kinderen zorgt; terwijl zij vaak al de opvang is voor de dagen waarop hij werkt.
Nog verstandiger is het als beiden ervoor zorgen dat beiden de helft van de lasten kunnen dragen tijdens de relatie. Ik hoor gelukkig steeds meer vaders die 4 dagen werken, moeders die 4 dagen werken, 3 dagen opvang of 1 opa/oma-dag. Ik denk dat je met zo'n verdeling iets rustiger en realistischer met dingen om kunt gaan bij een scheiding. Daarom is het ook in ieders belang, dat vrouwen zorgen dat ze meer gaan verdienen en dat mannen zorgen dat hun werkgevers ook 4 dagen accepteren. Of beiden 5 dagen, als de kinderopvang betaalbaarder wordt.
Tsjor
Huisvesting..
Ah, dat probleem zit eigenlijk andersom. Zij zit in het huis, mijn vriend (nu met mij) in een onderkomen dat eigenlijk niet geschikt is (maar we doen het ermee ). Zij wil het huis overnemen en.. nouja wil eigenlijk alles daarbij. Volle alimentatie (zodat ze de hypotheek kan betalen.. Ik denk dat ze niet goed ingelicht is hierover). Ze vergeet even dat ze hem moet uitkopen. Nou, het lijstje gaat door.. wat eisen betreft. En intussen zou mijn vriend ook moeten betalen voor alle veranderende concepten en aanpassingen in het plan.
Daarnaast stelt ze dat zij een betere huishouden kan bieden doordat ze in dat huis zit ("het is beter voor mijn zoon een goed huis te hebben"). Ja nogal logisch als wij nu nog niet weten hoe wij er financieel voor staan en daarom nog geen huurovereenkomsten durven ondertekenen. Mevrouw wil ons zelf sturen in waar we een huis huren "want anders"..
Wat een waanzin. Ik vraag me steeds af of haar advocaat vooral geen 'inkt-droog-kijker' is (@tsjor: mooie uitspraak van je): begrijpend meeknikken "ohja je hebt helemaal gelijk, we gaan hem een poepie laten ruiken!" en intussen maar facturen schrijven.. omdat hij weet dat dit de zaak alleen maar verder gaat opschorten...
MAAR ER IS LICHT!
Ja want.. nu blijkt zijn advocaat ook zeer verontwaardigd en neemt hij eindelijk mijn vriends voorafgaande uiting van zorgen serieus (hij heeft aan het begin namelijk al gezegd dat hij juist een advocaat wilde omdat zij onstabiel lijkt en steeds haar verhaal verandert, altijd met beschudigingen en steken onder water, etc). Nu ziet zijn advocaat waar zij toe in staat is en is ook teleurgesteld in zijn confrere.
Fijn dat ik al met mijn vriend had gesproken over mogelijkheden, deels door adviezen hier (en wat ik van het Juridisch loket hoorde, en andere kennissen die dit soort narigheid hebben meegemaakt). Dat maakte dat zijn gesprek met zijn advocaat ook op 1 lijn lag (en het vertrouwen weer terug is):
Ja er wordt een laatste kans gegeven aan de ex om alles te herzien. In alle redelijkheid.
Mits ze dat niet doet gaat het naar de rechter. Maar op haar kosten, aangezien mijn vriend in alle redelijkheid tot overeenstemming wilde komen en zij steeds draait, beschuldigd, en van alles erbij haalt. Dat mag ze inderdaad bij de rechter uitleggen.
Dit krijgt nog een lang lang staartje. Daar reken ik op. Maar voor nu: thanks dat ik hier mijn hart kon luchten en voor jullie raad.
ot nav Doenja
"Ow ow ow, mensenlief dit is normaal? " (over advocaten die onderling handjeklap doen zonder dat hun cliënten dat weten)
Nee, voor zover mij bekend. Ik ken nogal wat advocaten, en ook al heel lang, en ik hoor dit soort dingen niet. Wat niet wil zeggen dat het niet voorkomt, maar ik denk dat het zeker niet gebruikelijk is. Gelukkig niet!
Wat wel vaak voorkomt is dat beide advocaten vinden dat hun eigen cliënt het niet helemaal goed ziet (soms zitten er hysterici aan beide kanten) en dat wil men zo tussen neus en lippen door wel eens tegen elkaar laten blijken, maar dat doen ze dan toch alleen maar mondeling en als de cliënten er niks van kunnen horen.
Iets anders wat hier beschreven wordt - advocaten die wat slapjes reageren - komt veel vaker voor en kan een paar oorzaken hebben. Het kan zijn dat de advocaat er gewoon niet erg bovenop zit, maar wat ook kan meespelen is dat de cliënt van alles roept over de voorgeschiedenis en vanuit die voorgeschiedenis een bepaald soort actie verwacht/verlangt terwijl de advocaat afgaat op wat hij/zij zelf ziet, en het allemaal zo erg niet lijkt. Dus die reageert dan wat tammer dan de cliënt gerechtvaardigd vindt. Moet de advocaat zijn eigen cliënt dan niet geloven? Nou, dat mag wel, maar het hoeft niet, en het is ook niet altijd erg verstandig. Want als je cliënt de wederpartij afschildert als een compleet monster en je gaat er als advocaat onmiddellijk met gestrekt been in, dan loop je het risico dat je daar later last mee krijgt als die partij zich in de procedure verder keurig netjes gedraagt. Daar heeft je cliënt dan uiteindelijk ook last van.
Maar goed, Gemma, fijn dat er wat beweging in lijkt te zitten. En in het algemeen is het zinvol om te proberen bij de rechter weg te blijven, maar niet ten koste van alles. Ze bijten niet, die lui. Soms moet er gewoon een keer een knoop worden doorgehakt, en daar zijn zij nu juist voor.
Groeten,
Temet