Ben ik een slechte vader omdat ik veel werk?

Schema

Ik had ook een schema van dingetjes die ik van mezelf iedere dag moest doen. Dinsdag boodschappen (die is gebleven doe ik nog steeds) Donderdag stoffen en zuigen en vrijdag de badkamer doen. Iedere dag een was draaien en de was van gisteren opruimen.
Dat schema was een goede leidraad maar soms liep dat helemaal in de soep, kind huilde veel, had koortsof andere ongemakken.
Op zo'n mislukte dag moest man/vader niet thuiskomen en dan meteen hopen commentaar hebben op de berg was die ongevouwen op de bank lag, de emmer sop die nog op de badkamer stomd en de maaltijd die nog niet gekookt was om half 7, daarvan ging ik kompleet uit mijn dak. Dan had ik graag dat hij zonder commentaar de baby van mij overnam, een flesje gaf en in bed legde dan had ik in no time de boel aan kant en konden we gezellig samen eten. (Als kind rustig ging slapen.
Toen we met 3 maanden tlbben hoorden dat kind reflux kindje was en we tips kregen over de vleding en hoe dat te geven was de ergste periode voorbij. Toen was ik op een enkele uitzondering na klaar met mijn schema aan net eind van de dag.

Je werk

Winnicott, van de 'good enough' parenting legt uit dat er hechtingswerk gedaan wordt, met name door de moeder. Jij en het kind leren elkaar kennen en op elkaar reageren in het beantwoorden van de behoeften van een kind aan praktische zorg maar ook aan hechting en emotionele rijping. Zeker de eerste keer is dat een nieuwe taak die veel energie, investering en ontwikkeling van vaardigheden van je vraagt. Maar belangrijk voor de hersenontwikkeling van je kind.
Ik ben blij dat ik bij de eerste bevalling in goede omstandigheden was. Vriendinnen bij bevalling en eerste weken van zorg en man die kookte en boodschappen deed. De werkster die de boel bijhield. Zodat ik alleen voor mijzelf en zoon hoefde te zorgen en kon herstellen, lichamelijk en emotioneel op ons eigen tempo, en kon wennen aan de grootste verandering in je leven.
Daardoor was ik er ook echt klaar voor om op een gegeven moment weer aan het werk te gaan.
Bij de 2e ging het heel anders en ik was gelukkig veel meer ervaren zodat we dat ook weer goed doorgekomen zijn.

meer tijd de oplossing?

Ik vraag me af of 'meer tijd thuis' de werkelijke oorzaak (en dus oplossing is).

Als ik terugkijk naar de tijd dat mijn eerste zo jong was weet ik dat ik het de hele dag thuis zijn met de baby echt dodelijk vermoeiend vond. In essentie heb je nog geen idee van wat je baby wil en ben je de hele dag maar aan het gokken en proberen. Lopen, niet lopen, slapen, niet slapen wel of niet eten en zo ga je maar door.

Natuurlijk kan je een blokje om of een boodschap doen, maar ook dat moet je afstemmen. Kan ik nu gaan of moet er eerst geslapen/dronken worden. In essentie draait alles om de baby en was ik de hele dag druk aan het regelen/plannen/denken.

En selectief als een vermoeid geheugen kon zijn vergat ik de leuke speelmomenten en wist ik aan het einde van de dag vooral dat ik veel regel dingen had gedaan. En dan kwam mijn partner en die ging gezellig met de baby zitten spelen. Helemaal fout in mijn ogen want hij moest ook 'regel dingen' doen. En huilbuien opvangen en nadenken over of een kind wel of niet moest drinken.

Had mijn partner het beter kunnen doen? Nee, waarschijnlijk niet. Want ik ben inmiddels jaren verder en kan met terugwerkende kracht zien waar het probleem zat. Ik had hem toen ook nooit duidelijk kunnen maken waar het probleem voor mij zat. Maar grote kans dat hij het verwijt. 'Je bent er te weinig' minimaal 1x naar zijn hoofd heeft gekregen.

Goede Kraamhulp

De eerste week na mijn bevalling stond in teken van aansterken, de tweede in teken van ritme vinden. Dankzij de begeleiding en afstemming met de kraamhulp, leerde ik een schema aan te maken waar ik profijt van had. Goede kraamperiode is belangrijk voor de maanden erna, zoals een goede start je zelfvertrouwen geeft en je tegen een stootje kan.

Grappig dat een schoonmaakhulp als reddende engel wordt gezien. Het betreft een huishouden zonder schoolgaande kinderen. Zo stoffig en smerig wordt dat niet, of je moet ook honden hebben.-:).
Het enige is de hoeveelheid wasgoed naast de te strijken overhemden. Hier vond ik het strijken van overhemden in die tijd lichamelijk erg vermoeiend; dus kreukvrije overhemden gekocht en bij lage toeren laten centrifugeren. In die tijd streek man de overhemden.

