Je eigen grenzen en de ruimte die je kinderen geeft

Inderdaad

Wat anderen met roken hebben heb ik met brommers. Ik vind het zo eng dat ik er geen cent aan wil bijdragen en het zoveel mogelijk zal ontmoedigen. Idem dito met een motor. Ik zie heus wel dat het ook voordelen heeft. Maar ik draag liever bij aan autorijles. Dan zit er tenminste nog een stuk blik tussen henzelf en een andere weggebruiker.

Ik ben tot mijn 38ste als de dood geweest voor paarden.Monsters,waarvan ik dacht dat ze me dood zouden schoppen als ik in de buurt kwam.Mijn dochter wilde bij de buren steeds naar de paarden,ze ging dan met de buurvrouw ik bleef buiten staan,zelfs al stonden de paarden in hun box,nog ston ik daar met angst.Dochter zou en moest op paardrijles.Na een poos durfde ik dichterbij te komen,ging borstelen.Later hebben we een paard gekocht,durfde ik al wandelingen te maken,dochter op paard,paard aan een halsterlijn.Toen nam ik voor de grap een les en ik was verkocht.Op mijn 40ste had ik mijn eerste les.Ik vind het soms nog spannend en eng.Blijf mijn grens verleggen,naar het bos,heel hard op het strand.Alleen een sprongetje maken lukt nog niet.Maar dat gaat me nog lukken!!!!
Ben dus erg blij dat ik mijn grens verlegt heb voor m'n dochter.
Ojaaa en het Lunapark op de kermis.Wat eng,dat zie ik als iets waar je benen en armen in breekt.De eerste keer dat mijn dochter ging was ik zo bang.
Ach,ik vind heel vee leng.Brommers inderdaad ook,dochter heeft er 1.
Ze gaat na de vakantie naar een stad,een grote stad.Ik heb zelfs stiekem een beetje gehoopt dat ze zou zakken,maar helaas de vlag hangt uit.Dus ze gaat.
Mijn dochter is een wildebras,voelt graag de adrenaline door haar lijf stromen.Ze is altijd groot geweest voor har leeftijd zat met 5 jaar in de python,hoe hoger,harder gekker ,ze vind het geweldig.Ze mag sommige attrakties niet meer waar ik bij ben.Motorrijden wil ze ook gaan doen.Duiken doet ze ook.Als het maar spannend is.

Gevoel en verstand

Als mijn gevoel zegt dat iets gevaarlijk is maar mijn verstand weet dat het onzin is en mijn kind het prima aan kan dan verleg ik mijn grens.Mijn zoon is geen waaghals en loopt zeker niet in 7 sloten tegelijk, dat weet mijn verstand.
Vaak moet ik hem zelfs aanmoedigen om de grenzen iets te verleggen. Het liefst wil je je kind overal voor beschermen maar mijn verstand weet dat hij ook dingen zelf moet ontdekken en ondervinden. Moeilijk blijft het, je kind is je kostbaarste bezit.

Deels

In sommige gevallen komt het wel voor dat ze iets niet mogen gewoon omdat ik het niet zie zitten. Er hoeft niet altijd een logische reden achter zitten.
Aan de andere kant stap ik ook wel eens over mijn eigen schaduw heen en zeg toch ja terwijl ik het eigenlijk niet wil.
Als iets mij echt enorm tegenstaat dan zeg ik dat gewoon eerlijk en dat het daarom niet mag. Daarna volgt dan een discussie en soms verander ik dan alsnog van mening en soms ook niet.
Ik heb er geen probleem mee om inderdaad soms te zeggen dat het niet mag omdat ik het niet wil. Daar heb ik dan wel een uitleg voor en daar hoeven ze het dan ook niet mee eens te zijn maar dat is dan gewoon zoals het is.

Regelmatig

ik zal wel moeten anders komt dochter nooit op een uitkijktoren, duikplank van een meter, balkon op 2 hoog etc. Ik heb hoogtevrees op een bierviltje En ik kan het meestal niet op een ander afschuiven zoals in een compleet gezin vaak wel mogelijk is.

Verder ben ik redelijk van het laten zwemmen maar niet laten verzuipen.

Soms

Soms zie ik iets niet zitten, maar heb ik ook geen legitieme reden om het te verbieden. Dan vind ik het ook niet fair om alleen maar te verbieden. Overleg vindt dan plaats en soms kunnen de plannen zodanig aangepast worden dat beide partijen zich erin kunnen vinden. Bijvoorbeeld als het gaat om concerten,festivals etc.

