Trauma-vakantie

Vrienden

Ik moet even heel diep graven maar ik geloof dat ik zo rond mijn 19de een of twee mislukte vakanties met vrienden heb gehad. Toen is me idd gewaar geworden dat je verwachtingen voor een vakantie vaak niet uitspreekt. Daar kom je pas op vakantie achter, en als het dan weinig met elkaar uit te staan heeft dan ben je de sigaar.
Mijn conclusie was daarna: ik ga alleen (best wel vaak gedaan) of met mensen die hetzelfde willen.

Met een gezin is dat natuurlijk in die vorm voorbij. Vakantie wordt dan een moment om bij elkaar te zijn. Ik heb het idee dat het echt nodig is voor ons als gezin.

Kiki

Nee, dat maakt je vakantie beslist niet minder in het water gevallen. Maar het valt voor een deel wel onder verwachtingsmanagement. Ook van die vriend die meeging: wat had hij dan verwacht als hij met een stel met kleine kinderen meeging? De hele dag in het Tate rondlopen? Tot diep in de nacht de pubs aflopen?
Anyway, Londen kan ook met kinderen heel leuk zijn, maar ook heel slopend. En er zijn vele verhalen te vertellen over slechte hotelletjes in wereldsteden.

Op vakantie met kinderloze vriendin...

Even in reactie op kiki met haar kinderloze vriend die mee was: ik heb ook een keer een kinderloze vriendin meegenomen op vakantie met ons gezin, zij wilde dat graag. Nou, ik heb de hele week het idee gehad dat ik niet twee kinderen heb maar drie. Zij zorgde met name voor zichzelf, terwijl ik voor de hele club zorgde, inclusief haar. Voorbeeld: zij wordt als eerste wakker en zet een kopje thee voor zichzelf, gaat een boek zitten lezen, totdat het ontbijt klaar is. En dan ook nog opmerkingen maken: goh, jij hebt eigenlijk ook niet echt vakantie hè, continue zorgen voor die kids. Verder vond ze het maar vervelend dat je rekening houdt met het ritme van de kids, slaapjes en dergelijke. Nooit meer dus !
Op vakantie met anderen doe ik nog wel eens, maar dan echt ieder met zijn eigen bedoening, zodat ik niet continue loop te zorgen. Ben in het verleden wel vaker daarin getrapt, en omdat wij dan toevallig de meest geschikte middelen hebben voor een grotere club mensen waren we elke keer aan de beurt: alles zit bij ons, dus je bent dan toch de gastvrouw. Dat doe ik dus echt niet meer.

Saaie man

De liefde van mijn leven en ik konden heel veel delen. Maar vakanties, dat werd voor hem steeds een tikkeltje te avontuurlijk en voor mij steevast te saai.
We gingen daardoor vooral niet. Uiteindelijk, na jaren en met kinderen, toch nog iets avontuurlijks gedaan.
Op het zeilschip van mijn zus in de Caribische zee. Iedereen genoot, behalve de liefde van mijn leven. Hij werd al zeeziek als ie die boot zag, bovendien werd hij dag en nacht gekweld door angstdromen over haaien die kinderbeentjes afrukken, of kinderen die gewoon 'zoek' raken, terwijl het schip zich gestaag door de zee klieft, alsmaar verder.
Arme man.
De held heeft het nog een keer geprobeerd en toen toch wat meer genoten. Martinique, dat is Frankrijk op zijn tropisch. Hij voelde zich er wel thuis. De kinderen waren ouder dus minder kwetsbaar. Zij hielden dat schip wel op koers.
Maar voor het overige gingen we gescheiden op vakantie. Voor ons zelf, ieder voor zich, al of niet met een of twee kinderen. Voor het samenzijn met het gezin gaan we vooral niet op vakantie. Lekker samen thuis.
Nee, vakantie, dat is nooit wat geworden tussen mijn liefde en ik.
Hoewel: nu de kinderen het huis uit zijn en ik al het avontuurlijks wat ik wilde inmiddels wel gedaan heb, gaan we weer samen. Met zijn tweeën. Naar Frankrijk. Langs de bekende weg, naar het bekende dorp, bekende dingen doen.
Ik kan daar inmiddels ook van genieten.
Groet,
Miriam Lavell

Deze vakantie was niet leuk

en wat was ik blij dat we in nederland waren:
http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/FRshowpost.cgi?template=4&actueel=0&archief=1&zoek=mijk&thread=84711&forumsel=4&forum=4&post=1309304

Ervaringen delen

zonder verdere tips voor een succesvollere herhaling van de kwestie - daar is toch niks mis mee? Met alléén maar ervaringen delen schiet je niet zoveel op. Nou ja, tenzij je gewoon een klankbord voor je verhaal vindt dat niet meer doet dan instemmend hummen.