De andere kleren ging 3 minuten in droger en hing ik op. Dan droogden ze kreukvrij op en werden ze, direkt van het wasrek, op de plank opgevouwen. Als ik bij vrienden een wasmand vol met gewassen kleding zag, welke nog opgevouwen moest worden, vond ik dat tijdverspilling omdat het laten liggen leidt tot kreukels. Ipv in wasmand, direkt opvouwen en in de kast leggen maakt de taak af.
Een wasmand met schone kleding nodigt uit om er nog meer kleding erop te leggen.
De werkwijze van niet laten oplopen, werd door de kraamhulp uitgelegd.

Het enige wat mijn man hoefde te doen, behalve strijken en in badje, was zorgen dat er voldoende luiers in huis waren. Die pakken nemen in de mand van de kinderwagen zoveel ruimte in beslag . Mijn man vroeg dagelijks of hij iets voor mij kon meenemen, communicatie. Ik vond dat prettig want dan wist ik dat hij overdag met zijn gedachte ook bij ons was. Vrouwen horen graag dat hun man het waardeert dat zij voor de baby zorgen.
TS, op je werk lopen de mensen ook harder als hun chef zijn waardering uitspreekt.

Gelukkig wordt het nu mooier weer en zal je vrouw er waarschijnlijk sneller erop uit gaan. Zelf ging ik niet naar familie want die werkten overdag. Ik genoot wel van babyzwemmmen en ontmoette andere moeders met baby's .

Brianna

Je vrouw zeurt. Jij steekt meer tijd in je gezinsleven dan ik gewend was. Man werkte op anderhalf uur rijden, was 12 uur per dag weg, verwachte de warme prak op tafel als hij thuis kwam en baby baden of verschonen kwam niet in hem op. Jouw vrouw moet iets meer zelfstandig worden dunkt me.===

Hoewel ik heel erg persoonlijk met je eens ben dat de vrouw van J.J. moet leren om iets makkelijker met de aanwezigheid van de baby om te gaan, vind ik je reactie nogal kattig naar de vrouw van J.J. toe. Baby is nog maar 2 maanden, waar hebben we het over?
Ik weet nog best, dat ik het eerste jaar van mijn kinderen niet makkelijk vond. Ik was thuis, werkte niet en toch was het soms lastig om een goed ritme te vinden en alles maar te begrijpen van de kinderen. Het ís gewoon niet zomaar wat. Het gaat de een ook natuurlijker af dan de ander.

Als het niet bij mijn man opgekomen was om de baby op dagen dat hij wél tijd had in bad te doen of iets dergelijks, dan had ik er wel voor gezorgd dat hij op dat idee zou komen. Ik vind het niet meer van deze tijd als mannen zich er zo van af maken. Oké hij werkt hard, maar dat is niet voor elk uur van de week een excuus om je thuis overal aan te onttrekken. Als je thuis bent, in het weekend bijvoorbeeld, dan draai je gewoon mee. En dan heb ik het niet over de momenten dat je na een dag van 12 uur werken afgepeigerd uit de auto stapt. Het zou dan wel lief zijn als man de baby dan nog in bad wil doen, maar ik zou het niet verwachten.

Ik verbaas me soms wel bij sommige situaties over de draagkracht van anderen, of eigenlijk het ontbreken ervan. Dan heb ik ook zin om te zeggen: komaan, niet piepen hoor, kijk naar wat je hebt! Maar ik heb geleerd dat je zo niet mag denken. Wie bepaalt wat een ander aan moet kunnen? Jij, ik? Nee. Wie weet is de vrouw van J.J. op een ander gebied wel weer heel sterk en zou jij daar moeite mee hebben. Je weet maar nooit.

kaaskopje offtopic :-)

"Als het niet bij mijn man opgekomen was om de baby op dagen dat hij wél tijd had in bad te doen of iets dergelijks, dan had ik er wel voor gezorgd dat hij op dat idee zou komen. "

Heel offtopic maar dit doet me denken aan mezelf, dat ik man bijna geen kans gaf om iets met de baby te doen en dit zomaar om probeerde te draaien door hem met baby en rompertje, truitje en tuinbroekje in het slaapkamertje achter te laten: nu mag jij, je wilt, je mag, ik trek me netjes terug om je rustig je gang te laten gaan. Trots was ik op mezelf dat ik het zomaar uit handen gaf!
Na een half uur steunen hoorde ik hem roepen...zeg moet dat romperdingetje nou over of onder het tuinbroekje en waar moet dat truitje?

Dat herken ik wel o.t.

Ik herken dat wel. Ik vond het heel erg vanzelfsprekend dat ik veel deed. Uit egoïsme dus eigenlijk. Mijn kind!:-)
Toch zou het mij wel opgevallen zijn als mijn man nooit aan zou bieden kind of kinderen in bad te doen. Ik heb nog leuke foto's van de baddermomenten met man en kinderen. Er is dus bewijs, haha.

goede vader

Hoi vader

Zolang 'overwerken' niet 'een vriendin erbij' betekent, ben je een prima vader die hard werkt voor zijn gezin.