U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Alles voor het stiefkind
Zoals ik al in eerdere berichten heb aangegeven, heb ik een stiefzoon van 9. 50% van de week is hij bij ons, 50% van de week bij moeder.
Wat mij laatste tijd opvalt is dat alles om hem heen gpeland moet worden hier. Wil hij de hele dag achter de computer, dan moet ik er maar op, als hij op school zit. In de avond een film kijken? Dan doen we dat. Eerst vond hij het leuk om gezelschapsspelletjes te spelen, maar ook dat wordt steeds minder. Ik mis het om iets met vriend alleen te doen, iets wat echt van ons tweeën is. Als we iets met zijn tweeën doen dan geniet ik er echt enorm van, maar vaak moet het van mij afkomen.
Ik lees vaak op internet dat gescheiden vaders, zich vaak schuldig voelen naar hun kind toe en dat ze daarom heel veel geven(hier niet op materialistisch gebied) en dingen maar laten, omdat ze anders bang zijn dat ze liever naar moeder gaan. Ik weet ook dat een bloedband heel sterk is en het kind altijd op 1 komt (logisch). Alleen mijn ouders deden ook regelmatig dingen met zijn 2en en ik heb er niets ergs aan overgehouden.
Om het weekend is hij bij ons, maar als hij wilt mag hij altjd komen in het weekend, dat hij eigenlijk bij zijn moeder is. Als vriend dan aan mij vraagt of ik het goed vind dat hij komt, kan ik moeilijk nee zeggen, want: 'ik heb geen zin in hem' of 'ik wilde een weekend/dag voor ons tweeën' is natuurlijk niet echt heel aardig naar stiefkind en vriend toe. Ik vind het moeilijk om hier een goede weg in te vinden en merk dat ik mijzelf erg aan de kant zet en niet echt voor mijzelf zorg, qua vrije tijds indeling. Wil ook niet egoïstisch zijn, maar wat ik nu doe is het tegenovergestelde, mij zelf wegcijferen. Zelfs als mij wordt verteld dat ik gewoon mijn eigen ding moet gaan doen, voelt het niet goed, een soort schuldgevoel. Ik wil vriend niet het gevoel geven dat ik niets om stiefzoon geef, maar ik wil ook niet alles er omheen plannen,ook stiefzoon kan zich zo nu en dan aanpassen. Stiefzoon wil ik ook niet het gevoel geven dat hij niet welkom is. We kunnen zo nu en dan behoorlijk in de clinch liggen, omdat we verschillende karakters hebben en vriend zit er dan vaak tussen. Zijn er meerdere stiefouders die met hetzelfde probleem zitten of misschien tegen andere dingen aanlopen?
Leanne
" Kunnen zij wel samen dingen doen eigenlijk, of vindt hij dat op de een of andere manier moeilijk, vermoeiend, of wat dan ook... en doet hij daarom een beroep op jou, zodat je je eigen dingen alleen kunt doen als je stiefzoon er niet is? "
Uit de openingsposting kreeg ik juist de indruk dat vriend aan TS meer dan eens zegt dat ze haar eigen gang kan gaan, maar dat TS dat dan weer niet wil. Ze schrijft "Zelfs als mij wordt verteld dat ik gewoon mijn eigen ding moet gaan doen, voelt het niet goed, een soort schuldgevoel."
Ik ging er dan gemakshalve maar vanuit dat het haar vriend is die haar zegt gaar eigen ding te gaan doen. Ik vraag me naar aanleiding van dit draadje af of TS dan geen dingen alleen doet uit schuldgevoel, of ook/vooral omdat ze niet weet wat ze dan moet gaan doen. Ik vind dat ze dat schuldgevoel in elk geval niet moet hebben. En als ze geen eigen bezigheden heeft, dan lijkt het me heel zinnig dat ze die ontwikkelt. Dit laatste staat overigens enigszins los van stiefzoon: mij lijkt het in het algemeen wel nuttig om je eigen interesses en bezigheden te hebben. Een partner is ook wel eens langdurig of zelfs permanent afwezig, en wat dan?
Groeten,
Temet
ik begrijp je helemaal
Stampertjebloempje, ik begrijp je helemaal!
Hier leek het heel erg op jouw verhaal en onze relatie is er op stuk gelopen. En behalve dat ik vind dat de kinderen van mijn vriend onbeschoft zijn (en ik heb het echt anders geprobeerd te zien, maar ik zie als docent 400 pubers per dag en ik kan echt wel onderscheiden of iemand onbeschoft is aandacht wil en niet weet hoe hij dat moet vragen), komt het voor een groot deel door de houding van mijn vriend.
