Oudermishandeling

Karmijn / o.t.

Mooi uitgelegd en helemaal waar.

Het zou erg fijn zijn als andere mensen om je heen (en zeker professionals) dat eens zouden begrijpen.

En off topic:
Overigens geldt dat ook als je een partner met een stoornis hebt die voor buitenstaanders niet te zien/te merken is (bijv. asperger/autisme).

Ook dan moet je de "gewone" relatietips loslaten, niet toepassen, omdat die juist niet werken.

En zoeken naar wat wel werkt.

Tegen alle mensen om je heen in, die maar denken dat je meer 'gewone' tips moet uitvoeren (of dat beter moet doen dan je doet) en als dat niet werkt, dat het dan dus aan jou ligt.

Waarbij ik het nog moeilijk vindt omdat je een partner hebt en geen kind en dus niet je partner kunt "opvoeden". En bovendien een volwassene al langer ingesleten gewoonten/reacties heeft.

Dank

Dank voor je heldere uitleg. Uiteindelijk denk ik dat elk kind z'n eigen aanpak nodig heeft. Wij hebben er 4, zonder stoornis. Maar wat bij de 1 werkt, werkt niet bij de ander. Dat dat met kinderen met een stoornis dubbelop zo werkt geloof ik direct.

"Met begrip voor het kind, ruimte voor het kind, pro-actief zijn en zeer intensief naar het kind te kijken en te luisteren, kun je wel het verschil maken."
Wat je hier beschrijft geldt volgens mij echt voor elk kind. Maar ik kan mij voorstellen dat kinderen zonder stoornis zich makkelijker aanpassen als dit niet gebeurt.

Dat een stoornis vaak aangeboren is is waar. (ik zie echter wel degelijk dat bijzonder gedrag soms te maken heeft met opvoeding/omgeving). Dat de sleutel ligt in de aanpak van het kind lijkt mij een open deur maar is het niet lees ik.

lotte, wat het is en wat het lijkt.

Weet je, het ziet er bij mijn zoon regelmatig zo uit, alsof zijn bijzondere gedrag te maken heeft met zijn opvoeding.
Toen hij mij op het schoolplein een keer, bijvoorbeeld, tot bloedens toe in mijn arm beet, ben ik niet boos geworden, heb ik geen straf gegeven, heb ik hem daar vastgehouden en getroost. Geen straf, geen boze blik, zelfs geen stemverheffing.

Als ik dat bij een ander zou zien, zou ik gedacht hebben: 'dat mens is helemaal gek, geen wonder dat die jongen zo is. Hij heeft het nodig dat iemand hem eens....., dit is nu typisch een voorbeeld van een moeder die haar kind niet aankan.'

Snap je. Het was een rotervaring, het deed ook erg zeer. En het was zeker niet een hoogtepunt waar ik later met plezier aan terug ga denken, als ik in een aanleunwoning zit. Maar het was wel hoe het ging. En ik weet, en wist toen ook al, dat iedere reactie van mijn kant, het alleen maar erger zou hebben gemaakt. Dus zoon kreeg geen reactie, geen straf, niet eens een boze blik. Ook later niet. Hij schaamde zich kapot toen hij de blauwe plek zag, de volgende dag. En we hebben toen afgesproken dat dit niet nog een keer zo gaat gebeuren.

Het was een incident in een lange reeks van stress, depressie, zelfmoordgedachten en diepe ellende aan zijn kant. En iemand die er naast stond (de halve school, oh schaam!) kan er niet over oordelen, zonder de rest van het verhaal te kennen. En de rest van het verhaal kenden ze niet. Want waarom zou ik al zoon zijn innerlijke droefheid aan deze mensen vertellen. Het is hun zaak helemaal niet namelijk.

Karmijn

Ik weet niet goed wat je bedoelt met deze reactie.

Wat verdrietig voor je zoon en jou dat het zo ging. Zoon heeft maar geluk met een moeder die hem zo benaderen kan. En inderdaad , misschien vond de halve school er wat van. So be it.

Ik krijg de indruk dat je dit ter verdediging aanvoert omdat ik zeg dat er soms wel degelijk opvoedproblemen zijn.
Ik zie dit als 2 kanten van het gelijk; er zijn gezinnen waarin opvoeding ontbreekt of verkeerd uitpakt. (zowel bij kinderen met een stoornis als kinderen zonder stoornis)
En er zijn kinderen (met of zonder stoornis) die een bijzondere aanpak nodig hebben omdat ze worstelen met interne problematiek. Zo van de buitenkant verkeren jullie in die laatste situatie.
Ik heb ervaring met een depressief kind, gelukkig niet in de mate die jij beschrijft, en heb ervaren dat het moeilijk was. Soms zo op eieren lopen; omgang met haar/hem kwam nauw.

