U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
schoonouders van je kind
Hoe gaan jullie om met de schoonouders van je kind? Ik vraag dat omdat wij dat altijd wat afhouden. Laat ze eerst maar eens een tijd verkering hebben en dan zien we wel eens. Maar ik zie om mij heen jongeren die net 1 a 2 maanden verkering hebben en wederzijdse ouders gaan bij elkaar op bezoek. Dus, zijn man en ik nou zo abnormaal?
zeker triest!
Je hoeft het niet eens te zijn met de keuzes van je kind, maar dit soort zaken vind ik echt onbegrijpelijk.
Onbegrijpelijk
Dat je zo overtuigd bent van je eigen gelijk dat je de band met je eigen kinderen verbreekt.
En hier
Dochter woont bijna 2 jaar samen, ging wel heel snel samenwonen maar ze zijn beiden dertigers, dus begrijpelijk. Hebben dit jaar samen een huis gekocht. Wij hebben zijn (stief)ouders 1 keer gezien, op een etentje voor een verjaardag bijna een jaar geleden. Wij wonen een uur rijden bij dochter en schoonzoon vandaan, komen er ook niet elke maand. Schoonouders van dochter zijn geen mensen die ik als vrienden zou kiezen, misschien ook omdat schoonzoon een slechte band met hen heeft. Hij komt ook niet vaak thuis. Toen dochter verkering had met een jongen hier in het dorp kende ik de ouders, we maakten wel eens een praatje, maar meer ook niet. Ze was toen ook nog een tiener, dat speelt ook wel mee denk ik.
Ach ja
Ik weet inmiddels niet beter meer. Wat ik nog steeds wel een sneue gedachte vind, is dat ze op hun bijna 87ste eenzaam in een vreemd land zitten (want geëmigreerd) en dat we mogelijk pas veel later via een notaris horen dat een van hen of beiden overleden zijn. Dat kan elk moment aan de orde zijn, gezien hun leeftijd.
gepaste afstand
Ik kom ze wel tegen bij de sportclub waar zoon en zijn vriendin sporten. Zo hebben ze elkaar dus ook ontmoet. Maar verder dan het praatje "langs de lijn" komt het niet. Dat vind ik ook niet nodig: het is de relatie van zoon met meisje, en ik heb mijn eigen vrienden en kennissenkring. Het zijn prima mensen hoor, maar ik vind niet dat wij vrienden moeten worden omdat onze kids verkering hebben. Misschien gebeurt dat op een natuurlijk manier op termijn, maar ik ga dat niet bewust in gang zetten door etentjes met elkaar te organiseren..
Als ik kijk naar mijn ouders en schoonouders: die wonen op 100 km van elkaar, schoonouders zagen een vriendschappelijke relatie wel zitten (hebben niet zoveel vrienden) maar mijn ouders hebben dat echt afgehouden. Achteraf gezien heel verstandig, want het zijn moeilijke mensen en anders had dat ook weer gedoe opgeleverd. Want wat doe je als je ouders en je schoonouders in de clinch liggen met elkaar ? Wat betekent dat voor de relatie van je kinderen ? Dus ik ben absoluut voor gepaste afstand.
Dat laatste
moest ik aan denken toen ik de openingspost las.
Mijn ouders hadden een hekel aan mijn schoonouders. Ze woonden in dezelfde woonplaats.
Vriend en ik hebben er zo tussenin gezeten; helemaal toen we kinderen kregen. Altijd ingewikkeld met feestdagen, verjaardagen, afzwemmen.
Ik heb er veel verdriet van gehad.
Inmiddels zijn ze alle 4 overleden.Maar het heeft jaren mijn leven echt heel negatief beïnvloed. (waarvan ik nu dan ook zie dat ik dat zelf toeliet).