Update zwangerschap

Wat jammer

Sterkte

Jeetje

Wat een verdrietige ontwikkeling. Ik wens je heel veel sterkte toe om dit te kunnen verwerken. Blijf inderdaad praten.

Eira,

Wat verdrietig. Al die dromen en plaatjes in je hoofd, en dan dit. En wat een emotinele achtbaan voor je. Eerst de schrik, de twijfel en dan de ongerustheid én blijdschap en verlangen. Ik wens je heel veel sterkte toe. Ik ben ook onverwacht zwanger geweest. En ook ik had veel moeite het te accepteren. Toen ik het geaccepteerd had, bleek het mis te gaan en kreeg ik een miskraam. Het heeft me troost gegeven dat ik dit kindje aanvaard had voor dat het me weer verliet. Ik hoop dat dat jou ook troost kan bieden.

Eira

Heel veel sterkte, ik hoop dat je niet gecuretteerd hoeft te worden. Bij mij scheelde het overigens dat er een reden voor de miskramen gevonden werd, irregulaire antistoffen, oftewel de bloedgroepen van mijn man en mij pasten niet zo goed bij elkaar. Je kunt er niets aan doen en je had werkelijk niets kunnen doen om het te voorkomen anders dan een andere man nemen, maar leuk blijft anders.

Wat erg

Oh jee wat erg om mee te maken. Veel sterkte toegewenst.

Sterkte

Jeetje meid, wat erg voor je. Ook al was het niet gepland als je het eenmaal hebt geaccepteerd dan is het gewoon welkom en verheug je je erop. Heel veel sterkte. Ik denk aan je.

Sterkte

Veel sterkte Nonnie, ik heb toendertijd niet gereageerd maar het wel een beetje gevolgd.
Wat zul je je leeg voelen...

Miskraam

Een miskraam kan heel natuurlijk zijn en komt vaker voor dan je denkt maar kan emotioneel en lichamelijk veel van je vragen. Belangrijk is dat je manieren zoekt om er mee om te gaan. Emotioneel en lichamelijk.
Het is mij overkomen en het was heftig, het markeerde het einde van een relatie. Ik had dat kind in gedachten al helemaal zien opgroeien, muziek zien maken, naar de universiteit zien gaan. En nog, als ik op straat kijk zie ik kinderen waarvan ik denk, ja, dat had jij kunnen zijn.
Gelukkig had ik een goede vriendin in de buurt toen het loskwam, het was in mijn beleving veel bloederiger dan een bevalling waar ik maar een half kopje bloed verloor. Ik heb het vruchtje eruit gevist, afgespoeld, en er samen met die vriendin naar gekeken. Voor ik het wegdeed heb ik het een naam gegeven en er slaapliedjes voor gezongen.
Ondanks mijn ongecompliceerde zwangerschappen is het me nog een keer gebeurd. Toen was er beter op voorbereid. Mijn kinderen kennen de namen van die kinderen die er niet gekomen zijn omdat het toch veel voor me betekend heeft die zwangerschappen, de hoopvolle verwachtingen, de toekomstplannen.

Curettage

Ik wil dus nu een curettage maar dat willen ze nog niet in het ziekenhuis. Ik loop al weken met deze buikpijn rond verdorie. Had bij de eerste controle bij de huisarts al aangegeven dat ik elke dag buikpijn had, de hele dag door, maar die zij dat het door de zwangerschap kwam. Dat blijkt dus niet zo te zijn en nu wil ik er van af ook.
Morgen ga ik bellen met de huisarts en/of het ziekenhuis dat het echt moet gebeuren want zo kan ik niet verder.
Ben er helemaal depri van nu.

Bewegen

Bij de 2e zwangerschap ben ik excessief mijn huis gaan schoonmaken en dweilen en toen kwam het los. Maar eerlijk gezegd weet ik niet wat het voordeel of nadeel is. Als je er erg onder lijdt lijkt me een curettage ook wel fijn.

Annej,

Ja dat heb ik ook al gedaan, als een idioot door het huis heen, maar helaas geen resultaat. Denk ook niet dat dat werkt hoor.
Heb elders gelezen dat men in het ziekenhuis ook niet zo snel is met een curettage:(

Vragen

Verstandig dat je het dan gewoon weer vraagt omdat je al zolang buikpijn hebt en er depri van wordt en ook al geprobeerd hebt om met beweging de zaak op gang te brengen. Ik wens je veel sterkte. Het is een emotionele situatie en hopelijk lukt het je om goed voor jezelf te zorgen en jezelf een beetje te koesteren. Dat heb je wel nodig. Succes gewenst morgen.

Sterkte

Ik zou ook zeker vermelden dat het zo door blijven lopen bewerkstelligt dat het moeilijk is om deze gebeurtenis achter je te laten, want zo word je er constant mee geconfronteerd en aan herinnerd...

Eira

Wat een narigheid voor je. Eerst de zwangerschap waar je aan moest wennen, toen je er blij mee was ging het mis en nu laten ze je ook nog zo rondlopen. Ik weet uit ervaring hoe rot dat is, die constante confrontatie. Ik kan je alleen maar aanraden om toch te blijven vragen om die curettage. Hopelijk tref je deze keer een gyn die het begrijpt en je er snel tussen plant. (Die van mij deed dat wel, op de gewone OK-lijst zou het nóg 2 weken duren en toen bedacht ie een 'achterdeurtje': liet me de volgende dag op controle komen en maakte er toen een spoedcurettage van. Moest wel de hele dag nuchter wachten tot er een plekje was, maar toen was het ook klaar... Ik heb dat enorm gewaardeerd.)
Heel veel sterkte met alles!

Tink,

Dat is fijn zo'n gynacoloog! Ik zit bij een universiteitsziekenhuis, dat houdt in dat je geholpen wordt door mensen in opleiding. En deze dame wil me graag zelf weer terug zien. Ja ja, mooi in het kader van haar studie misschien maar niet voor mij.
Ben op dit moment herstellende van een griepje maar zodra ik me weer fit genoeg voel, hang ik aan de telefoon.
Bedankt nogmaals iedereen voor de fijne reacties!

Eira

Hmm... dan zou ze ook kunnen redeneren dat ze in het kader van haar studie moet leren hoe een curettage in zijn werk gaat. En vooral hoe je een patiënte daar doorheen begeleidt. Daar ligt ook nog wel een leerpuntje dan...
Anyway, ik duim voor je. Het is al rot genoeg allemaal zonder dit gedoe. Sterkte!