Psychotische zoon heeft hulp nodig van GGZ…

Mijntje: huisarts

Hoi Mijntje, ik ben het met je eens dat het heel onwenselijk is dat hij geen huisarts heeft. Maar zoals gezegd heeft hij zich laten uitschrijven (of tenminste: dat denkt hij, want in feite zou dat illegaal zijn, je mag niemand uitschrijven voordat er een andere huisarts gevonden is), dus hij gaat nooit meer naar die huisarts toe. Ik heb geprobeerd hem in een praktijk bij hem om de hoek ingeschreven te krijgen, maar die weigerden want "ze hadden al te veel patiënten met psychiatrische problematiek". Ja, daar heb ik wel even op moeten kauwen, dat je als arts, zorgverlener, zoiets uit je mond kan krijgen.

Zijn 'oude' praktijk weigert ons als ouders te woord te staan. Dus hij heeft effectief niemand. De zorgverzekeraar vond het ook heel vervelend maar wist niets beter te adviseren dan een klacht tegen die oude praktijk in te dienen. Ik heb bedankt en gezegd dat ik dat wel zal doen als ik me een keer heel erg verveel.

Iemand nog tips? Hoe krijg je een volwassen psychotische zorgmijder ingeschreven bij een huisarts?

Tsjor: onvoorstelbaar

Ja, het is raar maar waar, zulke fantasieën bemoeilijken dus de zorg in de echte wereld. Of het is een smoes natuurlijk, om niet naar moeders te hoeven luisteren.

Het Parool, 2018 (n.a.v. Thijs H.): Bert Stavenuiter van Ypsilon, vereniging voor familieleden en naasten van mensen met psychosegevoeligheid, weet hoe het is. Familie wordt nog te vaak niet bij de behandeling betrokken, hun stem nog te vaak niet gehoord. (...) Daarnaast wijst Stavenuiter erop dat moeders het in het verleden zwaar hadden te verduren, wanneer hun zoon verward raakte. “Zij werd aangekeken op haar rol, dat zou de oorzaak zijn. Deze moeder stond nog in de schoolboeken van de generatie die het nu in klinieken voor het zeggen heeft.” Ook al is het idee bewezen onjuist en totaal achterhaald, het zweeft nog rond, zegt hij.

Sigmund, bedankt.

Het bellen was redelijk succesvol: de hernieuwde zorgmelding is ingestuurd en de wijkagent heeft teruggebeld. Was blij met de informatie en verzuchtte dat ze van de week nog 5 uur met een verwarde persoon had zitten wachten op de hulpverlening. Dat gaat ten koste van haar echte werk.

Yuria: kan zijn

Hoi Yuria, ik herhaal ook maar wat mij door de gemeente, een SPV-er en de zorgverzekeraar is verteld. Feit is wel dat de huisarts de poortwachter is voor allerlei zorg. Die je dan ook veel moeilijker kan krijgen als je er geen hebt.

Yuria: herstel

Ik zie nu het verschil tussen jouw stelling en de mijne. Ik heb niet gezegd dat het verplicht is om ingeschreven te staan. Mij is verteld dat het een huisarts verboden is om een patiënt uit te schrijven als er geen praktijk bekend is waar die persoon dan aansluitend wordt ingeschreven. Maar het maakt verder weinig uit voor de gebakken peren.

Mijntje, bedankt voor het meedenken

Mijn huisarts is geen optie, ik woon twee uur rijden bij mijn zoon vandaan. Die kalmerende middelen waren trouwens eenmalig, dat is niks voor mij. Ik heb gisteravond maar weer eens een valeriaan/melatoninepilletje genomen en redelijk geslapen.

De zorgverzekeraar heb ik dus gebeld, die vonden het heel vervelend maar konden er niets aan doen (zeiden ze).

Heel moeilijk gegeven blijft dat mijn zoon volwassen is, en geen hulp wil. Dus ook geen huisarts. Het beginsel is toch altijd dat een volwassen persoon zichzelf bij een praktijk moet melden voor inschrijving. Maar ik heb bedacht dat ik vrienden heb in zijn woonplaats die veel artsen kennen. Ik ga hen eens om hulp vragen, misschien kennen zij een arts die wil meewerken.

Mijntje, wat bedoel je?

"En trek de hulpinstantie die je had weer aan z'n jasje. Vraag hoe het nu moet zonder huisarts??"

Welke hulpinstantie bedoel je nu? Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik er een 'had' ;-(

Huisarts nog niet gevonden

Mijn vrienden tipten de huisartspraktijk van het UMCG en daar ben ik zeer correct en vriendelijk te woord gestaan, maar ze konden niets voor ons doen helaas.

Mijntje, dank

Hoi Mijntje, een duidelijk geordend overzicht heb ik inderdaad gemaakt voor de zorgmelding naar de gemeente. Dat is maandag in aangevulde vorm opnieuw ingediend. Met het wijkteam had ik maandag ook contact, en van de wijkagent heb ik daarna gehoord hoe de ambtenaar heet die zich met de zaak bezighoudt. Als ze mij morgen niet heeft teruggebeld, bel ik haar. Inderdaad een goed idee om het huisartsprobleem met haar te bespreken.

