U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
De uitzending
http://www.npo.nl/eenvandaag/15-08-2016/AT_2055156
Vanaf minuut 8
"In Noorwegen woedt al maanden een heftig debat over de kinderbescherming. Volgens critici worden ieder jaar honderden kinderen juist ten onrechte weggehaald bij hun ouders."
"Waar in ons land weleens gezegd wordt dat jeugdzorg veel te laat ingrijpt...."
Alsof dat niet twee kanten van dezelfde medaille zijn dus.
Verder in beeld een psycholoog die zelf jaren in de kinderbescherming heeft gewerkt schat dat 1 op de vijf kinderen onterecht uit huis is gehaald. Ook in Noorwegen protesterende professionals en een Kinderbescherming die pocht dat wat zij terughoren van kinderen juist is 'waarom konden jullie niet eerder komen?'
Men gaat wel 200 voorbeeldzaken evalueren om daar 'lering uit te trekken'. Geen kruid tegen gewassen dus, ook daar niet.
Reacties op twitter
S.O.P.E. @SOPEmmen 33 min33 minuten geleden
Waarom geen aandacht voor slachtoffers in Nederland? “@eenvandaag: Ophef in Noorwegen vanwege ‘gestolen kinderen’
https://amp.twimg.com/v/9c1ece81-3824-44dc-9375-0e37a78d830b …”
EenVandaag
Yvonne @VonnyHoek 3 uur3 uur geleden
@eenvandaag in Nederland niet anders hoor @eenvandaag, alleen daar mogen jullie niets over zeggen!
Baby met fracturen
https://www.youtube.com/watch?v=ktvBXmEiMvE
Aflevering van Call the Midwife. Ouders ten onrechte beschuldigd, door de huisarts, blijkt osteogenesis imperfecta te zijn. Pleegmoeder brengt kind dat maar breuken blijft krijgen naar de dokter. Dokter verliest alle vertrouwen in zichzelf en krijgt een inzinking.
Gelukkig komt er een emergency waarvoor de dokter de enige is die een a.s. moeder kan redden en zo hervind hij zijn zelfvertrouwen.
"Its not going to happen again!" Zegt de dokter tegen zijn vrouw. Helaas bedoelt hij niet de valse melding maar dat hij daar een inzinking over krijgt.
Kreeg echte moeder kind nog terug?
vraag ik me dan af?
Ja hoor MIrreke
En het ging ook wat sneller dan in de realiteit het geval zou zijn. Zodra de dokter zijn fout bemerkte bleek de kinderbescherming ineens niet meer van belang en konden de ouders de baby ophalen uit het ziekenhuis waar het weer terecht was gekomen.
Dokter die de vergissing zelf thuis bij de ouders kwam melden bood nog aan ze met zijn auto te brengen maar de ouders gaven de voorkeur aan de bus.:-)
oh wacht
het was een serie haha...
Toch wel goed dat een onbekende ziekte daarin even wordt gemeld, en tegelijkertijd ook het probleem van een valse melding op basis van aannames...
Progressie, zou ik denken :-)
De OI vereniging
http://www.oivereniging.nl/kindermishandeling-of-oi/
De Osteogenesis Imperfecta Vereniging wijdt er op haar website ook een pagina aan.
"Bij iedere onbegrepen botbreuk bij een jong kind zou OI uitgesloten moeten worden vóórdat de ouders beschuldigd worden van mishandeling. Als kindermishandeling wordt miskend, is dat gevaarlijk voor het kind. Maar een onterechte beschuldiging van kindermishandeling kan rampzalig zijn voor kind en zijn/haar ouders. Zeker wanneer er soms maatregelingen zijn getroffen door bijvoorbeeld het AMK/Jeugdzorg in de periode dat de diagnose (nog) niet definitief is vastgesteld."
"Indien u twijfelt over de oorzaak van een botbreuk bij uw eigen kind of bij uw jonge patiënt, kunt u als ouders of behandelend specialist overleggen met de medische adviesraad van de VOI."
Hopelijk klopt dit wel want mijn ervaring, in de KJP, is dat een second opinion nogal gevoelig ligt binnen de beroepsgroep zodra je al in aanraking bent gekomen met justitie en al een zorgmelding te pakken hebt.
