Kinderen krijgen, maar er niet voor zorgen

Wat me wel opvalt

is dat werken voor veel moeders optioneel is, terwijl het dat voor de vaders nooit is. Ook niet als de vrouw flink verdient, hoor ik nooit een man twijfelen of hij misschien liever thuis wil blijven met de kinderen. Laat staan dat een vader deze beslissing neemt.

Dat zegt me dat er andere mechanismen spelen dan alleen wat ieder individu intrinsiek wil, of welke ambitie een ieder heeft.

Wat mij opvalt...

Kan iemand mij nu eens uitleggen wat een carrière nu daadwerkelijk is?

Ik werk al meer dan 10 jaar bij een fijne werkgever en heb een geweldig leuke baan. En hetzelfde geldt ongeveer voor mijn man.

Ik ervaar geen hinderende ambities, van beide zijden niet.

Wat is de issue nu helemaal?

En Dendy

Fijn dat dat zo kan bij jullie. Doen waar je blij van wordt is een luxe. Dat ervaar ik iedere dag weer.

Ginny

Fijn dat jij dat ook zo ervaart.

Of het echt altijd een luxe is weet ik niet. Soms is het loslaten van “hoe het hoort/wat anderen vinden” ook een kunst.

Maar ik/wij zijn zeker dankbaar en tevreden!

wederom: tja Lanza

Allereerst zegt het niets dat jij 'nooit hoort' dat....
Ten tweede zolang pa en moe gezamenlijk hun eigen keuzes maken is daar niets mis mee en gaat jou of een ander dat niets aan. Nog los van het feit dat jij of een ander géén idee hebben van het hoe en waarom van die keuzes.

Overigens blijft het feit dat als beide ouders ambitie hebben en carrière willen maken, dat dat normaliter betekent dat dat ze dat niet kunnen met maar 20 of 24 uur werken per week. M.a.w. dat betekent dat kinderen veel naar de opvang moeten. Kan, ook een keuze, maar ook dáár vinden anderen dan vaak weer wat van. Duss....

Kortom, ouders moeten keuzes maken en dat betekent linksom of rechtsom rekening houden met het feit dat je kinderen hebt. En dat kan op veel verschillende manieren. En wat kan het jou in hemelsnaam schelen als in een ander gezin de vader meer werkt dan ma? Hún keuze toch? Lijkt me nogal simplistisch al je denkt dat anno nu (buiten zeer gelovige gezinnen, (weer die keuze hè...?)) ma zich volledig schikt naar pa. En áls ma werkelijk denkt dat pa bepaalt, dan is die hele ma niet eens geschikt om carrière te maken.

Maar waarom

zou de ene keuze dan vallen onder 'loslaten wat anderen denken' en zou de andere keuze vallen onder 'aan de verwachtingen van anderen willen voldoen'?

Wat je wil kan ook losstaan van wat anderen willen, of verwachten. En dan is mijn omgeving misschien ook weer anders dan die van jou. Ik ervaar uit mijn omgeving bijvoorbeeld geen enkele druk om te doen wat ik doe, wat betreft werk.

En hoe werkt dat dan voor jullie mannen die ft werken, kostwinner zijn en daarmee precies in het plaatje vallen van 'wat hoort'? Hebben zij de vrijheid om een andere keuze te maken? Wat zou je ervan vinden als hij morgen naar je toekwam met het idee dat hij het graag anders wil? Of is daar geen ruimte voor?

"Jullie mannen"

Nou, die van mij werkt FT, is ie daarmee dan automatisch kostwinner? Ik sleep namelijk hetzelfde bedrag binnen elke maand.

En als ie wil gaan parttimen, prima. Wel ff uitrekenen of we de mandlasten dan kunnen betalen.

Als je samen het geld verdient

dan ben je samen kostwinner. Als de vrouw thuis is, dan is alleen de man de kostwinner.

Ik voel als vrouw trouwens veeeeeel meer weerstand van alles en iedereen nu ik ft werk, dan eerder toen ik nog pt werkte. Mijn man heeft daarover nooit ene opmerking gekregen. Wat dat betreft denk ik dat ik meer tegen de stroom inga als je het hebt over verwachtingen van anderen dan de vele dames hier met een kleiner baantje.

Lanza

Àls mijn man dat tegen mij zou zeggen, dan zouden wij samen er een draai aan geven. We zijn beiden niet vastgeroest in een bepaald patroon.

