Zeg maar dag tegen je kind(eren) (over ouderverstoting)

Zucht

Je denkt dat een kind van 14 niet kan nadenken en gaat er ook al maar meteen van uit dat het wordt 'gevoerd' door de andere ouder.

Een kind van 14 kan heel goed zelf zien of vader moeder slaat, of voelen dat vader kind slaat.

Maar nee, de meeste situaties bestaan natuurlijk uit compleet onschuldige zich van geen kwaad bewuste ouders, domme kinderen die alles voorgekauwd krijgen, en hekserige manipulerende andere ouders.
Ik denk eerder dat dat de uitzonderingen zijn.
Tenslotte is iedereen erbij gebaat om een zo goed en onschuldig mogelijk beeld van zichzelf neer te zetten bij de buitenwereld. Geen vader die gaat zeggen "mijn kinderen willen me niet meer zien omdat ik een klootzak ben". Degenen die weigeren te betalen hoor je nog wel eens van, want die vinden zich gerechtvaardigd, maar dat zou je al een idee moeten geven... Een kind heeft echt zin om zo'n vent te zien ja, maar is helemaal gehersenspoeld door moeder. Tuurlijk.

Paddington

"In deze draad wordt mij 1 ding duidelijk. Ook hier heerst het gevoel dat de ouder die niet meer in beeld is bij een kind de slecht ouder is. Erg jammer want ik had toch wel gehoopt dat hier bij OO er verder gekeken zou worden."

Bah! Wat kun jij toch ontzettend zwartwit denken, ik word er werkelijk niet goed van!

Nee, niet elke verstoten ouder is eigen schuld. Net zo min als elke verstoten ouder het slachtoffer is geworden van stoken en framen. Maar jij trekt het meteen naar "de ouder die niet in beeld is bij een kind is op OO de slechte ouder" omdat niet iedereen je naar de mond wil praten vanwege eigen ervaringen. Die volgens jou dan veroorzaakt zijn door stokende ouders.

Verplichte kost

https://bezorgdemoeders.nl/content/21/

https://www.lerendeleiders.nl/boekenclub/recensie-destructieve-relaties-op-de-schop-van-jan-storms

Je zou toch wensen dat zo'n rechter met 30 jaar ervaring eens wat leest van de realiteit van sommige gezinnen. En omdat niemand dat snapt, het vaak in het verborgene plaatsvindt met weinig signalen, en er geen statistiek over is, kun je dat zo over het hoofd zien en denken dat het een incident is.

Helaas komt het dus echt veel vaker voor dan je denkt. In verschillende gradaties en verschillende niveau's van drama.

Soms zie je er wat van als er toch weer eens een partner vermoord is. Of als je de cijfers ziet van vrouwen in de opvang vanwege huiselijk geweld.

Je zou wensen dat je daar wat meer mee zou kunnen dan nu het geval is, maar het is echt heel lastig. Want makkelijke oplossingen zijn er niet.

Cijfers

Omdat er geen cijfers zijn is het zo moeilijk. Want tegenover elk verhaal van huiselijk geweld staat ook het verhaal van die moeder die wel hekserig haar kinderen bij ex weg houdt. Ik ken drie verhalen van heel dichtbij en die vader is echt geen mishandelende man.

En uiteindelijk zijn altijd de kinderen de dupe

Geen quick fix

Het lastige is dat beide situaties waar zijn, er zijn ouders waarvoor je kinderen moet beschermen en er zijn ook onschuldige ouders die vals beschuldigd worden.
Het enige wat kan helpen om de situatie juist in te schatten is tijd en professionele aandacht.
Heel persoonlijk ken ik meer situaties uit mijn jeugd van kinderen die niet beschermd werden tegen (een van de) ouders onder het mom dat de ouder-kindband koste wat kost intact moest blijven.
Ik zou er zelf veel voor over hebben gehad als mijn vader mijn moeder bij ons weggehouden zou hebben na de scheiding. Ook de loyaliteit van kinderen naar hun ouders vind ik eerder iets om af te remmen, dan om aan te moedigen.

Daarom dus

Daarom dus. Dat verhaal van Kaaskopje.