Call the Midwife OT
https://www.youtube.com/watch?v=6jWt3kKgMQo
Afgelopen jaren kon ik in de vakantie Çall the Midwife terugkijken op de NPO. Echter daar waren maar een paar jaargangen van uitgezonden en er wordt ook steeds meer geblokt of naar NPO Plus gezet.
Op Youtube blijken meer jaargangen te staan. Mooi vakantietijdverdrijf. En met die 'bril' van mij kom je overal 'kindermishandeling'tegen. :-)
Anne J
Ik heb het de laatste serie afleveringen net kunnen zien op BBC First!
Komen er nog afleveringen? En op welke dag/tijd? Want terugkijken heb ik nog niet kunnen uitvinden, volgens mij doen ze daar niet aan, in elk geval niet buiten het eigen land.
Machtsverschil in de zorg
https://www.medischcontact.nl/opinie/blogs-columns/blog/-im-a-doctor-myself.htm
En hoe je daar wel goed mee omgaat door te begrijpen hoe dat werkt en hoe dat voelt.
"Die ongelijkheid hoeft geen probleem te zijn, als degene met meer bevoegdheden, die zo gebruikt, dat de patiënt daar profijt van heeft en geen last. Anders wordt de relatie ongelijkwaardig en ontstaat er macht.
Heel belangrijk is het daarbij om iemands eigen ervaringen serieus te nemen. Dat wordt wel ervaringsdeskundigheid genoemd, maar dat vind ik verwarrend. In mijn ogen is een ervaringsdeskundige iemand, die zijn eigen ervaringen professioneel inzet om anderen te helpen. Ik doel meer op het serieus nemen van de ervaringen van de patiënt om zo te komen tot een voor hem juiste behandeling.
Zodat een patiënt het gevoel heeft: Ik word serieus genomen, want: I’m a patient myself, dus ik weet waar ik het over heb."
Zou verplichte stof moeten zijn op alle opleidingen voor hulpverleners.
Open-deurbericht maar
er zijn dit jaar (veel) meer klachten over de Jeugdzorg. http://www.telegraaf.nl/binnenland/26456141/__Meer_klachten_jeugdzorg__.html
Niet echt verwonderlijk, maar goed het bericht staat in ieder geval wel in de krant van wakker Nederland.
Ja dankje Mirreke
"In de eerste helft van dit jaar ging het om 6465 klachten, vergeleken met 7404 in heel 2015. Volgens de organisatie wordt er vooral geklaagd over de vervelende manier waarop ouders en jongeren worden behandeld."
Mijn dochter krijgt therapie en ik ga wekelijks met haar mee. Dan zitten we in dezelfde wachtkamer, aan dezelfde tafel, in dezelfde gang waar we zoveel jaar geleden zaten te wachten en er voor mij onverwacht een zorgmeldingsgesprek volgde. Beide medewerkers werken er allang niet meer en al zouden ze er nog werken zijn ze ons vast allang vergeten. Ik ben hen niet vergeten en vraag me weleens af of ze zich echt niet realiseren wat ze aangericht hebben en of ze dat nog steeds moeten verdringen.
Maar ik voel me goed. Ik krijg een kopje koffie van de therapeut die dan dochter meeneemt. Ik ga een uurtje lezen en dan gaan we weer naar huis.
Zoals het altijd zou moeten zijn. In vrede.
Maar wij zijn nu uit de gevarenzone. Ik weet nog hoe het was.
Hier ook
oudste (stief)dochter inmiddels allang volwassen. Maar ook zij is nog steeds getraumatiseerd door de jeugdzorgbemoeienis, heeft nu psychotherapie hiervoor!
Mijn eigen oudste is nu ook bijna 20, en kind daarna is bijna 18 nu. Ik kan niet wachten. Nog twee te gaan daarna.
1 daarvan is een 'zorgenkind'. Niet echt natuurlijk, maar zo noemt men dat. Onlangs bezig met dat OPP wat nog steeds niet klaar is. Daarbij zelf hulp gevraagd door twee mensen uit het vak (de hulpverlening) waarvan 1 ook ervaringsdeskundige is. Beiden!!! zeiden tegen mij: kijk uit met de info die je geeft, voor je het weet heb je een zorgmelding. Want dit blijken scholen nog wel eens te doen, om onder hun eigen verantwoordelijkheid uit te komen: de ouders zwart maken.
