U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wat is jouw actuele opvoeddilemma?
Waar zit jij in het proces...wat is jouw grote of kleine opvoeddilemma van dit moment?
Ik noem een kleine.
Mijn 17jarige heeft geen zin om brood te smeren. Begin dit schooljaar heb ik afgesproken met hem dat hij dat zelf ging doen. Hij had ZELF aangegeven dat hij wil leren zelfstandiger te worden.Vaak geeft hij aan gesmeerd brood niet lekker genoeg te vinden. En wat ik koop: geen broodsoort of beleg is lekker genoeg voor mijn zoon... (wie heeft ehm zo verwend???)
Vorige week gaf hij aan het maar gedoe te vinden, dat smeren. 'Eigenlijk geen tijd voor'. Onzin natuurlijk, eerder opstaan of eerder zijn telefoon wegleggen: alle tijd.
Toen heb ik een proefje gedaan, om te kijken wat het nu was en aangeboden om een keer zijn brood te smeren omdat hij toen echt een keer laat was. En ja hoor, hij neemt het brood mee en eet het. Waarschijnlijk. Stiekem heb ik gekeken of hij nog geld uitgegeven had (via zijn rekening, want contant gebruikt hij nooit) en dat had hij niet. Andere dagen kan ik zien dat hij omstreeks het middaguur dan iets koopt bij zijn stageadres of zo.Hoewel hij op schooldagen zorgt dat hij wel iets contant heeft dus zeker is dat niet.
Vermoedelijk is hij dus toch te lui om te smeren.
Geeft liever geld uit of lijdt honger... (zie ik hem ook voor aan want soms komt hij hongerig uit school dat wil je niet weten)
Dus nu mijn punt. Smeer ik zijn broodjes zoals voor een kleine jongen, zodat hij gezond eet en weinig geld uitgeeft of laat ik het gaan en zoekt hij het zelf uit zoals een grote jongen betaamd?
Mijn keus is gevoelsmatig de eerste maar toch kies ik voor de tweede. daarnaast ga ik toch nog een keer met hem praten over zijn keus. Voor de bewustwording. Hij is namalijk ook ADHDer en wat jong voor zijn leeftijd: enoge ondersteuning meer dan normaal is wel nodig.
En jij?
Dees
Mijn zoon van 5 klaagt en moppert nog steeds af en toe over zijn sokken aandoen. Op 4 jarige leeftijd vond hij dat echt wel lastig nog. Schoenen gaat wel beter (mits klittenband). Maar op 3-jarige leeftijd deed ik dat vaak ook nog wel als het uitkwam.
Ik zou het even aankijken, en vooral aanmoedigen en samen doen (doe jij de ene voet, dan doe ik de andere voet).
S.
Brood smeren en vergeten afspraken
Ik begrijp nooit waarom zelf brood smeren zo belangrijk is. Het lijkt in gesprekken vaak of je je kinderen verpest door gesmeerde boterhammen mee te geven. Natuurlijk ben ik ervoor om kinderen zelfstandig te maken, maar doe je dat door ze zelf hun brood te laten smeren!? Ze kunnen het natuurlijk heel goed zelf, want dat doen ze ook als ze aan tafel zitten. Maar ze kunnen ook zelf de wasmachine bedienen, zelf boodschappen doen en eenvoudige maaltijden bereiden. Toch doe ik dat ook voor ze. Net zoals ik zelf heel goed m'n bril van de slaapkamer kan halen, maar dat doen zij dan weer altijd voor mij. Mijn reden om brood voor ze te smeren is, net zoals hierboven al aangegeven wordt, dat ik dan zeker weet dat ze relatief gezond lunchen.
Maar on topic: ik ben vandaag met mijn dilemma weer de mist in gegaan. Ik vind dat oudste van 16 toch echt z'n eigen fouten grotendeels moet oplossen. Toch heb ik vandaag de tandarts maar weer gebeld om excuses aan te bieden voor een vergeten afspraak en een nieuwe afspraak voor hem gemaakt. Daar moet ik echt mee stoppen!
maar brood smeren
staat bij mij dan wel weer heel hoog op de lijst van klusjes die ik niet leuk vind. Dus dat laat ik graag door mn kinderen doen (alleen voor zichzelf hoor, niet voor mij). Ik denk ook idd niet dat ze daar zelfstandiger van worden. Dat worden ze meer van eens helemaal zelf koken (en dat is dan inclusief de boodschappen), wel heel leerzaam vind ik.
Daarentegen, keuken opruimen, vaatwasser in- en uitruimen, was ophangen vind ik allemaal best leuk om te doen, dus dat hoeven ze van mij niet te doen. Wel gezellig als ze helpen, maar zo niet, dan niet.
