Voetballertje (10) geschorst

Kobalt

tip: het is ietsje beter bij balsporten die in een zaal in een sporthal gespeeld worden ipv buiten. Daar zit nl meestal een commerciele uitbater in de bar/horeca, dus geen bardiensten. Wel dan nog de andere verplichtingen hoor, fluiten / zaaldienst/ rijden / wassen / teamouder, etc. (hoewel ik fruithapjes en ipod lijsten nog niet voorbij heb zien komen gelukkig).

Mijn ouders kwamen ook nooit hoor, vroeger, en deden ook niets behalve rijden. Maar volgens mij waren ze niet speciaal ongeinteresseerd, andere ouders zag ik ook nooit. Ik weet verder echt niet hoe die clubs het toen redden. Er is wel weer een parallel met het draadje hierboven: ouders kwamen vroeger ook nooit in de school, en deden daar geen taken. Veel meer gescheiden werelden toen toch wel, kinderen en hun ouders.(ik heb het over mijn jeugd, tussen de 30 en 40 jaar geleden

Tegengeluid

Ik ben het met de meesten eens dat het niet meer van deze tijd is om verplichte diensten te draaien. Het is ideaal als het kan worden afgekocht, of als er voor bardiensten een aantal pubers kunnen worden ingezet.
Dit maakt een club wel duurder en dat moet je dan maar kunnen betalen.
Vorig jaar heb ik veel tijd gestoken in het voetbalteam van mijn zoon. Ik zie al jaren dat er heel veel werk wordt verzet door vrijwilligers en daarom wilde ik ook graag meehelpen. Ik was leider van een team, in die rol had ik vooral moeten doorgeven wanneer de trainingen en wedstrijden waren en vervangers regelen als er eens iemand ziek is.
In de praktijk was ik uren per week zoek om te regelen dat de kinderen waarvan de ouders zich nooit lieten zien aanwezig waren bij de trainingen en wedstrijden en op de uitwedstrijden kwamen. Even zelf je mail checken is voor kinderen best lastig en ouders verdomden het onder het motto: "ja, het is zijn sport." Dus van de 13 waren er zes die alsmaar extra achter de broek aan gezeten moesten worden. Op het allerlaatste moment afzeggen of helemaal niet komen opdagen.
Dus wat kon ik dan weer doen: of bellen (op mijn eigen kosten), of spelen met een man minder (ten koste van het team).
Ik vond het heel erg teleurstellend dat mensen te beroerd zijn om minimale inspanning te leveren. De houding "Drop je kind en zoek het maar uit". Verbijsterend en teleurstellend.
Minimale belangstelling opbrengen voor wat je kind doet schijnt al erg moeilijk te zijn. En inderdaad denk ik dan, kies dan een andere sport. Dan is niet het hele team de dupe.
Nou, vuur maar!

Marjolein

Ja, dat herken ik dan weer wel, ouders die de mail nooit lezen enz. En ik wil niet generaliseren, maar het blijkt bij ons toch vooral om een bepaalde bevolkingsgroep te gaan. Deze moeten steeds achter de broek gezeten worden, komen niet op de afgesproken tijd enz. Nu ben ik geen leider van ons team, maar mijn kind is er ook de dupe van als we te laat komen enzo. En ik vind het ook wel sneu als het kind dan wordt aangerekend dat zijn ouders van die labbekakken zijn. Afgelopen zaterdag kwam 1 jochie dus 5 minuten voor de wedstrijd zou beginnen pas opdagen. Bij grotere kinderen zou je zeggen, jammer, je speelt niet vandaag, of maar 1 helft, maar die jongere apies, F-jes, E-tjes, ja, dat vind ik zielig.

