Kinderen krijgen, maar er niet voor zorgen

#373

"Baby maar afstaan dan?"

Als dat de enige oplossing is die je in zo'n situatie kunt bedenken, had je er inderdaad beter niet aan kunnen beginnen.

Toch geen spitsuur zoals je beweerde, dus

of alleen spitsuur voor je man.

Afwijken van de norm

Ik heb zowel geen commentaar (nog geen opgetrokken wenkbrauw) gekregen toen ik full time thuisblijfmoeder was als toen ik full time buitenshuis werkte. Wel bijzonder dat jij, Lanza, zo onder vuur ligt vanwege je full time baan, iets wat je pas net een maandje doet (gezien je draadje van half oktober waarin je nog 32 uur werkte ). In wat voor omgeving verkeer jij? Met net zo snoeihard ver(voor)oordelende mensen als jij?

skik

Quote:

En ik vraag me ook af waarom Lanzaman dan terug moest naar 28 uur. Met deze urenverdeling had hij toch ook makkelijk 32 uur kunnen blijven werken.

Wij willen niet dat onze kinderen iedere dag op het kdv, of de bso zitten. Samen een uur of 70 werken is echt de max. Anders gaan er andere dingen wringen.

Komt er nou

nóg een eis van de Lanzapolitie voor jonge stellen met kinderwens? Dat beide ouders keutelen met kleine kinderen leuk moeten vinden? Anders wordt de sterilisatie niet ongedaan gemaakt hoor.

Trouwens, geldt voor ongesteriliseerde stellen dan geen verplichting om elke verandering (bijvoorbeeld opeens minder inkomen, of een scheiding) door te geven aan het Lanzabestuur? Anders loopt dat ongesteriliseerd wild ook maar zo los. Moeten ze straks hun baby afstaan omdat ze er achter zijn gekomen dat keutelen niet hun ding is.

Dat is leuk bedacht

Maar een deel van die 70 uur speelt zich af in de avonduren.
En 32 en 40 is.....

in your dreams Lanza

Ik denk dat Lanza echt haar best doet om haar kinderen een goede opvoeding te geven, dat geloof ik wel. Maar volgens mij valt het reuze mee met die 'bakken kritiek' die ze over zich heen zou krijgen. Sterker nog Lanza: you wish. Volgens mij droom jij er gewoon van om tussen alle saaie ongeemancipeerde parttime werkende vrouwen de enige te zijn die uitblinkt. De eerste in haar soort, iemand die het wél is gelukt, iemand die tegen alle kritiek (je word nog net niet gestenigd!) kiest voor het juiste. Een pionier, een heuse Aletta Jacobs.
Al die negatieve reacties waar je het over hebt krijg je helemaal niet. Misschien alleen een fractie. Of misschien gewoon alleen in je hoofd. En de weerstand die je niet in je omgeving voelt probeer je hier uit te lokken. Maar het lukt je niet want niemand hier vind jou raar.
Misschien een forum voor gereformeerde moeders eens proberen. Dat rebelleert wat lekkerder.

veel te snel geschreven, wat een dt-fouten...

He balen

En ik dacht nog wel een hele geëmancipeerde vrouw te zijn door mijn eigen geld te verdienen, ook nog als zelfstandige, én ook nog meer geld te verdienen dan man. En man kookt ook nog eens elke dag.
Zat ik er even naast!

Ik krijg

steeds meer het vermoeden dat Lanza gewoon bij jeugdzorg werkt en aan het polsen is hoeveel ouders hier eigenlijk gemeld zouden moeten worden, omdat ze niet voldoen aan het standaardplaatje dat gebruikt gaat worden om ouders langs de meetlat te leggen.

Quote:

Maar een deel van die 70 uur speelt zich af in de avonduren.
En 32 en 40 is.....

Dat maakt niet uit, je bent die uren wel aan het werk. We zitten nu op 68, dat is voor ons ruim genoeg. Anders gaat het ten koste van andere belangrijke dingen en dat willen wij niet. Het kan maar zo zijn dat het volgend jaar weer net even anders is, wij kijken wat nodig is en spelen daar zo goed mogelijk op in. Dit project waardoor ik nu 40 uur werk duurt een half jaar, daarna kijken we weer verder.

Mijn man werkt nu 3x 9, waardoor hij vier dagen thuis kan zijn en ook na school op het plein kan staan de meeste dagen, dat vinden we echt heel belangrijk om onze kinderen te bieden. Meer opvang willen we niet.

