U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ze willen alleen bij vriendje spelen
Even jullie commentaar nodig. Mijn zoon (8) heeft niet zo veel vriendjes met wie hij graag afspreekt, eigenlijk maar twee, waarvan er één bij hem op school zit. Dit vriendje heeft een Wii (wij niet) en wordt een stuk losser gelaten, hoewel hij een jaar jonger is. Dat bedoel ik niet vervelend, zij zijn gewoon wat anders dan wij, wie niet? De jongens spelen graag bij hem thuis en daar heb ik ook geen probleem mee. Het komt me af en toe zelfs prima uit 
.
Wat ik niet leuk vind is dat vriendje hier komt om mijn zoon op te halen, dat hij duidelijk laat merken geen zin te hebben om bij ons te spelen. Dat ze zeggen dat ze buiten gaan spelen in de buurt en dan zo snel mogelijk naar zijn huis gaan. Ik probeer ze de laatste tijd duidelijk te maken dat ik het gezellig vind als ze ook eens wat langer bij ons spelen, maar ik vind het aan de andere kant altijd zo zeurderig overkomen. Ze staan me dan ook altijd zo glazig aan te kijken. Als ze dan besluiten om hier te blijven, is de eerste vraag of ze televisie mogen kijken. Zucht... nee... uiteindelijk verzinnen ze wel wat en hebben ze het best naar hun zin, maar het lijkt wel alsof het hier thuis nooit goed genoeg is en bij hem thuis alles leuker en beter.
Wat vinden jullie, ben ik nou een zeur? Zal ik me er niet meer mee bemoeien en ze gewoon altijd daar laten spelen, zolang zijn ouders het prima vinden? (Dat vinden ze meestal).Of zal ik er wat meer voor moeten gaan zorgen dat ons huis een woest aantrekkelijk speelparadijs wordt, bij voorkeur met Wii? Of blijf ik doen wat ik doe? Ze onder milde dwang hier laten spelen. Maar dan bij voorkeur zonder me er zo'n zeur bij te voelen...
Klopt zeurmoeder
''Ik gebruik de speeltijd van mijn kinderen om nog íets aan huishouden te doen (gewoon koken en de was opruimen bijvoorbeeld).' Dat deed ik normaal ook. Maar als er iets is wat om extra inzet vraagt, dan heb je de keus (!) daaraan voorrang te geven.
Ik herinner me een vraagstuk op OO van jaren (?) geleden: het verhaal van een vriendschap met een 'fout vriendje'; die moeder heeft toen geruime tijd geinvesteerd in het na schooltijd uitstapjes verzinnen (en dan ook gewoon alledaagse dingen zoals naar de bieb, naar de kinderboerderij, naar oma, naar een of andere winkel).
Als je er iets van wilt maken, moet je prioriteiten stellen.
Ik ben ook nooit aan de lopende band entertainmoeder geweest hoor!
Ah, dan ben ik dus ook uniek
Want hier dus ook geen Wii, playstation en DS, zoals ik al zei. Weet ik dat ook weer.
Wat betreft entertainen, dat doe ik ook alleen in speciale gevallen. De meeste kinderen die hier komen spelen hebben het niet nodig. Toen Tangodochter zo´n 4 a 5 jaar was, heb ik weleens met haar en een vriendinnetje koekjes gebakken. Vond de moeder van het meisje toen heel bijzonder, geloof ik. Later heeft Tangodochter ook weleens een fout vriendje gehad die je echt in de gaten moest houden omdat hij anders achter de kat aan zat of de boel sloopte. Dan ging ik ook liever even weg met ze. Tangozoon hoefde ik nooit te entertainen als hij een vriendje had, alleen als hij geen vriendje had, want die kon juist niet alleen spelen. Tegenwoordig entertain ik geen enkele speelafspraak meer en gebruik de speeltijd inderdaad als eigen tijd. Heerlijk!
Oh gelukkig:-) Spelletjes als een nintendo, of playstation staan nu eenmaal enorm onderaan mijn prioriteitenlijstje. Zeker als de eerste aanschaf over de honderd euro is. Ik heb vorig jaar voor het eerst met de Wii gespeeld en ik moet toegeven dat ik dat wel leuk vond. Maar ook met die wetenschap ben ik vorig jaar niet naar de winkel gesneld, ondanks dat ze het wel leuk zouden vinden. Maar ja... met kinderen van rond de 12/13 jaar... misschien was ik dan inmiddels wel overstag gegaan. Ik weet 't niet.