Je link naar de NZA heb ik gevolgd en ze gaan terugbellen, ik ben benieuwd wat zij kunnen doen. Ik zat al een tijd met de vraag: wat te doen als geen huisarts bereid is hem in te schrijven? Een huisarts kan heel erg van pas komen in de toekomst.

Gisteravond lukte het eindelijk om Labyrint te bellen. Eerlijk gezegd een teleurstelling. Ik heb het verhaal dit jaar al minstens 15 keer verteld (heel emotioneel uitputtend is dat) om dan als reactie te krijgen: wat een moeilijke situatie, ik wens u veel sterkte. Vind ik lief, maar schiet ik niks mee op. Bij Labyrint was de eerste keer dat ik er ook nog 10 euro voor moest betalen. Hun kennisniveau viel me tegen, dat ik voor mezelf moet zorgen weet ik ook wel (als weten eens genoeg zou zijn...). En ik ben nog steeds een beetje kwaad om de volgehouden reactie dat ik de keuzes van mijn zoon moet respecteren omdat hij volwassen is. Ja, hij is volwassen, maar hij is ZIEK, hij heeft hulp nodig, ook al beseft hij dat zelf niet. Laat je iemand die depressief en suïcidaal is ook aan zijn lot over, want 'it's a free country'? Vind ik niet, ik vind dat je die persoon moet helpen, in het uiterste geval gedwongen. Als de ziekte dan is overwonnen, respecteer ik van harte weer zijn keuzes. Graag zelfs.

Zonnehoed, politiek inschakelen

Zonnehoed, bedankt voor deze suggestie, die ik nog niet bedacht had. De politiek inschakelen. Ik ga erover nadenken. Dat de GGZ niet goed werkt is natuurlijk op zich wel bekend, en politiek pijnlijk. Dus of het zin heeft om er aandacht voor te vragen weet ik niet. Ik moet steeds afwegen tussen de kosten van elke actie en de te verwachte baten voor mijn zoon.

Mijntje: NZA

Heel fijn gesprek gehad met een heel aardige en kundige mevrouw van de NZA. Ze zegt dat de situatie qua huisarts zo goed als onoplosbaar is (je krijgt hem nergens meer ingeschreven) maar dat er wel huisartsen bestaan die werken zonder inschrijving. Dus als we er zo een kunnen vinden (niet zo simpel) kunnen we daar in een noodgeval wel naar toe.

Een klacht indienen tegen de oude praktijk omdat ze zeggen hem te hebben uitgeschreven (dat mag volgens de NZA dus ook niet!) kan maken dat hij daar weer officieel is ingeschreven. Hij heeft dan weer een huisarts, maar hun houding (psychotische persoon wegsturen, zeggen dat ze hem uitschrijven, ouders niet te woord willen staan) geeft weinig vertrouwen. Dus die andere oplossing is misschien beter. Ik ga op zoek.

Muur

Hoi Mijntje, vaak voelt het inderdaad als een muur, en ik ben niet van steen Zo zie ik er momenteel enorm tegenop om nog vier of vijf huisartsen te bellen en dan bij de assistente te moeten smeken of ze mijn zoon willen inschrijven. En dan afgewezen te worden, want 'we kunnen helaas wettelijk gezien niks voor u doen'. Het zal wel waar zijn. Ik stel dat nog maar even uit.

De dame van de GGD/wijkteam was in gesprek, haar probeer ik vanmiddag weer. In elk geval bedankt voor het hart onder de riem.

Rouw

Ja, dat herken ik heel erg, van dat rouwen. Dat had ik vooral dit voorjaar, toen ik me ineens realiseerde wat er met hem was. Daarvoor dachten we meer zoiets als: hij is zoekende, het gaat niet zo goed met hem... Maar toen drong het door: hij is psychotisch. Daarna voelde ik me maandenlang ook fysiek beroerd. En nog steeds is het alsof er een grijze sluier over de wereld ligt, niets is meer echt leuk.

Wat vreselijk dat jullie nog steeds geen contact hebben. Dat bang en boos heeft mijn zoon nu ook. Begrijp ik goed dat jouw zoon eigenlijk nooit meer helemaal stabiel is geworden? Met medicatie die goed voor hem werkt, en die hij ook regelmatig neemt? Want die achterdocht hoort voor mijn gevoel bij de psychose, zo was hij vroeger niet. Dus ik zou hopen dat als onze zonen weer in evenwicht zijn, dat ze dan ook weer contact kunnen hebben. Gaat je zoon wel normaal met zijn vrienden om? Dat kan mijn zoon nu totaal niet, met niemand. Hij is gewoon contactgestoord, en volgens Tielens is dat een belangrijk kenmerk van psychose.

Die kaarten, ook herkenbaar. Ik stuur hem e-mailtjes. Ook altijd luchtig. Hij reageert nooit. Hij mag ze negeren, dat is zijn keus. Maar als hij even wil weten dat zijn moeder aan hem denkt, dan kan dat.