Maar mijn man heeft ook geen carriere of ambities op dat vlak. Zodra hij klaar is met werken gooit hij dat van zich af en gaat wat leuks doen. Hij heeft geen hekel aan zijn werk, want dat zorgt voor een behoorlijk onbezorgd leven verder. Maar overwerken en thuiswerken doet hij nooit en zijn werkgever weet inmiddels ook dat hij zijn telefoon buiten werktijd niet opneemt.

En over druk, ik heb daar geen last van en mijn man ook niet. Maar ik voel de ongemakkelijkheid heus wel eens van anderen als ik hardop zeg dat ik ambitieloos huismoeder, mijn man niet hogerop een ladder wil, onze stationwagen al 19 jaar oud is en onze kinderen ook al niet hoeven te presteren op school of sport.
Ik kan mij voorstellen dat anderen wel last van die maatschappelijke druk hebben. En dan een burnout krijgen ofzo.

Ik ben ook voor jou oprecht blij dat alles gaat zoals jij het wenst

Zo vaak

Deze discussie hebben we al 4765 keer gevoerd - sorry Lanza voor jouw tijd- en ja ik vind het ook bijzonder dat als er keuzes gemaakt worden dat een ouder thuis blijft dat dat vrijwel altijd de vrouw is. Tenzij er omstandigheden (ziekte, ontslag etc) zijn waardoor de man tijdelijk thuis is.
Ambities of carrière maken is dat je werk kunt waar je goed in bent, waar je je verder in kunt ontwikkelen en waarvoor je gewaardeerd wordt (ja ook financieel). En nee niet iedereen heeft die ambitie. Maar ik zie niet in waarom mannen het wel meer zouden hebben dan vrouwen.
Maar nogmaals, ik voel me in deze wel een beetje een plaat die vastloopt want al tig keer deze discussie gehad

Wel kostwinner, soort van, want mijn salaris is wel minder hoog maar zonder zou man wel ft moeten werken. Allebei geen ‘carrière’, wel eigen bedrijf van man. Was zijn ‘ambitie’. Ik had geen ambitie anders dan een leuke parttime baan. En die heb ik. Ook nog eens bij een topwerkgever. Wij zijn allemaal helemaal happy. Zeg t maar Lanza, waar zitten we fout?

Huh Lanza

Ik begrijp er geen snars van....

"zou de ene keuze dan vallen onder 'loslaten wat anderen denken' en zou de andere keuze vallen onder 'aan de verwachtingen van anderen willen voldoen'?"

Uh, gewoon doen zoals je dat gezamenlijk als ouders het beste vindt. M.a.w.: dat gaat anderen niets aan. Waarom zou je aan de 'verwachtingen' van anderen willen voldoen?

"Wat je wil kan ook losstaan van wat anderen willen, of verwachten. En dan is mijn omgeving misschien ook weer anders dan die van jou. Ik ervaar uit mijn omgeving bijvoorbeeld geen enkele druk om te doen wat ik doe, wat betreft werk."

Ja dus? Ik heb geeeeen idee of jou omgeving 'anders' is dan de mijne. Maar is dat boeiend? Geen idee wat mijn omgeving verwacht of wil. En als ze hun wenkbrauw zouden optrekken, dan doen ze dat toch lekker?

"En hoe werkt dat dan voor jullie mannen die ft werken, kostwinner zijn en daarmee precies in het plaatje vallen van 'wat hoort'? Hebben zij de vrijheid om een andere keuze te maken? Wat zou je ervan vinden als hij morgen naar je toekwam met het idee dat hij het graag anders wil? Of is daar geen ruimte voor?"

Welk plaatje? Van Wie? Waarom zouden zij de vrijheid niet hebben? Dat bepaal je als ouders onderling.
Of gaat het er nu ineens weer om wat 'anderen' ervan vinden? En sowieso: hoezo zou je altijd precies weten wat 'anderen' ervan vinden? Of zijn het nu ineens weer de mannen die niet de 'vrijheid' hebben. Je springt echt van de hak op de tak.
Hoe dan ook: dat bepaal je als ouders onderling.
W.b.t. je vraag: "Wat zou je ervan vinden als hij morgen naar je toekwam met het idee dat hij het graag anders wil? Of is daar geen ruimte voor?" Uh....... je bedoelt minder gaan werken en meer gaan zorgen? Nou, wederom zal je daar gezamenlijk een plaatje van moeten maken. Logisch toch?

Negatieve omgeving

"Ik voel als vrouw trouwens veeeeeel meer weerstand van alles en iedereen nu ik ft werk, dan eerder toen ik nog pt werkte."