Leuke vraag

Qua fysieke veiligheid weet ik meestal wel mijn grenzen. Vallen uit bomen en dergelijke ben ik nooit bang voor geweest. Dan breekt er eens een een arm, ach. Liever niet, maar ik vind de angst daarvoor geen reden om iets niet te doen.

Lastiger vind ik het zelfstandig zijn, en mijn grenzen daarin, het loslaten. Dochter van bijna tien is het liefst hele dagen op haar manege. Er zijn daar andere mensen, ze heeft een mobiel, ik ben niet bang voor haar fysieke veiligheid of dat er iets gebeurt. Maar ik vind het wel moeilijk om haar dan zo lang 'alleen' te laten. Maar ik heb er ook geen concrete reden voor waarom. Dit soort dingen vind ik een stuk lastiger.

Verkeer vind ik ook een lastige. En dan met name de afstand. Kleine stukjes mag ze wel zelfstandig, maar waar eindigt dat kleine stukje dan? Ze mag van mij niet alleen naar plek x. Maar wel naar vriendin y die halverwege woont. En toen ze daar was mochten ze dus vanaf haar wel naar plek x met mijn toestemming.
Logische vraag werd dus waarom ze dan biet vanaf ons naar plek x mag. Zou het dan wel mogen als ze een tussenstop maakt bij plek y?
Tja, dat soort dingen dus.

Soms

Soms kom ik wel in conflict met mezelf. Jongste die nogal lenig en sportief is wilde abseilen van de kerktoren en ik moest natuurlijk mee om te kijken. Dat lukte me maar met moeite, met mijn hoogtevrees...mijn maag zat ong. in mijn keel...en met mijn ogen dicht heb ik foto's gemaakt...Ik heb mijn stiefmoeder meegenomen om mijn hand vast te houden...Ik was enorm opgelucht toen ze weer gezond en wel naast me stond Jongste doet wel meer dingen die ik nooit gedaan of gedurft had. Maar ik wéét ze kan het.
Oudste is nergens bang voor. Dat is ook wel een probleempje. Die fietst rustig alleen midden in de nacht door het bos. Dat gaat me te ver...Dat wil ik niet hebben. Ze mag dus zulke dingen alleen mét iemand samen...met een vriendin ofzo. Ik weet ze is best erg sterk voor een meisje en kan enorm hard gillen..maar dat gaat me te ver. Gelukkig is ze zelf ondertussen ook zo verstandig geworden nadat een vriendin met dezelfde intenties een keer best erg lang langs de kant van de weg heeft gelegen na een ongelukje bewusteloos tot ze gevonden werd door een vroege wandelaar....En toen was het zomer, maar dat had ook 's winters kunnen gebeuren (onderkoeling)...Nu weet ik ook dat ze dat dus niet meer doet en ben ik gerust, daarvoor zei ik het wel maar was ik er niet gerust op, ik zag dat ze het maar overdreven vond.
Tja het is lastig soms...maar ik weet ook wel dat je zo los moet laten en dat ze het meeste leren door zelf hun grenzen te vinden. Dus laat ik meestal net iets teveel toe.
groeten albana

Zo laat ik mijn zoon

nu alleen op zijn mountenbikie lekker gaan, terwijl ik weet dat hij risico's neemt. Maar ik heb mijn (Fiets-) broer met hem op pad gestuurd en die zei dat hij nogal behendig is. Hup dan maar. Maar wel met helm!!

Relaxt (van buiten)

Mijn kinderen mogen bijna alles wat ik vroeger ook gedaan heb. Ik kan me nu pas voorstellen wat mijn ouders doorstaan moeten hebben als ik weer eens op 4 meter hoogte in een boom zat, of balancerend over de bovenkant van een schutting zat. Mijn jongste is van het soort 'mama, kijk eens wat ik kan!', dan kijk ik liever niet en roep vanuit mijn ooghoeken 'goed zeg!'.
Ik roep ook altijd tegen andere ouders dat het bijna altijd goed gaat. Ook over brugklassers die naar school moeten fietsen. Tja, toen werd die van mij geschept door een auto, overigens met wonderbaarlijk goede afloop, al denkt ze daar zelf anders over (dikke Volvo, verbrijzelde voorruit, en dochter had een twijgbreuk in haar arm en wat kneuzingen).

Mijn zoon

is gisteren terug gekomen van 5 dagen Rock Werchter in Belgie. Hij is net 15 en zijn vriend is 15,5. Ze zijn gebracht en gehaald, maar ja, daar waren ze wel alleen. Nu zijn het op zich verstandige knullen, maar ja, nog steeds pas 15.