Kind ziek in turkije

Toen onze eerste 13 maanden was gingen we op vakantie naar een authentiek hotelletje in een dorpje in Turkije met de bedoeling van daaruit dag tochtjes te gaan maken. Voor ons al behoorlijk saai in vergelijking met wat we gewend waren.
Daar bleek voor het eerst dat kind astma had, al wisten we dat toen nog niet. Zo vreselijk benauwd was hij, piepen, hijgen en lucht happen met z'n schoudertjes en al. Ik zie het nog zo voor me, ik dacht dat hij het niet zou halen.
De plaatselijke dokter sprak een paar woorden Engels gelukkig en stuurde ons door naar het ziekenhuis. Was een belevenis op zich, alles door elkaar, grote chaos (zo leek het althans). Na een nacht weer terug naar het hotel met een ietsje minder benauwd kind. Maar bij dat hotel kwam er elke dag weer een tractor langs die alles bespoot me een chemische nevel tegen het ongedierte! Begon alles weer opnieuw.
Ik heb gesmeekt bij de verzekeringsmaatschappij om naar huis te mogen, maar de arts had gezegd dat dit niet kon omdat de lucht in het vliegtuig juist niet goed is als je longproblemen hebt. Ik zag me er al weken moeten blijven met de vicieuze cirkel van minder benauwd en weer benauwd door het sprayen.
Door de droogte was het ook extreem stoffig (er waren alleen 'klei' wegen in de buurt, dus het grootste deel van de vakantie hebben we binnen gezeten met de deuren en ramen dicht.
Uiteindelijk onze geplande vlucht genomen en dat ging gelukkig goed.

Het jaar erop zijn we van schrik naar center parcs gegaan.

Verwachtingen bijstellen

Voor het eerst hebben wij 2 jaar achter elkaar leuke vakanties gehad, maar daarvoor...ik geloof wel een paar jaar een stuk minder leuke vakanties. Waar het aan lag? Deels de verwachting die ik had. Natuurlijk had ik dan de folders van de camping bekeken en wist ik zeker dat onze gehuurde caravan vast niet zo mooi zou zijn als die op het plaatje maar, in werkelijkheid was alles nog minder dan mijn (al wat minder dan op het plaatje gezien) verwachting. En dan het ergste nog... heel slecht weer. Jee hoe vaak wij niet naar het zuiden zijn getrokken om daar in de regen in een te kleine, niet leuke caravan te moeten zitten. Bah. In de kou...en echt de eerste paar dagen gaat het nog wel maar op een gegeven moment hebben wij het dan gehad. Na het zoveelste kaartspelletje (tekenen en knutselen, daar houden mijn kinderen niet van) waren we het gewoon zat. Zwembad en strand konden niet, het enige uitje was de supermarche. Wij dachten dan echt... WAT DOEN WE HIER .... bonnefooi dat durfden we niet met 2 kinderen en dus moet je blijven in die streek met grote niet voorbij waaiende regenwolk, alles grauw en koud.
Van armoe maar wat kleding gaan wassen en daar in de droger van de camping (had die camping toch nog iets goeds vond ik ...wasmachine en grote drogers) helaas bleken ze alleen niet droog te drogen, alles kwam er klam uit..hoe vaak je het ook probeerde. Dus toen ook nog eens allemaal klamme was in die stomme caravan. Achteraf kan ik er wel om lachen maar toen niet.
En de meeste stomme vakanties waren inderdaad stom door het slechte weer, dan valt er teveel aan leuke dingen weg en weet ik het ook niet meer met de kinderen (ik vermaak me nog wel met een boek, maar niet met blerende en dreinende kinderen om me heen natuurlijk)

