18 jaar en doordeweeks met vriend slapen

Dat lijkt me logischer

Als ze studeren kunnen ze het niet zelf betalen. Ik heb het zelf over een paar maanden aan de hand. Dan wordt mijn middelste 18, woont bij zijn vader omdat die het goed vindt dat mijn kind niks doet. Geen opleiding, geen (bij)baan, niks. Hij heeft geen startkwalificatie. Ik moet de alimentatie die ik nu aan mijn ex betaal dan aan hem gaan betalen. Het gaat op aan drugs en dat wil ik natuurlijk niet. Ik heb geen zin in gedoe dus zal ik betalen, maar wel met pijn in mn hart (niet om het geld, wel om het feit dat hij niks doet). Overigens gaat de alimentatie nu ook op aan drugs want die koopt vader voor hem.

Adriana

dilemma: je woont nog bij je moeder, dus kun je redeneren dat je je aan haar huisregels houdt. Aan de andere kant, je bent nu voor de wet volwassen, dus ik kan me voorstellen dat je samen met je moeder een volwassen gesprek zou moeten kunnen houden hierover.
Blijkbaar leidt het tot niets, want je moeder blijft niet akkoord gaan.

Dan zou ik, als de ouders van je vriend geen bezwaar maken, vaker bij je vriend blijven slapen. Eventueel kun je ze aanbieden om daarvoor iets te betalen.

Verder kan ik me voorstellen dat je een tussenjaar wilt gaan doen. Je schrijft dat je fultime wilt gaan werken. Maar je zou er eventueel toch ook de vavo naast kunnen doen? Om toch een vwo-diploma te halen? Of toch ook inschrijven bij de hbo en een opleiding gaan doen. Ik hoop iig dat je ooit wel verder gaat leren, vooral omdat dit voor je eigen ontwikkeling en toekomstkansen uiteindelijk beter is. Maar er is niets mis met een of een paar jaar werken. Je kunt het ook omruilen nadat je vriend klaar is met zijn opleiding. Hij kan dan het inkomen verdienen (als je geen beurs wilt aanvragen of zo, wat ik wel zou doen, trouwens) zodat jij kunt gaan studeren.

Je kunt ook allebei beurs aanvragen, en daar een deel van gaan sparen, omdat jullie willen gaan samenwonen, waardoor het wonen wschlk goedkoper zal zijn. Je kunt er dan altijd voor kiezen om van het gespaarde geld de beurs weer te gaan terugbetalen.

Ik wil je alleen wel waarschuwen: een studie en een nieuwe stad: een nieuwe fase voor jullie beiden. Hang niet teveel op aan je relatie, maar zet ook/vooral in op een plan voor jouzelf. Dat betekent helemaal niet dat je perse apart moet wonen, maar wel je ook eigen toekomstplannen (bv. opleiding) maakt.

Ik vind het hartstikke lief van je dat je hier zoveel over jezelf vertelt, maar je bent het echt niet verplicht hoor.
En laat je niet neersabelen door de negatieve reacties!

Zet hem op en zorg ervoor dat je je diploma haalt!

Mirreke

Wat een fijne reactie eens, dankjewel. Al dat commentaar begon me een beetje de keel uit te hangen. Zoals je al zegt, ben ik inderdaad gewoon van plan om een opleiding te doen als hij klaar is. Tegelijk studeren en een fatsoenlijk (huur)appartement betalen gaat gewoon echt niet meer tegenwoordig. Leningen bij duo worden niet geaccepteerd in het inkomen bij makelaars.
Ik krijg veel commentaar van mensen over de afhankelijkheid. Ja ik ben van plan me op die manier afhankelijk op te stellen. Waarom? Omdat het huisvrouwenleven een manier van leven is die ik nastreef. Vrouwen hebben die zorgtaak eeuwen gehad en nu ineens sinds een aantal decennia niet meer persé. Ik wil een fantastische moeder worden en een fantastische vrouw. Ik hoef geen goede baan, en ik hoef geen grote villa. Ik wil een huisje en wat kindjes en wat beestjes. En ik wil er vooral 100% zijn voor mijn kinderen en vriend. Want ik heb het idee dat dat tegenwoordig maar weinig het geval is bij vrouwen. Dit is hoe ik wil leven en dan mogen mensen best vinden dat dat onverstandig is maar commentaar erover zit ik niet op te wachten. Risico loop je ook als je in je auto stapt. Ik vind het niet zo slecht eigenlijk dat je je leven wijdt aan het helpen en steunen van mensen van wie je houdt. De afhankelijkheid neem ik dan maar op de koop toe.
Wil uiteraard niet zeggen dat ik geen baan neem. Maar dat mag dan wel op een laag pitje.

