misschien spijt van vrije opvoeding

Toekomst

Kans is groot dat als ze op zichzelf wonen en de kleding niet meer vanzelf schoon wordt en de koelkast gevuld wordt dat ze dat echt wel gaan doen. Je hebt natuurlijk altijd mensen die het nooit zullen leren maar ik vermoed dat dit eigenlijk heel weinig met opvoeding te maken heeft en meer met karakter.

Daarentegen kan je nu natuurlijk gewoon best stoppen met allerlei extra dingen voor ze te doen. Als het minder vanzelfsprekend is kan het ook goed zijn dat ze het extra waarderen als jullie een keer wat extra's doen. Bijvoorbeeld ik verwacht dat mijn kinderen zelf hun vervoer regelen (bus, trein, fiets, scooter, lopen...) en in principe haal en breng ik niet. Echter natuurlijk komt het heus wel eens voor dat ik wel haal/breng. Als ze er echt zelf niet uitkomen dan vragen ze het en juist omdat het niet vanzelfsprekend is waarderen ze het ook meer. Ik zeg dan ook gerust wel eens nee omdat het mij echt niet uitkomt. Daar doen ze over het algemeen ook niet heel moeilijk over juist omdat het geen vanzelfsprekendheid is dat ik het wel doe.

Afspraken maken

Ik sluit me bij de meeste aan, ga inderdaad samen om te tafel en maak afspraken. Begrijp ik uit je verhaal dat ze nooit iets hoeven te doen, ook hun eigen kamer niet of een keer koken ? Werken ze ook of sporten ze ?

Hier hoeven ze ( 16 en 18 jaar ) ook niet veel te doen in huis. We hebben wel de verantwoordelijkheden langzaam opgevoerd. Vanaf de brugklas moesten ze om het weekend koken, eerst met onze hulp en later zelfstandig. Natuurlijk moeten we ze er wel even aan herinneren en lukt het niet altijd vanwege sport, werk of andere afspraken. Maar nu zitten ze zelfs vaak op internet te zoeken naar lekkere recepten en koken ze soms ook door de week . Hun kamer is hun verantwoordelijkheid, in het begin moest ik mijn zoon wel eens een tip geven dat hij zijn bed moest verschonen als het in zijn kamer erg stonk ! Maar dat gaan nu prima ! Verder kleine klusjes als tafel dekken , afruimen , eigen schone kleding opvouwen en in de kast leggen. Wij doen het niet meer.

Wat we nog aan moeten werken is ze te leren klussen. Dat kunnen ze niet. Als er iets in elkaar gezet moet worden ( bv een bed ) moeten ze wel helpen. Dochter wilde haar kamer opnieuw geverfd, prima maar dan help je ook met schuren en verven.
Ik roep altijd dat als ze op kamers gaan ze van ons een stofzuiger en een gereedschapskist krijgen :-)
En ach , toen ik zelfstandig ging wonen moest ik ook nog heel veel leren dat is ook goed gekomen.

Als...

Als ze nu al zo weinig bewegen en zo laat naar bed gaan, hoe moet dat dan als ze op zichzelf wonen?===

Toen ik op kamers ging wonen maakte ik het nog bonter dan "thuis". En weet je? Dat is jouw pakkkie an als ouder dan gewoon niet meer😊. Jammer dan als het daardoor een keer fout gaat. Zolang het maar niet totaal ontspoort.

Mijn ervaring is dat kinderen nog weleens juist het tegenovergestelde van de opvattingen van hun ouders gaan uitproberen. Eindelijk eigen baas! Niemand die "doe doet, je moet dat" meer zegt! Tot ze merken dat hun opvoeding toch dieper in hun haarvaten is genesteld dan ze dachten en dat niet altijd erg is.

Kaaskopje

'Mijn ervaring is dat kinderen nog weleens juist het tegenovergestelde van de opvattingen van hun ouders gaan uitproberen. Eindelijk eigen baas! Niemand die "doe doet, je moet dat" meer zegt! Tot ze merken dat hun opvoeding toch dieper in hun haarvaten is genesteld dan ze dachten en dat niet altijd erg is.'

Zoals je kunt lezen, zijn wij juist níet van het 'doe dit, je moet dat'. Daar ging het juist om.

