Veilig Thuis, hulp

Buiten de deur

https://www.vanmontfoort.nl/nieuws/601-opinie-drang-in-de-jeugdzorg

'De grens tussen drang en dwang vervaagt. Quik-Schuijt constateert terecht, dat de ouders gewoon de deur dicht kunnen houden, omdat de instanties geen enkele titel hebben om bij hen binnen te komen.

Voor de bescherming van kinderen hebben we in ons land heel goede procedures. Melden bij de Raad voor de Kinderbescherming en een verzoek voorleggen aan de rechter."

Je hebt zelfs het recht om ze nu buiten de deur te gaan houden. Dan kan het zijn dat VT zich terugtrekt maar ook dat ze je toch voor de rechter gaan brengen. En dan maar eens zien of de rechter het proportioneel vind om dit soort subjectieve zorgen onder dwang van de staat te stellen.
Ijzig dit. Iedereen kan er iets van vinden. Waar het over gaat is of je op grond van dit soort opvattingen een gezin mag blijven bedreigen en intimideren. Niet van mij, laat dat duidelijk zijn.
En als het jezelf overkomt zou je dat ook beslist niet proportioneel vinden.

Nou AnneJ

Ik schrijf toch ook nergens dat het kind wordt mishandeld? En dat doet VT in deze brief ook niet.
Ze verplichten niets, ze geven wel aan waar wat punten van zorg zitten. Onderzoek is voor nu dus gesloten. Liza zou de brief kunnen gebruik om kritisch naar de situatie en zichzelf te kijken, om te zien of ze er nuttige dingen uit kan halen. Voor zichzelf, voor haar kind, voor haar relatie. Maar er staat niet in de brief dat dat moet. Er is geen dwang, Liza en haar man mogen alles zelf bepalen, maar als ze open-minder naar de brief kijkt kan ze er misschien toch wat nuttige dingen uithalen. Niemand is perfect...

Er is geen dwang

Daar vergis je je in Tijgeroog. Als Liza en haar man de opvolgende bezoekjes weigeren dan lopen ze een grote kans op maatregelen. Dat is dwang en intimidatie.
Als je hulp wil verlenen en zorgen dat men je adviezen serieus ter overweging neemt dan hoor je dat volgens de klassieke beginselen van de hulpverlening te doen in een sfeer van vertrouwen en optimisme over de mogelijkheden die er zijn. Alleen als uiterste middel, bij levensbedreigende zaken zet je dwang in. En dat is hier niet aan de orde en toch is er dwang. Foute boel.

Evenwicht

Juist met dit soort dreigende bemoeizucht kun je een gezin uit het evenwicht krijgen en juist de achterdocht versterken. Dat moet je niet willen.
Maar het probleem is nu juist dat de overheid de greep op gezinnen wel wil vergroten. En het gebeurt ook. Blijkbaar is dit niet te stoppen.
Nou ja, Norbert Klein dan maar. Klein beetje hoop moet je wel zien te houden.
Massaal als betrokkenen bij dit soort foute procedures stemmen op iemand die er bewezen al mee weet om te gaan door scherp te zijn op de procedures.
Het is ook een ervaren bestuurder in diverse overheidsposities.
En het is ook een proteststem. Wie het weet mag het zeggen, maar dit gaat gewoon te ver en berokkent schade aan gezinnen en ondermijnt de zelfredzaamheid en het zelfvertrouwen. Dit is niet gezinnen in hun kracht zetten, maar ze juist krachteloos maken.

Ik schrik

Ik schrik wel van die brief. Waar bemoeien ze zich mee? Of n huis rommelig oogt? Dat moeten mensen toch zelf weten? Wat een uitgebreide observatie en analyse zeg.

brief

De aanleiding voor het onderzoek en voor de brief is de melding van de ambulance van "onhygiënische woning".
De brief geeft argumenten om deze melding ongeldig te verklaren:
het huis is niet onhygiënisch maar rommelig. Dat "rommelig" moet je denk ik in de context van de melding zien: de ambulancemedewerker heeft niet goed gekeken, het ziet er weliswaar rommelig uit maar het is niet hygiënisch, zoiets.