Fijn dan...
De grote grap is dat de hulpverlening die we zelf hebben, heel fijn en goed zijn, overleg goed, ik heb van niemand het gevoel dat ze niet te vertrouwen zijn. Van iedereen krijg ik ook juist positieve feedback, over de kinderen zelf, over hoe wij met ze omgaan. En toch, en toch moet je uitkijken... Ik vind het schandalig!
Ze weten het zelf
Mooi dat hulpverleners het zelf zeggen, als nieuwkomer kun je anders aardig met je neus in de boter vallen.:-)
Ondanks dat veel mensen weten hoe het gesteld is met jeugdzorg, ik hoorde in die tijd ook dat zelfs rechters weten dat jeugdzorg 'een drama' is zijn we blijkbaar niet in staat om dat tij te keren.
Een psycholoog die zelf in de kinderbescherming heeft gewerkt.
Een op de vijf uithuisplaatsingen deugt zeker niet.
Inderdaad Mirreke,
Het gevoel van op je hoede zijn herken ik. Het is ook niet weg vanaf het moment dat een melding gesloten is.
In tegedeel, het blijft heersen door de bijdrage van een school in het dossier. Een dossier waarvan de inhoud ons notabene onthouden is. Dat is de hele ellende; zelfs als je een dossier zou mogen inzien, weet je nog niet of dat compleet is...
Je kan niets anders doen dan presteren en zodoende bewijzen dat de info niet klopt.
Als het om schoolse zaken gaat, is het ontkrachten van de melding nog enigszins mogelijk. Maar als je kind medische iets mankeert en is vastgelopen, dan wordt het bereiken van het tegendeel een stuk moeilijker.
Bij de tandarts hing een bordje: ' Wij, vrouwen, dienen tweemaal beter te presteren dan de mannen, gelukkig is dat niet zo moeilijk.' Het gaat in deze post niet om het verschil man-vrouw maar hiermee wil ik aangeven dat de client in vergelijking met leeftijdgenootjes, wel tweemaal harder zijn best moet doen om van een vooroordeel af te komen. En grote groep redt dat niet.
flanagan ( en Henk Boeke?)
Een dossier bij de jeugdzorg blijft bestaan tot het betreffende kind 35 is. Ik heb geen idee of onder de nieuwe jeugdwet een schooldossier als jeugdzorgdossier wordt gezien. Ik weet het gewoon niet, wellicht weet Henk Boeke dat?
Want dat houdt in dat dat dossier blijft bestaan, ook als jouw 'zorgenkind' weer een eigen kind krijgt. En dan staat er dus al een extra vinkje...
Mijn stiefdochter heeft niet zo heel lang geleden na onderzoeken een diagnose gekregen (van de variant ADD/ADHD/Autisme). Ze heeft ervoor gekozen de diagnose te laten vernietigen. Ze weet het dus wel, maar het staat nergens.
Ik begrijp haar heel goed, maar ik vind het ook bizar dat mensen zich tot dit soort stappen gedwongen voelen. Onder andere hierdoor: https://platformburgerrechten.nl/2016/06/22/alle-jeugdzorginformatie-verplicht-vanuit-de-gemeente-naar-het-rijk/
(een artikel mede geschreven door Henk Boeke, schreef hij elders (of hierboven?) op de site.)
Waarme ik dus maar wil zeggen: ben je wel van ht vooroordeel af, als de school is afgelopen? Want je neemt je dossier mee naar de vervolgopleiding en wie weet ook wel naar een baan... Geen idee hoe over 5, 7 of 10 jaar het zit met de privacy, en de overheid en de bigdata. Lees bijvoorbeeld eens dit: http://www.groene.nl/artikel/niet-alles-wat-mogelijk-is-moet-je-willen
Bewust onjuiste info
@mirreke, in het dossier staat bewust onjuiste info over de wijze waarop de ouder het kind begeleidde dus niet over het kind zelf. De betrokken ouder werd simpelweg de mond gesnoerd door een uiting van bezorgdheid door de school. De school had namelijk meerdere regels overtreden en werden beschermd door het bestuur. Zodoende kan alleen de verdere resultaten, werkhouding en secundaire aspecten zoals altijd op tijd komen etc het tegendeel weerleggen.
