ik schold een meisje uit

Annej

Mijn punt is vooral dat het gevaarlijker is om naar een kind te fietsen wat onevenwichtig en onoplettend is. Juist door er achter te rijden zie je veel beter wat je kind fout doet en blijf je zelf veilig.

Verder weet ik heel goed hoe het buurjongetje fietst, zeker toen die 12 was ;)

naar moet zijn

naast!

Pimpelpaars

Er is een verschil tussen 'binnen grijpsafstand' en gewoon doodleuk je kind kilometers lang vasthouden waar dat totaal niet hoeft. Naast je kind fietsen kan ook prima maar niet als het al erg smal is (naar mijn mening).

Triva

Oh, ik voelde me wel aangesproken. Maar ik vind nekvelmoeder ook wel een mooi woord. Geuzennaam.
Zo voel ik me sowieso vaak.

Moet mijn kinderen regelmatig als een leeuwin in het nekvel grijpen om te voorkomen dat ze in de ellende komen. In het verkeer steeds minder, maar wat school, financien en sociaal gedrag betreft zeker. Zelfs bij de pubers, die zichzelf al zo volwassen voelen. :)

'We hebben het allemaal moeten leren'

Dat zei een man een keer tegen mij, toen mijn zoontje hem bijna onderuit fietste. Wat een held!

Ik zei toen: 'Ja, maar de een leert het wel sneller dan de ander...'

:)

Naast kind fietsen juist als het smal is

Ik wwon in een wijk waar de stratwn smal zijn, er mag maar aan een kant geparkeerd worden. Juist in die wijk reed ik naast mijn kinderen. Dan kon er nog een auto langs maar meer niet. Geen fietser van de andere kant en zeker geen auto. De meeste straten zijn wel tweerichtingverkeer. Ik bleef dan gewoon naast mijn kind rijden om te voorkomen dat er toch twee auto's elkaar passeerden en mijn kind tegen de stoeprand, of erger nog tegen geparkeerde auto's drukten.
Die automobilisten wachten maar effe.

Geen nekvelmoeder

Ik vond het eng mijn kinderen al fietsend vast te houden. Ik was als de dood dat ze tegen mijn fiets aan zouden slingeren. Ik ben klein van stuk en ik vond het een heel eind hengelen naar die kleine schouders.

Maar dat was wel een probleem als ik een ouder-met-kind-aan-het-nekvel tegenkwam, want die dacht dan kennelijk: dat andere kind heeft het niet nodig dat ze vast gehouden wordt, dus ik kan dan wel lekker breeduit blijven fietsen. Dan moest mijn kind de berm in.

Overigens heb ik ook in het dagelijks leven vaker mijn nagels opgevreten dan nekvellen gepakt, vooral met pubers. Ze zijn wel eens omgevallen, maar tot nu toe zijn ze uit echte ellende gebleven. Inmiddels zijn ze te groot, ik kan niet meer bij hun nekvel, letterlijk en figuurlijk.

Haha moedermop

Nagels opeten..mmm dat is ook een optie.

Ik heb als stelregel dat ik nekvelletjes grijp, als ik denk dat ik later erg spijt zal krijgen als ik niets had gedaan. Ik geloof erin dat je met kleine aanpassingen en zetjes als het probleem nog klein is, grote problemen kunt voorkomen. Zoals in tipping point van Malcolm Gladwell,

Maar juist in het verkeer kan het zo gruwelijk mis gaan. Brrrr

Ik ben wel groot, lange armen. Het werkte echt goed om mijn kinderen vast te pakken, als ze op het punt stondem die straat oer te steken, terwijl het nog niet kon bijvoorbeeld.

Haha

Wat een leuk woord: nekvelmoeder )
Ik ben er echter geen. Ik fietste altijd achter mijn kind aan, dwars door Amsterdam. En als het gevaarlijk werd gingen we lopen of ik nam een andere weg. Toen ze nog heel klein was gingen we lopend oversteken, linksaf, kruispunten over etc. Later steeds meer fietsend. Zij is motorisch handig en snel, dat scheelt.

Halfatwin

Achter een kind fietsen hoeft niet te betekenen dat je dan geen breedte pakt. Daarvoor laat je je kind helemaal rechts houden en fiets jij linksachter. Nogmaals, je loopt niet het risico dat je samen onderuit gaat in dat smalle straatje zodat jij onder die auto ligt.

Rigide

Mijn vader was nogal rigide als het om verkeer ging. Mijn broer en ik kregen dus pas een fiets toen wij 8 jaar waren en verantwoord de weg op konden. Dus niet eerst al ukkie fietsen op de stoep (want die is voor voetgangers) en niet wankel het verkeer in.