Je kunt niet alles willen

Stenna:"Het gaat toch om de sport die je kind kiest, of niet? Waarom moet jij daar dan iets doen?"
Omdat het zo georganiseerd is.
Mijn dochter wilde een paard en wedstrijden rijden. Het lijkt me logisch dat de ouders (niet de wedstrijdorganisatie) dat paard en kind heen en weer rijden. Ik vond dochter niet toegewijd genoeg om er dat voor over te hebben, dus kwam er geen paard.
Stenna:"OF anders je kind dwingen een andere sport te doen, komt dat niet neer op hetzelfde als schorsen vanwege verzuim van de ouders (begin van het draadje). "
Het is jouw keuze. Of je vindt het als ouders belangrijk dat je de liefste wensen van je kind vervult tot elke graad - en daar trek je dan ook de consequenties van voor jezelf - of je vindt dat je kind zich moet beperken tot die zaken die het bij zichzelf kan houden, of waar het minder afhankelijk is van jou.
Stenna:"Dat afkopen is wel een fijne optie, vooral voor de alleenstaande ouder met geld noch tijd. "
En dat kun je heel erg zielig vinden, maar het moet uit de lengte of de breedte: of geld, of tijd.
Stenna:"Tot slot, het zal wel mijn afwijking zijn hoor, maar ik ga bij voorbaat al in de rebellie als ze beginnen over "verplicht" dit en "verplicht" dat."
Je hoeft helemaal niet. Waar maak je je druk om?
Groet,
Miriam Lavell

Prioriteiten stellen

Marjolein:"Minimale belangstelling opbrengen voor wat je kind doet schijnt al erg moeilijk te zijn. En inderdaad denk ik dan, kies dan een andere sport. Dan is niet het hele team de dupe. "
Ik weet helemaal niet hoe dat werkt bij de meeste mensen. Ik heb steeds en bij alles voor mezelf afgewogen of ik dat wat er bij de wensen van mijn kinderen hoorde, ook wilde doen.
Maar bij de voetbalclub (die mijn zoon wel degelijk een blauwe maandag heeft bezocht) ontdekte ik wel dat er een harde scheiding bestond tussen leden werven (binnen is binnen) en leden aan hun verenigingsplichten houden.
Die blauwe maandag, hij mocht het twee keer proberen, resulteerde -maanden later- in een rekening van de club voor de contributie van de KNVB. Lid is lid, vond men.
Het proberen (zo waren we binnen gepraat) zat bij nader inzien toch niet in de systematiek.
Ik heb niet betaald natuurlijk.
Ik vond het wel raar dat mijn zoon, kennelijk lid, al die maanden niet gemist is, dat er niet aan de bel is getrokken, etc.
Ik denk dat het zinnig is om een proeflidmaatschap te introduceren waarbij de proefleden wel en grondig aan de verenigingsverplichtingen gehouden worden. Dat is natuurlijk ook op komen dagen voor de training en de wedstrijd.
Wie dat niks vind, wordt geen lid.
En dat weer, heeft mogelijk negatieve gevolgen voor het aantal leden. Voor de clubkas zijn leden die niet op komen dagen en niks doen, maar wel betalen (of aan die verplichting eenvoudig te houden zijn) misschien wel belangrijker dan het probleem dat de leden ondervinden met niet zo enthousiaste leden.
Groet,
Miriam Lavell

De anwb is ook een vereniging

En dan nog even om de verwarring nog groter te maken: De ANWB is ook een vereniging. Het is theoretisch mogelijk dat de vereniging besluit dat leden voortaan de handen uit de mouwen moeten steken om de kosten te drukken: onderdak bieden aan gestrande reizigers, sleepdiensten verlenen bij een pech geval in je buurt, banden verwisselen bij wie dat niet kan, etc.
Ik hoop dat dit voorbeeld illustreert hoe ver 'eigen inbreng' van de belevingswereld van leden kan zijn. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik bij voetbal en dan vooral de vermenging met die grote KNVB, die verwarring ook een beetje voel. Is het nou een klein dorpsclubje dat zichzelf bedruipt, of is het nu een KNVB filiaal?
Groet,
Miriam Lavell