Dees
Ik zou er geen te groot ding van maken. Af en toe samen proberen en anders weer een maandje wachten. Misschien is hij er gewoon nog niet aan toe en is hij dat over een paar maanden ineens wel. Straks raken jij en hij gestrest over iets wat echt op een gegeven moment wel gaat lukken.
Ik was nogal lui met dat soort dingen, schoenen aan leren trekken en ritssluitingen en veters strikken enzo. Volgens mij konden mijn kinderen dat jaren later dan andere kinderen. Maar op een gegeven moment willen ze echt niet meer geholpen worden en is het bovendien heel lastig om je moeder te moeten roepen als je buiten wil spelen.
Niet zo zeer principieel
Ik hou er gewoon niet zo van om 's ochtends verschillende lunches klaar te gaan maken die allemaal aan verschillende eisen moeten voldoen. Als ik nou zelf een boterham met pindakaas mee naar werk zou nemen en kind zou precies zo'n boterham willen dan zou ik die in een moeite mee smeren. Maar de praktijk is dat ik zelf geen lunch meeneem en dat mijn kinderen altijd hele verschillende eisen stellen aan de lunch. De een lust dit niet en de ander dat niet. De een wil perse elke dag hetzelfde. Die wil juist elke dag wat anders. Dus ik heb liever dat ze het zelf klaarmaken. Is makkelijker voor mij en ik heb 's ochtends al meer dan genoeg te doen zonder dat klusje ook nog eens op mij te nemen. En als ze het dan niet doen omdat ze te lui zijn dan hebben ze gewoon pech. Dat is dan voor mij weer geen reden om het alsnog te gaan doen. Het is tegenwoordig overigens geen probleem meer want de kinderen krijgen nu eten op school. E
Dees
Een 2 jarige zou ik nog gewoon zijn schoenen aantrekken. Pas tegen de tijd dat hij het zelf moet kunnen kunnen (school) zou ik hem meer gaan dwingen het zelf te doen. Maar sokken en schoenen aantrekken (zeker stugge leren schoenen) is best een lastig karweitje voor een peuter. Mijn kleinzoon van 2 kan dat ook nog niet zelf.
Tine en jaina
O ja als ik er de pest aan zou hebben, zou ik het ook niet doen hoor! Maar ik vind het wel gezellig. Ik douche altijd als eerste en ga dan gezellig ontbijt maken en maak in een moeite door de lunch voor de kinderen klaar. De een wil graag krentenbollen en boterhammen met komkommer en cervelaatworst en de ander heeft weer andere wensen. Ik vind het allemaal prima. Ik ben een ochtendmens dus ik pers ook sinaasappels uit en kook nog wel eens een eitje. Maar niet vragen hoe ik het avondeten bereid he? Dan ben ik echt doodmoe en een stuk minder leuk.
Ik heb alleen altijd het idee dat 'zelf boterhammen smeren' een soort meetpunt voor een goede opvoeding is, en voor de zelfstandigheid van kinderen. En dat heb ik nooit zo begrepen.
mega t(r)ut
Ik bak elke dag een eitje, maak fruit schoon, pers sinasappeltje uit, zorg voor groene thee met citroen, bak mn zelfgemaakte brood af, loop met de hond, zet koffie, roep de kinderen en mijn man,leg de krant klaar, maak brood voor school, ga douchen, breng de jongste naar school, loop met de hond, ruim de spullen in de keuken op en zit even achter de computer zoals nu, loop naar boven gooi de was erin en haal de was af en alle kleding flikker ik zo in hun kamers, want die kasten blijf ik dus niet meer opruimen. Ik strijk geen bloesjes, rokjes of andere kledingstukken meer, ik stofzuig hun kamers niet meer, ik ruim hun troep niet meer op, ja ik verzamel elke ochtend alles wat door het huis slingert en smijt het zo in hun eigen kamer. Dat mogen ze toch ECHT helemaal zelf doen!!!
Ik wil gewoon dat ze geheel verzorgd en goed gezond van huis gaan, de rest zoeken ze maar uit ;-)
Dees
Ik zou dat 'hij moet dat kunnen op zijn leeftijd' iets minder serieus nemen. Hij is nog máár jonger dan 3 jaar! Het komt goed in zijn eigen tempo. Mijn dochters waren beiden nog niet zindelijk toen ze drie kaarsjes mochten uitblazen. Voor ze naar school gingen was dat in orde. Schoenen en sokken aantrekken vergt ook best wat van een kind. De een is wat handiger met die motoriek dan de ander, maar iedereen (tenzij er iets echt aan de hand is) trekt op een gegeven moment zijn eigen sokken en schoenen aan.