Heel mooi dat jij wil zorgen voor je man en toekomstige gezin

Inderdaad, ieder zijn eigen keuze van leven.

Maar waarom vind je dat je moeder daarvoor moet betalen als bijdrage aan jouw huishouden, terwijl je daarnaast fulltime gaat werken?
Of dat je wilt dat ze nu al bijdraagt aan jouw inkomen, terwijl ze voorziet in jouw huis en verblijf, terwijl jij daarnaast parttime werkt.

Historisch besef

Je hebt geen kennis van de geschiedenis als je dit schrijft: “Vrouwen hebben die zorgtaak eeuwen gehad en nu ineens sinds een aantal decennia niet meer persé.” Vrouwen hebben helemaal niet eeuwen de zirgtaak gehad, vrouwen werkten zich eeuwenlang de schompes, alleen grofweg in de jaren vijftig tot en met zeventig zijn ze huisvrouw geweest en was het streven van velen dat allleen de man kostwinner was.

Maar als jij zo wil leven “Ik wil een fantastische moeder worden en een fantastische vrouw. Ik hoef geen goede baan, en ik hoef geen grote villa. Ik wil een huisje en wat kindjes en wat beestjes. En ik wil er vooral 100% zijn voor mijn kinderen en vriend. “ dan is dat een heel mooi streven.

Helaas vergeet je iets. In jouw ideale wereld uit de jaren vijftig waar het mannetje met zijn broodtrommel onder zijn snelbinders op zijn fietsje naar zijn werk reed en uitgezwaaid werd door het vrouwtje en de kinderen die zich rond haar benen schaarden, werd niet gescheiden! Man en vrouw bleven over het algemeen tot hun dood bij elkaar omdat ze afhankelijk waren van elkaar en scheiden niet mocht van de kerk (zowel katholiek als protestant). De vrouw was afhankelijk van de man voor het geld, de man was afhankelijk van de vrouw voor het huishouden. Een wankel evenwicht dus.

In deze tijd leven mensen langer, gaan meer mensen scheiden, een op drie of vier huwelijken, en denkt iedereen “dat zal mij niet overkomen”. En daar ga jij dan de fout mee in, lees de wanhoopsverhalen in de rubriek Echtscheid8ng en erna maar eens. Allemaal vrouwen die schrijven dat ze er achter zijn gekomen dat hun man een ander heeft, dat hun man hun ineens wil verlaten. Na vele jaren gelukkig huwelijk krijgt, naar mijn gevoel meestal de man het ineens op zijn heupen.

En daar zit jij dan zonder opleiding. Moet je zelf geld gaan verdienen. En dat kan alleen in ongeschoolde baantjes. Waar niemand je aanneemt als je 45 bent, want dat werk kan een meisje van 18 à 19 ook.

Maar goed, je bent nu 18, een puber nog, die niet goed is in vooruitdenken, consequenties overdenken.

Mijn advies, luister naar je moeder, ga niet op je achttiende al vadertje en moedertje spelen, maar geniet nog een paar jaar van je leven. Werken moet je nog tot je 72ste.

Lente en Barbara

Lente, je hebt me/het dan niet goed begrepen. Als 18-jarige verdien je bar weinig en al helemaal niet genoeg om een fatsoenlijk appartement te kunnen huren, levensonderhoud te financieren en dan ook nog wat geld over te houden. Ik wil heus niet dat mijn moeder alles (of zelfs een groot deel) zal betalen als ik al uit huis ben, maar ik verwacht wel dat ze me ondersteunt als moeder zijnde. Zodat ik in ieder geval de zekerheid heb van eten op tafel. Tot ik een volwaardig loon krijg, want dat krijg je als 18-jarige niet. Natuurlijk als het allemaal financieel mee blijkt te vallen is dat niet nodig. Maar hoe het er nu uitziet gaat het financieel heel, heel zwaar worden en dan zou je toch op zijn minst moeten kunnen rekenen op hulp van je ouders.