35 kinderen

Vorig jaar zat ik in een hotel met een eenouderorganisatie. De regen kwam drie dagen lang met bakken naar beneden dus het was echt geen weer om eens lekker een berg te beklimmen of een dorpje te bezoeken. Verder was in de wijde omgeving slechts 1 overdekte attractie, een zwembad, waar dus enorme rijen stonden. Echt een feestje als er dan 35 kinderen verplicht binnen moeten blijven. De grote meiden hadden allemaal hun laptop mee en zaten lekker op de wifi, maar alle jongetjes en energieke meisjes brachten de tijd door met de trappen op en af rennen en om chocomel zeuren.
Overigens was de keer dat ik niet had bedacht dat een strandvakantie met een 1,5-jarige niet ontspannen is ook een aardige uitdaging. Vooral toen het ook nog eens een week stevig woei en we een hagelbui kregen met hagel zo groot als ijsklontjes. En dat bij iedere onweersbui de stroom uitviel (heel normaal in Spanje), en het inregende in ons appartement. Tja, en dan zit je daar twee weken, en de terugvluchten peperduur vanaf Barcelona.

Vakantie

Gelukkig zien kinderen niet altijd dezelfde dingen als wij als horror. De keer dat we 24 uur vastzaten op een vliegveld vanwege een sneeuwstorm is voor mijn kinderen een leuke herinnering. Slapen op de grond ten midden van tig andere mensen, ontbijten met cola en patat, zomaar allemaal nieuw speelgoed uit mogen zoeken in de winkels en rondcrossen op een bagage karretje. Ik heb zelf iets minder goede herinnerigen aan die 24 uur.

Ik was een keer in Italie met de kinderen zonder man. Auto is toen aangereden en was total loss (auto stond geparkeerd dus wij waren gelukkig niet in de auto). Gingen we met de trein terug naar Nederland. Helaas bleek er een staking te zijn van de spoorwegen. Dus halverwege Italie ergens kwamen we vast te zitten. Top drukte wat betreft hotels maar ergens nog een hele dure kamer weten te vinden. Volgende dag weer verder. Er reden sporadische treinen maar we misten onze aansluiting in Zwitserland. Toen hebben we de hele nacht daar op het station gewacht. De volgende dag weer verder en vanaf toen ging het goed. Ik vond het allemaal best een zenuwtoestand maar de kinderen vonden het geweldig en wederom behoort dit tot de leuke vakantie herinneringen.

Of dat weekje dat we in Nederland in een huisje zaten, helemaal veregend. Kinderen vlogen elkaar in de haren. Wist echt niet meer na een paar dagen wat we moesten doen. Toen we terugreden na afloop verzuchte mijn zoon 'wat was dat een leuke vakantie, laten we dan snel weer doen.'

Dus als er nu iets misgaat dan troost ik mezelf met de gedachte dat het voor de kinderen vast een enige vakantie zal zijn.

We hebben trouwens wel een paar echte horror vakanties meegemaakt maar die hadden niet zoveel met de kinderen te maken. De keer dat we op Schiphol net voor het instappen een telefoontje kregen dat een lieve oudtante was overleden, de twee keer dat er iemand in een ziekenhuis belande en op nummer 1 staat de letterlijke explosieve vakantie naar Libanon in de zomer van 2006.

Ach ja

Ik herinner me een weekend Slagharen in een ienieminie huisje met wolken stof, een peuter die echt continue wegholde, slecht eten, dat vreselijke Slagharen deuntje wat de hele dag door het park schalde...maar mijn jongens hadden een topweekend en hebben het er nog lang over gehad, hoe leuk het wel niet was. Dus toch geslaagd...soort van..;)

Ella

Oh wat herkenbaar! Weliswaar niet van vakantie met kinderloze vriendin maar wel van uitjes met kinderloze vriendin. Steeds je aandacht verdelen over drie mensen en zo.

En zij lekker op een terras zitten terwijl ik achter de kinderen aanren....

