U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Langdurige zorg
Vanmiddag keek ik naar Buitenhof. De eerste gast was Martin van Rijn. Man van 'mijn' partij. Een groot deel van wat hij te zeggen had kon ik volgen. De plannen zijn mooi, hoe de uitvoering wordt moeten we afwachten. Maar vanaf tijdspunt 15.30 met rond 19.10 het deel waar ik echt ontzet op reageerde.
Pieter Jan Hagens komt met het voorbeeld van een vrouw die in verband met mantelzorg een dag werken inlevert en daardoor 32% minder inkomsten gaat krijgen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van een regering die werken door vrouwen aanmoedigt, sterker nog die vrouwen op hogere posities wil hebben, aldus Pieter Jan. Maar zo moeten we niet denken volgens Martin. Vrij vertaald haal ik eruit dat je mantelzorg uit liefde doet en dat het niet altijd om geld moet gaan. Mijn gedachte en ook die van Pieter Jan was meteen, "ja halloo, dat zegt iemand die waarschijnlijk een mooi inkomen heeft en ook met 1 dag minder werken nog wel rond zal komen." Voor mensen met een laag inkomen, zoals ikzelf, is zo'n uitspraak ronduit belachelijk.
Het mantra van deze regering is 'we moeten weer meer voor elkaar ozrgen'. Prachtig hoor, maar het staat ontzettend ver van de realiteit af. Als ik naar onze eigen situatie kijk: schoonvader is nu alleen, heeft geen familie in zijn woonplaats. Een kind komt nu wat vaker naar hem toe, maar dat blijft niet zo, de reis is gewoon te duur en te ver. Wij komen in mindere mate omdat we de reis echt niet steeds kunnen betalen, het gezin van het derde kind werkt ook en kan niet zomaar even binnen wippen.
Hij heeft wel aardige buren, maar ook die zijn allemaal op (hoge) leeftijd. Daar kun je maar voor een klein stukje van verwachten dat men voor elkaar zorgt. Hoe voorkom je dat dit soort mensen, zoals mijn schoonvader, vereenzaamt, als de zorg van werkende familie moet komen? Van werkende familie met een inkomen wat niet eventjes ingekrompen kan worden om voor vader te gaan zorgen?
Aan het eind van het gesprek komt Martin van Rijn aan met dat in eerdere tijden kinderopvang op de agenda is gezet om opgenomen te worden in cao's, nu is het wellicht tijd om ook de langdurige zorg in cao's te krijgen. Hoe zien ze dat voor zich?
Hoe staan jullie hierin? Jullie zorgen, of juist niet zorgen?
ook al heb je wel tijd en woon je in de buurt
dan kan het nog best veel gevraagd zijn om bv vijfmaal in de week even bij je moeder langs te gaan voor een x-tal jaren. je weet nooit hoelang het zal gaan duren - een groot verschil met kinderen grootbrengen!
Nee oplossen in de zin van dat iemand echt niet meer eenzaam is, dat kun je nooit van kinderen vragen, maar van familie mag je het eerder verwachten dan van een vreemde. Maar dat ook familie hierin niet altijd een rol kan spelen weet ik uit mijn eigen situatie. Ik heb geen contact meer met mijn ouders. Zij wonen een paar duizend kilometer verderop en ik vermoed dat ze behoorlijk eenzaam dood zullen gaan. Ik vind dat ontzettend triest, maar hier is geen oplossing meer voor. Mijn kinderen hebben ze in het voorjaar nog geschreven dat ze nog erg graag een keer contact willen voor het te laat is, maar geen reactie.
Mijn schoonvader wil niet verhuizen, hebben we onlangs begrepen. Dat heeft consequenties. Ik vind het echt jammer. Ik mag hem graag, maar ik kan niet elke dag even aanwaaien, zelfs niet elke week. Dat soort bezoeken moeten ook niet te lang duren, hebben we ook gemerkt. Na een half uurtje/ drie kwartier is de gespreksstof op. Als je bij elkaar in de buurt woont is zo'n half uurtje prima. Als je ervoor met de trein moet doe je dat niet zomaar.
Ik vind dat de overheid geen rekening houdt met dit soort scenario's.
investeren in relaties - en verder
met je buren, in een vereniging, met vrijwilligerswerk. En vooral ook met mensen die wat jonger zijn!
Verder zullen er meer wooncomplexen wonen waar ouderen een woning huren/kopen, en daarnaast zorg inkopen voor zover ze dat nodig hebben. In zo'n wooncomplex kunnen ook voorzieningen een plek krijgen, zoals een restaurant, recreatieruimte, de kapper, de pedicure - zodat ze daar drempelloos heen kunnen met rollator/rolstoel. Maar al die ruimten in dat gebouw moeten wel op een of andere wijze bekostigd worden, dat wordt een hele klus.
wooncomplexen.
Dat hebben wij in onze gemeente en in vele plaatsen in Nederland. De kapper en pedicure betalen huur, als je in het restaurant gaat eten reken je af, ook gasten van buiten af zijn welkom. Verder betalen de huurders servicekosten zodat ook gemeenschappelijke ruimtes schoon worden gemaakt, lift, ramen. Extra zorg moet je zelf regelen en inkopen. Die veranderingen zijn al volop bezig. Als je een verpleegtehuis in wil of moet heb je een hogere indicatie nodig dan vroeger. Ik ken zelfs mensen die terug moesten naar dit meer zelfstandig wonen. Verpleeg- en verzorgingshuizen worden zo veel mogelijk hier op aangepast.