Barbara, een wankel evenwicht inderdaad, maar wel een evenwicht dat werkt. Consequenties overdenken kan ik heus wel, ik weet dat ik risico loop. Maar zoals ik al zei, dat doe je ook als je in een auto stapt. 3 op de 4 huwelijken eindigen inderdaad, daar ben ik mij van bewust. Maar ik denk dat een groot gedeelte daarvan te wijten is aan een gebrek aan evenwicht en balans in het gezin, wat ik dus wil voorkomen door de zorg op mij te nemen. Natuurlijk heb je dan ook nog scheidingen die je niet kan voorkomen, bijvoorbeeld als er iemand sterft of ervandoor gaat met een ander. Hoewel dat laatste misschien ook nog wel enigszins te voorkomen is door een liefdevol thuis te bieden (ik zeg natuurlijk niet dat dit altijd het geval is).
En dat is dan het risico dat ik neem, en waarvan ik mij heus wel bewust ben. Daarom (en omdat ik niet 24/7 thuis wil zitten) ben ik gewoon van plan om een opleiding te doen nadat mijn vriend klaar is met studeren, zoals ik in bovenstaand bericht al zei. Maar gezin gaat bij mij voor. Wat bedoel je precies met nog een paar jaar genieten? Het is niet alsof ik van plan ben binnen 10 jaar kinderen te krijgen hoor... Het vooruitzicht is er alleen.

Moeder

Wil je moeder wel bijdragen als je meteen een opleiding gaat doen?

Adrienna

Waarom zou je als volwassene op hulp van je ouders moeten kunnen rekenen?
Je hebt een heel duidelijk toekomstbeeld en duidelijke verwachtingen. Je wil geen opleiding volgen voorlopig maar eerst gaan werken en je wil gelijk gaan samenwonen. Dat zijn geen keuzes waar ik het mee eens ben maar je bent volwassen genoeg om die keuzes te mogen maken. Echter als je volwassene genoeg bent om zelf de verantwoordelijkheid te nemen voor je leven dan ben je ook volwassen genoeg om zelf de rekening te betalen.
Ik zou er ook voor passen om het samenwonen van mijn kind te financieren. Zeker als dat kind ongeschoold werk doet en geen opleiding wil volgen (voorlopig)

Mijn kinderen kunnen zeker steun krijgen als ze boven de 18 zijn maar dan wel op mijn voorwaarden.

En als ze het met die voorwaarden niet eens zijn (wat natuurlijk kan) dan zullen ze niet in die mate hulp kunnen krijgen. Ik hoop dat ze volwassen genoeg zijn om hun eigen keuzes te maken en ook om voor die keuzes verantwoordelijkheid te dragen.

grinnik

Zo mijn tweede lach van vandaag is weer binnen.
Wat een onvolwassen wereldbeeld lees ik hier van een puber.

Samenwonen hoeft echt niet gelijk in een volledig ingericht appartement/huis. Ik zie vele kinderen van vrienden in jouw leeftijd gewoon 2 kamers huren in het zelfde huis. 1 gebruiken als slaapkamer en nr 2 als woonkamer. Niks mis mee.

Ik ken maar heel weinig vrouwen in de leeftijd van mijn moeder (nu half de 70) die nooit gewerkt hebben naast hun huishouden. Vaak toch wel iets er bij: schoonmaken, champignonsplukken, in de zomer in de bollen werken of part-time in de zorg, kledingreparaties, strijkwerk. De enige die dat niet deed was de vrouwelijke huisarts, die werkte meer dan full-time met 3 kinderen en een echtgenoot die ook huisarts was.

Ik zou zeggen keep on dreaming, en hopelijk kom je snel tot realiteitsbesef.

Eens met alle schrijfsters hiervoor

maar nog los daarvan: wat een enorme verantwoordelijkheid leggen jullie op deze manier op de schouders van je vriend. In deze tijd is het bijna niet te doen om met een heel gezin te leven op 1 salaris. Banen zijn bijna niet meer vast, jaarcontracten of zelfs dat niet. En zelfs een vast contract zegt niets, been there, done that. Je staat zo op straat. En dan is je man de enige die het geld binnen kan brengen. Want je zegt nu wel dat je wel een opleiding wil gaan volgen als je vriend klaar is, maar je wil wel thuis blijven voor/met de kinderen. En dus niet werken. Hoe groot schat jij de kans in dat je vlot aan een baan komt na een paar jaar thuis zitten zonder werkervaring? Ik ben echt geen pessimist hoor, maar die kans acht ik niet heel hoog.

Je klinkt in mijn beleving alsof je bij een sekte terecht bent gekomen en gehersenspoeld of zo. Je klinkt intelligent en je hebt duidelijk goed nagedacht, maar je komt tot hele rare conclusies. Ga een jaar in het buitenland studeren of zo, verruim je blik, trek de oogkleppen van je hoofd en ga eerst eens zorgen dat je voor jezelf kunt zorgen. Nu moet je de basis leggen voor de rest van je leven. Wat je nu bedenkt zal hoe dan ook anders uitpakken. Zo is het leven nu eenmaal. Dat is niet maakbaar. Zorg dat je overal op bent voorbereid.