Verwachtingen

Dat van die verwachtingen bijstellen moet ik geloof ik nog steeds leren. Iedere keer valt de vakantie op een of andere manier toch weer tegen. Net niet de goede camping (zwembad te koud, verkeerde veldje gereserveerd etc.). Hier dan ook nog een kind (Tangozoon) die eigenlijk gewoon het liefste thuis is en meestal dik een week moet wennen en het dan de laatste paar dagen pas een beetje naar zijn zin heeft. Ook geen aansluiting vindt (en zoekt) bij andere kinderen.
Maar toch gaan we steeds weer op vakantie, meestal wel in Nederland. Vinden de kinderen het prettigst en wij zitten ook niet zo graag lang in de auto met zeurende kinderen. En toch hebben we ook aan al die vakanties leuke herinneringen. Dat dan weer wel gelukkig.
De ergste vakantie? Dat was bij ons ongetwijfeld in 2007 in Bretagne. De heenreis was al een ramp, een uur bij een benzinestation gestaan, net geopend, met een heel raar systeem voor tanken. Via een intercom e.d. Maar voordat je dat door had. Verder was het vreselijk slecht weer, we kwamen al aan met een stortbui en kregen aanvankelijk een campingplek (voor onze tent) die meer op een moeras leek. Gelukkig daarna een andere plek, maar wel weer pal in de wind. Twee weken bijna alleen maar storm en regen gehad. Laatste week een paar mooie dagen zodat we gebruik konden maken van het zwembadje op de camping. Tangozoon was er alleen niet in te krijgen, want te druk. Tangodochter werd nog gebeten door een of ander agressief Frans jongetje. En tot overmaat van ramp, op een van de enige dagen dat we op het strand hebben gewandeld, viel Tangoman van een rots. Hand open, moest gehecht worden. Twee uur in een Frans ziekenhuis gezeten met twee kinderen die zich errug verveelden natuurlijk.
Daarna dus niet meer naar het buitenland geweest. Terwijl ik toch hele goede jeugdherinneringen heb aan Bretagne.

Vermeden

Ik zag er weinig in om op vakantie te gaan met een klein kind (of twee), dus we zijn na de kinderen niet op een vakantie-vakantie geweest. We zijn wel naar sporttoernooien in het buitenland geweest. Dat duurt ook altijd meer dan een week, maar dan heb ik zelf ook nog iets leuks te doen. De oudste was bij de eerste keer 9 maanden. Toen een jaartje alleen maar naar het lokale recreatiestrandje, het jaar erna bevallen en het jaar daarna waren ze bijna 1 en 3. Dat ging ook helemaal prima. Maar als ik wedstrijden heb vind ik het helemaal niet erg om relatief veel in het appartement te zitten. De kinderen vonden het helemaal geweldig, onder de bedden doorkruipen en buiten reden trams. In zekere zin waren ze natuurlijk wel ondergeschikt aan onze activiteiten, maar we hadden ons programma wel aangepast zodat er voor hen ook ruimte was. En we wisten wat ze aankonden. Thuis doen we ook wedstrijden en buiten de wedstrijden om deden we in het buitenland ook kinderboerderij en speeltuin, net als thuis.
Ik heb nog geen horrorvakanties gehad. Sommige horrordingen heb je niet in de hand, maar andere dingen kun je zien aankomen en dus vermijden: mijn jongste kan bijvoorbeeld nog geen kwartier stilzitten. Daarmee ga ik dus echt geen langere trein- of vliegreis maken, al zou ik nog zo graag ergens heen willen. Dat ze ziek worden heb je niet in de hand, maar dingen doen die niet bij ze passen wel.

Beetje druk

Beslist geen horrorvakantie, maar niet zo geslaagd, was de vakantie met een stel vriendinnen met kinderen in alle leeftijden in een veel te klein huisje in Zuid-Europa. Tot 6 uur 's morgens wiskey zitten drinken, terwijl de jongste kinderen om half 7 al weer wakker werden, de oudsten (en de moeders van de pubers) tot minimaal 12 uur wilden uitslapen. Dat vroeg wat aanpassing van iedereen Achteraf met de foto's erbij was het erg leuk, maar ik kwam redelijk gestressed en vermoeid thuis.

