'soort liefdesverdriet'

Tijd

Tijd heelt zeker en in ernstiger gevallen heelt tijd niets, maar leert je om te gaan met de pijn.

Ik hoop op betaald werk voor je, dan heb je naast de voldoening en afleiding ook nog een gevulder bankrekening. Altijd handig.

gulden middenweg

Mijn ouders hebben me nooit losgelaten en dat is een aantal jaren geleden goed misgegaan. Als ze zich thuis verveelden kwamen ze bij mij op de bank zitten. Of ik er nu fijntjes wat van zei, ze negeerde, ze kwamen toch. Ze hadden/hebben een sleutel zodat ze indien nodig in ons huis kunnen komen, maar ze kwamen daarmee altijd binnen vallen. Zelfs eens op de kalender gekeken hebben waar we toch konden zijn.... ( en stonden toen bij de activiteit van een kind waar geen ouders bij gewenst waren, laat staan opa en oma.) Het was op een gegeven moment zo ver dat we standaard zondags na het eten met de kinderen gingen rijden of in een eenzame speeltuin gingen zitten om ze te ontlopen, zodat we de rest van de dag dan in ieder geval voor onszelf hadden. Het is geëscaleerd toen ik eens een "goed" gesprek met mijn kind had en ze gewoon niet te woord gestaan heb toen ze weer eens binnen stapten. :" dat ik een probleem had met mijn kind hoefde ik niet op hen af te wentelen...". Toen ben ik behoorlijk uit mijn slof geschoten en ze duidelijk gemaakt dat ik geen probleem met mijn kind, maar met hen heb. Ze familie, mijn ouders zijn, maar geen onderdeel van mijn gezin en ze hun plek moeten weten. De situatie is inmiddels genormaliseerd, maar ik ben nog heel voorzichtig in iedere toenaderingspoging.
De situatie bij mijn man is totaal anders en die heeft een veel betere band. Het zal niet lang meer duren voor de eerste zich nog meer los gaat maken ( op kamers) en dat zal me zeker heel verdrietig maken, maar ik hoop toch werkelijk dat ik nooit zo verstikkend word en in de relatie met mijn kinderen een middenweg kan vinden. (Mijn jongste is er nog van overtuigd dat hij heel lang bij ons blijft en we hem er nooit uitschoppen haha).

Dat is anders

Mantelzorg kan je eigen leven echt 'on hold' zetten. Sterkte.

Maar Tonny

waarom was er met kerst niemand bij jullie langsgekomen? Met vier kinderen zou je dan toch kunnen verdelen?

derde kerstdag

zijn drie van de vier bij ons geweest.

Eerste Kerstdag: Eentje had net een babietje, duidelijke reden om thuis te zijn natuurlijk! Een ander moest werken, en de andere twee werden bij schoonouders verwacht.

Tweede Kerst hebben we altijd een verjaardag in de familie(niet eigen gezin) en een van de schoonfamilies ook.

vreemd

Vreemd dat een tweede kerstdag dan voor de rest van je leven bezet is door een verjaardag zodat je je eigen kinderen niet kan zien. Dat zou ik zo niet doen als mijn kinderen al het huis uit zijn. Mijn kinderen gaan dan toch voor en dan ga ik een andere keer naar die verjaardag of om de drie jaar op tweede kerstdag.

@Rick

zo zou je het ook kunnen zien.

Ik heb één broer en die broer heeft twee kinderen. Er zijn geen grootouders meer die op bezoek kunnen komen. Een van de twee kinderen is op tweede kerstdag geboren - toen was ons gezin nog thuis & ging mee feliciteren.
Dat we naar zijn verjaardag gaan, zit in ons programma. Tot-ie een jaar of 18 is denk ik, niet de rest van mijn leven :)

@Ginny @Sanne

'Ik herken het bij mezelf dat ik altijd bij mijn moeder langsging als ik haar nodig had. Tja, zo werken kinderen, groot en klein.....'Jaja, zo gaat het. Gisteravond kaat een wifí-telefoongesprek met dochter in het buitenland die daar snoeiziek was van de airco en de jetleg. Lekker dan

@Sanne. Inderdaad. 'On hold'. Ik ga niet meer bij mijn moeder langs omdat ik haar nodig heb. Ik had gisteren iets wat me erg dwars zat, dochter (niet die in het buitenland) met zwangerschapsnarigheid, maar daar kan ik haar nier meer mee belasten; vroeger was alles bespreekbaar maar nu is haar wereldje zo klein en kwetsbaar - al heeft ze een goeie week. We zijn met de rolstoel een blokje om geweest, madeliefjes plukken.

Tonny

Ik ben het wel een beetje eens met Rick. Ik weet niet hoe oud Neef is, maar mochten je éigen kinderen wel op tweede kerstdag kunnen, dan zou dat mijn prioriteit hebben. Neef kan altijd nog een cadeautje krijgen. Want hoe zuur het ook mag klinken, op die leeftijd is bezoek van volwassen ooms, tantes en vrienden van pa en ma vooral interessant voor het cadeautje.

Mijn dochter is op 1 januari jarig. Sinds ze de hort op gaat rond de jaarwisseling, zit ze zelf niet meer te wachten op een huis vol visite. Zelfs opa moet daar begrip voor hebben. Gelúkkig ben ik twee weken later jarig en heeft opa twee vliegen in één klap.
Tot die tijd was ze vooral zakelijk ingesteld. Gasten betekenden cadeautjes. Je kunt dat erg vinden, maar volgens mij werkt dat voor veel pubers zo.

Sterker nog

Ik vind dat je broer de verjaardag van zijn zoon niet perse op tweede kerstdag hoeft te vieren of in ieder geval niet ieder jaar. Het kan toch ook gewoon op een andere dag? Het is in 2015 heel gewoon om niet meer op de geboortedag feestjes te houden. Ik ben nog nooit bij neefjes en nichtjes doordeweeks langs geweest, dat is te ver weg in combinatie met mijn werk. Ze vieren het altijd in het weekend er voor of er na.

Rick

Nou, ik weet niet uit welke jaarcatalogus je gehaald hebt dat het 'gewoon' is om de geboortedag op een andere datum te vieren, maar dat is altijd nog aan de jarigen of hun ouders, vind ik. Als mensen het graag op hun eigen verjaardag willen vieren, ook al is dat op een feest- of werkdag, dan zijn ze daar anno 2015 nog steeds vrij in. Het risico van zo'n dag is dat er minder mensen kunnen komen en dat kun je ook niet verlangen, vind ik.

Toen het bij ons nog gewoon was dat we over en weer naar alle verjaardagen gingen, dus ook van de kinderen, dacht ik een keer aardig te doen, door de visite op 1 januari te sparen en ze op mijn verjaardag uit te nodigen, twee weken later. Nou... of we dat de volgende verjaardag maar weer gewoon op 1 januari wilden doen. Dan konden ze tenminste even iets anders doen op die saaie dag.