Ik vind de brief en de beschrijving van de situatie eigenlijk niet negatief, best evenwichtig. Het geeft voor een deel een behoorlijk positief beeld over TO en haar kind.
Alleen vind ik het wel bizar dat VT dan toch nog twee keer weer komen kijken.
De melding is onterecht bevonden, het onderzoek is afgesloten: dan is het ook klaar, zou ik zeggen.

argh

Ik mis de correctie-functie!!

De aanleiding voor het onderzoek en voor de brief is de melding DOOR de ambulance van "onhygiënische woning".
De brief geeft argumenten om deze melding ongeldig te verklaren:
het huis is niet onhygiënisch maar rommelig. Dat "rommelig" moet je denk ik in de context van de melding zien: de ambulancemedewerker heeft niet goed gekeken, het ziet er weliswaar rommelig uit maar het is niet ONhygiënisch, zoiets.

Werkgelegenheid

Mishandeling is niet aangetoond maar er is altijd iets zodat al die ouder- en kindadviseurs, aandachtsfunctionarissen, jeugdbeschermers en wijkteams aan het werk kunnen blijven. En wachtlijsten kunnen laten oplopen. Om aan te tonen hoe hard zij nodig zijn.
Not.
Weet je hoeveel kinder- en jeugdpsychiatrie en passend onderwijs, dan wel kleinere klassen, je wel niet kunt betalen van zo'n jeugdbeschermingscommissie en quasi 'hulpverlening'.

O je

Ik weet nu ineens waarom ik zo'n sociaal emotionele cognitieve achterstand heb opgelopen. Mijn moeder deed ons niet naar een peuterspeelzaal. Ze liep weg uit de kraamkliniek omdat ze haar hardvochtig behandelden na een daar opgelopen borstontsteking terwijl ze dacht zo modern en hygienisch daar terecht te kunnen.
Ze moest mij na het voeden weer alleen in mijn bedje in mijn kamertje leggen maar helaas hield ze mij op schoot tot de volgende voeding.
Ze had een postnatale depressie en ging soms een tijdje met ons allemaal naar haar thuisland in Friesland, dan bracht mijn vader ons weg met de auto of we gingen met de trein.
Ze sprak met ons niet haar eigen taal maar het Nederlands en ging veel met ons wandelen en we luisterden naar de radio, lazen boekjes en speelden in de tuin met een kleed. Ze werkte niet en had geen uitjes buiten de deur.
De geschiedenis herhaalt zich. Nu hebben mijn kinderen een sociaal emotionele cognitieve achterstand. Dat verklaart alles.

vroege kinderopvang omstreden

Kinderopvang voor 2-3 jaar is omstreden.
En er zijn een hoop onderzoeken waaruit blijkt dat dit niet goed of niet optimaal is.
Geen reden om je schuldig te voelen als je je jonge kind wel naar kinderopvang brengt, om zelf te werken o.i.d.
Maar ook geen reden om te stimuleren/eisen dat kinderen voor de leeftijd van 3 jaar naar de kinderopvang gaan!!!

Bijv.:
https://www.kinderopvangtotaal.nl/kinderdagverblijven/actueel/2011/9/kinderopvang-slecht-voor-de-gezondheid-kind810083w/
http://www.intermediair.nl/carriere/werk-en-leven/werk-prive-balans/hoe-schadelijk-de-crèche-voor-een-baby
http://www.natuurlijkouderschap.org/te-vroege-kinderopvang-schaadt-voor-het-leven/

