U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Discussie thuisbevalling
Naar aanleiding van de veroordeling van 3 vroedvrouwen die vrouwen hielpen die met indicatie toch thuis wilden bevallen. Inmiddels diverse discussiestukken. Maar misschien is iedereen er wel een beetje moet van geworden. Weer een discussie over de verregaande bemoeienis die de overheid zich tegenwoordig permitteert.
Zelf ben ik uiteraard wel blij met dit 'weerwerk'.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4516/Gezondheid/article/detail/3478953/2013/07/20/Ex-kinderrechter-Bevallen-in-ziekenhuis-afdwingen.dhtml
Thuis bevallen is ook fijn. Maar bij mij ging er wat mis dat vaker kon gebeuren. Daarna geen thuisbevallingen meer dus. In het ziekenhuis beviel ik gewoon met mijn verloskundige erbij. Was bijna hetzelfde als thuis, dat wou ik even kwijt. Ik begrijp niet waarom bevallen in een ziekenhuis gevaarlijker zou zijn dan thuis.
Ik wou het risico niet lopen hetzelfde mee te maken als de eerste keer.
Ja fio
Zoals je waarschijnlijk wel weet verwees dat makkelijk naar de dode baby die je de vk in de schoenen schoof. Te makkelijk, in zo'n nare zaak. Ik verwijt jou niet dat het leven makkelijk voor je is geweest/ jij makkelijk bent bevallen/ jij nooit iets hebt meegemaakt etc. Uberhaupt heb ik het niet over N=1, behalve deze tuchtrechtzaken.
Wie is volgens jou de eindbeslisser bij een zwangerschap/ bevalling?
Ouderlijke macht
Kinderen van streng gelovige ouders worden ook wel eens uit de ouderlijke macht ontzet (tijdelijk) zodat het kind een bloedtransfusie kan krijgen. Dus hier vindt ik ook dat de arts (gynaecoloog) de uiteindelijke beslissing maakt of thuisbevallen (indien nadrukkelijk gewenst) verantwoord is. Nou is het wel wat lastig een bevallende even uit de ouderlijke macht te onzetten omdat die wel mee moet werken :-)
Dat is niet in drie woorden te vatten natuurlijk, wie de eindbeslisser moet zijn. In de meest ideale situatie beslis je er samen over. En de rest van je posting...laat maar.
Ja, dat begrijp ik ergens ook wel. Het is inderdaad een hele moeilijke keuze. Echter als er zulke enorme risico's in het spel zijn moet je die verantwoordelijkheid niet aandurven als verloskundige zijnde. Wel natuurlijk iemand er van op de hoogte stellen maar niet de bevalling tegen beter weten in blijven 'begeleiden'. Die indicaties en risico factoren zijn er niet voor niks natuurlijk.
Ophef yta
Ik denk dat de ophef niet komt door de achterliggende kwestie, maar dat die ophef gemaakt wordt. Het leidt lekker af van het trieste feit dat er geen goede zorg is verleend.
Ik ga ervan uit dat deze moeders vertrouwden op hun vk. Als een moeder vanwege trauma's door een vorige bevalling perse thuis wil blijven en jou als vk toelaat hierbij, dan blijf je er ook bij. Zoals de gyn ook bij mij bleef, 48 uur lang, tijdens mijn tweede bevalling, en een dutje op de bank deed in het zh.
Maylise
Is ook moeilijk, ik zou denk ik heel erg investeren in een goede band opbouwen met de moeder, vertrouwen bieden in mij als hulpverlener maar vooral in zichzelf. En toch proberen afspraken te maken, een soort van tot daar en niet verder. En dat kan best verder reiken dan de richtlijnen, het blijft toch mensenwerk, al met al. Maar het houdt toch een keer op vrees ik.
Fiorucci
Dan denk ik dat je de zaken gewoon niet goed genoeg hebt gelezen. Deze moeders vertrouwden niet op de vk/gynaecoloog/watdanook. Ze hadden met evenveel plezier alleen willen bevallen. 'Op eigen kracht' schijnen ze dat te noemen. En ja, van Deth had niet weg mogen gaan. Zeker niet zonder fatsoenlijke en persoonlijke overdracht (het kan natuurlijk gebeuren dat je te moe wordt). Maar de moeder wilde geen vk op dat moment. En van D. is daar te ver in mee gegaan. Gelukkig is deze zaak goed afgelopen, en zijn de baby's alive and kicking (en gaan ze al bijna naar de kleuterschool).
Maylise
Wie moet je dan op de hoogte stellen? En wat moet degene die je op de hoogte stelt doen?
Er is weinig over te vinden, helaas, als je links hebt, graag. Maar nogmaals, in een van de zaken die hier spelen is er een baby overleden. Dat lees ik wel overal. En het feit dat die twee kinders het goed maken, maakt voor mij de zaak niet minder ernstig.