Met een miljoen raadgevingen heb ik hem laten gaan. Hij moest 's ochtends en 's avonds een sms sturen, kreeg ik om half 11 's avonds een sms dat ze naar het optreden van 1 tot half 3 's nachts gingen, zo'n niet-veilig-idee. Ik vond het doodeng, maar het is goedgegaan. Gisteren kwamen de verhalen los: hé mam, als ze hoorden dat wij uit Nederland kwamen vroegen ze allemaal gelijk om drugs! En we stonden helemaal vooraan bij James Morrison (of zoiets).

Kortom, ik ben in die 5 dagen 3 jaar ouder geworden en hij heeft genoten! Hij heeft nu grootse plannen om volgend jaar naar alle festivals te gaan (pinkpop, lowlands enz.). Gelukkig kan hij niet zo goed sparen dus zal het er wel bij eentje blijven .

Voorzichtig

Mijn ouders, en dan vooral mijn vader, riepen bij alles: voorzichtig, voorzichtig! En eigenlijk mogen mijn kinderen ook niet bewegen als zij er bij zijn. Nu snap ik waarom ik zo'n bang kind was en een paar keer lelijk gevallen ben.
Ik houd dus ook wel soms m'n hart vast, maar zolang het er niet levensbedreigend uitziet laat ik ze zoveel mogelijk uitproberen.

Savon (ot)

"En we stonden helemaal vooraan bij James Morrison (of zoiets)." Wow, dat had ik ook wel gewild, James Morrison zingt heerlijke liedjes. Zoek 'm maar eens op op Youtube.

skik

Principes en opportunisme

Van te voren maak je van die principes, als: mijn kind mag pas uit als het zestien is, of maximaal een uur op de computer, of niet zonder toezicht buitenspelen als het pas vijf is. Maar vaak verander je die ook weer gelang de omstandigheden. Die kunnen ook per kind verschillen. Het is maar net hoe de omstandigheden dan zijn.

Het loslaten is een geleidelijk proces. Dat gaat niet ineens bij een bepaalde leeftijd. Hoe ouder je kinderen worden, hoe minder je invloed krijgt op hun gedrag en hoe meer het op hun eigen verantwoordelijkheid aankomt.

skik

Ogen dicht, oren dicht

en duimen op een goede afloop. Zoiets. Maar heb ze wel altijd laten gaan, soms met wat voorwaarden, zoal Savon aangaf (sms).

Waar ik mezelf wel op betrap, heel irritant is dat al ik oversteek en ze lopen bij me ,dat ik nog steeds mijn hand voor hun lichaam houdt, totdat ik zelf gekeken heb.
Of als ik wat harder moet remmen, gaat mijn hand als vanzelf naar de bijrijdersstoel.
Vond mn moeder die bij me in de auto zat en ineens een maai kreeg van mijn arm wel amusant.

Ook heb ik erg de neiging kinderen van andere ouders te "redden" of: "voorzichtig hoor" tegen te zeggen.
Ach ja, mijn ouderskills aan het ophouden voor als er kleinkinderen komen misschien.

Savon

Appelpop in Tiel is gratis. En als hij nu al naar Rock Werchter is geweest hoe moet dat dan verder met hem? Zo jong en nu al bedorven!:-)) Dat wordt over 2 jaar Sziget in Roemenië, ik vertel het je nu vast:-)

Kaaskopje en skik

Ik ben niet zo'n muziekmens, ik zal nooit zelf iets opzetten (oké Doe Maar in de auto zing ik heel hard mee, ik ga zelfs naar het Gelredome (jeugdfrustratie goed maken)), maar op advies van Skik toch even James Morrison opgezet. Ik ben eigenlijk verbaasd dat zoon dat leuk vindt, dat geeft toch een beetje hoop, ik dacht dat alles daar herrie was.

Kaaskopje, tja ik ga hem maar niet vertellen dat Appelpop in Tiel gratis is, daar komt ie vast zelf wel achter. Ik denk ook niet dat het nog goed komt met hem, net 3 weken 15 en dan al losgeslagen . Ik heb wel na het lezen van jouw berichtje besloten dat het tot zijn 18e beperkt blijft tot de Benelux, dat handel ik nog nèt. Ik moet er echt niet aan denken dat ie in z'n uppie in Roemenië zit!