Ik heb dit al eerder tegen je gezegd. Als je echt zoveel negativiteit ervaart ga dan met andere mensen praten. Ga ergens anders staan op het schoolplein. Bij de mensen waar ik mee om ga is aantal uren werken helemaal geen issue. Ik weet niet eens hoeveel uur iedereen werkt en hoe ze dat doen. Dat is mijn zaak ook helemaal niet.

Natuurlijk bestaat er een kans dat jij op het schoolplein ook je geweldige verdeling tegen iedereen loopt rond te bazuinen op hetzelfde " ik weet alles beter " toontje dat je hier ook tentoonspreidt. In dat geval zijn negatieve reacties wellicht niet bedoeld naar het aantal uren dat je werkt maar je arrogante houding hierover.

Precies Vlinder

Als Lanza in haar omgeving ook zo communiceert, dan zullen daar vást veel mensen negatief op reageren.....

Alkes

Ik ken jouw pleidooi😁

Even voor de beeldvorming, ik heb voor dat er kinderen kwamen veel gewerkt ( zonder ambitie, hoogstens om lekker veel te verdienen) en daar ook een bijzonder leuke eigen spaarrekening aan over gehouden. Dus helemaal kansloos ben ik niet🤣

Het ging hier erover dat iemand uit geheel eigen vrije wil geen ambities heeft. Nou ja, zo eentje ben ik er dus.

Dat ligt niet aan mijn omgeving hoor

dat krijg je voor je kiezen als je niet voldoet aan de heersende norm, maar jullie hebben het nooit anders gedaan dan die norm, dus dan heb je daar geen weet van.

Alkes

Ik ben het op zich met je eens. Maar niet iedereen wil dat.
En ook parttime kun je je ontwikkelen. En als dat niet kan, dan zou daar eens iets aan moeten veranderen. Vind ik dan.

Misschien zou niet moeten zijn: meer vrouwen fulltime maar juist meer mannen parttime. Tot mijn grote vreugde zie ik bij mannen ook meer en meer de 4 daagse werkweek opkomen.

Lanza de norm

Echt. Jij voldoet geheel aan de norm van ideale vrouw, norm ideale relatie en ideaal gezin. Ik ben zelden zo’n perfect iemand tegengekomen. Bijna perfect, je zou nog iets aan je communicatieve vaardigheden kunnen doen.
Daar kan ik als weinig sportieve gescheiden weinig georganiseerde ouder nog een puntje aan zuigen.

proest Lanza

dat ik het nooit anders gedaan zou hebben dan de norm... tuurlijk, dat schat jij zo even in.

O, stom, ik had op mijn handen zullen blijven zitten. Nou ja, 1 reactie per dag - moet kunnen

Quote:

Uh, gewoon doen zoals je dat gezamenlijk als ouders het beste vindt. M.a.w.: dat gaat anderen niets aan. Waarom zou je aan de 'verwachtingen' van anderen willen voldoen?

Haha ik sta er echt versteld van hoe naïef mensen in deze tijd nog kunnen zijn. Denk je nou echt dat massaal mannen ft werken omdat ze dit het beste vinden en vrouwen pt omdat ze dit het beste vinden?

Zou wel heel toevallig zijn

Dendy 342

Ik vind dit oprecht fijn om te lezen. Ik heb dat gevoel dus ook heel vaak en voel mij daarin meestal heel alleen. Nee, ik hoef niet woest carriere te maken, ambities... ja, dat we gewoon zo kunnen blijven leven als we nu doen. Iets wat mij elk jaar weer een hoop stress geeft is, als ik, omwille van de functioneringscyclus op mijn werk, weer een POP moet opstellen (Persoonlijk OntwikkelingsPlan), met nieuwe doelen en ambities. Wat moet ik er dit jaar nou weer in zetten? Ik doe gewoon mijn werk, de meeste mensen zijn tevreden over hoe ik dat doe en dat wil ik gewoon graag zou houden. Klaar.

Oh my

Naar aanleiding van #343 weet toch echt wel zeker dat je geen gelijk heb Kenfan.

Anders is er toch echt wel iets mis gegaan bij de selectiegesprekken.
Een goeie senior bullshit content generator kan echt beter.

Tine

Zet er wat cijfers bij.

Oh nee beter nog. Neem je eerst voor om het SMART te maken. En vervolgens werk je toe naar een percentage. Hoe POP wil je het hebben?

Ambitie

Is zoveel meer dan zoveel mogelijk geld willen verdienen. Of hoger komen. Het kan ook bestaan uit het werk wat je doet zo goed mogelijk uitvoeren. Voor mij bestaat het eruit dat ik waarde wil toevoegen aan de wereld, het maatschappelijke belang is voor mij belangrijker dan het geld dat ik verdien.