Lanza

Ik vroeg hoeveel procent van de tijd je bij beide kinderen bent, dan moet je de tijd dat de ene in bed ligt en de andere naar bed wordt gebracht door je man niet meetellen.

Maar al is het 50%, dat is precies wat zo iemand ook heeft die 3 wk op het booreiland zit en 3 wk thuis is.

Daarbij vraag 1: hoe dúrf je het over mensen te hebben die 'niet voor hun kinderen zorgen' als je zelf zoveel werkt en je kind naar kdv/bso brengt of bij partner achterlaat? Dat doen 'die andere mensen' toch precies zo? Ze werken en partner of kdv/bso zorgt voor de kinderen. Denk je werkelijk niet (met jouw vreemde manier van denken) dat een kind nog beter af is dan die van jou als er 1 ouder bij het kind is zonder kdv of met minder kdv? Ik ben de laatste die kdv/bso afkeurt maar ik vind dat jij behoorlijk met twee maten meet. Nee dat vind je niet want je bent van mening dat beide partners carrière moeten maken ook al vinden ze zelf van niet. Daarbij wat is carrière nu eigenlijk? Een hoop stress en onzekerheid in de tijd dat je kinderen klein zijn. Een fijne baan, geen druk om te presteren etc lijkt mij een stuk beter.

en tenslotte, jij hebt een baan waar je dus nog heel veel thuis kan werken. Je gaat dus straks ook roepen dat je gesteriliseerd moet worden als je een baan hebt waarbij je wel eens meer dan een week achter elkaar van huis bent, als je baby's niet erg leuk vindt én als je een baan hebt die je niet voor de helft van de tijd thuis kunt doen?

"Mijn man werkt nu 3x 9, waardoor hij vier dagen thuis kan zijn en ook na school op het plein kan staan de meeste dagen, dat vinden we echt heel belangrijk om onze kinderen te bieden. Meer opvang willen we niet."

Ik ben het nu ook helemaal kwijt. Mijn kinderen zijn nooit naar de opvang geweest, is dat nu beter of slechter?

Quote:

Maar al is het 50%, dat is precies wat zo iemand ook heeft die 3 wk op het booreiland zit en 3 wk thuis is.

Als mijn zoontje in zijn bed heeft geplast dan ben ik het die zijn bed verschoond. Als mijn jongste gedroomd heeft en huilend wakker wordt, dan knuffel ik hem en stel hem gerust. Als mijn kind zoals vorige week ineens hoge koorts heeft, dan ben ik bij hem en brengen we samen de dag door op de bank en maak ik kippensoep. De weekenden ben ik 100% van de tijd thuis met mijn kinderen, dus daar gaat je vergelijking al mank.

Het gaat om continuïteit kunnen bieden, een veilige thuishaven kunnen bieden. Ik werk nu een maandje ft hiervoor heb ik jaren pt gewerkt. Ik ben de eerste maanden volledig thuis geweest bij mijn kinderen en heb lang bv gegeven. Allemaal heel anders dan dat ik die jaren op zee had doorgebracht. Dan had ik echt die binding niet gehad met beide kinderen.

Applaus

Even terug naar #283

Lanza: “Je kunt niet het leed van de hele wereld op je schouders nemen. Ik wil er allereerst voor mijn eigen gezin en familie zijn, daarnaast zijn mijn vrienden erg belangrijk voor mij, dan doe ik nog vrijwilligerswerk, mantelzorg en is mijn werk ook nog maatschappelijk relevant, dus ook daar maak ik een verschil.”

Mooi, dat woordje “ook” in de laatste zin. Zij maakt het verschil! Overal!

En dan, tromgeroffel:

“Voor de rest hoop ik dat andere ouders daar een voorbeeld aan zullen nemen en ook betrokken zullen zijn bij hun kinderen, etc. etc.

Serieus: is dat je doel? De wens dat anderen een voorbeeld aan jou, Lanza, nemen? Waarom? Er zijn zoveel smaken, waarom is die van jou te verkiezen boven alles?

Misschien een andere verpakking kiezen voor je boodschap? Want ik geef je op een briefje dat als je practice wordt overschaduwd door veroordelende preach, dat het ‘m niet gaat worden.

Iets met empathie en welbegrepen bescheidenheid.

Het tegenovergestelde effect

Juist niemand hier wil zoals Lanza zijn....

Nog meer mank

Lanza is overal bij geweest en is er altijd voor haar kinderen. Dat kan, dat willen meer ouders. Wat ik daarin niet snap is waarom dat altijd per se met z’n tweeën moet.
Vaders moeten wel in de buurt zijn, ook vooral parttime werken, maar als moeder moet je overal bij zijn? Nee dat is niet mijn huwelijk.