Als kind

Die horror vakantie die wij beleefden beleefde dochter ook heel anders. Ze weet niet meer dat ze met schreeuwende honger en overal pijn daar lag....Wel dat de dokter erg grappig was en haar 'tiger' noemde. En dat ze zo'n raar ontbijt kreeg en ik daarna 'gezellig' croissantjes ging halen....
De ellende thuis en van haar opa die op sterven lag is ze ook zo goed als vergeten, ze werd geöpereerd en dat was dat en daarna werd het mooi weer en heeft ze gezwommen met d'r arm in het plastic en was ze naar de dierentuin in een rolstoel (klopt).
Er was in haar beleving dus niks horrors aan.
Ik herinner me van mezelf wel een horrovakantie. Wij gingen veel weg, ver weg, naar avontuurlijke landen waar ze nooit toeristen zagen. En toen dacht mijn moeder, laten we eens 'gewoon' doen....gewoon naar een huisje op terschelling, met kerst, van een bevriend stel.
Ach ja, zo gewoon....Maar het regende eerst enorm veel. Een waterballet en veel modder tot gevolg. En daarna sneeuwden we in en vierden we oud en nieuw met uitgevallen electrischiteit,met kaarsjes en het was enorm koud. Ook was al het lekkers waar we ons op verheugd hadden (ships, oliebollen en ga maar door) er niet, want de winkel te ver weg en niet bereikbaar met di sneeuw. En het was saai...erg saai...geen t.v., zelfs geen radio. Zit je daar met kaarsjes en wat overgebleven kaasjes....een spelletje te doen om de avond maar vol te krijgen tot 12.00 uur. Na 3 keer monopoly heb je daar de lol wel af...en tot overmaat van ramp was er ook nog amper vuurwerk.
Wij (kinderen) waren blij dat we naar huis gingen uiteindelijk...er kwam geen einde aan die vakantie...pfff Mijn moeder beweerde dat ze nu eindelijk eens écht,écht had uitgerust....maar gelukkig had ze daar niet zo van genoten dat we nog meer van die saaie vakantie gingen doen. Die zomer vertrokken we dus naar Rusland.....
Ik heb hiervan denk ik ook altijd een gevoel van 'saai' overgehouden als ik alleen maar aan vakantie in ned. denk. Dan kan je net zo goed thuisblijven denk ik dan....
Terwijl ik ondertussen best heb ervaren dat het ook best leuk kan zijn in ned. op vakantie.
groeten albana

Ik word altijd opstandig...

Ik word altijd een beetje opstandig van opmerkingen zoals 'met zulke kleine kinderen naar Londen, dat is ook vragen om problemen!'.
Toen onze kinderen klein waren (en nog steeds wel) kregen wij ook vaak dit soort opmerkingen. Veel mensen zien onze manier van vakantie vieren (fietsvakanties, paar Afrika-reizen) überhaupt niet zitten. En als je dan kleine kinderen hebt, heeft iedereen zijn mening klaar. Zielig. Belachelijk. Dat past niet bij kinderen. Je bent egoïstisch bezig. Het is vragen om problemen. Je neemt te veel risico's.
Ja ja. Inmiddels heb ik wel door dat de norm is dat een jong gezin in een Centerparks-huisje gaat zitten of een ingerichte bungalowtent of stacaravan in Frankrijk. Groot zwembad. Animatie. Nederlandse kinderen. DVD-speler in de auto.
Dat is wat de massa wil. Wat jammer is, is dat diezelfde massa zich vaak maar moeilijk kan inleven in mensen die van dit soort vakanties gewoonweg niet kunnen genieten.
Maar goed, ik dwaal af. Horror-vakanties. Nou ja, een vakantie op zo'n park met zwembad lijkt mij dus een horrorvakantie:-) Wij hebben geen horror-vakanties gehad, maar wel een paar flinke tegenslagen. Zo misten we op een haar na de fietsbus naar Frankrijk, en moesten we wachten op de volgende. De ging overigens pas een week later. Ernstige materiaalpech met de fiets, en het volgende dorp 20 km. verderop. Zware regenval in Slovenië, waardoor ons tentje - waar we al 48 uur in bivakkeerden - volledig blank kwam de staan. Zoon die in Disney Parijs viel, en we een halve dag in het ziekenhuis moesten door brengen.
Als horror hebben wij het nooit ervaren. Volgens mij heeft het inderdaad alles te maken met je verwachtingen. Maar ook met het vertrouwen in je eigen flexibiliteit, en dat van je kinderen. Toen we nog niet naar Frankrijk konden, hebben we een week door Nederland gefietst, en daar ontzettend van genoten. Ik heb buitengewoon goede herinneringen aan een aantal dagen met z'n vieren in ons tentje terwijl de regen met bakken uit de lucht viel. Oneindig veel spelletjes, kletsen, gewoon heel gezellig. En toen we door materiaalpech echt niet verder konden fietsen, heb ik met de kinderen een schaduwrijk plekje opgezocht waar we een middag hebben gelummeld, terwijl man met een deel van de fiets liftend naar de fietsenmaker ging - en weer terug.
Wat mij altijd opvalt, als mensen elkaar vragen stellen over de vakantie, dat het vooral over het weer gaat. Goed weer = geslaagde vakantie. Slecht weer = mislukte vakantie. Het weer lijkt de graadmeter en alles bepalende factor.