arme man

Arme man, dat hij moet deze brief en verhaal mee maken, denk ik. Hij is al in een leeftijd, werkt veel, steunt ons erg. Hij kan echt niet tegen de stress. Hij was so verdrietig over dat brief. Bijzonders dat het armoedigachtig was genoemd... en dat "rommel achter de gordijnen was gestopt" bij ons. Het was hun waardevolle LP collectie, allermooiste ter land wat het was. (Hij is zon gevoelige tiep, als iemand over exotische syntezator of LP-s zegt dat het rommel is, dan gaat bijna huilen.)Ook zijn boekenkasten nu onder gordijnen. Allemaal wat we samen hebben verzameld, meestal uitgegeven voor 1960 etc. Veel rariteiten daar tussen. Veel kinderboeken staan klaar. Over onze huis was geschrijven dat het armoedig uit ziet. Weet niet veel plekken waar is so veel geld aan boeken besteden. Zelf had van kraamcadeau geld kind al mooie, haar eerste boekencollectie gekocht. ABC-boeken van verschillende tijden. Doet wel erg denken, wat is onze verwachtingen voor een gezinswoning dan? Niet iedereen kan in een woonkamer zitten met flinke TV-scherm. Wat zijn de standaarden? Estetische stantaarden? Moet IKEA in huis of mag ook zonder? Zelf ben so zeer trots altijd geweest, dat ons is gelukt om een beetje brocante huis te hebben. Brocante met tijdsgevoel, niet zon BLOKKER brocante. We beide houden van antiek meubel. Ik heb voor kind veel brocante speelgoed gekocht. Ik lees letterlijk elk week over welk speelgoed haar zou nu goed zijn en vaak bestel het ook. Het huis ademt jaren 70 maar biedt tijdreismogelikheiden in verschillende tijdperken: 60-s, ampier, art noveau. Geen barocco. Mijn man dus. Hij was echt niet blij. Voor mij zei hij alleen "ik wil nooit meer meldingen, ik wil nooit meer deze mensen in onze huis." Hij zegt niet direct maar hij geef vooral schuld voor mij. Ik moet leren omgaan met instanties. Knikken. Glimlachen. Kan niet meteen met eigene ideen opkomen. Het werkt niet so. Hij wou zelfs niet in skype komen. Hij is moe. Hij zei wel dat jaa, snap je, ik zou kunnen nu ook gewoon klacht indienen dat het onrechte melding is, maar dan krijgen we een advokaat en dat kost alles geld... We gaan nu geen advocaat nog betalen. Echt niet. " Dus alles blijft hoe dat ist. Hij is erg moe en teleurgesteld. Kan echt voorstellen. Op een dag ben je verliefd, vrouw word zwanger en dan straks beginnen best hoge rekeningen over de deur komen... en iedereen zegt, "mat moet betalen...". En dan nog krijg je complimenten over je woning. (En je vrouw word verdrietiger en verdrietiger en dan verlaaten kind en vrouw het land...)

aan target

Hmm.. Een uitleg... "echt niet kan werken". Het was eerste zwangeschap, dus kan echt niet vergelijken. Wat dus "echt niet kan werken" betekent:
Op een dag groeit kleine in buik. Groeit en groeit. Alg papa klein is, komt kleine kind, waarschijnlijk. Als papa groot is, dan ga vooruit dat ook kind groeit flink. Nu is het vraag, hoe kan een olifant uit het kleine kip? Het viel ongeveer zo, dat het was constante drukte in een maag. Daar was geen amper ruimte over, daar binnen. En omdat kleine in stuitligging was, beweegde zij ook anders. Het was te ervaren als non stop drukte in verschillende lichamsdelen. Vooral onder longen. Luchttekort. Soms erge luchttekort. Uiteindelijk kon ademen maar met korte hapjes. Zitten word niet mogelijk omdat het lichaamshoudingverandering van richting benen gaf kind signjaal om meer drukte naar bovenkant geven en ik viel haar meer van richting longen. Het hele tijd was het samenwerking om houding vinden waar we beide, kleine en ik, het meest onspannend zou kunnen blijven. Als kind besloot rond bewegen dan werd echt duizelig en deed liever ogen dicht. In principe ben mee eens. Handen werken dan kan mens werken. Dacht ook zelf, dat staan naast lopende band zou een passende werk zijn, misschien. Dat zou ik wel had kunnen doen. Maar zitten kon nooit langer blijven dan max 5-10 minuut per keer. Met altijd erg onprettige gevoel in onderbuik of bij longen of gaf het drukte aan lichaamshouding in het algemeen. In principe, kan gewerkt worden. Maar bijvoorbeeld lezen en analizeren van 30 paginas... niet. Maximaal 2 per keer. Dat soort van vertragingen. Werken kon, het vraag was, of het in deze tempo verstandig is te doen en welk kans is voor fouten, door eingeloos betere lichaamshouding zelf te zoeken.

aan mirreke over hoe...

