kind-moet-kunnen-vallen-zonder-dat-ouder-zegt-oh-je-designbroek

verzekeringsmaatschappijen

Ik hoorde dit onderwerp afgelopen week op de radio. Wat bleek?

Dat hele gedoe van "veilig materiaal" en "risico's vermijden" is niet alleen het gevolg van drukke ouders of ouders die te beschermend zijn. Kinderdagverblijven, (peuter)scholen en bso's moeten alleen maar "superveilig" materiaal neerzetten, want anders hebben ze geen verzekeringsdekking.

Amerikaanse toestanden dus waar het juridische en potentiele aansprakelijkheid bepalen aan welke risico's de kinderen van tegenwoordig nog blootgesteld mogen worden.

De bouwlamp op de ouders

http://www.socialevraagstukken.nl/column/wie-durft-er-nog-kinderen-te-krijgen/

Reactie van Mieke van Stigt op het artikel over Saskia Kloet van VeiligheidNL, een businessmodel om het over veiligheid te hebben bij overheidsinstanties, scholen en hulpverlening.

https://www.veiligheid.nl/organisatie/voor-wie

"Opvoeden in een vijandig klimaat

Zoals gezegd: gedegen onderzoek ontbreekt. Dan rijzen er twee vragen: waar komt die (vermeende) beschermingsdrang vandaan en waar komt die beschuldigende houding naar ouders vandaan? Voor de eerste kwestie, die van beschermende ouders, liggen een aantal verklaringen voor de hand. Ten eerste: ouders worden door hun omgeving voortdurend bekritiseerd, en dat begint al voor de geboorte met vragen over wat je gaat doen: borstvoeding of fles, inenten of niet, crèche of thuisblijfmoeder, voor alle standpunten zijn er felle verdedigers en keiharde veroordelingen. Daarbij is het voor ouders onmogelijk om aan alle critici tegemoet te komen: thuisblijfmoeders krijgen kritiek omdat ze niet geëmancipeerd zouden zijn, fulltime werkende moeders krijgen kritiek omdat ze hun kinderen ‘uitbesteden’ enzovoorts. Ouderschap is vooral een eenzaam project geworden, vol tegenstrijdige eisen. Op het moment dat je het ‘goed’ doet, faal je. Reden genoeg voor ouders om zichzelf en hun kind(eren) in te kapselen tegen de voortdurende kritiek."

"Het geloof in de maakbaarheid van het leven komt nergens zo sterk tot uiting als bij kinderen: als er wat misgaat, moét het wel de schuld van de ouders zijn. De aandacht is verschoven van maatschappelijke verantwoordelijkheid (omgeving, beleid) naar individuele verantwoordelijkheid en dús maakbaarheid en laakbaarheid. Is het dan gek dat ouders steeds angstiger en bezorgder worden? Of dat ouders tegen de machtige instanties in opstand komen en dus neergezet worden als lastig of agressief? Dat zegt meer over de macht van die instanties, en de positie van ouders."

SafeYouSafeMe

https://www.veiligheid.nl/organisatie/voor-wie/fondsen/rabobank-foundation

Verantwoordelijk voor de overheidscampagne SafeYouSafeMe.

"Om scholen te faciliteren bij de aanpak van kindermishandeling, biedt VeiligheidNL de methode Safe You Safe Me aan. De methode helpt scholen op een praktische manier bij het voldoen aan de wet Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling’ en biedt handvatten voor een efficiënte en brede aanpak van kindermishandeling, samen met leerlingen en ouders. Op deze manier probeert Safe You Safe Me kindermishandeling eerder te signaleren en sneller te handelen wanneer tekenen zich voordoen."

Natuurlijk hebben de ouders het gedaan dat is financieel makkelijk scoren. Kindermishandeling is cashen bij de overheid.

van designbroeken tot Machtige Instanties

Er zijn winkels met designkleding voor kinderen, dus dan zijn er ook ouders die dat kopen ... Zal nooit een vader vergeten, wiens kind bij het Griekse restaurant in town gevallen was en een vies broekje had. Hij liep zo linea recta de winkel uit, de straat over, winkel aan de overkant in. En 2 minuten later had hij het kind weer bij zich met een nieuw broekje aan. Dat was een he-le du-re win-kel!

De directrice van mijn vriendins zoons school (auw twee genitieven achter elkaar) in Wageningen vond dat kinderen niet vies mochten worden tijdens het spelen. Mijn vriendins zoon vond niets leuker dan voetballen, waarbij hij frequent viel en dan een gat in zijn broek had. Er was niet tegen te stoppen of te lappen, want een uur later was de broek alweer stuk. Ze kon ook niet iedere week 5 nieuwe broeken kopen natuurlijk.

Die vrouw probeert nu al jarenlang voor elkaar te krijgen dat jeugdzorg mijn vriendin haar kinderen afpakt. Hele dossiers vol liegt ze bij elkaar van A tot Z en stuurt ze overal rond. Je reinste laster is dat, maar 'professionals' (hmpf) van instanties hoeven zich niet aan de wet te houden. Over machtige instanties gesproken ...

Rekenen, wiskunde

Ja ik denk dat rekenen en wiskunde inderdaad iets verschillends zijn. Wat het verschil is, dat zie ik niet helemaal, maar mijn vriendin en de jongens zijn alledrie wel goed in rekenen, maar wiskunde ... nee niet echt. Zelf kon ik het vroeger allebei, maar dat is wel veranderd!

Of misschien is het niet zo dat het twee verschillende plekken in je hersenen zijn, maar dat wiskunde een stuk dieper gaat?

En dan heb je nog de taalkunde: de wiskunde van taal. Daar was mijn vriendin wél heel goed in. Het is allemaal net even een andere benadering. Zoiets moet het zijn, denk ik