Ik heb de artikelen over wet van bescherming van privacy gelezen; een ouder kan in dossier aangeven dat info niet klopt en niet akkoord gaat met de inhoud maar de tekst van een instituut als een school blijft.
Een kind met een stoornis kan een heronderzoek aanvragen om een vorig onderzoek ongedaan te maken, maar de meningen van een deskundige zoals een ib-er kan niet dmv heronderzoek geneutraliseerd worden.
Wil ik het rechtzetten, worden bij ons en kind een aantal diepe wonden opengereten. Daar is het te vroeg voor.
Kortom
het is eigenlijk in je eigen belang om te voorkomen dat een school een dossier opbouwt. Wat inhoudt dat je als leerling niet moet opvallen...
Want een dossier (llv-systeem) wordt natuurlijk als vanzelfsprekend opgebouwd in NL.
Mij is pas geleden tijdens een vrij groot overleg met meerdere instanties nog gezegd door de mentor dat ik mijn (autistische) zoon misschien wat meer moet laten leren van zijn fouten... (na twee jaar waarin ik mijn uiterste best heb gedaan om via mail uitleg te geven over autisme en over hoe mijn zoon functioneeert). Er zal vast in het dossier staan dat moeder overbeschermend is of zo, of gefixeerd...
Uitleg over wat een meltdown is en met je doet, de vernietigende uitwerking ervan, is dus gewoon niet aangekomen, of wordt niet serieus genomen...
Als ik niets had gemaild was ik waarschijnlijk niet betrokken (genoeg) geweest: damned if you do, damned if you don't... dus.
Ik herken ook wat je schrijft over je kind, en de diepe wonden, enz. Wij hebben een vergelijkbare situatie a/d hand gehad met stiefdochter. Uiteindelijk heeft zij zelf stappen gezet toen ze eraan toe was, ruim na haar 18e jaar, wat bij bepaalde instanties heel lastig was. Maar dat was vóór de jeugdwet, geen idee hoe dat nu zou gaan. Daar komen wij dus pas achter als zoon naar een vervolgopleiding gaat. Ik weet wel dat ik zoveel mogelijk niet zal noemen. En als het mogelijk is het dossier opschonen.
Cijfers kindermishandeling gebaseerd op o.a.
Dit onderzoek: Scholieren over Mishandeling (SOM).
In totaal hebben 1845 leerlingen hieraan meegedaan, en o.a. dat is dus de basis waarop het cijfer over kindermishandeling (ong. 110.000 gevallen per jaar) is gestoeld.
Ik zou nu graag de tekst v/d vragen nog lezen...
Ik moet ook wel lachen. Laatst gaf jongste (nu 12) serieus aan dat hij de politie wilde bellen met de mededeling dat hij mishandeld werd als ik het waagde na de vakantie zijn onlinetijden weer bij te stellen... Hij meende het, vond echt dat dit mishandeling is (wat natuurlijk weer leidde tot erover praten en zo).
Maar als hij een dergelijke vragenlijst onder zijn snufferdje had gekregen, had hij het dus ook bloedserieus zo ingevuld. Hoppa, dat telt lekker aan voor de statistieken.
Dit is de vragenlijst SOM
vragenlijst SOM scholieren over mishandeling:
Las ik ergens ook nog dat men de mening is toegedaan dat de scholieren eerder onder dan overrapporteren...
Wat een suggestiviteit.
Zo de vraag of de ouders werken. Als de moeder niet werkt, waarom niet. Geen optie dat dit een bewuste keus is vanwege...
Vraagstelling werkt naar een gewenst antwoord toe. Het lijkt wel een psychologische test, het herhalen van negatieve gebeurtenissen.
Ben je gepest? Nee, Ben je uitgescholden? Ja. Dan ben je dus toch gepest...
Eens aan de kinderen vragen of zij eens zo'n test gemaakt hebben. Wel de andere 14-jarige test van de ggd.
Ook die resultaten worden gelinkt en opgeslagen aan een. Isbn-nummer. Big brother watching you.
Scholen en hulpverlening
Het probleem met scholen en hulpverlening is dat je ze nodig kan hebben voor je kind maar dat je er dan de screening op kindermishandeling, die suggestief en multi interpretabel is en waar een maatschappelijk ideaalplaatje onderligt, onvermijdelijk bijkrijgt.