Niet elke vereniging is een club

Je bent lid van een plaatselijke club, maar ondertussen is die plaatselijke club wel lid van de overkoepelende bond. Daar krijgen ze ook iets voor terug - buitenbonders kunnen bijvoorbeeld niet mee doen aan de reguliere competitie, scheidsrechters voor wedstrijden in de hoogste klassen worden geleverd door de bond, van die dingen. De contributie die de club betaalt aan de bond wordt gedeeltelijk doorgerekend aan de leden. Niet zo vreemd. En die plaatselijke club blijft daarmee toch een zichzelf bedruipend clubje. Je kunt 'grijze' leden aanhouden, die de bondscontributie niet betalen, maar daar letten bonden tegenwoordig best streng op (die hebben het ook niet ruim, wellicht afgezien van de KNVB)
Lidmaatschap van een vereniging die ook een club is, veronderstelde een band tussen de leden, een clubgevoel dat meehelpen (in allerlei gradaties) vrij vanzelfsprekend maakte. Je deed het samen. En daardoor kon het zonder ouders (al vonden die het meestal ook geen probleem om af en toe bij te springen, of ook lid te worden, of in het bestuur te gaan zitten). Ik heb jarenlang bij zo'n club gezeten, en dat systeem geeft een vereniging wat mij betreft meerwaarde.
Hoe dan ook, al jaren is dat clubidee aan het plaatsmaken voor de sportschoolmentaliteit bij de leden, kort samen te vatten met 'ik betaal er toch voor'. Misschien leidt die trend inderdaad uiteindelijk tot een professionalisering van de amateursport - elke vereniging wordt dan een soort sportschool waar je een gedifferentieerd tarief betaalt, afhankelijk van hoeveel personeel voor jou aan het werk is (train je wel of niet, en op welk niveau; speel je competitie of niet, en op welk niveau, draag je zelf expertise of tijd aan of niet, enz. Het kan, het zou nog een nieuw werkveld scheppen ook. De verenigingssector.
Of het er gezelliger op wordt, betwijfel ik. Maar goed, daar gaat het misschien ook niet meer om.
Het is prettig als een club het zonder ouders afkan, als de ouders alleen maar hoeven te komen kijken, en de coaches en chauffeurs uit de club zelf komen (die hebben er tenslotte ook het meeste verstand van). Als dat niet (meer) gaat, komen de ouders in beeld. En die moeten dan zelf de keuze maken of ze het ervoor overhebben. En dan moet de vereniging wel vooraf de voorwaarden van het lidmaatschap duidelijk maken.

Op telegraaf.nl

een enquete over dit verhaal

Andere motieven

Krin, niet elke club is een vereniging. Dat maakt de verwarring nog weer groter.
Ik denk werkelijk dat de afstand tussen de organisatievorm die doelverenigingen van oorsprong hebben (lekker samen vissen) en hoe mensen in het dagelijks bestaan gewend zijn met elkaar om te gaan, steeds groter wordt.
Vroeger werd je lid van de club die bij je kerk of levensovertuiging hoorde. Daar zat een zekere dwang achter (van kerk of politiek gezindten), maar de gezamenlijkheid en het belang van een voor allen, allen voor een, was volkomen helder.
We zijn teveel ontzuild om dat nog waar te kunnen maken. Niet in de laatste plaats bovendien omdat de druk nu uit ook uit andere hoeken komt. De school, maatschappelijk werkster of hulpverleners vinden ook dat kind op een club moet.
Laat het toch een teamsport doen, dat is goed voor de sociale ontwikkeling/contacten!
Blauw-wit, niet om een gedeeld gedachtegoed of gezamenlijk belang, maar omdat die in de wijk staat. En wie het niet kan betalen, krijgt hulp uit de bijzondere bijstand of een ander potje.
Dit soort 'laat uw kind toch lekker mee doen' campagnes, hebben niet alleen effect op het gedrag van laagstbetaalden. Er zijn een heleboel ouders bij wie het belang van sporten (bewegen is goed!) als rationeel motief in hun achterhoofd hebben bij het inschrijven op een club.
Dat heeft niets meer te maken met gezellig samen of enig gedeeld belang. Er wordt in de campagnes beroep gedaan op individueel belang en dat is het dan ook.
Ik vind het daarom begrijpelijk dat heel wat ouders en volwassen clubleden de crux van de organisatievorm missen.
"Dan kies je een andere sport" is een adequate remedie voor ouders en volwassen sporters die niet mee willen doen. Maar of dat dan weer voor verenigingen zo'n fijne trend is, waag ik te betwijfelen.
Ik denk dat het veranderde publiek om een andere organisatievorm vraagt.
Groet,
Miriam Lavell