Sziget

Sziget is in Hongarije, bij Budapest, en niet in Roemenie. Nog steeds ver weg maar Hongarije zal toch bij de meesten anders aanvoelen dan Roemenie, zie http://szigetfestival.nl/

"Waar ik mezelf wel op betrap, heel irritant is dat al ik oversteek en ze lopen bij me ,dat ik nog steeds mijn hand voor hun lichaam houdt, totdat ik zelf gekeken heb."

Haha, dat doet mijn man ook. Bij mij . En ik kan toch heus inmiddels wel zelf oversteken!

Ik ben zelf ook erg van het loslaten en laten proberen zolang het er niet levensbedreigend uitziet (de methode Rafelkap dus) of enorme puinhopen op dreigt te gaan leveren. En dan blijken ze elke keer weer meer te kunnen dan je denkt!

Oh wat dom. Dat was het ene weten en het andere typen:-)

Ogen dicht en beschermengel aan roepen

Mijn zoon (15) heeft brommer gereden in een leegstaande loods. Samen met vriendje en vader van vriendje. Hij vertelde heel enthousiast. Ik heb hem duidelijk verteld dat ik het hier niet mee eens ben, maar dat ik het hem niet ga verbieden. Alleen, mag hij bij mij geen stoere verhalen ophangen. Hij is heel verantwoordelijk, loopt niet in zeven sloten tegelijk. Zijn beste vriend ook niet. Ik knijp mijn ogen dicht, en roep zijn beschermengel aan. Ongezond mag van mij niet. Roken en alcohol zijn voor mij no go. Maar ik realiseer me wel dat dat verbieden lekker makkelijk is. Hij taalt er niet naar.
Dat loslaten? Dat doe je al vanaf de geboorte. Steeds maar weer. En elk stukje loslaten doet pijn. Maar het moet wel!

Bellefleur

Bellefleur:
"Mijn zoon (15) heeft brommer gereden in een leegstaande loods. Samen met vriendje en vader van vriendje. Hij vertelde heel enthousiast. Ik heb hem duidelijk verteld dat ik het hier niet mee eens ben, maar dat ik het hem niet ga verbieden."
Dat zou ik juist in dit geval wel doen. Hij is namelijk niet alleen strafbaar, maar ook onverzekerd -wat bij een verder suf ongelukje dus plots gigantische (financiële) problemen kan opleveren. Ik dit opzicht is brommer-rijden risicovoller dan drank en roken.

Tinus

hangt er vanaf van wie de loods is. Is die eigendom van de vader is het prive terrein en dan mag je gewoon brommerrijden verzekerd en wel. Dan gelden dezelfde verzekeringen als bij een kleuter die bij vrienden een beeld om gooit bv.

Is het op de openbare weg of de loods is niet van iemand in prive eigendom dan is het een ander verhaal idd.

Vziw is dat veranderd, tegelijk met het vervangen vd motorrijtuigenbelasting door houderschapsbelasting. Daardoor is verzekering (en dus ook wat je met auto/brommer doet) niet meer gekoppeld aan 'de openbare weg'.
Nou ben ik niet 100% zeker, maar t lijkt me niet leuk om dit via de praktijk uit te zoeken.

Zij durven meer dan ik..

Toen mijn kinderen de basisschoolleeftijd hadden mochten ze van mij niet in attracties op de kermis of pretparken waar ik niet in durfde. Ik zei dat het echt niet zal stoppen als ze zich misselijk voelden en eruit wilden.. totdat ik erachter kwam dat ze op een schoolreisje naar een pretpark in de engste attractie waren gegaan.. tja, daar was niemand die hen tegenhield!
Fietsen in het drukke Amsterdam durf ik niet. No way! Autorijden is geen enkel probleem, maar ik ben als de dood om op de smalle fietspaden te rijden met de langssjezende scooters en brommers.. soms is er geen fietspad en dan moet je langs obstakels en rijdende auto's rijden. En dan niet te vergeten die enge kruispunten vol met autos's en vrachtwagens en fietsen die er net langsrijden.. brrr. Maar mijn kinderen die draaiden hun hand daarvoor niet om! Zij fietsen rustig naar het Museumplein, Leidseplein, de Munt, etc., en begrijpen niet dat ik dat doodeng vindt. Toen ze naar de brugklas gingen en wilden op de fiets naar school kneep ik hem en sloeg hen om de oren met allerlei waarschuwingen. Ze reageerden met: "Jaahaaa, wij kennen de verkeersregels allang!"
Vandaag nog had ik bijna ruzie met mijn 17-jarige zoon die met oordopjes naar zijn werk wilde fietsen. Ik zei dat je geen verkeer meer kan horen. Hij kijkt wel goed uit, zei hij. Maar ik ben er helemaal niet gerust op..