Hij wil iedereen te vriend houden en is daardoor niet duidelijk. Als wij al plannen hadden om weg te gaan met oud en nieuw en zijn kinderen zeggen 'pap we willen dit jaar met jou oud en nieuw vieren' dan werden onze plannen zonder overleg overboord gezet.
Ik vond ook dat ik het niet kon maken om te zeggen dat ik een keer samen met mijn vriend wilde zijn en sterker nog, zijn zoon heeft bij mij gelogeerd omdat hij depressief was en zijn moeder de situatie niet aankon. Mijn vriend woonde toen nog niet eens bij mij!
Uiteindelijk zijn we gaan samenwonen en ik dacht dat het dan beter zou gaan, omdat we dan 'vanzelf' meer tijd voor elkaar zouden hebben. Maar niets was minder waar....
Als ik je een raad mag geven: maak het bespreekbaar en cijfer jezelf niet de hele tijd weg. Dit kan je niet volhouden! Er is niets mis met duidelijkheid. Ik ben naar mijn kinderen toe ook altijd duidelijk en hun vader ook. Die heeft al lang een nieuw gezin en mijn kinderen gingen daar om het weekend heen. De oudste blijft nu meestal thuis, maar die heeft ook plannen om op zichzelf te gaan wonen.
Duidelijkheid is prettig voor iedereen, voor jou, voor zijn zoon, en voor de moeder van zijn zoon. Voor iedereen denk ik. En OOK voor je vriend, want die hoeft dan niet de hele tijd het gevoel te hebben dat hij moet schipperen.
Ik wens je heel veel succes!!
Huh Konljntje
Jij vindt dat je ervaring met pubers hebt omdat je ze in een schoolsituatie ziet??
Juist jij, omdat je professioneel met pubers werkt, zou moeten weten dat gedrag op school totaal anders is dan in thuissituatie.
Mijn dochter (die ik geweldig vind en die alles voor me is) gedraagt zich echt vaak verschrikkelijk thuis. Ik weet zeker dat als docenten haar zouden zien het merendeel zich rot zou schrikken.
Mijn dochter is al vanaf dag 1 op school een 100% voorbeeldige leerling.
Nu is dochter wellicht wat extreem, in die tegenstelling. Maar kom op, ze is bepaald niet de enige.
En hoewel ik mezelf echt geen softe of slechte ouder vind, gaan de belangen (wensen, grillen...) vd kinderen heel vaak voor.
En dan ben ik nog niet eens gescheiden (veel gecompliceerder denk ik) en hebben mijn kinderen het goed.
Kinderen die depressief zijn, vrij logisch lijkt me dat je daar 'alles' voor wilt doen.
eh, ja...
Hoi Tanja,
eigenlijk doet het helemaal niet ter zake dat de zoon van mijn vriend onbeschoft was en wat ik daarvan vond. En ja, ik denk, gezien mijn opleiding, aanvullende cursussen en ervaring daar wel iets van te kunnen zeggen. Ik zie ook pubers mét hun ouders en ik realiseer me heel goed dat zij zich op school anders gedragen dan thuis.
Je hoeft dat niet van me aan te nemen hoor.....laten we maar niet off topic gaan.
Ik wilde alleen maar aangeven dat de sfeer in huis niet altijd even gezellig was met stiefkind, maar eigenlijk doet dat er helemaal niet toe.
Ik kan het bericht niet aanpassen helaas.
Ik begrijp het niet helemaal
En dat zal wel aan mij liggen maar jouw partner heeft met zijn ex een 50/50 omgangsregeling, dan ben je tocht de helft van de week, de weekenden en de vakanties alleen met je hem?
In gezinnen waarvan de ouders niet gescheiden zijn zijn alle kinderen altijd thuis en wordt er ook om hen heen gepland en hoe ouder de kinderen hoe minder privacy en rust. Ik begrijp wel dat een stiefkind anders is dan een eigen kind en dat dat energie kan vergen maar als je het ene weekend iets leuks plant met je partner en het andere weekend iets leuks voor jezelf? En als je niets leuks weet ga de tuin in of pak wat klussen aan dat geeft ook voldoening. Ga je eigen gang.
Er zijn ook genoeg mensen die om en om de weekenden werken dus die hebben ook maar de helft van de weekenden samen.
En als zoon dan af en toe in het weekend van zijn moeder naar jullie toekomt dan zijn jullie er niet of je partner houdt het wat korter; even gezellig wat drinken of mee eten, bijpraten en dan weer naar zijn moeder, echte lange uitstapjes kan jouw man plannen als zijn zoon het hele weekend bij jullie is.