studie

gelukkig dat je in elk geval nog wel een studie wil volgen, dat is al iets.
Maar is het geen optie om een studie in deeltijd te doen, overdag werken en 's avonds studeren? Natuurlijk kun je eerst een aantal jaar fulltime gaan werken na de havo maar de kans dat het er daarna nog van zal komen om te gaan studeren acht ik dan toch een stuk kleiner, zeker als je wil wachten totdat je vriend zijn studie afgerond heeft. Als ik het goed begrijp moet hij daar nog mee starten dus het duurt dan zeker nog 4 jaar voordat hij daarmee klaar is. En dan moet ook alles goed gaan, de studie gekozen hebben die bij hem past en niet na het eerste jaar moeten stoppen omdat hij te weinig studiepunten heeft. Ik ken een aantal jongeren die tegelijkertijd met onze zoon, september 2016) aan een hbo studie begonnen en die na een half jaar afhaakten omdat de studie zelf tegenviel (minder leuk dan verwacht) of die het niet haalden en dus moesten stoppen. Geen drama maar het kost toch extra tijd en geld.

Jouw idee is helemaal niet logisch

Je wilt gaan werken als je qua leeftijd en ervaring en opleiding weinig verdient.
En je wilt gaan studeren als je ouder bent en meer ervaring hebt.

Dat zou ik toch echt andersom doen.
Je zou een hbo-opleiding kunnen gaan doen, na je havo-examen.
Tijdens de opleiding kun je stufi aanvragen. Dan heb je Max 1.000 euro per maand.
En ja, dat moet je terugbetalen. Maar tegen die tijd heb je ook een opleiding en de leeftijd om geld te verdienen.
En wie weet wil je moeder wel iets meebetalen aan je woonlasten, juist omdat je een opleiding doet.

Ik zou ook niet financieel bijdragen aan samenwonen van een volwassen dochter die liever gaat werken dan studeren.

Bijbaan

Wat Lente zegt. En dan kun je allebei een bijbaantje nemen om de lening zo laag mogelijk te houden. Ik kan me voorstellen dat je moeder dan wel wil bijbetalen.

In feite financier jij in jouw plan samen met je moeder de opleiding van je vriend. Er zijn weinig moeders die daaraan bijdragen, denk ik. Ik kan me voorstellen dat ze dat wel doet als jij ook gaat studeren. Maar dan betaalt ze wel jouw deel van de kosten, niet die van je vriend.

Lente.

"En je wilt gaan studeren als je ouder bent en meer ervaring hebt."

Dat heb ik ook gedaan. Opleiding icm werken. Ik wist met 18/19 jaar niet wat ik wilde worden als ik groot was.
Ben gaan werken en daarnaast een opleiding. Heeft me geen windeieren gelegd.
Maar goed, ik had toen geen "huisje, boompje, beestje".
Het voordeel was dat ik mijn eigen opleiding dus prima kon betalen. Geen studieschulden. En geen bijdrage van ouders, ik werkte fulltime.

Ts maakt een wat andere start.

Zelfstandig willen wonen kost veel geld. Dat zou ze van mij ook zelf mogen betalen, samen met vriend.
Als ouder eens wat bijspringen is een ander verhaal, maar bij voorbaat met een bijdrage van een ouder de begroting rond krijgen, nee dus.

Nou dat is nogal wat

Ik wil heus niet dat mijn moeder alles (of zelfs een groot deel) zal betalen als ik al uit huis ben, maar ik verwacht wel dat ze me ondersteunt als moeder zijnde. Zodat ik in ieder geval de zekerheid heb van eten op tafel. ===

Als je de keus maakt om op jezelf te gaan wonen, omvat dat plan ook dat je eten op tafel kunt zetten.

Je verwacht dat ze je ondersteunt als moeder zijnde

En dat doet ze ook; door je te trachten te behoeden voor een keuze die de rest van je leven zal bepalen op een manier die jij niet kunt overzien. Je plakt een beeld wat je hebt van tig jaar terug in deze tijd. Dat is naïef en het werkt niet, niet zonder offers (zoals samenwonen in een studentenhuis). Je kunt ook niet nu weer denken dat je paard en wagen als enig vervoermiddel gebruikt en alleen nog maar met handgeschreven brieven communiceert, daar is onze maatschappij niet op ingericht, niet meer, hoe jammer jij dat ook vindt.

Doe je (toekomstige) zelf een lol en volg de komende jaren een opleiding. Er zijn genoeg opleidingen waar je naast kan werken. Als je consessies doet qua wonen, antikraak misschien, dan kan er veel. Als er dan kinderen komen kun je altijd nog fulltime moederen en zorgen maar dan heb je wel wat opgebouwd. En meer verdient dan met jouw plan, wat ook beter is voor je man en kinderen.