U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Hoe om te gaan met een lichtverstandelijk beperkte moeder
Hai lezers,
Ik wil heel graag mijn verhaal kwijt, dit omdat ik er heel erg mee zit en niet meer weet waar ik het zoeken moet.
Ik ben 23 jaar en verder wil ik me graag anoniem houden. Momenteel ben ik inmiddels 2 keer terug verhuisd naar mijn ouders huis. Hier woon ik nu weer en ik hou het echt niet meer vol. Ik wil heel graag weer op mezelf wonen, maar daar heb ik het geld niet voor.
Mijn moeder heeft een ontwikkelingsachterstand (licht verstandelijk beperkt) het is voor ons als gezin heel vermoeiend om met haar te wonen/leven. Ze vraagt enorm veel aandacht en verwacht dingen van ons die we niet altijd kunnen waar maken. Ik probeer mijn leven in orde te krijgen, door het volgen van therapie en gesprekken met mijn coach, schulden af te lossen en ik heb een nieuwe baan waar ik veel voor moet leren.
Omdat ik ook al eerder op mezelf heb gewoond, heb ik toch mijn eigen regels en merkte ik dat ik pas op mezelf tot rust kwam, al hoewel kwam mijn moeder sowieso 3 keer in de week onverwachts langs en appte/belde elke dag (wat heel lief is, maar waar ik niet altijd de behoefte aan heb) Het is voor mij een hel om hier elke dag te moeten zijn en waar ik me niet altijd kan concentreren voor mijn nieuwe baan.
We leven in een hoop rotzooi, wat nooit anders is geweest en waar ik me als kind zijnde ook al behoorlijk aan ergerde. Ik heb daarom ook een opruimplan gemaakt, mooi uitgewerkt op papier en stap voor stap. Ik liet het zien aan mijn vader en mijn vader reageert niet eens. De dag daarop ben ik toch maar ergens mee begonnen wat boven aan het lijstje stond. Ik bedoel het alleen maar goed en het is voor iedereen beter dat het opgeruimd is. Vervolgens helpt niemand mee en krijg ik de kous op de kop dat ik dingen weggooi. (het ligt er al jaren, dus ik ga er vanuit dat het niet meer word gebruikt) Ik probeer gesprekken aan te kaarten, maar word vollop genegeerd of er worden dingen gezegd dat ik maar niet zo depressief moet wezen en dat ik me sterk moet houden omdat ik dat altijd ben geweest. Nu is voor mij echt de maat vol.. Ik hou het hier niet meer uit en weet niet meer waar ik het zoeken moet. Ik wil heel graag weer een huisje en dat ik volledig tot rust kan komen voor mijn nieuwe baan en mijn EIGEN toekomst. Ik wil niet meer de spil in het huis zijn. Boos zijn op mijn moeder kan ik niet, ze kan er overigens niets aan doen. Familieleden kan ik niet heen, daar zitten de huizen al vol en het contact is niet heel goed.
Iemand een idee voor hoe ik hieruit zou kunnen komen? En dat er misschien een potje is voor eventuele verhuizingen?
Dankjewel voor het lezen!
23 jaar, moeilijke jeugd, verstandelijk gehandicapte moeder en dan meteen maar hup schouders eronder en kruip niet in de slachtofferrol. Wat moet je daar nou mee?
Even snel een andere mindset? Hoe dan?
Ik lees over een jonge meid die enorm goed bezig is. Door hulp te vragen, met die coach en door hier op het forum te zoeken naar tips, door haar opleiding af te maken, door te solliciteren.
e: Je zit in een situatie (mn met je moeder) waar maar weinigen kennis van hebben. Dat moet vreselijk eenzaam zijn. Je kan bv bij Sien.nl kijken naar een lotgenotengroep.
Het gaat allemaal natuurlijk nooit zo snel als je wilt, voor nu kan je proberen niet alles op te lossen voor je ouders, laat die zooi maar. Als je je thuis niet kan concentreren, ga naar de bieb oid. Je bent goed bezig! Je kan het!
Succes met je toets vrijdag!
Slot
Ik sluit me aan bij Mijntje, je bent goed bezig. Probeer zo door te gaan, dan wordt het echt beter. Voor nu, is het mogelijk om een slot op de deur van je kamer en zolder te zetten, zodat dat in ieder geval opgeruimd en overzichtelijk blijft? Het opruimen van de rest van het huis moet je volgens mij los laten, dat ga je in je eentje niet voor elkaar krijgen, en je huisgenoten gaan je er duidelijk niet bij helpen.
idd slot
Inderdaad wilde ik ook al schrijven wat Tijgeroog schrijft, zet een slot op je deur. Ligt even aan je deur welke mogelijkheid het beste is. Een schuifslotje of een oog en haak op je deur schroeven met een hangslot eraan. Doe maar even net of je op kamers woont. Hoe deden ze dat toen je het huis uit was? Koken ze wel voor zichzelf en voor jou of moet je dat voor jezelf doen?
Omdat je nu thuis woont kan je wel het meeste sparen, meer dan dat je op kamers woont, zo moet je het maar even bekijken.
Studeren kan je ook op andere plekken inderdaad, bibliotheek of buurthuis bijvoorbeeld.
Blijf tegen jezelf zeggen dat het echt maar tijdelijk is en dat je nu wel het meeste geld bespaart, dat is dan het enige voordeel, ondanks alle chaos.
Succes vandaag e!
Ik zal voor je duimen!
Goede post
van Sandy. We kunnen natuurlijk erg meeleven allemaal, maar uiteindelijk gaat dit om een volwassen, 23 jarige vrouw die toch echt zelfstandig moet gaan worden.
Werken dus en zelf oplossingen gaan bedenken. Van een 23 jarige mag je dat echt verwachten. Dat het leven ongelooflijk lastig kan zijn, dat weten we allemaal, maar het is nu tijd om door te pakken en het roer van haar leven in eigen hand te nemen.