Ervaring

Mijn man heeft jarenlang voor een voetbalclub gevrijwilligd en de ervaring leert dat de organisatie bij een paar mensen ligt en niet bij alle ouders. Meer betrokkenheid zou af en toe wel wenselijk zijn en daar werd wel eens wat voor geprobeerd, maar als een club alleen kan draaien als álle ouders mee werken is het snel gedaan met iedere sportclub. Zo was het, zo is het en zo zal het altijd gaan. Een club moet dus, vind ik, accepteren dat ouders geen zin hebben in vrijwilligers werk en roeien met de riemen die ze hebben. De ervaring hiervan leert dat dat eigenlijk altijd lukt. Ik ben bij de club van mijn dochter overigens nog nooit waar dan ook voor gevraagd, behalve voor een grote wasbeurt een of twee keer per jaar. Ik werk ook iedere zaterdag, dé wedstrijddag en op andere werkdagen ben ik pas om kwart voor 7 thuis of kwart voor 10. Ik ga mijn inkomsten niet verlagen door de zaterdagen weer thuis door te brengen. Ik zou het de club kwalijk nemen als ze mijn dochter daarom zouden schorsen.
Als niemand trouwens bardienst wil draaien, wat is dan het bezwaar van meegebracht water en brood of koek? In de kleedkamer staan banken waar de voetballers op kunnen uitrusten. Als toeschouwer kun je ook best een thermosfles koffie meenemen. Dus als het allemaal dáár vanaf hangt zou ik het speelplezier belangrijker vinden dan of er een bar open is of niet. Maar dat is waarschijnlijk weer te praktisch bedacht.

De 3e helft

Kaaskopje, ik denk dat heel veel leden van de club vooral komen voor de 3e helft. Die bar is belangrijker dan het spel. Om de club gezellig en het bier goed te houden, moet die bar voortdurend draaien.
Dat was voor mij de hoofdreden om juist geen enkele nood te voelen om 'in het belang van de kinderen' die bardienst te willen draaien.
Dat betekende ook dat ze niet lid konden worden.
Soit.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Dat was ook precies mijn redenering. In de individuele sporten die voorhanden waren hadden ze geen zin (meer). Maar ja, dan krijg je de jeugdarts weer over je heen: o, ze sporten niet? Vinkje...Dan moet je haastig gaan uitleggen dat ze hééél veel buiten spelen.

Miriam

We hebben het in dit draadje neem ik aan over jeugdvoetbal. Als de óuders van de leden vooral meegaan voor de derde helft gaat er iets mis volgens mij. Ik ben niet zo wereldvreemd dat ik niet weet dat ouders dat moment aangrijpen voor koffie, thee, of een goedkoop biertje, maar of daar nu een verplicht rooster voor moet komen voor ouders die alleen maar willen dat hun kind lekker tegen een bal kan trappen.. mwah, ik voel me niet schuldig als ik daar niet warm voor loop. Maar als ik een auto had zou ik natúúrlijk taxi spelen op de momenten dat ik niet hoef te werken, dat dan weer wel.

Bruine kroeg of voetbalclub

Pelle, je hebt gelijk. Dat snap ik ook wel. Maar het staat ondertussen wel ver af van de bedoeling van het kinderlidmaatschap.
Bardienst heeft geen logisch verband met kindervoetbal. Wel met de pubers en de senioren. Het lijkt logischer als zij die er het grootste plezier aan beleven, ook die diensten op zich nemen.
Maar ondertussen is een vereniging wel bevoegd om aan leden (of de ouders van) verplichtingen op te leggen. Ook al is dat een bardienst.
Groet,
Miriam Lavell

Ik vraag me toch sterk af wat voor werk deze ouders hebben

Ik las ergens dat ze 1 x per 2 weken een dag vrij hebben. Ik kan me dan voorstellen dat je dan er niet op zit te wachten om je spaarzame zaterdag op te offeren voor een beetje glaasjes inschenken. Daar zou ik geen zin in hebben. Er zijn toch ook wel andere momenten dat je kan bijspringen. Erg star van zo'n club hoor.