Eerlijk gezegd, ben nooit een mens geweest die heeft van toeslagen of sociale systeem gebruik gemaakt. Een redenen daarvoor: Als een zzp-er of projectbasis werker, heb altijd alle energie gebruikt om opdrachten te vinden en ze af maken en daar is nooit over gebleven! Het werk zelf moet ook gedaan worden etc etc. Met zwangerschap en bevallen had zeer nodig voor steun. Het was echt niet zozeer leuk om man voor alles laten betalen. Waarom krijg ik geen zwangerschapverlof... ik begreep echt niet. Aja. Het locale maatchappelijke medewerker van onze dorp, degene we had 1x besproken zei dat "mijn man verdient te veel, dus het is dan nogal normaal dat hij betaalt voor mij terwijl ik kan niet werken." Het klonk nogal ouderwets. In andere landen heeft vrouw rechten op steun onafhankelijk wat de papa van de kind doet of heeft. Het was geen probleem uiteindelijk maar nogal raar. Ook dat ineens met zwangerschap stuk duurdere zorgwerzekering bij kwam. In andere land krijgen vrouwen vrijstelling van zorgverzekering te betalen voor bevallen. Dat soort van dingen lijkte gewoon zeer zeer oneerlijk. Maar dat is persoonlijke indruk.

toeslagen

Liza, toeslagen kunnen ook met terugwerkende kracht worden aangevraagd.
Laat je man dit uitzoeken.
Maar ik denk dat jij en je man toeslagpartners zijn zolang jullie officieel in één huis wonen (en samen een kind hebben), dus het zal ook van zijn inkomen afhangen.

toeslagen links

https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/nl/toeslagen/toeslagen

https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/belastingdienst/prive/toeslagen/inloggen_op_mijn_toeslagen

die brief van VT

is echt tenenkrommend zeg. Waar bemoeien ze zich mee?? Natuurlijk zit een kind van 2 de hele dag tegen haar moeder aangeplakt als dat enigszins kan. Mijn kinderen gingen naar de crèche omdat ik werkte, maar als dat niet zo was geweest, had ik ze zeker lekker bij me gehouden totdat ze naar school moesten. En een troep is het hier ook. Ik doe mijn best om iedereen op te voeden, maar ik ga niet als een sloofje achter ze aan lopen als ze het niet zelf doen. En is het dossier nou gesloten of niet?

Een troost voor Liza: dit treft ook Nederlandse vrouwen, je bent niet de enige. En zoals ik al eerder zei: de beste manier is vriendelijk knikken en meepraten, en ondertussen je eigen zin doen.

Thuisonderwijs is in principe niet toegestaan in Nederland, dat moet je wel weten. En dat lijkt me ook minder handig als je kind in Nederland blijft wonen, vanwege de taal.

Ik heb wel medelijden met je man. Hij doet zijn best om dit allemaal in goede banen te leiden. En dat hij voor je betaalde...tja, dat is het gevolg van ZZP'er zijn. Als je dat niet wil, kan je beter in loondienst gaan, daar is dat soort zaken beter geregeld. Of je moet zelf een dure verzekering afsluiten. Weet je zeker dat dat in Letland anders is? Dat je man niet wilde skypen vind ik zorgelijk. Uiteindelijk heeft je kind meer aan goede relatie tussen jullie dan aan een opgeruimd huis.