Menorquina

Mijn nogal slordige dochter (vaak lag ál haar kleding op haar slaapkamer vloer) en zelfstandig iets opruimen of koken was er niet bij. Tot ze op kamers ging met een zeer slordig meisje (die woonde daar al en had voor de kijk-dag alles opgeruimd, maar dat bleek dus eenmalig) en zich ontpopte tot een schoonmaak freak. Alles was spic en span. Ze was haar hele vrije tijd bezig met het netjes en gezellig maken van het huisje. Dat was ze dus na een half jaar zat en is vervolgens ingetrokken bij haar vriend. En het is leuk om te zien dat ze uiteindelijk bijna alles zo aanpakt als ze bij ons thuis had gezien door mij. Ze zegt nu wel eens lachend 'ja, als je thuis woont ga je toch niet van alles doen uit jezelf? Dat deed jij (mama) wel"
Dus ach, het komt gewoon goed, doe voor je meiden waar je je goed bij voelt en de rest doe je niet. Ze komen pas in beweging als ze ergens last van hebben.

Hier net de vuilnisbak geleegd, ik deed een poging om te wachten tot zoon het uit zichzelf deed, maar hij heeft een nóg langere adem dan ik heb, en bleef maar proppen, het paste nog steeds nét. Maar ik ben regelmatig een weekend weg, en dan gebeuren er toch wel dingen, omdat hij weet dat ik er niet ben om het te fixen. (en ik had zoon natuurlijk naar beneden kunnen halen om de vuilnisbak te legen, maar ja, ik sta bij die bak, zou dat andersom ook stom vinden ;-0)

Merel

'(en ik had zoon natuurlijk naar beneden kunnen halen om de vuilnisbak te legen, maar ja, ik sta bij die bak, zou dat andersom ook stom vinden ;-0)'

Hahaha, dat zouden mijn dochters ook heel raar hebben gevonden.

Menorguina

Dat begreep ik ook hoor ☺️, ik denk te zien waarom je dit zegt. Ik bedoelde er vooral mee dat het best kan gebeuren dat ze of nog slordiger worden of juist heel geordend, nog later naar bed of juist niet en dat je je daar maar niet druk om moet maken. Als jullie met jullie opvoeding kunnen constateren dat ze wel tot prettige mensen zijn uitgegroeid, neem dan het verlies van een minder geslaagd stukje in de opvoeding en vertrouw erop dat het goedkomt. Ooit 😊. Nu ben je een beetje te laat voor een inhaalslag.

Kantelpunt

Toen ik weer fulltime ging werken, hebben we onze pubers uitgelegd dat er nu meer van hen verwacht werd. Zo heeft iedereen een vaste dag in de week waarop hij/zij kookt en de vaatwasser inruimt. Mijn jongste was toen 14. Met het veranderen van schoolroosters oid kan natuurlijk die dag wel eens gewisseld worden, maar alle drie koken ze op een doordeweekse dag. Tot mijn verrassing willen ze dit ook graag in vakanties zo houden. Het is blijkbaar toch wel prettig en handig om te kunnen koken en te bepalen wat je eet.
Was die niet in de wasmand ligt, was ik niet. Twee hebben het eens een maand volgehouden om geen was in te leveren. Toen was alles echt op en kwamen ze onderhandelen. Sindsdien gaat het redelijk. Als ik het druk heb, vraag ik er wel eens eentje om een was in de machine te gooien of op te hangen en dat doen ze dan ook. Nooit uit zichzelf, maar zoals ervaren ouders hiervoor al zeiden: dat komt wel als ze op zichzelf wonen.

Samengevat: wij hebben een natuurlijk kantelpunt aangegrepen om ze meer te laten helpen in huis. Inmiddels is het normaler voor ze, maar uit zichzelf iets doen? Neuh, zuchten en steunen, maar daar luister ik wel overheen, zolang het maar gebeurt. En we krijgen af en toe verrassende maaltijden, dat is natuurlijk een leuk bij-effect.

Jarenlang strijd, sinds 2 jaar niet meer

Ik werk onregelmatig. Eerst vrij weinig z daarna echter 60 uur per week, verdeeld over 3 banen. Nu niet meer hoor maar toen wel. Daarnaast deed ik alles thuis. Dat gaf strijd en verdriet. Ik heb toen aangegeven dat ik zou vertrekken uit het gezin wanneer de situatie niet zou veranderen.
We hebben een gezinsgesprek gepland. Er is een schema gemaakt die precies alles aangeeft, per dag. Tot en met weggooien oud papier aan toe. Gezamenlijk afgesproken en we kunnen elkaar aanspreken op verzaken. Het geeft duidelijkheid en rust.

Verder heb ik 2 wasmanden extra gekocht en die op kamer kid gezet. Ik doe alleen de was van mijn partner en mij. Kinderen doen hun eigen was. Mogen alleen volle wastrommel draaien. Willen ze wassen en is de trommel niet vol dan moeten ze was van ons er bijpakken. Was buiten ophangen bij goed weer. Anders de droger gebruiken.
Of ze de schone was willen opbouwen in hun kast of in een lege wasmand laten zitten regelen ze zelf.

Dit heeft zo ontzettend veel goed gedaan voor de sfeer bij ons.