Ik ben het daar wel mee eens. Als ik met de auto door een woonwijk moet rond haal- en brengtijd wordt ik bijkans paranoïde van vier- en vijfjarigen die uit elke willekeurige richting kunnen komen en elke willekeurige kant op kunnen schieten en die zo klein zijn dat je onmogelijk kan zien of ze ineens naast je fietsen omdat ze nog niet boven je raampje uitsteken. Ik vind het argument dat je begrip moet hebben voor kleine kinderen of kinderen die qua motoriek of concentratie nog niet vertrouwd zijn in het verkeer. Ik zou zeggen: wacht dan tot het wel veilig is en ga ondertussen oefenen in het park of wacht tot ze wat ouder zijn.

Zelf op de fiets wordt je al niet veel vrolijker van andere fietsers. Vooral mensen die met oortjes in fietsen en van de wereld om zich heen geen weet meer hebben en maar wat doen.

Per saldo heb ik als automobilist meer last van rare fietsers dan als ik als fietser last heb van gevaarlijk doende auto's.

skik

Skik

Ga dan ook fietsen! Dan kun je alles beter zien.:-)
Vanaf je geboorte op wielen zorgt dat we een fietsende natie zijn en blijven. Ik zag dat toch niet voor me om pas met 8 jaar met mijn kinderen te beginnen. En dan zeker tot die leeftijd bij mij in een voor- en achterzitje?:-)

Ben ik nou de enige

die niets van dit verhaal gelooft?

Om te beginnen : Trut zeggen was niet nodig maar heel menselijk.
En pubers schieten voor MIJ opzij op het fietspad. Want ik kan nog beter op de helft rijden dan zij. Ik houd wel uirwijkruimte over naar rechta hoor, maar ik straal uit dat IK niet opzij ga voor die meute. Dus doen zij het zelf ( en ik ook hoor, last second).
En ik snap niet waarom een gezond kind geduwd moet worden als er geen storm is. Laat ze zelf beenspieren kweken en rijd iets meer op kindertempo. Ik zie het ook vaak en snap er nims van. Mijn 9-jarige fietst zelfstandig (alleen) naar school en sommige leeftijdgenoten worden dat stukje geduwd. Klein houden noem ik dat. Maar im duwde ook niet toen ze 3 waren.

Ik ben de slechste moeder van allemaal

Ik fietste namelijk voorop. Ik kreeg het op mijn zenuwen van het geslinger van mijn kind dus no way dat ik daarnaast ging fietsen en voor me werkte ook niet. Dan was ik alleen maar aan het corrigeren.

Dus ik fietste op rustig tempo voorop.

Moet er wel bij zeggen dat onze route eigenlijk alleen maar uit een vrijgelegen fietspad dwars door het park. Andere reden dat ik voorop fietste was de fietsersoversteek waar je wel voorrang hebt, maar het lang niet altijd krijgt. Daar kwam ik ook bij voorkeur als eerste aan.

Skik

Een jaar of 8 geleden zag ik plots wat nieuws: kinderen van een jaar of twee op loopfietsjes op het drukke fietspad naar de basisschool... Ik hoef vast niet uit te leggen hoe dát er uit ziet: kinderen op een vervoermiddel wat tig keer sneller gaat dan dat die kinderen kunnen denken en dat dan naast de fiets van hun moeder en dan daarvoor nog een kleuter. Onbegrijpelijk.

AnneJ

Ik fiets vier dagen per week naar mijn werk. En op die route zou ik wel drie keer ritje iemand willen uitschelden. Mensen met hun loslopende hond op het fietspad, penopauze mannen in een fietsbroekje die ononderbroken door willen fietsen, nekvelmoeders, oortjesfietsers, slingerpubers. Opzouten allemaal.

skik

Triva

Moeder met een baby in een draagzak en een peuter in de bakfiets zonder gordeltjes, slingerkleuter ernaast én de hond. Dan vraag je je echt af of ze er van af wil, van die kinderen.

skik

Wordt tijd

Voor een fietspad met zelfrijdende fiets, allemaal in hetzelfde tempo, verboden voor kinderen, honden en 'sportfietsers'.:-)
Hoe sta je eigenlijk tegenover bejaarden? Met driewielers? Of canta's? Of wandelaars die niet kijken voor ze op het fietspad stappen?
Het leven zelf?:-)