Lotte

Ik bedoel er mee te zeggen, dat je bij een ander nooit kunt zien, of 'het' ligt aan falende opvoeders, of een stoornis, of allebei. (bij een kind met een stoornis, is de kans dat opvoeders falen velen malen groter namelijk).

Dus daarom vind ik eigenlijk dat je niet over een ander zijn of haar opvoeding kunt oordelen. Mijn schoonvader zegt altijd: 'niets is zo makkelijk, als oordelen over de opvoeding van het kind van een ander.' En daar heeft hij gelijk in.

Dat bedoel ik te zeggen. Niet alles wat je bij een ander ziet, is ook hoe het is.

Daarom ga ik er sinds ik zelf dit soort dingen heb meegemaakt, er altijd van uit, dat die andere ouder zijn stinkende best doet. En dat het allemaal niet meevalt.

En daarmee wil ik niet zeggen, dat jij andere ouders veroordeelt of wat dan ook, ik ken je niet eens.

men veroordeelt elkaar

Ouders vinden over het algemeen dat anderen niet goed opvoeden maar zijzelf wel, dat is uit onderzoek gebleken en heeft in de krant gestaan.
Daar moet je als ouder van een zorgenkind wel een gladde rug voor ontwikkelen. Zelfs mijn vrienden staan soms verbaasd, inderdaad dat je kalm blijft en rustig zaken opdroogt en niet gaat lopen tieren. Of ze zeggen het ook gewoon: wat praat jij vreemd over je kinderen.
Tegenwoordig zeggen ze dat er toch niets mis is met mijn kinderen.:-)

lotte

Jij gaat er vanuit dat de andere ouder zijn stinkende best doet.
Vanuit wat jij hebt meegemaakt. Ik zie dat je je eigen ervaring en inzet als maat neemt. Hierbij wil ik niets afdoen aan je ervaring (wat je beschrijft lijkt mij vreselijk moeilijk).
Maar aannemen dat elke ouder z'n stinkende best doet is ook maar een aanname. Een ' oordeel' of overtuiging.
Helaas zie ik ouders die niet of minder goed hun best doen. Niet hier op OO. Maar real life zeker. Ouders die zichzelf op de eerste plaats zetten. Waar kinderen de dupe worden van gedrag van ouders. En ik zie daardoor kinderen (beroepsmatig) die storend gedrag vertonen. De oplossing ligt dan in eerste plaats in de begeleiding van ouders.

Alle ouders doen hun stinkende best; was het echt maar waar. Dan zag de wereld er misschien wel anders uit.

karmijn, grotendeels off topic

Sorry, hierboven heb ik onze namen omgedraaid zie ik nu!

Ouders mogen ook gewoon hun best doen hoor

of gewoon hun leven leven.
Ik vind nogal doorgeslagen. De eis dat je je als ouder constant enorm inzet voor je kind, en dat instanties wel even bepalen waar dat inzetten uit bestaat. En dat dan afmeten aan allerlei lijstjes en codes.
Ouders mogen ook best af en toe niet hun best doen of minder, omdat het leven op dat moment vergt dat je je aandacht aan andere dingen besteed.

Ik ben erg bang dat we met z'n allen een strontverwende generatie op de wereld aan het zetten zijn, die helemaal niets gewend is (als je af moet gaan op hoe je je als ouder moet inzetten).

Wat is er gebeurd met de liefdevolle verwaarlozing?

Ik denk ook dat de normen enorm veranderd zijn. Eigenlijk wordt alles al kindermishandeling genoemd. Nu is de vechtscheiding kindermishandeling en over een poosje is het gewone scheiden dat ook. Of eigenlijk nu al in ieder geval een risicofactor, want vinkje erbij in de volgsystemen.
Begrijp me goed (want dit dreigt natuurlijk ook verkeerd gelezen te worden): actief MIShandelen, nee dat wil niemand. Maar ik vind dat de definitie van mishandelen enorm verruimd is...

