Huishouden

Hier

is altijd de regel geweest dat wat je vies maakt je ook weer schoon maakt. Wie wil eten zal soms moeten koken. Wie in een huis wil wonen met schone en mooie kleding aan zal soms moeten wassen en geld moeten verdienen.

Het ene is het logische gevolg van het ander.

Lanza, jou kinderen wassen hun eigen bordje af? En koken hun eigen eten? En verdienen ook al? Ik dacht dat je nog jonge kinderen had, vandaar dat ik zo verbaasd ben.

A.u.b. niet zeg

Ik zie het al voor mij. Elke puber doet zijn eigen wasje. Dat is niet goed voor onze stroomrekening. Dan staat dat ding continu aan.

Ik wil de was in de wasmand hebben. Borden en andere vaat in de vaatwasser. Dus niet ergens slingerend in een kamer.

Na het eten zooi opruimen. Die jongens van mij kunnen eten zeg. Zeker als ze 's avonds thuis komen na het sporten. Of als ze eindelijk eens rond half 12 beneden komen als ze niet naar school hoeven.

Mijn 16 jarige had geen baantje . Dat ging ook niet. Hij had veel moeite met school. Hij leert niet zo snel als andere kinderen . Hij sportte 3 x per week plus een wedstrijd op zaterdag. Werk erbij zou bij hem teveel stress hebben veroorzaakt. Dat ging niet. Dan niet. Slagen vonden wij belangrijker dan een bijbaantje. En als hij straks uit australie terug is gaat hij heus wel werken en dan hoeft hij ons geen kostgeld te betalen

Zijn broer wordt over een paar maanden 16. Hij gaat dan zeker ergens werken. Wil hij zelf ook
Hij geeft nu wel al trainen tegen een vergoeding. Zus van nu 14 kan niet wachten tot ze aangenomen wordt in de supermarkt.

Kinderen zijn zo verschillend; wat de een wel kan, kan voor de ander teveel zijn. Zo pakt er een de stofzuiger uit zichzelf en moet er bij de ander eerst bijna een muizenplaag ontstaan voordat er iets gedaan wordt (en dat is mijn dochter dus dat meisjes wel het huishouden voor jongens gaan dien dat verwacht ik bij mijn dochter niet)

Klinkt lekker dramatisch die regel.
Hier is de regel eerder: we helpen elkaar. Waarmee, dat maakt niet eens zoveel uit. Als ik een kind vraag om me te helpen, dan liever niet iedere keer het verhaal over "wie wil eten moet koken en wie schone kleren wil moet de was doen". Het gezin is geen prestatiemaatschappij hoor.
Je mag iemand ook gewoon zo maar helpen. Als je dat er niet in krijgt bij je kroost, is dat niet fijn. Als ze helpen omdat ze zo goed afgericht zijn ("voor wat hoort wat") dan voorzie ik aardig wat problemen voor de toekomst.

Kinderen helpen

mee op basis van wat ze kunnen. Een 19 jarige zou alles moeten kunnen, daar werk je naartoe.

Lanza

Als vrijwel iedereen hier met pubers aangeeft dat je niet zo moeilijk moet doen. Dat pubers , ook al doen ze weinig in hun puberteit, het echt wel kunnen zodra het nodig is dan is het misschien een idee om dat aan te nemen.

Dat jij je kinderen gaat opvoeden met een schoonmaakschema, ze leert hoe ze een verzekering moeten afsluiten dat is jouw keuze. Jij denkt dat dat zo moet.

Ik denk dat het wel losloopt. sterker nog. Ik weet dat het wel losloopt. Zodra het moet kunnen ze het. En wat ze niet kunnen leren ze zo. Zo'n wasmachine is nou niet echt moeilijk te bedienen.

Waarschijnlijk

Waarschijnlijk heeft Lanza een schema met leerdoelen per leeftijd gemaakt....
O wee als ze de wasmachine niet (kunnen) bedienen met 9 jaar en met 12 jaar de kleine lettertjes van hun telefooncontract niet snappen.

Leerdoelen

Zo heb ooit een baas gehad die hun kinderen net zoals zijn personeel jaarlijks een plan van aanpak liet maken met leerdoelen en al. Daar werden ze dus ook op afgerekend. Overigens moest het smart zijn.

Denk dat lanza een van zijn kinderen is.

Hier

Hier zonder echt taken gehad te hebben toch goed terecht gekomen. Allebei zelfstandig, baan, huis, auto, samenwonend en eentje gewenst zwanger. Kan eigenlijk niet na mijn gebrekkige opvoeding zeker?
Beetje vertrouwen in je peuter en kleuter hebben hoor, je staat nog maar met op de oudermarkt, je hoeft niet alles projectmatig te bereiken, t gros gaat vanzelf.

erg is het niet, maar ik wil ze in ieder geval het besef bijbrengen. Kinderen halen veel zelfvertrouwen uit taken zelf uitvoeren. Koken doen we samen en hij mag doen wat hij kan. Met kokend water laat ik hem uiteraard niet alleen. Dat komt later wel.

Mijn 12-jarige heeft net zijn eigen bord in de magnetron gezet.

Ik zet het er ook wel eens in. Als zijn idee van op tijd eten verschilt van dat van mij.

Het is hier geen kazerne.

Ja want

samen een gezonde en verse maaltijd opeten doen alleen mensen in een kazerne. Ik kom er door dit forum wel achter hoe gigantisch gezinnen verschillen. Allemaal apart eten op verschillende tijden en plekken en magnetronmaaltijden zijn hier de norm. Zelfs op dagen dat iedereen thuis is.

ja, precies

Allemaal op verschillende tijden. Dat krijg je met sporttrainingen. We zouden natuurlijk om 15.30 warm kunnen eten met zijn drieën. Dat wordt wel kort, want er is er eentje die om 15.20 thuis komt en eentje die om 15.45 weg moet. De eerstvolgende gelegenheid is pas om 19.45 met zijn vieren, maar dat is weer zo laat als ze om 20.15 naar bed moeten. De thuisblijver bepaalt dus zelf hoe laat hij eet. Dat is nou het handige van een magnetron! En daar kun je alles inschuiven, ook versgekookte maar alweer afgekoelde maaltijden. Handig ding als je kinderen wat groter worden.

