Alicia

Moeder

Wat ik me afvraag bij kinderen als Alica: wat als al dat geld dat gestopt is in pleegzorg en instellingen nou eens gestopt zou zijn in het helpen van de moeder/ouders?

Er wordt ook in dit draadje het nodige gezegd over de moeder van Alica. Maar hechting gaat twee kanten op. Bij de geboorte zorgt de natuur ervoor dat met een flinke stoot liefdeshormoon dat hechtingsproces op gang komt. In plaats van dat de hulp gebruikmaakt van zo'n prachtig gegeven en volop hulp biedt om dat meisje van 17 te leren voor haar kind te zorgen, vond de voogd het beter om Alicia weg te halen bij haar moeder.
Waarom is onduidelijk, maar gezien moeder wel voor haar andere kinderen zorgt is maar de vraag of er echt zo'n groot probleem was of dat vooral de voogd dat vond.

Verder is Alica's moeder zelf een instellingskind. Dat dus volop hulp gehad heeft en kijk eens naar het resultaat! In plaats van dat voogd ziet dat haar organisatie duidelijk niet in staat is om het beter te doen dan een gezin, kiest voogd voor het vernielen van de band tussen moeder en kind voordat deze gevormd kan worden. Alicia moet naar een pleeggezin. En daar gaat het dus mis. Een kind dat haar vader verliest en daarna door haar (pleeg)moeder weggedaan wordt. Ouders kwijt, brusjes kwijt. Als er iets aantoont dat een pleeggezin geen vervanging is voor echte ouders is het dat wel.

Er wat is de conclusie naar aanleiding van de documentaire? Er moet meer pleegzorg komen.
Nee: de band tussen ouders en kinderen moet veel serieuzer genomen worden in de hulpverlening. Kinderen hebben het recht om op te groeien bij hun eigen ouders. Dat zou altijd voorop moeten staan. UHP en pleegzorg zouden de grote, grote uitzonderingen moeten zijn en instellingszorg al helemaal.
Ik ben me ervan bewust dat heel veel pleegouders heel goed werk opleveren. En dat UHP soms echt nodig is. Maar gezien hoe makkelijk dat in Nederland gaat en hoe makkelijk de instanties naar de paardemiddelen grijpen denk ik echt dat de hoofdschuldigen aan drama's als die van Alicia de hulpverleners zelf zijn. En dat meer hulpverlening niet de oplossing is, maar betere hulpverlening met hulpverleners die er van doordrongen zijn dat zij nooit, nooit, nooit de plaats van de ouders voor een kind in kunnen nemen.

Marianne

helemaal mee eens. Help zo'n moeder, wees creatief daarin. Dan investeer je in de toekomst van moeder èn kind.

Zwaar

Ik denk dat het bijna onmogelijk is om binnen een gezin met andere kinderen een kind met de angsten en gedragsproblemen van Alicia goed te begeleiden en te kunnen opvoeden, helemaal als dat niet je eigen kind is. Het drukt namelijk zo'n stempel op je gezinsleven en vergt zoveel energie, flexibiliteit, en het vermogen om elke dag weer opnieuw te beginnen, dat ik me niet kan voorstellen dat pleegouders vrijwillig zo'n uitdaging aangaan. De hulp van buitenaf is ook niet altijd even goed, er lopen nogal wat -gogen rond van de strakke aanpak met regels, begrenzen en straffen.

Marianne

Wat heb je dat mooi en goed verwoord!

Marianne

Helemaal met jou eens en mooi gezegd!

En nu, hoe krijgen we Nederland zover?

Ik denk overigens dat het nu moeilijk is om pleegouders te vinden die Alicia op te vangen, kennelijk ook al toen ze 4 jaar was. Arm kind. Andere komen en gaan en zij koest daar blijven.

Inderdaad, beter bij je eigen moeder/ouders met intensieve hulp.

Hechten is zo belangrijk.

Eens, maar...

Hadden jullie nou echt de indruk dat de moeder van Alicia haar dochter weer in huis wilde nemen? Ik namelijk totaal niet. Als de moeder niet wil, wordt het lastig.