Ok Konljntje
Beetje vreemd, je schrijft vanalles maar daar mag eigenlijk niet op gereageerd...
(of alleen wat jouw goedkeuring heeft?)
Je schrijft dat je pubers ziet met hun ouders.
Nou, als je mijn puber wilt zien met haar ouders dan zul je toch een verborgen camera moeten hebben.
Mijn dochter zal NOOIT in gezelschap ook maar 1% laten zien van wat ze in huis heeft aan %/=&€vervelend gedrag.
En ja, misschien heb je zelf voorbeeldige kinderen, maar doorgaans is het zo dat niet alleen de sfeer in huis met een stiefkind vervelend kan zijn, maar heus ook gewoon met een kind.
Tanja
Ik zal de redactie vragen mijn bericht te verwijderen. Ik wilde alleen aan Stampertjebloempje laten weten dat ik haar begrijp.
Mijn berichtje bevatte te veel bijzaken, dat is duidelijk, het was helemaal niet mijn bedoeling haar draadje te vervuilen.
Zo zag ik het niet hoor Konijntje
Ik was blij dat er iemand was met herkenning. Ik ben ook 'blij' dat in vele samengestelde gezinnen het niet altijd vlekkeloos loopt, dan weet ik dat het niet altijd aan mij ligt. Vriend doet echt wel zijn best, maar ik voel mij toch vaak op de laatste plaats gezet. Kind bepaalt wat er in de avond gedaan wordt totdat hij naar bed moet en als dat iets met beeldschermen is, dan mag dat ook, ook al heeft hij de hele dag achter zo'n kl*te ding gezeten. Vele zullen wel denken dat ik mij aanstel en dat het een kind is en hij altijd op de eerste plaats zal komen, maar er is een verschil met de hele dag(en ik bedoel dan min.5u achter een scherm) of een paar uurtjes en dan ook nog echt spelen. Ouders zien het probleem niet dus ik heb er niets op in te brengen en ik probeer het maar los te laten. Waar ik mij meer aan irriteer is dat ik alles om stiefkind heen moet plannen. Wil ik op de computer dan moet ik echt tijden aangeven terwijl stiefzoon daarvoor en daarna de hele tijd er op kan en vriend in de avond (die dat wat mij betreft ook verdient na een lange dag werken).
Het is nu is het mooi weer, maar buurmeisje mag vanwege coronavirus niet naar buiten, stiefzoon kan zich niet alleen vermaken buiten dus dan blijft hij maar binnen of ik moet wat met hem gaan doen. Is ergens niet erg natuurlijk, maar mijn tijd wordt dan ook weer ingevuld die ik dan beter of liever aan iets anders besteedde. Nu in deze tijd zitten we natuurlijk veel meer op elkaars lip en ik merk dat ik dat niet heel erg goed trek. Kan moment opname zijn en heb nu ook last van mijn hormonen, maar ik heb het nu echt wel even gehad met het verwende stiefkind.
Ik had trouwens ergens geschreven dat 'als kind niet bij vader was ik dan met anderen afsprak' Dit moet natuurlijk zijn: 'als kind bij vader is, dan probeer ik af te spreken met anderen'. Excuses voor de verwarring😊
Oplossing
Koop je eigen computer.
Nu even niet
Wie nu een laptop wil kopen moet geloof ik flink geduld hebben...
Groeten,
Temet
pak die laptop
Je hoeft geen laptop voor jezelf te kopen. Zeg tegen dat kind dat hij er een uurtje of twee op mag en dan moet hij hem weer terug geven. Dan zit hij ook niet de hele dag achter de computer want in feite faciliteer jij dat.
Lijkt me niet
Je wil op die paar vierkante meter geen gedoe over het gebruik van de laptop. Zeker niet met een stiefzoon. Dus, hoe dan ook, linksom of rechtsom, regel een pc of laptop of ander platform waar ook de zoon op kan werken of spelen.
Als het momenteel zo moeilijk is om aan een nieuwe laptop te komen, moet je het anders oplossen. Genoeg tweedehandsjes.
Maar serieus, van dat je vriend het na een lange dag werken verdient om op een laptop te gaan krijg ik ook de kriebels. Verdient, nog wel.
Jij mag niet even iets opzoeken als hij thuis is? Je mag alleen drinken en pantoffels komen brengen of zo?
En dat kind moet toch ook schoolwerk hebben? Toch ook vast iets dat niet per computer hoeft af en toe. Dan kun jij even. Je werkt niet, dus dat hoeft niet heel lang te duren. Duurt het wel.langer, dan koop je er eentje voor jezelf.