Of wat als 1 vd 2 altijd werkt op zaterdag.. En ze hebben bijv. nog kleine kinderen... Moet je dan oppas regelen omdat je een bardienst moet draaien. Of een vrije dag vragen. Bizar dit.

Ik vind dit duidelijk een taak voor zo'n club. Dit moet beter geregeld worden. Ouders moeten voldoende mogelijkheden krijgen om ook op andere momenten te ondersteunen. En het moet vooral vooraf in te plannen zijn door de ouders zelf. En niet door een club. Het is geen baan waarbij je moet op komen draven omdat je baas dat zegt.

Correctie

1 x per 2 maanden

Ja, dat geloof ik ook wel, maar ik heb niets met kantinewerk. Dat moet je ook liggen. Als een ander er aardigheid in heeft, moet diegene het vooral doen. Ik zou het raar vinden als daar vanaf hangt of je kind op de club mag of niet. Bij de club waar mijn man zit komt driekwart van de ouders niet 'vrijwilligen'. Het begrip vrijwilligerswerk is hen eigenlijk ook vreemd. Ze staan paf van dat wij Nederlanders dat voor nop doen. Ondertussen hebben die jochies elke week hun trainingen en wedstrijden. Ik ben blij dat daar niet over gemiept wordt.
Man heeft overigens het stokje nu ook overgedragen aan iemand anders. Een 40-urige werkweek met werktijden waar anderen thuis zijn of weekend hebben, is eigenlijk niet met een vereniging te combineren. Gelukkig hebben wij geen kind bij die club...

Druk maken

Waar ik me "druk" over maak, Miriam, is het verplichte gedoe allemaal. Zoals ik al zei: als ze gewoon vragen of ik wel helpen met zus of zo, prima hoor. Maar hobby-sport clubjes die dichtgetimmerd zijn met regels, voorschriften, verplichtingen, dat kan toch wel anders? Een andere club waar kind ooit bij was kwam gewoon aan het begin van het jaar even bijeen met de teamouders, overlegde wie wat leuk vond om te doen of in staat was om bij te dragen, et voila, de taken waren verdeeld. Natuurlijk ook wel eens een die dat seizoen (of nooit) echt niet kon, ouders met erg ziek ander kind bijvoorbeeld, of de alleenstaande moeder met 4 kinderen. Dan werd er niet gekinnesint over dat het toch moest want wij moeten toch ook, en hun kind toch ook......etcetc, maar gewoon opgevangen. Bardienst was er gelukkig niet bij trouwens. Dit liep prima, was zelfs gezellig, tot het bestuur besloot de aanwezigheid van de ouders bij deze startbijeenkomst maar eens verplicht te gaan stellen (wat helemaal niet nodig was). Toen ben ik er nooit meer heen geweest. Ik denk dat veel ouders verstek laten gaan juist omdat het verplicht wordt gesteld. Dan krijg je juist zoiets van "dat bepaal ik zelf wel zeg", terwijl je het best zou willen doen als ze je normaal als redelijke volwassenen aanspreken of je wilt helpen. Nou ja, zo is het bij mij dus.

Dat anderen voor de club van jouw kind wel vrijwilligerswerk als reden voor de verplichtingen snap ik niet. Onze dorpsbibliotheek draait op vrijwilligers, kind is er lid van en leent er van alles: toch hoef ik er nooit schoon te maken of appels te schillen voor de andere jeugdleden. Ook vakantieopvang van invalide vader draait op vrijwilligers, hem "drop" ik daar ook gewoon zonder dat ik verplicht ben diensten mee te draaien (dat doe ik overigens wel soms, VRIJWILLIG). Ook van de ouderorganisatie waar ik zelf vrijwilligerswerk voor deed profiteren andere ouders en hun kinderen: toch stelde ik hen niet verplicht dan ook mee te werken. En ga zo maar door.