Op eigen kracht...volgens mij kan dat ook met hulp voor als het nodig is binnen handbereik...mijn tweede bevalling duurde zo lang omdat men het mij zelf liet doen, de gyn heeft echt weinig meer gedaan dan aanwezig zijn. Ik denk dat je ook op eigen kracht kunt bevallen in een zh zelfs, mits er respect en aandacht voor is.
Voor waarheid aangenomen
Ik heb altijd het idee gehad dat als je een (voor zover te bezien) compleet risicoloze zwangerschap/bevalling hebt, je je eigen 'feestje' mag maken. Heb je wel een medische indicatie dan moet je je wat meer voegen naar wat de artsen goed (of makkelijk?) vinden. Jammer, maar het is niet anders en voor een goed doel. Bij mijn tweede bevalling mocht ik meer dan bij de eerste zelf wat dingen beslissen. Niet gelijk aan een infuus maar eerst wachten of het breken van de vliezen iets zou doen. Daar kwam men snel van terug want door alle snoertjes waar ik aan lag, zagen ze dat de baby het niet fijn zou vinden als het uren zou gaan duren. Vervolgens mocht ik wel kiezen in welke houding ik mijn kind ter wereld wilde brengen. Dat kon me echter niet zo boeien, als het maar snel en zonder scheuren was.
Ik heb wel het idee dat in het ziekenhuis de focus op de baby ligt (terecht) en dat de moeder als broedstoof wordt gezien die natuurlijk in geval van nood het belangrijkst is, maar over het algemeen gewoon de rit moet uit zitten. Er is minder aandacht voor het geestelijk welbevinden dan bij verloskundigen, maar die praktische inslag vind ik ook niet verkeerd.
Hm, annej
Je beschrijft bepaald niet hoe ik me behandeld voelde. Maar goed, ieder mens kijkt door levenservaringen die zijn opgedaan door een bepaalde bril naar situaties, en zo traumatisch gekleurd zijn mijn glazen niet.
Dat ' op eigen kracht' gebeuren zou mij niet aanspreken, de mensen die erbij waren toen mijn kinderen werden geboren heb ik allen zeer gewaardeerd.
Het enige ' babyblik- moment' was na de keizersnede, maar meer keus was er niet aangezien de placenta losliet en ik enorm vloeide. Na die geboorte heb ik moeite gehad me te hechten, maar gesteund door eerdere ervaringen is het helemaal goed gekomen.
Tonny
Wel, zonder dollen, ondanks allerlei gedoe, ben je natuurlijk geweldig dankbaar dat allerlei zaken die je een eeuw geleden nog je leven kostte nu door medisch ingrijpen opgelost kunnen worden.
En daar gaat het om
Een geboorte is mooi, maar laten we realistisch zijn: het kost even moeite en het gaat niet altijd even fraai. Dan is het maar wat prettig als er een nuchtere arts of verloskundige omheen loopt die de boel in goede banen leidt. En als een arts dan meent te moeten zeggen dat het belang van het kind nu even voor gaat, dan heb ik daar begrip voor en ga ik dat niet betrekken op wat die man daar allemaal wel niet mee denkt te mogen zeggen. Ook mijn ervaring is dat er professioneel maar heel begripvol en met alle uitleg die er gegeven kon worden aan mijn bevallingen is meegewerkt.
Rafelkap
Ik denk dat je een bevallende vrouw niet uit de ouderlijke macht kunt zetten omdat het kind nog niet is geboren.
Wel een juridisch interessante kwestie!
Dat vraag ik me af
'Ik denk dat je een bevallende vrouw niet uit de ouderlijke macht kunt zetten omdat het kind nog niet is geboren.'
Je kunt een ongeboren kind ook erkennen, dus waarom niet uit de ouderlijke macht ontzetten?
Dat weet ik niet want zo goed ken ik de werkkring van de vk niet. Misschien is er binnen de werkkring van verloskundige wel een vertrouwenspersoon of een hogere instantie waarbij je dit soort zaken kan melden. Of anders bij het ziekenhuis melden of iets dergelijks. Of op het moment zelf een ambulance bellen en dan maar hopen dat die haar kunnen overhalen.
In elk geval niet zeggen dat je iemand wel gaat helpen ook al weet je dat dit in dit geval niet verantwoord is. Dan hou je de illusie van de zwangere in stand en geeft haar valse hoop dat dit wel een goed idee is.
Hete brij
En je blijft maar omtrekkende bewegingen maken.
"Niet alleen jij, maar ook anderen, maken er een levensgevaarlijke kwestie van."
Nee, dat levensgevaarlijk heb ik niet verzonnen, en ook de tuchtrechter heeft zich niet over een fantasieverhaaltje uitgesproken. Het was levensgevaarlijk en een baby heeft ook het leven verloren. Naar de kern nu dus: wat te doen als een moeder weigert naar het ziekenhuis te gaan als dit het leven van haar kind kan redden? Wat moet er dan, zonder weer om de hete brij heen te dansen, volgens jou gebeuren als goede, gelijkwaardige communicatie moeder ook niet in beweging brengt? En vind je dat een kind van Jehova-getuigen een levensreddende bloedtransfusie geweigerd moet worden, omdat de ouders dat niet willen? Of vind je dat in een dergelijk geval ouders wel even hun gezag moeten kunnen verliezen?