zo moeilijk

Het is echt heel moeilijk om toe te geven als je mishandeld word door je eigen kind je sluit je dan zelfs op in huis want je schaamt je voor de buiten wereld .
Want voor de staat geld maar een ding het welbevinden van het kind .
Maar dat zelfs de ouder een slachtoffer word van agressief gedrag van het eigen kind willen ze niet inzien.
Het enigste waar de jeugd gebruik van maakt is dat als ze ook maar alles bijelkaar liegen iedereen geloofd hun leugensomdat het kind voorop staat .
Tja en waar sta je dan als ouder nergens ooh nee jebent een misdadiger een kind kan je maken en breken en ik schaam me te zeer om toe te moeten geven, dat mijn zoon me sinds de zware protese operatie geregeld misdraagd na mij toe hij nam zelfs de vaderrol in huis over dusdanig dat ik ze zelfs op de klote van hem kreeg hij mijn jongste dochter ging straffen en weet ik wat nog meer ik kreeg geregeld een duw of een mep zelfs waar tijdens een kerstviering mijn vriendin bij was hij uitflipte tegen mij dat hij me ook nog 2 meppen verkocht mijn vriendin had het niet meer ze is heel snel mijn huis uitgerend en was zelfs doodsbang dat mijn zoon na haar zou uithalen maar aangifte doen met mij weigerde ze heb haar hier daarna niet meer gezien tja en als je iemand dit verteld dan lieg je weer of dan is het dat je als ouder in een slachtoffer rol valt .
Maar dat je eigen zoon je voor vies wijf vieze heks kutwijf en weet ik wat nog meer uitmaakt dat moet dus ook de normaalste zaak van de wereld zijn .
En wat probeer je zelf te doen schreeuwen gillen dat je zijn gedrag niet meer pikt uit machteloosheid ik moet toegeven dat ik de situatie al heel lang niet meer onder controle had .
laatse tijd was het me uit de tent lkken springen op de stoel van gooi je me het huis niet uit op school leugens ging hij vertellen verteld niet dat ik de boksbal ben voor als ze hem treiteren op school maar voor paar weken terug escaleerde het met vanalles en nog wat meneerloopt huis uit gaat dan overalverkondigendat ik hem huis uitgegooid had niet waar had hier zelfs 2getuigen zitten mijn jongste en haar vriend die zelfs toegaven dat hij zelf deur uitgegaan is gaat na school bleek dat hij diverse leugens verteld had en wat doet school coördinater ach jongen weet je wat loop van thuis weg ga na de politie die zorgen voor onderdak .
Maar dat meneer de tengels te lang heeft na moeder verteld die niet op school want dan weet die dat ze hem niet helpen dus hij moet het voor hemzelf spannend houden .
Maar ja je word dan door de politie bezocht kind haalt zooi uit het huis je word als ouder behandeld als misdadiger en als je ze zegt dat je dan mishandeld word is het val niet in slachtoffer rol .
Dus bij deze je word niet geloofd als je geslagen word door je puberende zoon
hier telt alleen het kind en niet de ouder .....

Psychische oudermishandeling

Ook dat bestaat helaas.
Ik heb een bijna 19 jarige dochter en nog steeds gehuwd met de papa.
Ik schrijf mijn verhaal hier neer omdat ik vind dat het taboe moet doorbroken worden.
Want psychische oudermishandeling bestaat wel degelijk.
Alleen is de hulpverlening nog niet wat het zijn moet.
De eerste 8 jaar stond ik quasi alleen voor de opvoeding van onze dochter. Manlief werkte veel en als hij thuis was hield hij zich op de achtergrond. Door medische problemen was hij op haar 11de veel thuis en zag hij hoe dochter me manipuleerde.
Een voorbeeld:
Vader lag in het ziekenhuis herstellend van zware operatie. Net voor we op bezoek gingen, ontstond er discussie russen mij en mijn toen 11-jarige dochter.
Ze zei sorry, maar ik wou deze niet aanvaarden omdat ik merkte dat dit slechts een woord was en verder voor haar niks betekende omdat ze telkens hetzelfde gedrag herhaalde. Toen nam ze het grootste cuttermes, en ik vroeg (uiterlijk kalm), wat ze daarmee wilde aanvangen. Ze antwoordde, mezelf vermoorden,....geen kind meer.... Ik wist niet waar ik het had.,gelukkig had ik er een geluidsopname van gemaakt want ja, wie zou me geloven? Naar de buitenwereld toe was ze toch zo schattig, altijd beleefd. Maar naar mij toe. Ze duldde geen gezag. We hebben al een heel traject afgelegd. Blijkbaar heeft ze een angststoornis en stemminsstoornis ontwikkelt.
Nu is ze bijna 19 en het is nog erger, ik wordt dagelijks uitgescholden, ik ben de pispaal als ze van school komt. Zit in haar laatste jaar secundair onderwijs. Heeft nooit graag naar school gegaan. Ze zegt met momenten dat ze zich wil zelfmoorden ( ik denk om mij bang te maken), zij wil baas zijn over mij en houdt zich niet aan afspraken en huisregels. Heeft er een hekel aan. Onlangs ging ze naar haar vriendje ( de zoveelste), woont ver van ons. Ze ging de zondagavond terug thuis komen dat was de afspraak. Gezien ze nog maar net een voorlopig rijbewijs heeft, wilden we dat ze voor het donker aan de bushalte was. No way dat ze let mijn wagen zo ver ging rijden. We kregen een bericht , sorry ik ga laat zijn, niet wachten op mij voor het eten. Nog wat later, ik kom niet naar huis vandaag. Daar sta je dan, machteloos, vertrouwen geschonden. De maandag ging ze niet naar school. Het weekend erop vroeg ze mag ik zondagavond niet daar blijven dan vertrek ik van daaruit naar school. Gezien het ouderlijk gezag niet meer aan de orde is volgens de wetgeving in België, kunnen wij niet zeggen wat ze mag en niet mag. We lieten haar gaan, en wisten dat ze niet naar school zou gaan. Ik kreeg een bericht ik kom woensdag naar huis. Sperlde het klaar om naar de dokter te gaan, wij mochten haar rekening aanvullen. En ze had een attest voor 3 dagen. Slim gespeeld. De school kon er toch niet mee lachen. Ik kan zelden iets goed doen voor haar. Ooit zei ze le , jij irriteert me met je leven. Dat kwam hard aan. We hebben hulp gezocht het kan zo niet langer meer ze slokt al onze energie op en maakt ons kapot.