Teamsport

Skik overtrekt de boel wel behoorlijk. Vijf minuten voor de wedstrijd een paar minigoaltjes op het veld zetten is echt een klusje van niets. Meerijden lijkt me logisch (dat heb je volgens ook met tennis en turnwedstrijden). En ik bied me vrij vaak aan als wasvrouw; hup alle shirts in de wasmachine/droger/tas en die tas hangen we ergens in de garage of alvast achter in de auto. Dat is 5 minuten werk in totaal...

Dumbledore over werk

Wat dacht je van de recreatie? Dat is 6 maanden per jaar alle weekenden werken. Je vrije dagen heb je op een ander moment.

Rosa van der Zanden

Vreemd argument

'... maar aan de andere kant kan iedereen wel de brui eraan geven als je links en rechts mensen niet meer laat helpen.'
Dat vind ik een vreemd argument. Het ene probleem is al dat het vooruit loopt op wat er in de toekomst gaat gebeuren (als deze mensen niet meehelpen doet niemand het meer). Er zit een lichte vorm van intimidatie in.
Maar van alle clubjes en groepjes waar ik mee te maken heb gehad is de kern altijd een bepaalde groep mensen die het leuk vinden om zo'n clubje te doen. Gewoon zelf, als hobby of als levensvervulling. Mensen die zich met plezier dag en nacht inzetten voor 'hun' club. Prima toch? Waarom zouden die mensen er nu mee op houden als andere mensen andere hobby's hebben?

Tsjor

Het is wel werk

Stenna, ik snap je volkomen maar het is wel gewoon werk. Dat moet vooruit gepland en georganiseerd kunnen worden. Daar kun je niet met vrijblijvende afspraken of vriendelijk vragen mee toe.
"Maar hobby-sport clubjes die dichtgetimmerd zijn met regels, voorschriften, verplichtingen, dat kan toch wel anders?"
Dat denk ik niet. Nou ja, als het om 22 kinderen en een uurtje in de week zou gaan (meer niet) dan kan er nog wat.
Stenna:"Dit liep prima, was zelfs gezellig, tot het bestuur besloot de aanwezigheid van de ouders bij deze startbijeenkomst maar eens verplicht te gaan stellen (wat helemaal niet nodig was)."
Daar weet je niks van. Het is goed mogelijk dat er geklaagd is dat het altijd dezelfde zijn die wél... en altijd dezelfde die niks... Dat er te vaak of steeds vaker taken waren die niet ingevuld konden worden.
Stenna:"Toen ben ik er nooit meer heen geweest. Ik denk dat veel ouders verstek laten gaan juist omdat het verplicht wordt gesteld."
Ja, dat kan. Tegelijkertijd zijn er juist ook veel ouders die 'verplicht' eerlijker vinden dan vrijwillig. Zie de eindeloze discussies over de ouderbijdrage op school. Ook binnen een vereniging staan opvattingen hierover haaks op elkaar. Dat betekent ook dat een vereniging met verplichtingen een bepaald soort publiek aantrekt.
Je hoeft geen lid te zijn. Dat is de kern.
Ander vrijwilligerswerk wordt vaak georganiseerd vanuit stichtingsverband. Bij mij in de gemeente is er zelfs een uitzendbureau voor vrijwilligers die vrijwilligers werft. Dat is ook een vorm. Een andere.
Groet,
Miriam Lavell

Ff off-topic

Grappig, Miriam, hoe jij zo precies op elke regel van mij reageert. Ik verbeeld me dat het is omdat ik de interessantste dingen schrijf van iedereen, en iedere regel van mij het waard is iets bij te schrijven

Wat ik mis in de discussie

is dat het ook heel erg leuk is om betrokken te zijn bij waar je kind mee bezig is! ik help graag een handje mee, al is het alleen maar daarom! bovendien is het vaak gezellig om daar samen met andere ouders bezig te zijn. en nee, ik heb geen zeeën van tijd; ben alleenstaande, full time werkende moeder.