Kindermishandeling is niet eenvoudig geen eten krijgen of geslagen worden of misbruikt, maar niet voldoen aan het plaatje.
Dan heb je met een kind met autisme de jackpot geraakt. Die scoren op diverse vragen.
Een van de psychiaters van dochter meldde eens dat hulpverlening wel vrijwillig is maar niet vrijblijvend. Ik kon me inhouden, we waren al gemeld en met deze psychiater bleek het vanwege de mishandelingsfocus niet mogelijk onze eigen hulpvraag beantwoord te krijgen, maar ik bedacht onmiddellijk: hulpverlening vragen is vrijwillig maar betekent wel je burgerrechten als ouder en kind inleveren. En dat besef je niet tot je er hardhandig tegenaan loopt.
Burgerrechten
klopt, je levert je privacy in, op alle fronten volgens mij. En iedereen binnen zo'n instituut, of het nu de ggd is of een school of iets anders (zelfs de peuterspeelzaal), is vrij om op je te schieten, en wordt serieuzer genomen dan jij.
Het is erg moedeloosmakend, vooral als je het in de context ziet van zo'n artikel in de Groene: Niet alles wat mogelijk is moet je willen (voor de zekerheid toch maar weer even de link: http://www.groene.nl/artikel/niet-alles-wat-mogelijk-is-moet-je-willen),
waarin o.a. duidelijk wordt aangegeven dat hoe meer bigdata verzameld wordt (en ik denk dat we er van uit kunnen gaan dat dit soort info echt wel in een database terecht komt) hoe meer het ook juist weer herleidbaar wordt tot individuen, ook al is het zogenaamd geanonimiseerd verzameld...
Levensgevaarlijk allemaal, vooral als je bedenkt dat de gemiddelde mens het gevaar er niet van in ziet, alles goed als maar dat ene mishandelde kind gevonden wordt... Het is een strategie geworden: als jij roept dat de cijfers niet kloppen ben je al verdacht. Als jij waarschuwt tegen de negatieve (en grote!) gevolgen van dit soort databases en extrapolaties/algoritmen enz. enz.) ben je al verdacht. Want: als je niets te verbergen hebt, maakt het toch niet uit???
Mijn kinderen mogen die vragenlijsten niet invullen... en dan sta je dus op je burgerservicenummer geregistreerd als weigeraar. Hup een vinkje erbij! Ze zijn echt helemaal gek geworden.
Overigens
ik snap echt het nut van deze vragenlijst niet. Ongelooflijk gevaarlijk om kinderen (die wel de cijfers v/d postcode moeten invullen) vragen te stellen als: "Er zijn momenten geweest dat ik in opstand wilde komen tegen mensen met een machtspositie, zelfs als ik wist dat zij gelijk hadden..." en daar vervolgens beleid op te maken ook nog! Los van al di andere suggestieve vragen nog...
Ik zou iedereen adviseren te verbieden dat hun kinderen de vragenlijst invullen, ofe anders juist onzin laten invullen. Tegenstrijdige antwoorden geven, of overal ik weet het niet op antwoorden.
Wethouder laat kinderen screenen op kindermishandeling
http://www.ad.nl/rotterdam/kinderombudsman-privacy-geschonden-door-wethouder~a814a043/
Rotterdam in de bocht. Tegen thuisonderwijs. Dat is kindermishandeling. Dan is toch alles geoorloofd?
"Volgens haar (gemeentelijke kinderombudsman Anne Mieke Zwaneveld AJ)lijkt wethouder De Jonge 'categorisch tegen thuisonderwijs' te zijn. Op zoek naar een manier om dit groeiende verschijnsel terug te dringen, zocht Hugo de Jonge actief naar zorgwekkende signalen."
"Ruim dertig ouders die thuisonderwijs geven, dienden bij haar een klacht in. Zij kwamen erachter dat wethouder Hugo de Jonge (onderwijs, jeugd en zorg, CDA) hun 33 kinderen had laten screenen bij het Centrum voor Jeugd en Gezin, de Raad voor de Kinderbescherming, het Veiligheidshuis en de Jeugdbescherming. De Jonge heeft de resultaten vervolgens geanonimiseerd gedeeld met de Rotterdamse gemeenteraad."
Onbehoorlijk en schending van privacy volgens de Kinderombudsman.