Zijn hier nog ouders met dergelijke ervaringen?

Waarom woont ze dan nog thuis?

En waarom mag ze met JOUW auto weg? Ik zou zeggen, kind, als je je zo aan mij ergert, zoek lekker een kamer en zoek het zelf uit.

Oudermishandeling

@ Koffiekop
Ja kijk, ze loopt nog school laatste jaar, en als ouder heb je onderhoudsplicht tot hun 25 jaar. Tenminste zo lang ze studeren. We hebben info ingewinnen bij een instzntie. Wachten nog op feedback.
Het is niet de bedoeling te breken met haar.

onderhoudsplicht

Ja maar onderhoudsplicht betekent niet dat je je auto moet uitlenen. Ik zou aangeven dat ze bij jullie mag wonen en eten en drinken krijgt. Meer hoef je niet te betalen. Is ze leuk/lief/aardig, kan je altijd wat toegeeflijker zijn, maar voor nu zou ik dat niet doen. Ook geen rekeningen aanvullen dus.
Zo gaat het er hier in ieder geval aan toe en iedereen vind het prima. Zakgeld geef ik allang niet meer, willen ze geld, dan kunnen ze een baantje erbij zoeken.

Ja maar

Als ze zich echt zo naar gedraagt zou ik het geld dat ze kost steken in een kamer. Of dat in ieder geval voorstellen. Blijkbaar vindt ze jullie vreselijk, dus best kans dat ze dat een goed idee vindt. En anders kan ze zich leren gedragen.

Maar om te beginnen zou ik al haar privileges intrekken. Gen zakgeld, niet met jouw auto.
En hoe gaat het met klusjes in huis? Voor wat hoort wat, dus als ze wil dat jullie zorgen voor boodschappen, eten, was, dan kan dat, als zij ook haar aandeel levert. Doet ze dat niet, dan zorgt ze maar voor zichzelf.

Je mag best voor jezelf opkomen, je bent haar bediende niet he.

Oudermishandeling

@koffiekop
Ja de regel is nu dat ze wat geld kan krijgen in ruil voor hulp in het huishouden. Mijn man houdt de tijd die ze eraan besteed bij.

Ik vraag me uberhaubt af of er ook sprake is van een persoonlijkheidsstoornis. Dat zal de vraag worden bij het volgende bezoek bij de psychiater.

Bedankt voor de reacties. Zo heb je eens een andere kijk van mensen die ons helemaal niet kennen en er dus ook niet dichtbij staan.

Oudermishandeling

Vakantie-of weekendjob

@Jasmijn
Ze heeft nu een goed excuus. Feit dat wij afgelegen wonen En het openbaar vervoer niet altijd beschikbaar is. Slechts 2 keer per dag, kan ze nergens geraken.
Vandaar dat wij gestimuleerd hebben voor haar rij ewijs te gaan. Fietsen in druk verkeer heeft ze ook niet geleerd. Dat ligt aan mij. Ikzelf kan het niet, geprobeerd maar gevallen op een paar cm van een boordsteen met mijn hoofd. Never again!

Daarom dat begeleid zelfstandig wonen voor ons het beste lijkt. Dan is ze ook dichter bij het openbaar vervoer.

We zien wel hoe het verder loopt.
Ik stel mij al anders op, en dat vind ze niet normaal. Doe keer normaal krijg ik dan te horen. Reageer daar niet op.