Eens met ijsvogeltje

Met twee kleine kinderen naar Londen gaan is helemaal geen vreemd plan in mijn ogen. Ja, nu bleek alles tegen te zitten maar voor hetzelfde geval was het ook prima gegaan. Je kan dat van te voren ook niet inschatten. Kinderen die normaal makkelijk en flexibel zijn kunnen net dat ene weekend dwars zijn, de kinderloze vriend had ook wel heel leuk met de kinderen kunnen zijn & de kwaliteit van het hotel had ook mee kunnen vallen.

Veel heeft ook met je houding te maken. Kwaliteit van accomodatie valt mij nooit tegen. Zolang er geen vlooien of bedbugs zijn vind ik het prima. Dat is waar ik de grens zo'n beetje trek. Oud en aftands maakt me niks uit. Een matras die zijn beste dagen heeft gehad is ook geen ramp voor een paar dagen. Ik kan me wel hotels/huisjes bedenken die niet geweldig waren maar dat zat de vakantie niet in de weg. Nu brengen we buiten het slapen om ook niet veel tijd in de accomodatie door.

Regen is wel vervelend maar in de meeste omgevingen is er ook genoeg te verzinnen om binnen te doen. Als ik onze verregende vakantie in dat huisje weer voor de geest haal dan heb ik die vakantie vooral als zwaar beleefd omdat mijn eigen houding niet echt geweldig was die dagen. Ik was moe, ik had behoefte aan rust en zat niet echt goed in mijn vel. De regen stuurde mijn plannen in de war (het idee was dat de kinderen fijn in de bossen rond het huisje zouden gaan spelen terwijl ik een boek zat te lezen) en mijn stemming sloeg over op de kinderen die daardoor meer ruzie maakten. Als ik niet met die bepaalde vewachting was gekomen & zelf meer uitgerust was geweest en me beter had gevoeld dan had ik nu waarschijnlijk hele andere herinneringen aan die vakantie. Want natuurlijk kan je in Nederland waar je heel veel binnen activiteiten hebt je best een weekje vermaken als het regent. Ik had echt wel iets meer kunnen verzinnen, ik had het minder op z'n beloop moeten laten, actiever met de kinderen dingen moeten gaan doen en niet steeds zitten te balen omdat mijn plannen niet doorgingen.

Toch wel een eye-opener deze draad

Ik dacht altijd dat onze vorige twee vakanties met dreumes mislukten doordat we op bonnefooi-kampeervakantie gingen en dat wijzelf daar in combi met dreumes gewoon niet geschikt voor zijn. Dus dat we beter iets kunnen boeken. Maar nu zie ik zoveel voorbeelden van huisje/appartement/hotel vakanties met dreumes die ook mislukten... en dan kun je nog niet eens eerder naar huis. (wat wij in eerdere vakanties ook niet deden, maar waarom weet ik eigenlijk niet).
Kortom volgens mij gaan we het van de zomer toch maar weer proberen met de tent en bijna 1-jarige. En dan maar wel naar huis als het niet gaat. Want de tent geeft ons wel de gelegenheid, als het wel goed gaat, om weer eens zuid-europa op te zoeken, daar ben ik na een paar jaar regenvakantie wel weer eens aan toe.

Onze mislukvakanties

vielen overigens ook best mee op de schaal van deze draad. Maar we hadden bijvoorbeeld een keer een vakantie, nog zonder kinderen, waarbij we met de trein en alles op de rug door een snikheet Italie reisden. Eindeloos heet gesjouw van stations naar campings. Te heet om wat dan ook te doen en s nachts te heet om te slapen. Gelukkig kwam man op het idee te vluchten naar heerlijk koud zwitserland .
Met zoon als dreumes hadden we een kampeervakantie waarbij hij aan 1 stuk door op alle gevaarlijke spullen afging, messen, brandertje enzovoort. En eindeloos door de modder zijn broeken stukkroop. Dat vond ik alleen maar stressen ipv. vakantie. Met dochter als dreumes konden we in Zweden steeds geen geschikte campings vinden, er was een wespenplaag en we maakten voortdurend ruzie. Daarna zijn we diezelfde zomer ook nog op onze vooralsnog laatste vakantie samen geweest en toen ging de bonnefooi beter dan ooit, het was ineens zo makkelijk .