Inderdaad Pirata, dat is wel de juiste conclusie. Wie wil er als Lanza zijn?

Huh?

Jij 7 overdag en 5 tot 8 in de avonduren. Elke dag dus? En je man 28 uur? Dat is toch hetzelfde als hoe het in veel gezinnen gaat? De een verdient meer en maakt logischerwijs de meeste uren, de ander doet het rustiger aan om er ook voor de kinderen te kunnen zijn. En dat is soms maar goed ook als de ander een workaholic is bijvoorbeeld.

Precies Kaaskopje

Of je middelt het een beetje uit.

Weet je, denk ik, uiteindelijk gaat ouderschap niet om het aantal uren dat je bij je kind bent maar om waar je je prioriteiten legt. Mijn man is met zijn fulltime baan minstens net zo veel ouder als ik. Zelfs als ie incidenteel een weekje in het buitenland zit.

En waar

blijft de inbreng van je man Lanza?
“Als mijn zoontje in zijn bed heeft geplast dan ben ik het die zijn bed verschoond. Als mijn jongste gedroomd heeft en huilend wakker wordt, dan knuffel ik hem en stel hem gerust. Als mijn kind zoals vorige week ineens hoge koorts heeft, dan ben ik bij hem en brengen we samen de dag door op de bank en maak ik kippensoep. De weekenden ben ik 100% van de tijd thuis met mijn kinderen, dus daar gaat je vergelijking al mank.”
Volgens mij heb je die hele man van he niet nodig. Of ie nu pt of ft werkt, je doet het allemaal helemaal alleen. Chapeau.

Huh?

Jouw man is niet in staat het bed te verschonen en soep te voeren en te knuffelen bij enge dromen? Dát vind ik pas eng. Mijn kinderen waren in prima handen met mijn man hoor en dat waren ze ook geweest als ik een baan had waarbij ik zo nu en dan 1-3 wk weg zou zijn. Ik kan dan zelfs voorlezen via skype

Maar zeg nu eens: je zorgt toch drie dg per week ook niet zelf voor je kind? Hoe kun je de titel bedenken van deze discussie? En de andere ouder is niet goed genoeg voor jouw kinderen maar bij anderen moeten ze er altijd sámen zijn? Doe je altijd zo ingewikkeld en meet je altijd met twee maten?

Ik heb nergens gezegd

dat ouders 24/7 aanwezig moeten zijn. Ik stimuleer niet dat je samen werkloos thuis moet gaan zitten. Vreemde interpretatie van mijn woorden.

Wel dat je stand by moet staan, voor het geval er iets is. Als jij op je booreiland zit, dan kan dat niet. Ik heb niks tegen kdv en bso (het heeft juist een grote meerwaarde, vind ik). Wel tegen je volledig onttrekken aan de verantwoordelijkheden die het ouderschap met zich meebrengt.

Mijn man en ik zouden trouwens beiden onze baan niet kunnen uitvoeren als we met iemand samen waren die er weken of maanden niet was. Het is juist zo belangrijk dat we er beiden zijn en beiden kunnen inspringen op momenten dat het nodig is. Soms kan dat onverwachts zijn. Dat ga je allemaal niet redden vanaf je booreiland, of met je 2 dagen per 14 dagen 'oppassen' .

Lanza

Jullie kinderen gaan drie dg naar een kdv/school/bso. Geef nu eens aan wat het probleem is als de ene ouder drie wk op en drie wk af op een booreiland zit waarbij de andere partner drie dg werkt?

Dat lijkt me toch een heel duidelijk verschil

Onze kinderen zien hun ouders iedere dag. De ochtenden, middagen, avonden, als er s nachts iets is zijn we er. Als we worden gebeld door school, dan zijn we beschikbaar voor ze. We wonen met het hele gezin in 1 huis. Beleven alles samen. Mijn man en ik weten wat er speelt. Zien de blauwe plek op de knie van zoon en vragen wat er is gebeurd. Dat zie en weet je allemaal niet als je wekenlang weg bent.

In jouw voorbeeld is de ene ouder er niet, bij ons zijn we er wel. Dat is een verschil van dag en nacht.

Gatver

Wordt er nu nooit eens iemand misselijk bij jullie van het elkaar zo op de huid zitten?
Denk jij dat je kind schade oploopt als papa of mama dat blauwe plekje mist?