Maylise
Ik denk dat er veel hulpverleners zijn die iemand helpen tegen de klippen op. Zelfs als ze er problemen mee kunnen krijgen, alles beter dan geen hulp.
Willens en wetens iemand in de steek laten doe je toch niet? Je kunt door wel te helpen allicht nog iets bereiken bij diegene. Iemand helpen is natuurlijk niet hetzelfde als illusies in stand houden en valse hoop geven.
Ik niet hoor
Er gebeurt niets, Nils.
De verloskundige gaat haar aandacht verleggen om de juiste personen te bereiken en de baring gaat gewoon door zonder de aandacht van de verloskundige.
Hopelijk is het infuus met remmers op tijd. Met de huidige bezuinigingen en sluitende ziekenhuizen is dat maar de vraag voor iedere barende.
Soms loopt het dan goed af, soms gaan er baby'tjes dood. Maar nu wel volgens protocol.
Nils
Jij doet of het een uitgemaakte zaak is dat een kindje dood gaat mits het in het ziekenhuis geboren wordt. Zo ben je geindoctrineerd.
Lees even de tekst op de website van de NVOG, de beroepsvereniging. Met name het hoofdstukje 'De bevalling van een meerling'en 'problemen bij een meerling'. "Bij een tweelingzwangerschap kunt u in principe normaal bevallen".
De meeste risico's kun je vooraf uitsluiten en verder kun je gewoon thuis bevallen en dat gaat in de meeste gevallen gewoon goed! In een enkel geval kun je alsnog naar het ziekenhuis als er een complicatie optreedt. Net zo goed bij dwarsligging of stuitligging. Mits je een verloskundige hebt die dat (nog) kan begeleiden.
Stel je voor dat we alle babies en kinderen uit voorzorg gingen opnemen bij zeg een griep. Ze mochten eens uitgedroogd raken. En ja, soms gaat een kind dood, soms gaat een kind ook dood in het ziekenhuis. Een ziekenhuis heeft risico's, vergeet dat nou niet.
Het leven zelf is levensgevaarlijk maar je kunt niet stoppen met je bewegen omdat je het risico niet aandurft.
Toch helpen
Ik zou dat toch ook overwegen. Maar omdat het een 'niemandsland' is maak je makkelijk inschattingsfouten. Dat heeft de verloskundige Rebekka Visser ook toegegeven. Ze zou het nu anders doen. Niet weigeren, maar proberen de communicatie weer op gang te brengen met de gynaecoloog en proberen de vrouw te bewegen open te staan voor hulp. Er zelf dichter bij te blijven en elke mogelijkheid aan te grijpen om alsnog naar het ziekenhuis te gaan. Zo mogelijk een ambulance standby. Wat je maar kunt verzinnen, daar zit een proces dat tijd en aandacht kost maar dat de risico's kan beperken en jou eigen positie niet onmogelijk maakt.
Anne
Ik zie Nils nergens schrijven dat ze denkt dat kinderen doodgaan mits ze in het zh geboren worden, en volgens mij denkt niemand dat. Wat een rare insinuatie.
En een ziekenhuis heeft risico's, maar thuisbevallen ook. Zeg dat er dan even bij.
Protocol
Ook in het geval van Jehovah's getuigen wordt er wat af gepolderd en besproken. Toevallig zag ik de afgelopen week bij zo'n Amerikaans ER programma nog zo'n stelletje. De vrouw ging bijna dood en haar man er in hoge gewetensnood naast. Uiteindelijk ging hij overstag, zij zij niets. En ze werd gered.
Bij kinderen is het natuurlijk een stuk lastiger. De meeste ziekenhuizen maken daar protocollen voor en hebben OK-personeel, bijvoorbeeld een anesthesioloog die als contactpersoon fungeert voor zaken rondom bloed geven aan kinderen. Er kan een hoop zonder bloed te geven. En het leeft in het spanningsveld dat uiteindelijk de ouders via een spoedprocedure tijdelijk uit de ouderlijke macht kunnen worden gezet. Maar dat zijn toch echt incidenten. En wat ik er van gezien heb is er ook een hoop meebewegen met ouders. Uiteindelijk zijn er aan de kant van een ziekenhuis protocollen maar ook in deze geloofsgemeenschap. Bijvoorbeeld kinderen die wel bloed hebben gehad mogen niet meer aan tafel zitten en meedoen met de rest van het gezin. Dus artsen doen er ook alles aan om dat te voorkomen. Men probeert ook zaken anoniem te houden en sowieso geen andere kerkleden erbij te betrekken hoewel die graag 'advies' komen geven. Er wordt gepolderd en het loopt slechts incidenteel hoog op.