Een verstoorde relatie tussen een kind en ouder is in eerste instantie een zaak tussen het kind en die ouder. De andere ouder moet daar niet zonder bewijs voor gestraft worden (benadeeld in de rechtspraak etc.), en het kind ook niet (in de zin van: serieuze beschuldigingen door het kind worden zonder onderzoek weggewuifd en kind krijgt het gevoel dat er nooit naar hem geluisterd wordt).

Stopzetten van de omgang is een ingewikkeldere zaak. Daar denk ik dat je het wel kunt omdraaien: omgang hetstellen, tenzij er overtuigend bewijs is dat het stopzetten van de omgang vanuit een tienerleeftijd-kind zelf komt en niet vanuit de andere ouder.
Maar ook niet verder gaan dan dat (dus het herstellen van de omgang). Als niet voldoende duidelijk is welke van de 3 partijen verantwoordelijk is voor het stoppen van de omgang, moet niet automatisch de verzorgende ouder daarop afgestraft worden.

Niet zo ingewikkeld

Doenja "er is veel te weinig kennis van de rol van psychische problematiek/aandoening en/of lichamelijk of psychisch geweld in vechtscheidingen."
Mogelijk. Maar dat de kinderen daar geen partij in willen zijn en zich dus voegen naar de ouder bij wie ze feitelijk wonen, is een voorspelbaar en bijzonder menselijk gevolg.
Liever thuis blijven dan naar papa of mama en nieuwe geliefde gaan, is trouwens ook heel gewoon.

Poeh!

Ik heb ervaring als kind van gevechtscheiden ouders... Wij moesten om het weekend een weekend naar onze vader, we woonden bij moeder. Beide ouders praatten over elkaar, niet positief. Op een gegeven moment hebben we ze beide verzocht niet meer over de ander te praten, maar het leed was al geschied. Ik heb lange tijd gedacht dat ik half mens- half Satan was... Dit valt gelukkig allemaal best mee ;)
Ik heb nu een kind, papa en ik zijn gewoon getrouwd en geenszins van plan uit elkaar te gaan. Gezapig, maar ook gezellig zijn we.
Ons kind zit op de basisschool en ik denk dat tachtig procent van de ouders gescheiden zijn... Ik heb kennelijk een vertrouwenwekkend gezicht want ik ken wat verhalen van moeders. Ik praat daar niet over met anderen en raad ze altijd 1 ding aan: praat niet over de ander met je kinderen. It's not rocket science

Herkenning

Ik lees herkenbare verhalen. Ik zit in een crux waar ik al jaren niet uitkom. Ik heb een jaar (zelf om gevraagd) via jeugdzorg in een hulpaanvraag traject gezeten om thuisbegeleiding en coaching te krijgen, maar doordat expartner geen toestemming geeft, krijgen wij dat niet. Instanties (lees: jeugdzorg, VT, psycholoog, huisarts) doen niets hiertegen. Ik hou het contact tussen vader en kind in stand, omdat kind leidend is (lees loyaal). Spanningen lopen thuis hoog op hierdoor. Als kind (7 jr) met vader mee is (paar uur per week omgang), dan wordt mij geweigerd te zeggen door vader waar dat is, omdat er geen huis is bij vader. Aan de andere kant verwijt expartner mij dat hij zijn kind niet mag zien, spant rechtzaken tegen instanties en artsen aan. Heeft geen huis, inkomen is in beslag genomen. Ik stimuleer de omgang voor mijn kind, maar heb geen goed woord over voor expartner. Expartner maakt valse beschuldigingen naar mij toe en ik probeer mijn kind te beschermen omdat veiligheid niet gegarandeerd is. Ik sterf wekelijks 1000 doden als ik kind moet meegeven; ben blij als er een blij gezicht terugkomt, ben machteloos als er onrechtmatigheden hebben plaatsgevonden. Uit angst voor herkenbaarheid laat ik cruciale details weg..
Kind zit psychisch klem, strijd de frustratie thuis (bij mij) uit, maar wil haar vader blijven zien, wat ik ook kan begrijpen, het is haar weg te gaan, maar het moet wel in de basis veilig zijn.