over blijven kleine gelukjes

Vandaag vond een droomverhaal van elk ouder plaats. We had toevallig achter gekomen dat 3 treinstations van onze station verder, een andere treinstation is, waar het hele stationgebouw (echt dat ouderwets 19 eeuws nog niet gesloopt pand...) is verbouwd in... kinderstation! So heet het! En dat is vol met speelgoed. En bloemetjes. En wolle schaapjes en kindertekeningen. En mooie brocante interieur. En vriendelijke begeleider-s. En mensen hoeven daarvoor niks te betalen. Het is een initiatief van locale bewoners, zelf. Het is het meest mooie manier om lege oude gebouw een leven geven! Kinderen en ouders mogen daar komen op elk dag vanaf 9-19.00. Eigene speelgoed mee nemen of spelen met wat daar is. Ca. 80 percent van inhoud was van hout en ecologisch. En het selectie van activiteitmogelikheiden was erg slim opgebouwd, niet te veel kunststofachtige troep. Zelfs voor volvassenen waren kranten en een bankstel. Het omgeving gaf echt een gevoel dat men in een mooie kabouterhuisje zit en leven echt mooi is. Kinderen in verschillende leeftijd mogen naast elkaar spelen. Geen Jeugdzorg initiativiteit posters, flyers. Geen zakelijke of institutionele sfeer. Geen pin automaat. Burgerlijke gordijntjes en potjes met zelfgekweekte tomaat. Echt een kinderwijkcentrum. Het lijkte na autentieke jaren 50 kinderspeeltuin. https://nl.wikipedia.org/wiki/Speeltuin Ook veel antieke speelgoed! Wat het sfeer zeer prettig en uniek maakte. Ook was leuk om met ze te comuniceren. Begeleiders Mari en Ine waren leuke dames die dichtbij wonen. Ze vond het leuk om niewe bezoekers huis te laten zien. Iedereen was aardig. Geen nare opmerkingen of geen formulieren of handtekeningen of geprinte kaartjes of tellen van koppen om meer mogelijk subsidie binnen halen. Oh zou in Ranstad ergens zon locatie zijn! We had een ouder/kind speelplaats gevonden wat redelijk fantastische omgeving ook is. Andere verrassing- cadeau kreeg ik toen had volgende stripverhaal klaargetekend... en dat stond dus 1x open op computerscherm... komt kleine langs, geef een kijk, zij praat nauwelijks, so is ons bekend... en begon me zelf ineens uit te leggen, wat zij daar, op een scherm, in deze verhaal allemaal ziet en daarover denkt... Het was waarschijnlijk het meest aantal woorden iemand ooit had over mijn werk me terug gegeven...

aan Wieke

Hoi Wieke. Bedankt voor links! Zal s nachts kijken.

Liza

ik ben ook zzp-er. Mijn man ook. Ik snap heel goed dat je je energie liever wil besteden aan je eigen werk dan aan de zakelijke dingen eromheen. Maar die zakelijke dingen horen er wel bij.

Ik zal je zeggen, ik heb ook een hekel aan administratie. Ik doe wat moet, maar kan er onderhand buikpijn van krijgen.

Ik heb vier kinderen. Ik heb bij geen van de kinderen zwangerschapsverlof genomen en ik heb ook bij geen van de kinderen de puf kunnen opbrengen om de administratieve rompslomp op te pakken om een bevallingsuitkering voor zelfstandigen (die toen NET was ingevoerd geloof ik) aan te vragen.

Omdat ik, net zoals jij zegt, de fut niet had door het zwanger zijn en later doordat er ook nog meer kindertjes rondliepen. En ik echt een vreselijke hekel heb aan formulieren, en het aanvragen van deze uitkering net zoveel werk kostte als de hele belastingaangifte van meerdere jaren.

Dus ik begrijp het wel. Maar ga dan ook niet een ander (of een ander land) lopen verwijten dat het geld er niet is.

Je doet jezelf tekort door geen toeslagen aan te vragen (net als ik destijds). Maar dat is jouw keuze, hoe vervelend misschien ook. Het geld is er waarschijnlijk wel maar daar moet je iets voor doen. Ook je partner zou dat anders voor je kunnen oppakken.

Ik vind trouwens (en volgens mij schreef ik het al eerder), dat je hartstikke leuk werk doet. En je komt uit een kunstenaarsfamilie, wat leuk! Dat kan ook zeker verklaren waarom je je tegen conventies afzet, dat heb je waarschijnlijk met de paplepel ingekregen.

Ik kom ook uit een familie van artistiekelingen. Mijn ouders waren allebei schrijver (en dus eigenlijk zzp-er avant-la-lettre).