Het gaat

hier om avonden dat er niet wordt gesport. Ook als iedereen thuis is wordt er niet samen gegeten.

Jij hebt samen gegeten en zit de rest van de dag alleen maar op internet. Tijdens je vermoedelijke werk, tijdens je vermoedelijke avondspits met de kinderen en nu tijdens de quality time met je man.

Een ander eet apart en doet de rest van z'n tijd thuis wél iets samen.

Ik kan me er niet druk om maken.

Samen eten

Wij eten wel samen 's avonds. Tenminste wie er is.

Op alle doordeweekse avonden sport er wel iemand. Doordeweek eten wij daarom nooit als compleet gezin.

Op zaterdag- en zondagavond eten wij wel met zijn allen. Behalve als iemand al iets anders heeft afgesproken.

Helaas was

ik vandaag ziek, dus ik lag op bed met een flinke keelontsteking. Normaal gesproken heb ik het te druk om zoveel berichten te schrijven.

Als jou kinderen bijna puber zijn dan......

Zit jij dus inderdaad om 16.00 gezellig met het gezin aan tafel om bij een vers gekookte maaltijd de dag door te nemen voordat er gesport gaat worden.
De hele kleintjes trainen 's middags en de eind basisschool leeftijd traint onder het eten.
Dus met 3 jaar leeftijdsverschil zit je 3 jaar met rare etenstijden. Op een bepaald moment kan oudste alleen en moet jongste nog gebracht, zeker in de winter als het vroeg donker is.
Als je oudste dan brugger is komt hij precies op de dag van training pas om 16.15 thuis, omdat hij nog gym heeft tot 15.00 uur en omkleden in eigen tijd moet gebeuren.
Die magnetron maaltijden gaan er komen hoor, luister naar mijn voorspelling.

Hier vandaag ook weer etappe eten gehad. Puber die een pws werkdag had gehouden met kapotte fiets op 7 km van huis precies op het moment dat de macaroni in de pan ging.

Maar natuurlijk heeft de alwetende Lanza hier een perfecte oplossing voor om toe te passen op haar gezin. Dit gaat jou niet overkomen toch?

Af en toe

is dat normaal, maar ik zou ervoor pleiten om de avonden dat iedereen er is met elkaar te eten.

Dat doen we echt

Of proberen we te doen. We hebben hier iedere week een 3 shifts avond en een 2 shifts avond, de trainingsavonden. De andere avonden eten we met het gezin.
Maar met pubers is het nooit zeker.
Je gaat het ervaren.

Sport

Hier m vanaf groep 3 al gedoe met etenstijd sport is om 17:15-18:00 op de dag dat de ene ouder vroeg thuis is voor kind en de andere ouder 18:00 thuis binnenstapt. Omdat kind vroeg op moet is 18:00 eten een pre en veel later niet handig met bedtijd. Maar de sport opgeven doen we niet we zijn zo blij dat hij een sport heeft gevonden die hem bevalt.

Ook dat hoort bij groot groeien

Je eigen leven gaan leiden. Als puber wordt de buitenwereld steeds belangrijker. Dan kun je als ouder wel stug blijven houden aan oude routines ‘omdat het zo gezellig is’, maar dan rennen ze op hun 18e hard weg en knallen de deur achter zich dicht. Als ouder is het de kunst om mee te groeien. Dus dat samen ontbijten: hier doe je er dochter echt geen plezier mee en dús is het voor niemand gezellig. Dan dus maar niet. Man en ik eten wel vaak samen. Op zaterdag ontbijt ik met oudste. Die moet werken, ik ga sporten. Op zondag ontbijten we wel samen, daar maken we dan ook wat van.
Dineren doen we vaak samen, maar op woensdag en zondag werkt jongste met etenstijd, op donderdag oudste. Sporten doen ze nu even niet, dat scheelt weer. Anders werd het vast nog lastiger.
Maar jongste heeft ook nog een druk sociaal leven, dus die is er steeds vaker niet. Ik gun haar dat, die hechte vriendengroep is heel bijzonder. En die is ook regelmatig hier. Ook gezellig en qualitytime, maar niet voor oudste die dat veel te druk vindt. En wij worden ook niet geacht de hele avond beneden te blijven zitten (haar kamer is te klein voor een groep) dus dan verkaasen wij naar boven en kijken een film. Niet helemaal mijn idee van een rustige avond thuis, maar dat hebben we er af en toe wel voor over.
Als je kinderen ouder worden verschuiven je prioriteiten en principes nu eenmaal.

Wat ik erg

heb gewaardeerd is dat mijn ouders zochten naar momenten die we gezamenlijk konden doorbrengen. Wij sportten veel, dus ik herken de wisselende tijden maar al te goed, maar mijn ouders zorgden dan wel voor een uitgebreide lunch bijvoorbeeld.

Moeten kunnen

Een 19 jarige zou alles moeten kunnen, daar werk je naartoe.

Topic starter geeft ook aan dat ze van alles kan, maar dat het soms niet uit komt. Dàt vind ik heel wat anders dan niet willen of kunnen.

Maar goed, jou kinderen zijn dus nog niet zo oud. Je komt er vast nog wel achter hoe het dan gaat (of niet)

Bovenstaande

Bovenstaande (#75) is gericht aan Lanza