Algemeen Ouderschap Algemeen Ouderschap

Algemeen Ouderschap

U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

STERRETJE

STERRETJE

15-09-2016 om 09:09

Hoe maak je je als ouders niet druk over alles?

Zelf kan ik me druk maken over alles van mijn dochter. Ieder buikpijntje , huiltje, beduusd gezicht trek ik me aan. Vooral als dat gebeurt wanneer ik haar naar school breng. Ik neem het dan mee, pieker erover, ook op mijn werk. Daar wil ik van los komen, want ik weet ook dat het van kids op die leeftijd alleen maar manieren zijn om aandacht te krijgen etc. En toch maak ik me druk. Herkenbaar voor jullie? En hoe zetten jullie je daarover heen?

tante Sidonia

tante Sidonia

15-09-2016 om 10:09

herkenbaar

van toen mijn zoon jonger was. Ik merkte heel erg dat ik me zelfs ziek voelde als hij ziek was, onrustig en naar/ongeconcentreerd als er iets niet goed ging met hem.
Ik heb geleerd dat dit voor een deel hyperventilatie klachten waren. Die moest ik onder controle zien te krijgen. Daarnaast heb ik geleerd om relativerende dingen tegen mezelf te zeggen. Misschien heb je daar eerst wel iemand anders voor nodig. Ik kon dat toendertijd goed met mijn man en zus bespreken, die me ook op de connectie wezen tussen zijn en mijn gedrag.
Je moet je er echt in oefenen om voor jezelf te duiden dat er wel eens iets is, maar ook dat het wel weer over gaat, dat het misschien al over is, terwijl jij je er nog druk over zit te maken...

Het is denk ik ook een beetje inherent aan jonge kinderen die nog moeilijk dingen uiten, waarbij je meer in een symbiotische relatie nog zit als moeder vooral. En dan bedoel ik dat je als moeder meer een bent met je kind naarmate het jonger is.
En ik kan je adviseren dat het voor jezelf en voor je kind heel verstandig is om jezelf nu alvast te trainen in het loslaten van dit soort dingen, want het gaat niet vanzelf als je zo als nu al zo over bijv. een beduusd gezichtje in kan zitten!

Pimpelpaars

Pimpelpaars

15-09-2016 om 11:09

In het begin

In het begin vond ik dit ook altijd moeilijk.

Wat mij hielp was om de hobbels die mijn kinderen tegenkomen, niet te zien als problemen, maar als leermomenten. Zonder hobbels, leer je niet. Zonder frustratie kom je niet verder. Dat inzicht hielp mij, misschien jou ook wel?

Het idee, dat als je een kind in de box alles geeft waar het behoefte aan heeft, het niet leert kruipen, omdat het niet de behoefte heeft om zich naar een speeltje toe te bewegen. Pas als het kind gefrustreerd raakt omdat het niet bij het speeltje kan komen, gaat het zich boos bewegen en komt het tot kruipen.

Pirata

Pirata

15-09-2016 om 21:09

geen manieren om aandacht te krijgen

Normaal gexproken zijn dit geen manieren om aandacht te krijgen. Dat worden het wel als je er iedere keer op in gaat. Als mijn kind aangeeft zich niet goed te voelen, moedig ik hem aan het toch te proberen op school. Meestal gaat dat prima. Hij leert ervan om door te zetten. Met als escape, dat als het echt niet gaat, ik gebeld word.
De keren dat er echt iets met hem was, hebben wij in elk geval niet gemist, maar dat was dan op fysieke symtomen. En een enkele keer doordat hij echt boos was door iets (gebeurtenis op school).

passiebloem

passiebloem

16-09-2016 om 08:09

pimpelpaars

Ik heb inmiddels 2 pubers en ik heb dezelfde overtuiging. " Moeilijke momenten" zijn leermomenten waar je kind van groeit en zich aan ontwikkeld." Met kleine pijntjes is hier meestal de opmerking, doe maar rustig aan of ga maar lekker slapen dan gaat het wel over. (als het avond is.)
Met meer sociale issues (die en die zegt steeds dit, of ik voel me buiten gesloten, of ik mag van jou dit niet en die ander wel etc....) probeer ik met ze mee te denken hoe ze daar het beste mee om kunnen gaan, of stel ik hun de vraag: "wat zou je kunnen doen?" Grote issues als pesten etc zou ik wel meer bovenop zitten maar wel samen met mijn kind/

Sanne

Sanne

25-09-2016 om 01:09

Alleen maar aandacht trekken

Alleen maar aandacht trekken lijkt me overdreven. Ze hebben heus wel eens echt pijn, of echt verdriet. Maar dat hoort ook bij het leven, je kunt ze daar niet voor behoeden.los van de terechte vraag of dat beter voor ze is. Zorg voor liefde en veiligheid, dat is jouw rol. Niet alles voor zijn of oplossen.

Kaaskopje

Kaaskopje

26-09-2016 om 10:09

Sterretje

Als jij op alles reageert wat je dochter doet door in de stress te schieten, of met groot medeleven, dan kan je dochter dat ook zien als bevestiging dat het écht héél érg is allemaal. Dat hoef je niet eens te zeggen. Als je dochter net zo gevoelig is voor jouw gezichtsuitdrukkingen als jij voor die van haar, is dat dus al genoeg. Probeer dus bij het afscheid positief af te sluiten. En bedenk je op het werk, dat je er niets aan verandert door jezelf gek te maken met zorgen die waarschijnlijk nergens voor nodig zijn. Spreek jezelf letterlijk toe als het misgaat in je hoofd: STOP! En probeer over iets anders verder te denken.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.