Over kinderen en vakantie

Ik denk wel dat het bij ons het mislukpotentieel verhoogt. Want het liefst denken we niet te veel planmatig na en dat moet eigenlijk toch wel, zeker omdat we vervolgens niet zo goed blijken te kunnen omgaan met tegenvallers zoals geen camping vinden. Bovendien is ruzie hebben met kinderen erbij nog veel naarder dan zonder, dus dat legt er extra druk op dat het alsmaar gezellig zou moeten zijn.

Kiki

"In zoverre stel ik mijn verwachtingen wel bij, maar ik ga, om eerlijk te zijn, niet op vakantie om mijn kinderen. Ik ga op vakantie omdat ik dat wil en de kinderen mogen mee."
Mogen ze mee of moeten ze mee? Hebben ze keus? Het klinkt nu een beetje als een gunst dat je veertien maanden oude baby mee "mag" naar Londen.

Alleen omdat je iets vantevoren had kunnen bedenken, maakt toch niet dat hè achteraf niet kan denken: wat was het erg?
Ik had mijn Texel-vakantie vantevoren als leuk ingeschat maar het was niet leuk vanwege dingen die ik vast vantevoren zou hebben kunnen bedenken.

Een van mijn beste vakanties

Ja, dat is idd heel stom dat je van tevoren iets niet bedenkt. Dan is het dus helemaal je eigen schuld. Pfff ik bedenk zo vaak iets niet, en dat is dan heel stom, maar ontneemt me niet het recht om te klagen!
Een van mijn beste vakanties was trouwens toen jongste 5 maanden was. Toen gingen we naar een stacaravan in Zuid-Frankrijk. Oudste zag ik de hele dag niet, die was aan het spelen, en ik heb heerlijk met mijn veel slapende baby onder de parasol op mijn terras gezeten. Heb zelfs nog een keer twee andere kleuters mee genomen naar het strand, terwijl alle andere ouders zich erover verbaasden dat ik met een kleine baby nog zo kon ontspannen.

Daar niet anders

Volgens mij gaat het niet over Londen of Afrika.
Ik vind zelf verwachtingen als 'eindelijk rust' en 'lekker niks doen' of 'gezellig met zijn allen' of 'genieten van de metropool' een tikkeltje te hooggespannen. Zeker als je kinderen meeneemt. Het leven gaat gewoon door. Ze vallen daar ook een gat in hun hoofd, krijgen koorts of zijn gewoon vervelend. Ze vinden winkelen daar ook niet leuk, genieten niet van een terrasje, willen helemaal niet naar een museum (zeker niet als je je mond moet houden), willen niet met mes en vork eten en vinden het a la carte menu maar niks en de bediening te traag.
Hotels vind ik om die reden geen succes met kinderen. Als de kinderen thuis drie keer in de week er een pan van maken (opgewekt denk je nog dat het steeds beter gaat, vroeger was het elke dag pan) dan doen ze dat daar in de restaurantzaal ook. Je neemt ze thuis ook niet elke dag mee uit eten.
Liever bij vrienden of in een huisje. Of in een tent, maar dat vond mijn zoon bij nader inzien (en na aanvankelijk enthousiast proberen) weer niks (waarom zou je in een tent gaan zitten als je een hotel kunt betalen?).
We hebben een keer een lang weekend EuroDisney gedaan met vrienden. Vier volwassen, 4 jonge kinderen 1 nog in luiers. Ja, dat was best een gedoetje. Maar dan toch vooral op het moment dat een van die kinderen iets gewoons wilde (of gewoon juist niet wilde), terwijl moeder of vader in kwestie juist ongewoon van de vakantie wilde genieten. Iets als:"Nee, nu niet in je broek poepen, we gaan naar de bar en dat moet je maar leuk vinden!"
Dat werkt niet natuurlijk.
Thuis zo het op zo'n moment niet in je op komen om gezellig met je kinderen 'uit' te gaan. Dat kan op vakantie ook niet op dat soort momenten.
Groet,
Miriam Lavell