Waarmee ik maar wil zeggen: ik begrijp je wel:-) (de herkenning is op veel punten echt treffend. Maar het heeft echt geen zin om je passief of als slachtoffer op te stellen als het gaat om financiële en belastingtechnische regelingen. Het is zelfs zo (en misschien wist je dat niet) dat je ook naar de belastingdienst kunt voor hulp bij het invullen van je aangifte.
Er zijn wel een paar voorwaarden:

https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/bldcontentnl/belastingdienst/prive/aangifte_doen/ik_wil_hulp_bij_het_invullen_van_de_aangifte

Liza, de brief

vind ik ook schokkend... Inderdaad, wat een bemoeizucht. Zo vinden ze altijd wel wat...

Ik schreef het al eerder, mijn peuters en zeker de jongste, zaten ook nogal aan mij geplakt. En onze babies sliepen bij ons in bed! Oh griezel... Alle vier, na elkaar. Zeker het gehele eerste levensjaar.

Heerlijk geslapen altijd, geen nachtbraken of schreeuwende babies. Maar zó onverantwoord (cynisch gezegd dan).

Je wordt wel even weggezet in die brief: gedateerde inrichting, onverzorgde uiterlijk van de moeder. Waar bemoeien ze zich mee zeg...

De klacht is ongegrond, maar ze blijven toch nog twee keer komen. Ik vind het ongehoord...

klassenverschil?

Het feit dat Jeugdzorg juist zoveel problemen heeft met intellectuelen, kunstenaars, alternatievelingen, buitenlanders en iedereen die geen "standaard-Nederlander" is (bestaan die wel?), heeft misschien ook te maken met een klasseverschil.
Medewerkers bij Jeugdzorg zijn overwegend MBO- of HBO-geschoold in sociaal werk, en zullen vaker tot de lagere middenklasse behoren (of je "klasse" nu financieel, sociaal of cultureel beschouwt). Of het even te chargeren: "klein-burgerlijke types".
Daar kan ik nog een heleboel verder over verzinnen, maar dat doe ik misschien een andere keer...

En... het is maar een hypothese hoor.

Wieke

Dat zou best kunnen! De klasse van de aangeharkte tuintjes, zeg maar.

Daar zitten we hier ook tussen en eerst vonden ze ons maar een asociaal gezin, omdat wij ons voortuintje niet aanharkten en in een oude auto vol deuken reden. Nu gaat het goed. Kennelijk moet je eerst over de wederzijdse vooroordelen heen komen.

Herkenbaar wieke

Hee Li, volgens mij rij jij in mijn auto rond... En onze tuin lijkt ook wel op die van jullie... Wij hebben hier nu zelfs een buurman die zich het lot van onze tuin heeft aangetrokken en op eigen initiatief af en toe (en gratis...) in onze tuin werkt, om te voorkomen dat weer andere buren bij de gemeente gaan klagen over onze tuin (dat kan hier in Duitsland, en dan moet je binnen een maand je tuin op orde hebben...)

Wieke, ik denk wel dat je gelijk hebt. Veel mensen in de jeugdzorg zijn ook nog eens heel jong, hebben zelf geen kinderen, hebben een heel rechtlijnig beeld van hoe het hoort en wat goed is voor kinderen.

Ik kan me nog levendig een aflevering van Sonja herinneren waarin iemand van jeugdzorg (een jong meisje) heel serieus betoogde dat het kindermishandeling is als een kind niet elke dag gedoucht wordt... serieus! Zucht, alsof het daarom gaat.

temperatuur

Meest kinderen zijn dol op water. Tegenwoordig dacht, het ouder is een persoon degene verantwoordelijk is om te bepalen, of kind in water kan of niet en of het echt hoe lang ze daar laten blijven. Douschen van een kind degene snotneus heeft gekrijgen of koorts, in winter, of in ruimtes wat onstabiel zijn verwarmd ... Of waar temperatuur tussen badkamer en ruimtes sterk verschilt. Hartstikke normaal, doen. Bf wat merkte toen 1ste keer bij het CB was geweest. Nooit in rekening gehouden dat kinderen temperatuurverschillen verschillend aan kunnnen. Deuren open, geen verwarming, wel grote ruimtes, deuren open met tocht, speelgoed voor openbare gebruikt waarvan niet gezien is, of het onstmet is. Maar wel vaccine tegen de griep en aspirine vanaf 1 levensweek vrij aangeboden. Vloerverwarming in huis hebben maar kind laten zonder muts hele winter rond rijden... Daar blijkt echt geen logica achter te zijn.

aan Mirreke en andere... over obsessieve moeders...