Skik

Aan een kant begrijp ik wat je zegt over 'wacht tot ze zeker genoeg zijn in het verkeer', maar ik ben het er toch niet helemaal mee eens. En dat komt door hoe wij wonen. Toen mijn dochters nog zo jong waren, dat ze niet verder mochten dan onze eigen wijk, hoefden ze amper rekening te houden met verkeer. Ze konden spelen, naar de supermarkt, naar hun vriendinnetjes en dat allemaal veilig via fietspaden en de stoep. Ook voor de school hoefden ze de wijk niet uit. Toen ze wel de wijk uit moesten, kon je merken dat hun verkeerszekerheid minder was dan van kinderen die van kleins af aan zelf deelnamen aan het verkeer. Die kinderen waren dus verder. Uiteraard is het allemaal goed gekomen, maar dat staat me nog altijd bij. Als je ervoor kiest om met de auto langs een school te rijden, vind ik dat je als automobilist rekening moet houden met zwalkende kinderen. Ondertussen doen de ouders en die kinderen hun stinkende best om het voor elkaar te boksen.

Ook uit eigen ervaring weet ik dat je het beter leert als je gewoon even de ruimte mag krijgen. Ik kreeg pas op mijn 9de mijn eerste fiets. Door mijn lengte ging het zadel ook meteen best hoog en ik mocht niet op de weg fietsen, maar op de stoep. Ik was daardoor totaal geen vastberaden fietser. Toen we naar een dorp verhuisden en ik gewoon vrijelijk op straat mocht fietsen, 5 maanden nadat ik de fiets had gekregen, reed ik zo weg en had nergens last meer van.

De auto is verantwoordelijk

"Disobedience of traffic rules is inevitable, and in some ways justifiable... In another sense cyclists disobedience illustrates the high status that bicycles have on Dutch roadways.

Just consider accidents involving vehicles and cyclists. In the vast majority of cases the motorist is liable. Full stop.

Even if an accident occurs when a cyclist runs a red light, the motorist cannot argue that the cyclist's behaviour was unexpected and unavoidable.

After all, non-conformity among cyclists is normal in the Netherlands.":-)

De ene plek is de andere niet

In een vinex-wijk zijn vaak prima fietspaden. Dan hoef je geen nekvel-moeder te zijn. Of wegen met weinig opstoppingen en veel overzicht.
In ons oude dorp was ik wel een nekvel-moeder, tenminste voor het gedeelte door het oude centrum waar het autoverkeer onvoorspelbaar was en ik mijn kind niet los liet daarin. Erachter fietsen helpt dan niet. Kind zou dan zelfstandig goed moeten kunnen reageren. En dat lukt niet als ze 5-10 jaar zijn, niet in die situatie.
Er was altijd veel vertraging om allerlei redenen en dat betekende dat de automobilisten alleen maar letten op hun eigen voortgang en hoe ze ergens tussendoor konden glippen. En daarbij zien ze dan geen kleine fietsers meer.
Mijn kinderen mochten daardoor pas laat zelfstandig ergens heen fietsen. Die onveilige plek was voor ons niet te vermijden. In de rest van het dorp was dat beter geregeld.

De gevaarlijke situatie is ondertussen opgelost. Als ze nu klein zouden zijn, zou ik nog maar op 300 meter een nekvel-moeder zijn en op één slechte rotonde in het dorp, verder niet. Een hele vooruitgang dus.

Nee AnneJ

De auto is aansprakelijk, da's wat anders dan verantwoordelijk. Dat er niet nog veel meer fietsers gewond raken of overlijden door verkeersongelukken is bij velen meer aan zich aan de regels houdende en oplettende automobilisten te danken dan aan hun eigen verantwoordelijkheid.

"verboden voor kinderen, honden en 'sportfietsers'" Nee hoor. Ik vind het niet erg als een wandelaar met zijn hond op het fietspad loopt als die hond aangelijnd of in elk geval duidelijk onder appel is en ze aan de zijkant lopen. Bejaarden storen mij alleen als ze met zijn tweeën zo breed fietsen dat ze beide banen van een dubbel fietspad innemen en je er niet langs kan en ze je natuurlijk niet horen. Kinderen graag alleen als ze veilig kunnen fietsen, lijkt me voor henzelf ook gezonder. Dan fiets ik net als altijd niet over de stoep of het wandelpad in het park, zodat hondenuitlaters of oefenende kleuters ook niet gehinderd worden, afgesproken?

skik

Afspreken Skik

http://praktijkvader.nl/bevalling
Zie dat maar af te spreken met de 13,5 miljoen Nederlandse fietsers.:-)

Ook andersom...

Mijn moeder van 80 moet nog vaak moeite doen om (met 3 naast elkaar) sloom fietsende studenten in te halen op haar fietsroutes, vlak bij de TUE. En nee, ze heeft geen e-bike, en vaak wel volle fietstassen. Vast heel storend voor die studenten, zo'n krasse oma die er even langs wil...