Bedankt voor reacties. Zelf denk dat nu het verhaal ongeveer afgerond is. Wat wel kwetsbaar blijf...Zelf stel ik dat een maatchappelijke werker doet altijd analies, of kind in een omgeving is wat goed is voor haar ontwikkeling. En dichtbij staande mensen. Moeder dus. Daar zijn "goede" en "slechte" omgevingen. En "goede" en "slechte" mensen. Het VT afsluitingsbrief besteed veel lettertjes om mijn persoonlikheid te beschrijven (of een indruk wat ze hebben) en weinig lettertjes om te beschrijven mijn man. Daar staat geen compliment dat vrouw, in onbekende omgeving, met nul geld en kwetsbare ondersteun en nul persoonlijke ruimte is toch gelukt om eigene kind te zorgen en zij is goed ontwikkeld. (Sociaal, vrindelijk, xxl-kind.) Daar is niet opgeschrijven bijvoorbeeld, dat ik ben "obsedeerd met kind" vooral omdat voor laatste 1,5 jaar ben ik vol tijd bezig geweest met visselen van luiers en afschonen van billen en opletten dat alle maaltijden klaar zijn en in gaan niet op een muur belanden! Het staat niet er in! Of wie zou dat dan had gedaan? Papa? Cresch? Omas? Ze had nooit gevraagd, of het niet uitdagend is in een omgeving zonder eigene vaste vriende of familiekring zo alleen voor kind zorgen. In plaats van was gevraagd, of ik niet zou durven denken kind meer Lets achtergrond geven. (Het manier waarop onze reis naar Letland was meteen als een "vakantie" getituleerd... niet eerlijk zeggen, het vrouw is niet aangenomen in NL samenleving, dus zij gaat TERUG met haar kind.) Ook een relatie van mij en kind beschrijven als een obsessie... Kind plast ca 5-15 luiers per dag. Blijft nooit in natte luier. Volgens mijn achtergrond is het normaal dat moeder is een persoon die verantwoordelijk is dat kind in een droge bruk zit. Oefeningen doet, wat fysiotherapeut gaf of 3x per dag kind warme maaltijd maakt.
Het brief stelt zelfs niet, waar lezen ze dan die risicos uit, bij mijn geval? Welk aspekt van mijn persoonlijkheid is het dan wat ze onprettig vinden? Gevaarsignjalen zijn een ouder degene met eigene kunst niet veel verdient of dat familie niet "lojaal is qua nationaliteit". Stel anders is veel geld besteden aan ondersteun en opvoeding en dan gaat het hersen met portemonee ineens naar andere land wonen. So veel realiseer ik me wel dat mijn/onze omgeving blijkbaar toch "kwetsbaar" is verklaard. Met nieuwe wasmachine of bredere TV scherm zal het niet lukken. Zou ik mn werk af geven en fatsoenlijk verdienende prostituee worden, helpt waarschijnlijk ook niet. Dat het is geen "way out" in dat hel. Daar is geen katolieke "induligence" wat verklaart dat je was wel een kandidaat voor "hel" maar nu niet meer en je heeft kans voor "paradijs". Het brief stelt wel dat je-jullie "sociaal gezien kwetsbare volk zijn" maar biedt geen mogelijkheiden om zelf "afschonen". VT afluistingbrief stelt geen garrantie op je dat ik PAS na onderzoek dan toch "hersteld" of goedgekeurd voor oogen van Jeugdzorg ben. Of zit daar tussen de letters een verbergde advies achter, ik lees het gewoon niet uit.